«Ιδού τα αιχμηρά μου βέλη για να χαιρετίσω τους χαράκτες μας. Χαρακτική, τέχνη του σκαλίσματος, μετουσιωμένη από μυστήριο, πικάντικη τέχνη αλχημείας και απόσταξης, τέχνη διαβολική που μοσχοβολά θειάφι και υδράργυρο, τέχνη που την υπηρετούν ισχυρά οξέα, τέχνη που την τροφοδοτούν αναβράζοντα άλατα, τέχνη άυλων αποσταγμάτων, τέχνη καυστική, μεταλλική, αντιακαδημαϊκή, τέχνη των ευγενών και ανδρείων στην καρδιά και στις αισθήσεις, τέχνη των παλαβών». Ιδού τι έλεγε για την τέχνη της χαρακτικής ο μέγας Τζέιμς Ενσορ (1860- 1949), ο Βέλγος ζωγράφος που θεωρείται ο προάγγελος του φλαμανδικού εξπρεσιονισμού. Μια παράδοξη μορφή, που με το έργο του ύφανε έναν εξίσου παράδοξο κόσμο, ένα no man΄s land συναρμολογημένο από τοπία και πρόσωπα της φαντασίας και από μεταμορφώσεις μιας πραγματικότητας χαμένων κοινωνικών και θρησκευτικών προσδοκιών.
Τη γοητεία, τις αντιθέσεις, την πίστη και τις παραδόσεις της κοινωνίας στην οποία έζησε εκφράζουν τα έργα αυτού του μοναχικού και, κυρίως, απαισιόδοξου καλλιτέχνη, ο οποίος εμφανίζεται ταυτόχρονα θαυμαστής αλλά και σκληρός επικριτής της παράλογης πραγματικότητας. Το έργο του Ενσορ παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία τάσεων.
