Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Τον είχα πρωτοδεί στη σκηνή του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων στο θαυμάσιο “Καθώς ψυχορραγώ” του Ουίλιαμ Φώκνερ, με τη Σοφία Φιλιππίδου, να υποδύεται το γιο της. Είχα σημειώσει τότε την αποκαλυπτικά δωρική ερμηνεία του, την αμεσότητά του και τη συμπάθεια που εξέπεμπε.
Φέτος στο θέατρο Θησείον υποδύεται πάλι ένα γιο, αυτή τη φορά το παιδί του ζεύγους Νίκου Κουρή – Λουκίας Μιχαλοπούλου στη “Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;” του Έντουαρντ Άλμπι, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη. Ένας καλλιτέχνης με αντοχές και σθένος, νεότατος, γλυκύτατος, ρεαλιστικότατος και με τη λαμπερή σαν ήλιο φυσιογνωμία του να γεμίζει τη σκηνή με πεισματικό χαμόγελο.
Ιδιαίτερα ευγενικός ως άνθρωπος, φιλότιμος, συνεπής, φαίνεται απόλυτα συνειδητοποιημένος ως προς τις επιλογές του και όλα όσα ζητά από το θέατρο.
Στη «Γίδα», γεμάτος κατανόηση του ρόλου του, δίνει μια μετρημένη, μα δυνατή ερμηνεία, μεταδίδοντας εκρήξεις αισθήματος, δίχως να καταφεύγει στον εύκολο εντυπωσιασμό.
Πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο, ένα πορτρέτο του σύγχρονου προαστιακού τραύματος. Έντονο χιούμορ, δυναμικοί χαρακτήρες, πανέξυπνοι διάλογοι, σκληρότητα, αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, καταδεικνύουν όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας, αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Η ευαισθησία και η παρατηρητικότητα, η ειλικρίνεια και η αμεσότητα με την οποία παίζει ο Μιχαήλ Ταμπακάκης τον ομοφυλόφιλο έφηβο, που πρέπει να διαχειριστεί τον έρωτα του αρχιτέκτονα πατέρα του για μια… γίδα και τις κρίσεις οργής της μητέρας του, δεν αφήνουν περιθώρια αναστολών. Πρόκειται για μια ερμηνεία εσωτερικού στοχασμού, αισθητικού μινιμαλισμού και εμπεριστατωμένης επίγευσης που τον κάνει, με ένα ήσυχο ύφος, αξιαγάπητο και ουσιαστικό.
Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδας. Σπούδασε υποκριτική στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έχει κερδίσει το βραβείο Τέχνης του Αμερικανικού Κολεγίου Ελλάδας. Στον κινηματογράφο, έχει δραστηριοποιηθεί με τη συμμετοχή του στη γερμανική ταινία «Rest in Greece».
Αυτό τον καιρό περιμένει με αγωνία να βγει η ταινία «Δεν ακούμε τα τραγούδια» του Τάκη Παπαναστασίου που γύρισαν πριν από δύο καλοκαίρια με τον Πάνο Παπαδόπουλο και τη Νάνσυ Σιδέρη. Εν τω μεταξύ η «Γίδα» θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Αμαλία», στις 9-12 Μαΐου. Οπότε οι Βορειοελλαδίτες θεατρόφιλοι δεν πρέπει να τον χάσετε.
Επίσης ο Μιχαήλ βρίσκεται σε πρόβες για τον «Χρύσιππο» του Δημήτρη Δημητριάδη που σκηνοθετεί ο Θάνος Σαμαράς. Πρόκειται για ένα ακόμα αιρετικό έργο του διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή στo πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της Νύμφης Αξιόχης που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. «Ο Χρύσιππος, όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: της συνάντησης με το απόλυτο κάλλος». Το κεντρικό πρόσωπο, κινητήριος μοχλός της δράσης, είναι φιγούρα μυθολογική, κομμάτι του ομώνυμου χαμένου έργου του Ευριπίδη.
* Μεγάλωσα στην Αθήνα. Στα Νότια Προάστια συγκεκριμένα. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα κοντά στη θάλασσα. Για έναν περίεργο λόγο οι περισσότερες παιδικές αναμνήσεις που έχω είναι καλοκαιρινές, στο εξοχικό μας στο Λουτράκι με την οικογένειά μου, τον παππού, τη γιαγιά και πολλούς συγγενείς και φίλους. Είχα τρέλα με τον Καραγκιόζη. Κάθε βράδυ πηγαίναμε και βλέπαμε παραστάσεις θεάτρου σκιών. Ήταν μεγάλη γιορτή για μένα. Το περίμενα πως και πως.
