Του Παναγιώτη Μήλα
«Γιατί μικρούλα μου, γιατί καρδούλα μου», όταν βάζεις στόχους μπορείς να τους πετύχεις χωρίς φράγκο Συριανή γλυκιά, όπως θα έλεγε και ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο άρχοντας της Σύρου, ο πατριάρχης του ρεμπέτικου.
Αυτό ακριβώς πέτυχαν οι φοιτητές του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου: Με έλλειψη χρημάτων, αλλά με πλεόνασμα ψυχής, πάθους, αφοσίωσης και κατάθεσης όλων των προσωπικών αποταμιεύσεων του ελεύθερου χρόνου τους κέρδισαν το στοίχημα.
Σχεδίασαν, διοργάνωσαν, πραγματοποίησαν, έζησαν, απόλαυσαν και καμάρωσαν το 1ο Stray Art Festival από 22 έως 24 Σεπτεμβρίου 2017 στους δρόμους που περπάτησε ο Μάρκος. Ξεκίνησαν από το «μηδέν» και άγγιξαν το «άριστα» από την πρώτη κιόλας χρονιά.
Ασφαλώς τα παιδιά αυτά δεν είναι οι σπασίκλες που έχουν χωμένη τη μύτη τους από τα βιβλία. Παρ’ όλα αυτά είναι και οι πρώτοι των πρώτων, και τα παιδιά που έχουν φαντασία και δημιουργούν, και τα παιδιά που ερωτεύονται, και τα παιδιά που χορεύουν, πίνουν και ξενυχτάνε, και κυρίως τα παιδιά που αγαπούν, σέβονται και προβάλλουν τον τόπο στον οποίο σπουδάζουν.
Η Σύρος και η Ερμούπολη πρέπει να καμαρώνουν για αυτά τα παιδιά. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων – Συστημάτων και οι καθηγητές πρέπει να υπερηφανεύονται για αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια.
Ευτυχώς οι διοργανωτές δεν βγήκαν ασπροπρόσωποι. Συνέβη το αντίθετο. Βγήκαν πολύχρωμοι από τις εξαιρετικές τοιχογραφίες με τις οποίες στόλισαν τα άχαρους τοίχους του Νεώριου.
Ασφαλώς οι καλλιτέχνες που δούλεψαν δεν έκαναν κάτι το… πρωτότυπο. Οπωσδήποτε δεν επηρεάστηκαν από παρόμοιες δράσεις στο εξωτερικό. Δεν έκανα copy paste ιδέες ξένων. Απλούστατα έτυχε αυτοί οι καλλιτέχνες να είναι περισσότερο διαβασμένοι από άλλους και έκαναν αυτό που συνάδελφοί τους φιλοτεχνούσαν στην Ελλάδα τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα π.Χ. Αποτύπωναν δηλαδή σκηνές της καθημερινής ζωής με πρωταγωνιστές απλούς και αγαπημένους ανθρώπους. Το ίδιο έκαναν και όσοι μας χάρισαν τα έργα τους στην Ερμούπολη.
Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να μην ακουστούν και παράπονα. Ενόχλησε κάποιους το τατουάζ στους βραχίονες του Μάρκου Βαμβακάρη. Αυτοί που γκρίνιαξαν ίσως δεν γνωρίζουν ούτε τον Μάρκο, ούτε τη ζωή του. Μάλιστα έκαναν και τα παράπονά τους στον δήμαρχο! Πήραν όμως την απάντηση από την αντιδήμαρχο Πολιτισμού Θωμαή Μενδρινού, η οποία μεταξύ των άλλων είπε:
«Έχω δεχτεί κάποιες αντιρρήσεις ως προς την αποτύπωση του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη. Εκτιμώ πως, ο Βαμβακάρης είναι διαχρονικός, πιο επίκαιρος από ποτέ και σε καμία περίπτωση ο σχεδιασμός του καλλιτέχνη δεν μειώνει τον Μάρκο, αλλά το γεγονός ότι ο ίδιος του ο τόπος τον είχε ξεχάσει για πολλά έτη. Νιώθω έντονα την ανάγκη να συγχαρώ για μια ακόμη φορά τους καλλιτέχνες, οι οποίοι δημιούργησαν μοναδικά έργα και συμμετείχαν στο πρώτο Stray Art Festival το οποίο πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία. Δεν σας κρύβω πως από πέρσι είχε πέσει αυτή η πρόταση στο τραπέζι, αλλά ήμουν επιφυλακτική σε αυτό καθώς αντιλαμβανόμουν τις αντιδράσεις, που ενδεχομένως θα προκαλούσε ένα τέτοιο Φεστιβάλ. Αντιδράσεις, οι οποίες, εκ του αποτελέσματος, βλέπουμε πως δεν είναι άξιες αναφοράς. Ας μην είμαστε υποκριτές, ας δώσουμε βήμα και ανάσα έκφρασης σε νέους ανθρώπους όπως είναι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίοι διαπρέπουν στο εξωτερικό. Η Σύρος πρέπει να πάψει να τους παραγκωνίζει. Εγώ προσωπικά αλλά και η Επιτροπή Πολιτισμού θα συνεχίσει να στηρίζει αυτή την προσπάθεια αλλά και κάθε προσπάθεια του Πανεπιστημίου. Το φεστιβάλ θα το στηρίξουμε και την επόμενη χρονιά».
