Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Ο σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου Χρίστος Χαλικιάς έχει γεννηθεί στη Λάρισα. Έχει πτυχίο Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, πτυχίο Ανώτερων Θεωρητικών Μουσικών σπουδών στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, πτυχίο Σεναρίου στη σχολή του ΑΝΤ1. Επίσης έχει πτυχίο Σκηνοθεσίας της Σχολής Κινηματογράφου «Λυκούργος Σταυράκος». Από τον Φεβρουάριο του 2019 εργάζεσαι ως Διευθυντής Παραγωγής και Σκηνοθέτης για τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Πολύπλευρος και πολυτάλαντος, άνθρωπος ευφυής και τολμηρός, κάνει σ’ αυτή τη συνέντευξή του στο catisart.gr μερικές καθοριστικής σημασίας εκμυστηρεύσεις, που αφήνουν να εννοηθεί πως είναι από τους καλλιτέχνες εκείνους που σύντομα θα δώσουν μια άλλη, διαφορετική, φρέσκια χροιά στην καθημερινότητά μας.
Πιστεύω δε συζητώντας μαζί του πως ο Χρίστος Χαλικιάς έχει ανακαλύψει τον δικό του τρόπο για να κάνει τη ζωή του τέχνη και τέχνη στη ζωή του. Η τέχνη με διδάσκει «να ξεπερνώ τα όρια της σκέψης μου», μου λέει.
Όπως τονίζει, άλλωστε, «όταν έχεις ανοιχτά το μυαλό και τα μάτια σου το καθετί μπορεί να σε επηρεάσει είτε είναι ταινία, είτε θεατρική παράσταση, είτε λογοτεχνικό βιβλίο, ένας πίνακας ζωγραφικής ή μια στιγμή που είδες στον δρόμο». Και συμπληρώνει: «Μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη όλα φαίνονται αλλιώς και είναι ερεθίσματα για σκέψη και δουλειά».
Χρίστο, πού γεννήθηκες και ποιες είναι οι ρίζες σου;
•Γεννήθηκα στη Λάρισα, όπου έμεινα μέχρι τη ΣΤ’ Δημοτικού.
Μετά μετακόμισα στο νησί της μητέρας μου στη Λευκάδα.
Έπειτα τρία χρόνια αργότερα, ξαναγύρισα στη γενέτειρά μου…
Ποια όμορφη στιγμή έχεις κρατήσει από την παιδική σου ηλικία;
•Τις μυρωδιές!
Ένα κουτί μπισκότα, η αμμωνία στα κουλούρια της γιαγιάς, ένα σωρό μυρωδιές, όχι απαραίτητα ωραίες μα συνυφασμένες με τα πιο γλυκά συναισθήματα στον κόσμο.
Η αίσθηση της όσφρησης ξυπνάει πάντα τόσες αναμνήσεις!
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σου με το θέατρο, ήταν επαγγελματικός προσανατολισμός ή ήταν αρχικά μία ερασιτεχνική ενασχόληση που εξελίχθηκε σε επαγγελματική;
•Από την εποχή του Λυκείου το είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με το θέατρο. Δεν ήξερα, βέβαια τότε, από ποιο πόστο. Αυτό φάνηκε αργότερα.
Στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών πέρασα γιατί ήταν το «εισιτήριο» για να πάω Αθήνα. Και για τους γονείς ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη τέτοιου είδους επαγγελματικές επιλογές.
Οπότε, για να κάνω κάτι πιο προσωπικό, έπρεπε να ακολουθήσω, αρχικά, κάτι πιο στερεοτυπικό. Αλλά αυτή η πειθαρχία, της σχολής θεωρώ, ότι τελικά με χαλύβδωσε ως προς την επιλογή των «θέλω» μου.
Πιστεύεις πως μπορεί να σπουδάσει κανείς επαρκώς σκηνοθεσία και υποκριτική στην Ελλάδα;
•Οι δραματικές σχολές στην Ελλάδα είναι καλύτερες από το τίποτε. Αλλά όχι τόσο καλές όσο θα μπορούσαν να είναι. Πιστεύω επίσης ότι μέσω αυτών των σχολών μαθαίνουμε πάρα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Παρόλ’ αυτά παραμένουμε όλοι ατελή όντα. Αυτό σημαίνει ότι αποθηκεύουμε πολλά άχρηστα πράγματα και σκοπός όλων μας θα πρέπει να είναι να βρούμε πολύ προσεκτικά τι είναι καλό και τι χρήσιμο για μας και να αποφύγουμε να παρασυρθούμε από τα άχρηστα.