-Ποιοι ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν να μπεις στην περιπέτεια του θεάτρου;
* Νομίζω το ένστικτο ήταν εν τέλει ο λόγος που μπήκα σε αυτή την περιπέτεια. Αντιλαμβανόμουν από μικρός ότι κάτι σε αυτό με τράβαγε. Όχι συνειδητά. Το έψαχνα. Χωνόμουν σε σχολικές εκδηλώσεις. Παρατηρούσα. Έβλεπα ότι αυτό με ενθουσιάζει. Άργησα πολύ να πω θέλω να γίνω ηθοποιός, παρότι ήμουν στο θεατρικό όμιλο του σχολείου μου πολλά χρόνια. Στη Β´ Λυκείου κατάλαβα ότι έπρεπε να εμπιστευτώ το ένστικτό μου και έτσι έγινε.
-Τι θα ήθελες να πεις για την παράσταση «Γίδα» στην οποία παίζεις;
* Είναι μια δουλειά που από την αρχή όλοι πιστέψαμε και αγαπήσαμε. Δουλέψαμε πολύ. Περάσαμε πολλές δυσκολίες. Παλέψαμε με τα προβλήματα των καιρών μας αλλά ποτέ κανένας μας δεν το έβαλε κάτω. Τώρα ύστερα από καιρό και ύστερα από τόσες πρόβες κοιτάω πίσω και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι όταν υπάρχει ανάγκη και αγάπη για αυτό που κάνεις το σύμπαν συνωμοτεί για το καλύτερο!
-Πολλοί θεατές, μετά την παράσταση, αναρωτιούνται αν η «γίδα» είναι ένα πρόσχημα ή ένα σύμβολο…
* Αφού αναρωτιούνται είμαστε σε πολύ καλό δρόμο!
-Πώς θα μας περιέγραφες το χαρακτήρα που υποδύεσαι;
* Είμαι πολύ ευαίσθητος αν και φαινομενικά σκληρός. Είμαι ώριμος και συνειδητοποιημένος για την ηλικία μου. Έχω αποδεχτεί πλήρως τη σεξουαλική μου ταυτότητα και την προσωπικότητά μου. Έχω πρότυπο τον πατέρα μου. Αγαπώ πολύ τους γονείς μου και είμαι πολύ ευγνώμων για τον τρόπο που με μεγάλωσαν.
– Τι πρέπει να ξέρουμε για το έργο πριν δούμε την παράσταση;
* Για μένα το μόνο που αρκεί να ξέρει κάποιος πριν δει την παράσταση είναι το αν έχει ερωτευτεί έστω και για δευτερόλεπτα στη ζωή του. Το έργο δίνει αφορμές φιλοσοφικού στοχασμού για την ίδια τη φύση του έρωτα ανεξαρτήτως ρόλων και φύλων.
-Το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών θα σε δούμε στον «Χρύσιππο» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά…
* Ναι, κάνω πρόβες για τον «Χρύσιππο» του Δημήτρη Δημητριάδη που σκηνοθετεί ο Θάνος Σαμαράς στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Οι παραστάσεις θα γίνουν στην Πειραιώς 260 από τις 31 Μαΐου έως και τις 4 Ιουνίου 2019.
-Ποιο ρόλο κρατάς σε αυτή την παράσταση;
* Είμαι ο Ά. Όλα τα υλικά των ρόλων σε αυτό το έργο είναι αρχετυπικά. Μητέρα, γυναίκα, άντρας κ.λπ. Ο Α΄ και ο Β´ είναι δύο νεαρά αγόρια τοποθετημένα από τον συγγραφέα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει διαφορά μεταξύ τους. Είναι σαν ένα, αλλά και όχι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εκπροσωπούν το νέο είδος.
-Το κάλλος μπορεί να είναι επιφανειακό και παραπλανητικό;
* Το κάλλος, ακριβώς επειδή είναι κάλλος του συγχωρούνται όλα τα αρνητικά επίθετα. Αυτό από μόνο του είναι ύποπτο!
-Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τις θεατρικές σου επιρροές;
* Επηρεάζομαι πολύ από τους ανθρώπους γύρω μου. Από τα βιβλία που διαβάζω. Δεν θα έλεγα ότι έχω πρότυπα ηθοποιούς. Θαυμάζω σίγουρα πολλούς ξένους και Έλληνες ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Με εμπνέουν πολύ παραστάσεις που συνδυάζουν την υψηλή αισθητική με την ανάγκη να επικοινωνήσουν κάτι μέσα από τη ζωή. Οι πίνακες του Χόπερ αποτελούν επίσης έμπνευση για μένα.
