“Η απόκοσμη μοίρα κτύπησε, δυστυχώς, ταυτόχρονα το τρίγωνο Κινέτα, Ν. Βουτζάς, Μάτι. Διηνεκώς και όχι στιγμιαίως, μέρη περικαλλή, κέντρα κατασκηνωτικά, προσκόπων, αξιωματικών, της παλαιάς κοινοτικής ζωής των Ελλήνων, εξαφανισμένων από τις δέλτους τις τουριστικές -ελέω Μυκόνου και Αντιπάρου- έγιναν στάχτη απ’ την επέλαση μιας λαθραίας φωτιάς και ενός ξεκάθαρου τυχοδιωκτισμού. Έτσι, η ερασμιότερη ακτογραμμή της Ανατολικής Αττικής, πριν τα έλη και τα τενάγη του Μαραθώνα, η ωραιότερη μεσογειακή χλωρίδα που διασχίζεται συνοπτικά απ’ τα αποψιλωμένα υψώματα της απόκρημνης Πεντέλης, τόποι ξεκούρασης από παλαιόθεν, καταρρακώθηκαν και καταπλώθηκαν απ’ την Ύβρη. Άνθρωποι, ζώα, έμψυχα και άψυχα, βρέθηκαν να λαμπαδιάζουν ανυπεράσπιστα, στο έλεος μιας τηλεοπτικής κάλυψης, που επέμενε διαβολικά -πώς αλλιώς να το πεις;- να δείχνει τόσες υπάρξεις σαν κούκλες και αντικείμενα της τύχης και της στιγμής. Μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό, μετά απ’ αυτόν τον άχρηστο “πόλεμο” -ποιος πόλεμος άλλωστε είναι χρήσιμος και ορθός- ας κοιτάξουμε με κάποια λογική το μέλλον αυτών των τόπων, το αύριο μετά τον αιφνίδιο σεισμό που βρήκε την Αττική αυτού του θανατηφόρου καλοκαιριού. Και από κει και πέρα, μόνον ο ιδρώτας των ανθρώπων και η ανακούφιση που φέρνει η αύρα της θάλασσας να μας απασχολούν”.
Χάρης Μεγαλυνός, 30 Ιουλίου 2018
- Ο Χάρης Μεγαλυνός είναι ποιητής.
