Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ο Γιάννης Βυρίνης είναι ένας νέος και ταλαντούχος ηθοποιός που με την αισιοδοξία του, την εξωστρέφεια αλλά και τη γοητεία του μάς καλεί να πιστέψουμε ότι όλα είναι δυνατά.
Στο «Γεύμα» της Λείας Βιτάλη (Στούντιο Μαυρομιχάλη) σε σκηνοθεσία Αγνής Χιώτη όπου τον είδα φέτος κατέθεσε μια προσωπική ερμηνεία συνδέοντας την υλικότητα της υποκριτικής με τη μουσικότητα της κίνησης.
Στο catisart.gr μιλά για το θέατρο και τη ζωή, για την ομάδα μου, τους Repente Arts, για τις φορές που συναντώνται, που γελάνε, που ζουν. Για τις παθιασμένες τους αρχές.
Η γνώση, η έμπνευση, η συντροφικότητα γίνονται φωνή που οδηγεί τα βήματά του: πότε μεγάλα, πότε μικρά, πάντα σταθερά και αποφασιστικά, σχεδόν ξένοιαστα.
Όλα είναι ακόμα εδώ. Η ερμηνεία, οι καταστάσεις, οι χαρακτήρες ως ένα τοπίο που ζει μέσα μας, μεταφέρεται παντού και μας βοηθά να ξαναπάμε ακαριαία σε μια στιγμή του παρελθόντος που δεν έχει παρέλθει.
«Το ταλέντο είναι αφορμή και παγίδα», τονίζει ο Γιάννης. «Αφορμή για να δουλέψεις και να χτίσεις κάτι και παγίδα αν πιστέψεις ότι από μόνο του αρκεί».
«Το θέατρο έχει το χρέος να είναι αληθινό και η αλήθεια εν μέρει είναι πολιτική στάση», επισημαίνει. Η αλήθεια της νεότητας, της ορμής και της τόλμης που, αν τη θεωρήσουμε περαστική, αυθόρμητη και σαγηνευτική απλώς, θα χαθεί – όχι μόνο αυτή, αλλά και το νόημα του κόσμου μας.
Αφού τον απολαύσαμε στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», στην παράσταση για παιδιά «Ο Μυστικός Κήπος» της Αγνής Χιώτη, παράλληλα μαζί με την ομάδα του κάνουν την παράσταση «Ποπ Κορν», η οποία παίζεται σε κάποιους δήμους.
Όσο για το άμεσο μέλλον, ο Γιάννης Βυρίνης με την ομάδα του, τους Repente Arts, σχεδιάζουν τις επόμενες δράσεις τους και μας επιφυλάσσουν εκπλήξεις…
Άλλωστε το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους.
Γιάννη, πού γεννήθηκες και από πού κατάγεσαι;
*Γεννήθηκα στο Μαρούσι Αττικής και κατάγομαι από τον Άγιο Πέτρο Κυνουρίας.
Ποια είναι η εντονότερη παιδική σου ανάμνηση;
*Τα σπιτικά σουβλάκια της μαμάς μου τα Χριστούγεννα.
Πρώτη καλλιτεχνική αίσθηση;
*Όταν ήμουν στην πέμπτη Δημοτικού όπου συμμετείχα στο θεατρικό εργαστήρι του σχολείου.
Ποιοι ήταν οι πρώτοι ηθοποιοί που αγάπησες;
*Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Τζένη Καρέζη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας και ο Θανάσης Βέγγος.
Ποιο ήτανε το κίνητρο για την ενασχόληση σου με την υποκριτική και το θέατρο;
*Η ανάγκη για έκφραση καθώς και όλο αυτό το οποίο αισθάνθηκα κατά την πρώτη έκθεσή μου μπροστά σε κοινό.
Ποιοι δάσκαλοί σου θα σου μείνουν αλησμόνητοι.
*Επειδή ακόμα βρίσκομαι στη διαδικασία εκμάθησης και σπουδής, όλοι οι δάσκαλοι και όλοι οι συνάδελφοί μου λειτουργούν ως εν δυνάμει παραδείγματα για να έχω κατάλληλες προσλαμβάνουσες και εφόδια.
Τι είναι για σένα το ταλέντο;
*Αφορμή και παγίδα. Αφορμή για να δουλέψεις και να χτίσεις κάτι και παγίδα αν πιστέψεις ότι από μόνο του αρκεί.