– Τι πιστεύεις πως έχει αλλάξει ή έχει διαφοροποιηθεί μέσα σου από τότε που ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;
* Έχω γίνει πολύ πιο ευαίσθητος, πιστεύω περισσότερο από ποτέ στον έρωτα, έχω αγαπήσει και αποδεχτεί τον εαυτό μου και κρίνω λιγότερο τους γύρω μου.
– Πώς θα χαρακτήριζες την περίοδο που διανύουμε;
* Μη αξιοζήλευτη!
– Σε απασχολούν οι οδύνες τις εποχής; Από πού προέρχεται όλος αυτός ο σχεδόν βουβός πόνος γύρω μας;
* Δεν γίνεται να μη με απασχολούν. Κυρίως όμως με απασχολεί και με προβληματίζει η αδυναμία μας (σαν είδος) να κάνουμε στην άκρη το εγώ μας και να δούμε λίγο πιο πέρα από αυτό.
– Όταν λέμε κρίση, τι εννοούμε ακριβώς; Ποια είναι η δική σου αίσθηση για την έννοια της κρίσης;
* Για εμένα κρίση είναι καθετί που μας κάνει να ξεχνάμε την αξία της ζωής, του έρωτα και της αγάπης.
-Ποιο βιβλίο, ταινία, μουσικό κομμάτι ή θεατρικό έργο είδες, άκουσες πρόσφατα και σε γοήτευσε;
* Είδα την παράσταση «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου. Ήταν σαν να έβλεπα πρώτη φορά θέατρο. Με συγκίνησε βαθιά.
– Ποια τα επόμενα σχέδιά σου;
* Ετοιμαζόμαστε να πάμε με τη «Γίδα» στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο «Αμαλία», 9-12 Μαΐου 2019. Περιμένω με αγωνία να βγει η ταινία «Δεν ακούμε τα τραγούδια» του Τάκη Παπαναστασίου που γυρίσαμε πριν από δύο καλοκαίρια με τον Πάνο Παπαδόπουλο και τη Νάνσυ Σιδέρη και ετοιμάζομαι να κάνω ένα μεγάλο ταξίδι τον Ιούλιο που θέλω εδώ και πολύ καιρό.
– Οι απαιτητικές συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζεστε οι ηθοποιοί, αφήνουν χώρο για να αναπτυχθούν φιλίες στη δουλειά;
* Φυσικά! Έχω γνωρίσει ανθρώπους μέσα από τη δουλειά που αυτή τη στιγμή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου!
– Τι πιστεύεις ότι θα δει και θα ζήσει η γενιά σου;
* Δεν ξέρω τι άλλο να περιμένω. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος.
– Πώς κρίνεις τη συμπεριφορά των συμπατριωτών μας απέναντι στο περιβάλλον και το δημόσιο χώρο;
* Προσπαθώ να μην κρίνω για να μην κριθώ. Σίγουρα δεν είμαστε αρκετά ευαισθητοποιημένοι όσο άλλοι λαοί σε αυτό τον τομέα. Χρειάζεται δουλειά.
– Όταν δεν κάνεις θέατρο, με τι σου αρέσει να ασχολείσαι;
* Κάνω γυμναστική, ζωγραφίζω, διαβάζω βιβλία, βλέπω Netflix, τρελαίνομαι να πηγαίνω σινεμά με φίλους, να πίνω καφέ σε ωραία μέρη στην Αθήνα και να ανακαλύπτω καινούργια στέκια, μου αρέσει τον ελεύθερό μου χρόνο να τον μοιράζομαι με ανθρώπους που αγαπώ ό,τι κι αν κάνω!
– Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα. Έχεις κατοικίδιο;
* Αγαπώ όλα τα ζώα εκτός από τα φίδια τα οποία φοβάμαι. Έχω αδυναμία στα κουνέλια και στους σκύλους και στις μαϊμούδες.
– Ευχαριστώ πολύ, Μιχαήλ!
* Κι εγώ σας ευχαριστώ.
- Διαβάστε επίσης:
Σημειώσεις από την παράσταση «Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;» του Έντουαρντ Άλμπι
- Φωτογραφίες: Φώτης Σκουλικάκης