Αυτά από την επίσημη πλευρά των τοπικών αρχών.
Στο ίδιο θέμα αναφέρθηκε και η Μαρία Μπάλιου, μέλος της οργανωτικής ομάδας του Φεστιβάλ, η οποία μίλησε στην εφημερίδα «Κοινή Γνώμη» λέγοντας και τα εξής: «Διαλέξαμε τη θεματολογία με τον Μάρκο Βαμβακάρη να αποτελεί την κυρίαρχη φιγούρα των έργων. Μία τοιχογραφία με στίχους από ένα ρεμπέτικο τραγούδι θα μπορούσε να αγγίξει και έναν 60χρονο. Πιστεύουμε ότι η street art μπορεί να αλληλεπιδράσει με τους ανθρώπους κάθε ηλικίας. Γι’ αυτό στηρίξαμε το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα, που ξεκίνησε ως όραμα του υποψηφίου διδάκτορα του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Πάρι Ξυνταριανού και αγκαλιάστηκε θερμά από την πανεπιστημιακή κοινότητα του νησιού».
Στη συνέχεια η Μαρία Μπάλιου τόνισε πως «είναι πολύ σημαντικό να κρατήσουμε την ταυτότητα του νησιού, γι’ αυτό και επιλέξαμε τοιχογράφους που δεν έχουν επιθετικό στυλ. Δεν είναι άνθρωποι που θα πάρουν ένα σπρέι και θα βάψουν ένα νεοκλασικό. Καταλαβαίνουν την αξία που έχει ένα κτήριο και πού μπορούν να παρέμβουν. Είναι καλλιτέχνες που έχουν ένα πολύ διαφορετικό στυλ από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, ακούγοντας τη λέξη γκράφιτι».
Πράγματι άξιοι συγχαρητηρίων οι καλλιτέχνες που είναι όλοι από τους κορυφαίους Έλληνες της Τέχνης του Δρόμου και του Graffiti. Ας κάνω εδώ μια αναφορά στα ονόματά τους: Achilles, Alex Martinez, Apset, Atek Skourlis, Billy Gee, Γιώργος Φρογουδάκης, DEM, Kostas SpentOne, Really?, Same84, SimpleG, Dimitris Taxis, Pupet, Yiorgos Kez, Billy Maniatis, Gera, Ντι Μπάρμπα, Giorgos Touloupis, Χρήστος Ρουμελιώτης και White Lab. Η ομάδα Urbanact.gr ασχολήθηκε με την άψογη προετοιμασία του τοίχου του Νεωρίου.
Αυτός ήταν ο ένας βασικός πυλώνας του τριήμερου Φεστιβάλ. Το δεύτερο επίσης σημαντικό κομμάτι είχε νότες από 47 μουσικούς που μαζί με ηθοποιούς και performers έδωσαν το δικό τους χρώμα στη μεγάλη γιορτή.
Ας αναφέρω εδώ τους μουσικούς: Metaxourg Hero Brassabanda, Kalashnikov (Oleg Dergatsiov+ Spiros Ventouris), Kid Bamboo, Concerto Grosso, Τρικαβαλο band, The Sexy Christians, Deaf Radio, Andreas Benos-Palmer, Stiko & Wag, Sigma Gamma – Σίγμα Γάμμα, Cayetano, Το Μυστικό Μπουζούκι, το σχήμα: Κωνσταντίνος-Ελένη-Μάρκος, Fistiki Saloni και Tourlou The Band. Το σχήμα «3 και οι Κούκου»: Ilektra, Eleni, Petros, Stavrøs, Nansy και τέλος ο Hardknox.