Πού εμφανίζεσαι αυτή την περίοδο;
*Για λίγο ακόμα, μιας και είμαστε στο τέλος της σεζόν, βρίσκομαι στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο», στην παράσταση για παιδιά «Ο Μυστικός Κήπος» και παράλληλα μαζί με την ομάδα μου κάνουμε την παράσταση «Ποπ Κορν», η οποία παίζεται σε κάποιους δήμους.
Έχεις παίξει σε επιτυχημένες παραστάσεις για παιδιά. Ήταν σημαντική η παρουσία σου φέτος στην παράσταση «Ο Μυστικός Κήπος» που παρουσιάστηκε στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο». Το κοινό πώς επιδρά σε αυτές τις παραστάσεις;
*Το θέατρο για παιδιά έχει πολύ απαιτητικό κοινό καθώς θα πρέπει να κερδίσεις τους μικρούς θεατές αλλά και να μην κάνεις να βαρεθούν τους ενήλικες που τους συνοδεύουν. Φέτος μου έκανε πολύ εντύπωση καθώς η παράστασή μας πραγματεύεται την απώλεια, το πώς οι μικροί μας φίλοι μέσα από την αθωότητά τους βλέπουν άλλα πράγματα στην παράσταση και πώς οι γονείς αντίστοιχα ζυγίζοντας τις ζωές τους συγκινούνταν με άλλα.
Πώς θα χαρακτήριζες τη συνεργασία σου με τις σκηνοθέτιδα Αγνή Χιώτη;
*Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που συνεργάστηκα φέτος δύο φορές με την Αγνή καθώς στη δουλειά της γνωρίζει πολύ καλά το αντικείμενό της και έχει τον τρόπο να βγάζει από τους ηθοποιούς της τα καλύτερά τους στοιχεία.
Η γενιά σου έχει ζήσει όλες τις αναταράξεις των τελευταίων δύο δεκαετιών, τι σε κάνει αισιόδοξο και τι σε προβληματίζει για το μέλλον;
*Οι γεωπολιτικές συνθήκες παγκόσμια είναι τέτοιες που δυστυχώς το μέλλον φαντάζει κάπως δυσοίωνο. Παρ’ όλα αυτά βρίσκω πολύ ελπιδοφόρο το να βλέπω ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και διεκδικούν ένα πιο δίκαιο αύριο.
Γιατί – κατά την άποψή σου – έχουν σημασία οι ιστορίες που επιλέγουμε να πούμε επί σκηνής;
*Στη σκηνή έχουμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε σε πολύ κόσμο ταυτόχρονα αυτό που θέλουμε να πούμε μέσα από ένα έργο. Για αυτό το λόγο ως καλλιτέχνες φέρουμε ευθύνη γι’ αυτά που επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε.
Στην εποχή μας μπορούμε πια να μιλάμε ελεύθερα για όσα κάποτε μας απαγορεύονταν;
*Σίγουρα σε σχέση με το παρελθόν η ελευθερία του λόγου είναι μεγαλύτερη αλλά πιστεύω ότι μπορούμε και καλύτερα.
Γιατί πιστεύεις πως τόσοι πολλοί άνθρωποι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί στην Ελλάδα σήμερα;
*Πολλοί άνθρωποι διατείνονται ότι θέλουν γίνουν ηθοποιοί. Πόσοι από αυτούς πραγματικά κινούνται και πράττουν προς αυτήν την κατεύθυνση πραγματικά, δεν το γνωρίζω. Σίγουρα υπάρχει μεγάλη ανάγκη για έκφραση.
Η έκθεση θεωρείς πως είναι κομμάτι της δουλειάς σου;
*Η έκθεση της δουλειάς μου ναι, είναι. Η έκθεση της προσωπικής μου ζωής όχι.
Ποιοι άνθρωποι πιστεύεις πως λείπουν από τη σημερινή εποχή;
*Οι ρομαντικοί.
Σε τι πρέπει να εκπαιδευτούμε ως λαός;
*Σε πολλά, αλλά ας ξεκινήσουμε από το να ακούμε πραγματικά ο ένας τον άλλον.
