Του Παναγιώτη Μήλα
-Ένα βράδυ, ύστερα από μία παράσταση μπήκαμε σε ένα ταξί δύο, τρεις ηθοποιοί, εγώ κι ο Χατζίσκος να πάμε από τη Θεσσαλονίκη σε μια άλλη πόλη της Μακεδονίας.
Ο ταξιτζής μας έπιασε κουβέντα:
«Είδα απόψε μια παράσταση καταπληκτική, ακόμα γελάω… Κι εκείνη που έπαιζε ήταν διαβόλου κάλτσα… Δεν θυμάμαι το όνομά της… Ήταν όμως κοπελάρα»!
-Του έπιασα την κουβέντα και τον ρωτάω: Πώς ήταν αυτή;
-Μου την περιέγραψε…
-Καλά, τώρα εγώ που σου μιλάω τίποτα δεν σου θυμίζω;
«Τι να μου θυμίζεις κυρά μου»; Μου λέει «αυτή άστραφτε»!
-Του λέω: Εγώ είμαι! Ο άνθρωπος «έπαθε» βέβαια. Αυτό είναι το θέατρο…
***
Την παραπάνω ιστορία διηγήθηκε η Τιτίκα Νικηφοράκη στον Σπύρο Μπιμπίλα για το «Θεατρικό Ημερολόγιο του 2019.
Πράγματι: όπως είπε τότε και ο ταξιτζής: «αυτή άστραφτε»…
Ήταν ένα αστέρι που ανέτειλε στο Ηράκλειο της Κρήτης στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα. Είχε ξεπεράσει προ πολλού τα 100.
Άστραφτε μια ολόκληρη ζωή φωτίζοντας το δρόμο δεκάδων ηθοποιών και ως συνάδελφός τους και – κυρίως – ως δασκάλα τους για περισσότερα από 20 χρόνια.
Άστραφτε όμως και ως μεταφράστρια και ως ποιήτρια.
Άστραφτε με τις γνώσεις, άστραφτε με το ήθος της.
***
Η Νικηφοράκη πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός το 1935 στο Εθνικό Θέατρο, στη θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο «Πέερ Γκυντ» και άστραφτε.
-Άστραφτε με το πεντακάθαρο μυαλό της μέχρι τώρα. Τώρα που είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα 100.
-Στα παιδικά μου μάτια άστραφτε και όταν την είδα για πρώτη φορά στο Θέατρο του Εθνικού Κήπου στο πλευρό του Νίκου Χατζίσκου στην παράσταση «Ο Μιμήκος και η Μαίρη» το καλοκαίρι του 1956.
-Αργότερα, το 1974, την είχα δει στο ιστορικό «Θέατρο Κάβα», στην οδό Σταδίου 50 όταν ως συνθιασάρχης με τον Νίκο Χατζίσκο, παρουσίασαν το έργο του Νότη Περγιάλη «Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή» με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, σκηνικά του Περικλή Δουραμάνη και χορογραφίες της Τατιάνας Βαρούτη.
-Το καλοκαίρι του 1976, η Τιτίκα Νικηφοράκη και ο Νίκος Χατζίσκος έκαναν πραγματικότητα ένα μεγάλο τους όνειρο: Έφτιαξαν το «Θέατρο μέσα στη θάλασσα», στο «Δέλτα» του Φαλήρου. Εκεί παρουσίασαν το κλασικό έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Ο έμπορος της Βενετίας». Σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζίσκου, μουσική από τον Σταύρο Ξαρχάκο, σκηνικά – κοστούμια του Γιώργου Ανεμογιάννη και χορογραφίες του Μανώλη Καστρινού.
-Κλείνω με άλλη μια ανάμνηση τότε που η Τιτίκα Νικηφοράκη άστραφτε σε άλλη μια ιδιαίτερη παράσταση: Το 1977 στο έργο «Τέσσερις ερημιές» της Κωστούλας Μητροπούλου, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζίσκου και σκηνικά Κάτιας Μητροπούλου. Επίσης στο «Θέατρο Κάβα».
***
Κοντά στα μεσάνυχτα του Σαββάτου 19 Οκτωβρίου 2019, η Τιτίκα Νικηφοράκη πέρασε στην απέναντι όχθη…
Το καλοκαίρι του 1962 στο Κηποθέατρο του Πεδίου του Άρεως ο Νίκος Χατζίσκος και η Τιτίκα Νικηφοράκη ανέβασαν το μουσικό έργο του Bertolt Brecht «Το ρομάντσο της πεντάρας», σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζίσκου. Εκτός από την Κάκια Αναλυτή που είναι μαζί τους στην παραπάνω φωτογραφία έπαιξαν επίσης οι ηθοποιοί: Γιάννης Αργύρης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Αρτέμης Μάτσας, Δημήτρης Καλλιβωκάς, Νίκος Παπαναστασίου, Μαρία Γιαννακοπούλου, Αγνή Βλάχου.
***
Ο αποχαιρετισμός της Τιτίκας Νικηφοράκη την Τρίτη 22 Οκτωβρίου στις 12.30 το μεσημέρι από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.
***
Διαβάστε επίσης:
Τιτίκα Νικηφοράκη – Αποχαιρετισμός στην πολυαγαπημένη δασκάλα του ελληνικού θεάτρου