Ασφαλώς όσοι ακολούθησαν την πρώτη νύχτα τον μουσικό περίπατο από την Πλατεία Μιαούλη δια μέσου του παραλιακού δρόμου, στο Νεώριο, με κατάληξη στη μεγάλη αυλή του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης θα έχουν να θυμούνται για πάντα την μπάντα με τα ξεσηκωτικά χάλκινα της MetaxourgHero Brassabanda. Εμπειρία μοναδική από δεξιοτέχνες μουσικούς.
Το γλέντι έφτασε τελικά – τη δεύτερη ημέρα – έως το Καρνάγιο, σ’ έναν χώρο που συνδυάζει τη θαλασσινή αύρα, το κοσμοπολίτικο αστικό περιβάλλον και την ανάμνηση από μια παλιά, βιομηχανική εποχή ενώ κατέληξε αργά το βράδυ και μέχρι το ξημέρωμα σε ένα δυνατό πάρτι στο ημιυπόγειο πάρκινγκ του εμπορικού κέντρου στην παλιά Πειραϊκή-Πατραϊκή.
Νωρίτερα, το απόγευμα της δεύτερης ημέρας η έκπληξη ήρθε αυτή τη φορά από τους ίδιους τους φοιτητές οι οποίοι παρουσίασαν το θεατρικό έργο του Αρκά «Εχθροί εξ αίματος». Εξαιρετική παράσταση, εκπληκτικές ερμηνείες και μεγάλος ενθουσιασμός στο φινάλε. Μοναδικό δώρο για τους θεατές.
Το φεστιβάλ αυτό που ήταν πρωτοβουλία της ομάδας «Σπινθήρας» των φοιτητών του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων, υλοποιήθηκε σε συνεργασία με την Action Eστί και την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου ενώ τελούσε υπό την αιγίδα του Δήμου Σύρου – Ερμούπολης και του Επιμελητηρίου Κυκλάδων. Γνώρισα τον Πάρι, τη Λίτσα, την Αθηνά, την Ιουλία, παιδιά της Σχολής που δούλεψαν σκληρά με όλη την ομάδα για την επιτυχία του Φεστιβάλ. Παιδιά με πάθος και ιδέες που δεν πρέπει να μείνουν αναξιοποίητα από την τοπική κοινωνία.
Φυσικά υπάρχει και ο τρίτος πυλώνας της γιορτής αφού, ως γνωστόν, «νηστικό αρκούδι δεν χορεύει». Αντιγράφω λοιπόν από τη σελίδα του Φεστιβάλ στο Face Book τις ευχαριστίες των διοργανωτών στους παρακάτω χορηγούς στο γαστρονομικό κομμάτι: Django Gelato, Salad Shop, Το Μαρουλάκι, Avant Garden Syros, Της Φιλομήλας στην πόλη, Τα Γιάννενα, Kouchico, Syriani Kouzina, Σεμινάριο, Το αρχονταρίκι της Μαρίτσας, Φαγητούλης Φαγητούλης, Τάκα Τάκα Σύρος, Αρτοποιία Βαμβακούρη, Πιτσικάλης Αρτοποιήματα, Porto έτσι και Αλλιώς, Pitaki Bar, Η Αιτωλία της Αγοράς, Kirki Syros, Ερμουπολίτικες Γεύσεις, Μαύρο Πρόβατο Σύρος, Λύσε Δέσε, Το σπιτικό της Αγνής, Το Μικράκι / To Mikraki, Μαμαγειρέματα, Στην Ιθάκη του Αη», Νέκταρ Καφέ, Το Πέτρινο, Έννοια Σου. Και για την πολύτιμη βοήθεια και την άψογη συνεργασία, τον σεφ Raphael Houdas.
Επίσης οι διοργανωτές τονίζουν στη σελίδα τους ότι «τo Stray Art Festival δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τους in kind χορηγούς: Μακρυωνίτης ΑΕΕ, Sea Colors, Cyclades Organics, Halaris rooms, Πρέκας, Electra Syros boutique hotel, Συκουτρής λουκούμια, 1844 Suites, Syros star, ΟΙΚΕΙΟΝ, Watershop, Ψυκτεμπορική Σύρου, Maremosta Hotel και Evi Evan Hotel.