Τι πάει λάθος σε αυτή τη χώρα και αυξάνονται οι κακοποιήσεις, οι γυναικοκτονίες, η τοξικότητα, η μισαλλοδοξία;
*Τα πάντα ξεκινούν από την παιδεία. Η έλλειψη ενσυναίσθησης αλλά και αντίληψης των ίδιων μας των συναισθημάτων οδηγούν – κατά την άποψή μου – σε αυτές τις κτηνωδίες που βλέπουμε καθημερινά στα δελτία ειδήσεων.
Το θέατρο έχει χρέος να είναι παρεμβατικό και πολιτικό;
*Το θέατρο έχει το χρέος να είναι αληθινό και η αλήθεια εν μέρει είναι πολιτική στάση. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάθε παράσταση πρέπει να είναι καταγγελτική.
Συναδελφική αλληλεγγύη υπάρχει μεταξύ των ηθοποιών;
*Υπάρχει ναι και είναι πολύ όμορφο αυτό. Αλλά πάντα θα μπορούσαμε και καλύτερα.
Πόσο σκληρός είσαι μαζί σου;
*Προσπαθώ να μην είμαι σκληρός μαζί μου. Έχω υπάρξει στο παρελθόν σκληρός με τον εαυτό μου και δεν λειτούργησε εξελικτικά.
Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια μια πληθώρα τηλεοπτικών σειρών, αυτό είναι θετικό για τους καλλιτέχνες –κατά τη γνώμη σου;
*Πιστεύω ότι είναι πολύ θετικό. Περισσότεροι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν και να έρθουν πιο κοντά με το τηλεοπτικό κοινό.
Πρόσφατα έπαιξες στο έργο «Το Γεύμα» της Λείας Βιτάλη σε σκηνοθεσία της Αγνής Χιώτη. Σου έχει μείνει κάποια φράση ή στιγμιότυπο από την παράσταση;
*Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω μια φράση ή κάποιο στιγμιότυπο γιατί θεωρώ ότι το έργο αυτό είναι μια καταγγελία από την αρχή μέχρι το τέλος του.
Ποια είναι η γνώμη σου για το νεοελληνικό θέατρο;
*Έχουμε εξαιρετικούς δημιουργούς, συγγραφείς, σκηνοθέτες, νέους και νέες ηθοποιούς και πιστεύω πολύ στο μέλλον.
Ποιους ρόλους ονειρεύεσαι να παίξεις;
*Υπάρχουν πολλοί ρόλοι με τους οποίους θα ήθελα μελλοντικά να καταπιαστώ. Στην παρούσα φάση εστιάζω πολύ στις συνεργασίες μου και στα πράγματα που μαθαίνω μέσα από αυτές.
Τι σου αρέσει να διαβάζεις;
*Μου αρέσει να διαβάζω αστυνομικά μυθιστορήματα και βιβλία ψυχολογίας.
Τι να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον σε καλλιτεχνικό επίπεδο από σένα;
*Μαζί με την ομάδα μου, τους Repente Arts, σχεδιάζουμε τις επόμενες δράσεις μας για την ερχόμενη σεζόν αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να πω περισσότερα.
Ποια σκέψη σε συνοδεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας;
*Δουλειά, δουλειά, δουλειά και θα τα καταφέρω.
Τι σε απογοητεύει και τι σου δίνει χαρά;
*Με απογοητεύει πολλές φορές το σήμερα και μου δίνει χαρά η γνώση ότι υπάρχει το αύριο, μία ακόμη ευκαιρία.
Μια ευχή για το μέλλον…
*Όσο κοινότοπο κι αν ακουστεί, θα πω υγεία. Χωρίς αυτήν τα πάντα έρχονται δεύτερα. Αλλά όταν την έχουμε μπορούμε να καταφέρουμε ό,τι πραγματικά θελήσουμε.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο μοιράζεσαι τη ζωή;
*Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου είχαμε ιδιαίτερη αγάπη στα ζώα. Θεωρώ την ύπαρξη των ζώων στη ζωή μας ένα πολύτιμο δώρο. Τώρα έχω τη χαρά να συγκατοικώ με τον Μήτρο, έναν υπέροχο γάτο.
Γιάννη, σε ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση που είχαμε.
*Κι εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
***
«Το Γεύμα» της Λείας Βιτάλη σε σκηνοθεσία της Αγνής Χιώτη. Σκληρό όσο ένας καθρέφτης του εαυτού μας