Ποιες είναι οι θεατρικές και κινηματογραφικές σου επιρροές;
•Όταν έχεις ανοιχτά το μυαλό και τα μάτια σου το καθετί μπορεί να σε επηρεάσει είτε είναι ταινία, είτε θεατρική παράσταση, είτε λογοτεχνικό βιβλίο, ένας πίνακας ζωγραφικής ή μια στιγμή που είδες στον δρόμο. Μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη όλα φαίνονται αλλιώς και είναι ερεθίσματα για σκέψη και δουλειά.
Ποια θεατρική παράσταση θα ήθελες να έχεις σκηνοθετήσει;
•Μου αρέσει να σκηνοθετώ παραστάσεις του σύγχρονου ρεπερτορίου διότι υπάρχουν πολλοί νέοι συγγραφείς που δεν ξέρουμε και αξίζει να γνωρίσουμε. Επίσης επιλέγω την κατάλληλη στιγμή που έχω να δηλώσω κάτι και το κοινό το αφορά να το ακούσει. Κάθε έργο είναι ευτυχία να είναι στα χέρια σου, αλλά υπάρχουν στιγμές που πρέπει να φωνάζουμε δυνατά αλλά και να σωπαίνουμε όταν δεν έχουμε κάτι να πούμε.
Για σένα τι είναι το θέατρο, είναι αναζήτηση, περιπλάνηση ή προορισμός;
•…Ένας μεγεθυντικός φακός, που μας κάνει να δούμε καθαρά τις λεπτομέρειες της ζωής των ανθρωπίνων σχέσεων…
Το ελληνικό θεατρικό έργο σε ενδιαφέρει;
•Φυσικά. Αν ο θεατρικός λόγος αντανακλά στην κοινωνική µατιά της εποχής μας.
Ποιος θεωρείς ότι οφείλει να είναι ο ρόλος του θεάτρου και της τέχνης γενικότερα στη σύγχρονη κοινωνία;
•Δεν το ξέρω και δεν μπορώ να σας δώσω συγκεκριμένη απάντηση σ’ αυτό.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο ρόλος του θεάτρου. Το μόνο που ξέρω για το θέατρο είναι ότι πρόκειται για ένα ψέμα που μας συστήνει η αλήθεια.
Τι σε έχει διδάξει στην προσωπική σου ζωή η ενασχόλησή σου με την Τέχνη;
•…Να ξεπερνώ τα όρια της σκέψης μου!…
Τι σε εμπνέει σήμερα;
Τα πάντα με εμπνέουν!
Τι θαυμάζεις σε έναν άνθρωπο και τι σε απογοητεύει;
Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι ξεκάθαροι και ειλικρινείς, όχι μόνο απέναντι στους άλλους, αλλά κυρίως απέναντι στον εαυτό τους!
Δεν είναι οι άνθρωποι που μας απογοητεύουν, αλλά οι δικές μας προσδοκίες για αυτούς…
Ποιες λέξεις θα χρησιμοποιούσες για να περιγράψεις τον εαυτό σου;
•Συνεπής, προσαρμοστικός, οργανωτικός.
Υπάρχουν συνάδελφοί σου ή άνθρωποι του θεάτρου τους οποίους θα χαρακτήριζες οικογένειά σου;
•Συχνά, καταλήγουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τους συναδέλφους μας, παρά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε ένα είδος άτυπης οικογένειας. Δεν είναι υπερβολή, αλλά γεγονός.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;
Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου, τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής!
Η ζωή μας συμβαίνει στο παρόν. Σε αυτό υπάρχουμε, σκεφτόμαστε και πράττουμε. Υπάρχει μόνο ένα μέρος όπου μπορούμε να αλλάξουμε το αύριο. Το λέμε σήμερα!
Τι εύχεσαι να φέρει το μέλλον σε σένα αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα;
•Τώρα να ευχόμαστε ο καθένας μας χωριστά να έχει την ειρήνη μέσα του.
Και να αφήσουμε το φως να σκεπάσει το παγκόσμιο σκοτάδι!
Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
•Άδολη, καθαρή, ελεύθερη.
Συμβιώνω αρμονικά με τις γάτες μου Μπόνι και Κλάιντ!
Eυχαριστώ πολύ, Χρίστο!
•Κι εγώ ευχαριστώ.
