Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Την άνοιξη που μας πέρασε παρακολουθήσαμε μια νεανική παράσταση αλλά ταυτόχρονα υποδειγματική μελέτη της αρχαίας τραγωδίας αλλά και της ελληνικής ταυτότητας. Επρόκειτο για την παράσταση «Σχόλιο για την Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ματζιάρη, σε δραματουργική επεξεργασία Γιώργου Ματζιάρη, Φώτη Κουτρουβίδη και ερμηνεία των ιδίων και του Κωνσταντίνου Γιουρνά.
Το «Σχόλιο για την Ηλέκτρα» είναι μια ξενάγηση στον λαβύρινθο της ιστορίας και της ψυχής, εκεί όπου πλανιέται μοναχικά ο σύγχρονος άνθρωπος, αναζητώντας την έξοδο προς την κοινωνία και τη δικαίωση.
Σιβυλλική, συμβολική, δωρικής λιτότητας κι ανθρώπινη θεατρική δουλειά, με έντονη σωματικότητα και καθαρότητα κρυστάλλινη αλλά ωστόσο καλειδοσκοπική. Μια παράσταση για την αποκοπή από ό,τι πλήγωσε και θύμωσε και πόνεσε και εξόργισε στο παρελθόν. Μια παράσταση από και για τη νέα γενιά του θεάτρου μας που προσπαθεί να βρει τον εαυτό της μέσα στη λαίλαπα των διαρκώς μεταβαλλόμενων δεδομένων.
Το «Σχόλιο για την Ηλέκτρα» μπορείτε να το παρακολουθήσετε από 4 Νοεμβρίου έως 3 Δεκεμβρίου 2019, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο Θέατρο Χώρος Horos Theatre Company.
***
Για την παράσταση μας γράφει ο σκηνοθέτης Γιώργος Ματζιάρης:
«Ο άνθρωπος, όταν μένει για πολύ καιρό μόνος του, αγριεύει. Αγριεύει και ξεχνάει. Ξεχνάει πώς είναι να νιώθει.
Κι όσο ο χρόνος περνάει, ξεχνάει όλο και περισσότερο. Ξεχνάει γιατί συνήθισε πια. Συνήθισε να είναι μόνος, να τρώει μόνος, να παλεύει μόνος, να κοιμάται μόνος. Κάποτε ήταν εξημερωμένος, μα τώρα πια αγρίμι στο κλουβί της μοναξιάς του. Αλλά ακόμη κι αν σπάσεις τις κλειδαριές και του ανοίξεις την πόρτα, είναι δεμένος με αόρατες αλυσίδες. Κι όσο κι αν θέλει να ελευθερωθεί, δεν θα το σκάσει γιατί συνήθισε. Συνήθισε την αγριότητα. Θέλει πολύ χρόνο και υπομονή για να εξημερωθεί ξανά, κι αν δεν είσαι διατεθειμένος να του τα προσφέρεις, άφησέ τον ήσυχο μέσα στο κλουβί του, σαν ένα λιοντάρι που περνάνε και το φωτογραφίζουν κι εκείνο απλώς γρυλίζει, γιατί δεν ξέρει ή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Γιατί συνήθισε. Γιατί το αναγκάσανε να συνηθίζει. Μην απορείς μαζί του, μην τον λυπάσαι. Είναι πολύ πιο δυνατός απ’ όλους εσάς τους «εξημερωμένους». Κρύβει μια δύναμη που όμοιά της δεν έχεις συναντήσει. Τη φυλάει καλά κρυμμένη. Κι όταν έρθει ο κατάλληλος άνθρωπος, θα την απελευθερώσει και θα ελευθερωθεί. Μα μέχρι τότε άφησέ τον, αγάπα τον από μακριά. Θα ‘ρθει εκείνος σε σένα. Μην ξεχνάς ότι είναι αγρίμι. Και τα αγρίμια έχουνε μάθει να επιτίθενται, να παλεύουν για κάτι μόνο όταν υπάρχει λόγος. Για μια πληγή που αιμορραγεί, για ένα θήραμα, για μιαν αγέλη, για μια πατρίδα που θα σε αναστήσει. Ό,τι μεγαλώνει στη μοναξιά, γίνεται άγριο… και επιβιώνει».
Ηλέκτρα.
***
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Αν εξαιρέσουμε ίσως τους τρόπους, τις τελετές, τους χορούς. Η κίνηση των χεριών όταν προασπίζουν το κεφάλι παρέμεινε ωστόσο η ίδια. Το σώμα σφαδάζει, τραντάζεται και σέρνεται, πέφτει στο χώμα όταν το σπρώχνουν βάρβαρα, διπλώνεται στα γόνατά του, μωλωπίζεται, πρήζεται, βγάζει σάλια και αιμορραγεί. Η μικρή ψυχή περιπλανιέται σ’ αυτά τα τοπία, εξαφανίζεται, επιστρέφει, πλησιάζει, απομακρύνεται, διφορούμενη και μια ξένη για τον εαυτό της, Πότε σίγουρη. Πότε αβέβαιη για τη δίκη της ύπαρξη, ενώ το σώμα υπάρχει και υπάρχει και υπάρχει και δεν έχει πουθενά να κρυφτεί». / Β. Σιμπόρσκα
•|Σχόλιο για την Ηλέκτρα|•
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ματζιάρης
Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Φώτης Κουτρουβίδης, Γιώργος Ματζιάρης
Από 4/11 – 3/12/2019
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.00 στο Θέατρο Χώρος Horos Theatre Company
«Σχόλιο για την Ηλέκτρα»
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ματζιάρης
Με αφορμή την Ηλέκτρα του Σοφοκλή και έχοντας ως αφετηρία την αρχή των τριών υποκριτών, τρεις άντρες ηθοποιοί αναλαμβάνουν να γίνουν φορείς του πιο αιματοβαμμένου μύθου, ανακαλύπτοντάς τον εκ νέου και χτίζοντας γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Τι είναι ήθος και τι δίκαιο; Τι γίνεται, όταν οι θεσμοί παραλύουν και η βαρβαρότητα κατακλύζει την πόλη; Η Ηλέκτρα ως σύμβολο του ασυνείδητου ή ως μορφή πολιτικών διαστάσεων; Ποια εξουσία δε φτάνει στην κορυφή χωρίς το αίμα του αντιπάλου της και ποιος επόμενος εξουσιαστής δε θα την αρπάξει με τον ίδιο τρόπο; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε; Η νέα γενιά σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων και ερωτημάτων συνομιλεί με το ίδιο το παρελθόν της, για να βρει καθαρό βλέμμα να αντιμετωπίσει το παρόν. Ό,τι μεγαλώνει στη μοναξιά, γίνεται άγριο… κι επιβιώνει.
*
Απόδοση-Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Ματζιάρης, Φώτης Κουτρουβίδης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ματζιάρης
Σκηνικά: ΛΙΚΝΟ Architecture and Design Studio
Κοστούμια: Χριστίνα Τσουτσουλίγα
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Κίνηση: Φαίδρα Σούτου
Φωτισμοί: Βασίλης Κολοβός, Χάρης Βασιλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Άντα Πουράνη
Φωτογραφίες: Τζίνα Σκανδάμη
Video: Σταύρος Σβήγκος
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
*
Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Φώτης Κουτρουβίδης, Γιώργος Ματζιάρης
*
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00 – Από 4 Νοεμβρίου έως και 3 Δεκεμβρίου 2019.
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ κανονικό, 5 ευρώ ατέλεια, άνεργων, φοιτητικό
- Διαβάστε επίσης:
Γιώργος Ματζιάρης: Κανένα μεγάλο κείμενο δεν δίνει απαντήσεις, δεν κουνάει το δάχτυλο…
Φώτης Κουτρουβίδης: Αυτός που ξεχνά, είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα λάθη του
Ένας «Χώρος» στον Βοτανικό γεμάτος με παραστάσεις σημαντικών νέων δημιουργών
