Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται – εξομολογούνται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
Γράφει η Μάνια Παπαδημητρίου
ΕΧΑΣΑ, το αίσθημα ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα είναι το Θέατρο. Ασχολήθηκα με την οικογένειά μου, πράγμα που απ’ ό, τι αποδείχθηκε το είχα ανάγκη κι εγώ και η οικογένειά μου. Επίσης συγκεντρώθηκα σε πράγματα που μου αρέσει να κάνω: Διαβάσματα, το πιάνο μου, σκέψεις και διαλογισμό…
ΚΕΡΔΙΣΑ, την εμπιστοσύνη των δικών μου πως όταν έρχονται δύσκολα μπορώ να τα βγάλω πέρα και να τους στηρίξω. Κέρδισα επίσης στιγμές χαράς και ζεστασιάς μέσα στο σπίτι μου. Κάτι που φαίνεται μου είχε λείψει για χρόνια. Κέρδισα ακόμα, λόγω της αποχής από το Θέατρο και τα παρασκήνιά του, ηρεμία και χρόνο να σκεφτώ τί είναι αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει στην τέχνη μου. Και θα το επιδιώξω πια συνειδητά…
ΠΕΡΙΜΕΝΩ. Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμένω τίποτε άλλο από το να μην χάσω την αυτοκυριαρχία που κέρδισα μέσα σ’ αυτό το χρόνο. Και να μην με παρασύρει η δίνη των γεγονότων στο ίδιο αδιάκοπο τρεχαλητό που ήμουν πριν. Η ζωή είναι πολύ μικρή και σε μια τόσο δύσκολη εποχή και σε τέτοιες συνθήκες η ίδια η επιβίωση θέλει πολύ κόπο ώστε να ζητάει κανείς από τον εαυτό του κάτι περισσότερο. Όχι στ’ αλήθεια δεν περιμένω τίποτα. Γνωρίζω πως όλα θα γίνουν πολύ δυσκολότερα σε όλους τους τομείς καθώς γερνάμε και η εποχή αυτό όχι μόνο δεν το φροντίζει αλλά αντίθετα το πολεμά. Θα συνεχίσω να παλεύω για ανθρωπιά, αλληλεγγύη και ειρήνη. Θα συνεχίσω να παλεύω για ανθρώπινους όρους εργασίας. Μού δίνει τεράστια χαρά κάθε μικρή νίκη σ αυτούς τους τομείς. Επίσης μου δίνει χαρά η σκηνοθεσία και η σύνθεση παραστάσεων με μουσική εικόνα και λόγο.
***
Σχέδια που δουλεύω τώρα…
* Η παράστασή μας για το πρόγραμμα του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας [ΕΛΙΔΕΚ] με την Καλών Τεχνών και το εργαστήριο ψηφιακής τεχνολογίας του Μάνθου Σαντοριναίου, με θέμα το 1821 που παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο χώρο της Παλιάς Βιβλιοθήκης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Ένα σχέδιο που δουλεύουμε εδώ και δυο χρόνια. Με συνεργάτες επίσης την Αγγελική Στελλάτου στην κίνηση και τον Κώστα Βόμβολο στη σύνθεση της μουσικής και των τραγουδιών. Σκηνικά – κοστούμια: Άρτεμις Θεοδωρίδη.
Συμμετέχουν: Τάσος Αντωνίου, Μάνος Καπερώνης, Μάτα Καστρησίου, Βασιλική Κίσσα, Μάνια Παπαδημητρίου, Θανάσης Χαλκιάς.
* Η παράσταση που πρόκειται να σκηνοθετήσω για την Ελευσίνα πάνω στο «Χρονικό των δέκα ημερών» της Αγάπης Μολυβιάτη – Βενέζη για το Αϊβαλί και το 1922. Θα παίξουμε στις 14 Ιουλίου στην Ελευσίνα και στις 19 στον Δήμο Αρτέμιδος Σπάτων. Τον ρόλο της Αγάπης Βενέζη ερμηνεύει η Αγγελική Καρυστινού. Τραγουδά η Ηρώ Σαΐα. Αφηγούνται: Ο Βαγγέλης Ψωμάς και η Μάνια Παπαδημητρίου. Τη μουσική και τα τραγούδια γράφει η Μαρίνα Χρονοπούλου.
* Ένα μουσικοθεατρικό θέαμα για την Αθήνα της συνεστίασης και του γλεντιού που σκάρωσα τα κείμενά του μέσα στην καραντίνα και ονομάζεται «Ο Πατέρας μου η Αθήνα». Θα έχει τραγούδια που αγαπάμε να τραγουδάμε, εικόνες της πόλης μας από τις αρχές του εικοστού αιώνα ως το τέλος του. Θα συμμετέχουν έξι ηθοποιοί που παίζουν μουσική και τραγουδούν.
Υπάρχει ήδη ένας πυρήνας ηθοποιών μουσικών με τους οποίους συνεργάζομαι εδώ και χρόνια στις δικές μου παραστάσεις και είμαι ευτυχής που έχουμε πια με κάποιους από αυτούς αποκτήσει κοινή γλώσσα καλλιτεχνικά.
Ελπίζουμε αυτό που θα φτιάξουμε να ακουμπήσει τις καρδιές των θεατών και να τους κάνει να περάσουν όμορφα.
Παίζουν, αφηγούνται και τραγουδούν: Μάνια Παπαδημητρίου, Μάτα Καστρησίου, Αθηνά Χατζηαθανασίου, Τάσος Αντωνίου, Θοδωρής Ζέης, Μαρίνα Χρονοπούλου.
***
Η βασική φωτογραφία είναι από την παράσταση «Γυάλα» του 2017.