Κλείνουν τέλος με ευχαριστίες προς τα έντυπα, ηλεκτρονικά και διαδικτυακά μέσα που στήριξαν το Φεστιβάλ και είναι τα εξής: Fliqped, CultureNow.gr, Passion Theater, Open Mind blog, Only Theatre, Madata.GR, Nostos 100,6, AfanDub Radio, Noizy.gr, Koita-magazine, Full-Time.gr, xrimaonline.gr, Koukidaki blog, Dina Nikolaou, Ertopen.com, Ελεύθερος Τύπος, likewoman.gr, iArt, Cosmopoliti, monopoli.gr, Empneusi 107 FM, BrainCo S.A., Street Art Thessaloniki, Greece, iNews.gr, Aigaio365, Ekathimerini, catisart.gr, Lavart, Debbiestravel, deBop, Syros Agenda, Patras Events, cyclades24.gr, Κοινή Γνώμη, UrbanLife.gr, Timelink.gr, Sin Radio, Sigma Group, E-Agenda.Gr, Κασετόφωνο, The Life Lab., All Events in City, Σύρος TV1 – FM1 Ραδιόφωνο, Olatanea.gr, e-stage.gr, Almaradio.fm, Independent.gr, Voicewebradio και go2syros.
Όλα αυτά βέβαια ανήκουν ήδη στο παρελθόν. Όμως ο σπινθήρας άναψε τη φλόγα που φωτίζει πια τους δρόμους τους Ερμούπολης. Ήδη η ομάδα πρωτοβουλίας του 1ου Stray Art Festival έχει αρχίζει να εργάζεται για τη διοργάνωση του 2ου. Διορθώνουν τα λάθη, καταθέτουν νέες ιδέες, προσθέτουν νέους συνεργάτες, προετοιμάζουν το έδαφος για τους επόμενους συμφοιτητές τους που θα πάρουν στα χέρια τη σκυτάλη.
Το πιο σημαντικό που πέτυχαν όμως αυτά τα παιδιά δεν είναι ότι «έβαψαν», όπως λένε, τους νεκρούς τοίχους στο Νεώριο. Το πιο σημαντικό είναι πως έδειξαν ότι όπου υπάρχει μυαλό υπάρχει και ζωή. Απέδειξαν ότι η Σύρος δεν αξίζει για ένα μήνα τουρισμό αλλά για δώδεκα. Η Σύρος της φυσικής ομορφιάς και της ιστορίας, η Σύρος του πολιτισμού και των γεύσεων μπορεί – και αξίζει – να γίνει πόλος έλξης. Όχι όμως μόνο με υποσχέσεις και ατέρμονες συζητήσεις, αλλά με πράξεις τολμηρές όπως αυτές που έκαναν τα παιδιά του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Υπάρχουν τολμηροί άνθρωποι που αγαπούν το νησί και έχουν ιδέες. Σε δύο μέρες γνώρισα τρεις – τέσσερις. Στο «Ελληνικό Καφενείο» την Άννα Μαρία Μαραγκού, τον σύζυγό της Αντώνη Δούκα και τον σεφ Νάσο Καρανικόλα. Επίσης στο ιδιαίτερο «1844 Suites» γνώρισα τον Κωνσταντίνο Παναγιωτάκη.
Όλοι τους με πάθος. Όλοι τους με λατρεία για τον τόπο. Ασφαλώς δεν είναι οι μόνοι. Υπάρχουν κι άλλοι της ίδιας… φυλής που μπορούν να απογειώσουν το νησί και να το κάνουν και πάλι πρώτο γιατί το αξίζει.
Στην περίπτωση αυτή η Σύρος θα αποκτήσει την παλιά της αίγλη, όλοι θα μένουν και θα δουλεύουν σ’ αυτήν και δεν θα χρειαστεί να γίνει αυτό που έλεγε ο Μάρκος το 1939:
«Θα πάω στην Αμερική και πλούτη θ’ αποχτήσω,
Αμερικάνους και Ρωμιούς να τους ευχαριστήσω.
Ακόμα και στο Χόλυγουντ θα βάλω το ποδάρι,
που ‘ναι στρωμένο μάλαμα κι όλο μαργαριτάρι».
- Διαβάστε ακόμα:
