Ρεβέκκα, πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και ποιες είναι οι κύριες
παιδικές σου μνήμες;
•Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, θυμάμαι έντονα τις διακοπές στο
εξοχικό στη Χαλκιδική. Καλοκαιρινά αρώματα, γεύσεις, μουσικές, μπάνια στη
θάλασσα, φίλοι «για πάντα», το κρυφτό, τα πρώτα φλερτ, το ποιος έφαγε τα πιο
πολλά παγωτά, ποιος κατάφερε να μαυρίσει πιο πολύ, φωτιές στην παραλία και
τραγούδια. Τότε που ο χρόνος ήταν λες και σταματούσε για να τον απολαύσεις.
Τι ήταν αυτό που σε οδήγησε να κάνεις μια παράσταση για τη
μνήμη;
γυναίκα του με ένα καπέλο». Ό Όλιβερ Σακς είναι ένας από τους πιο σημαντικούς
νευρολόγους στον κόσμο. Όι έρευνές του για τις νοητικές διαταραχές βουτάνε στα
μυστήρια της ανθρώπινης συνείδησης με σπάνια γλαφυρότητα και λεπτότητα.
Μελετά ανθρώπους που έχασαν τη μνήμη τους, το παρελθόν τους, που δεν
αναγνωρίζουν πια άτομα ή κοινά αντικείμενα, ακόμη και μέλη του σώματός τους
μπορεί να τους μοιάζουν ξένα. Πάσχουν αλλά πολλοί από αυτούς είναι
προικισμένοι και με ανυπέρβλητο καλλιτεχνικό ή μαθηματικό ταλέντο. Στην έξοχη
και συμπονετική αφήγηση του συγγραφέα κάθε ιστορία είναι μια βαθιά ανθρώπινη
μελέτη της ζωής που παλεύει και εξελίσσεται απέναντι σε μοναδικές αντιξοότητες.
Την ίδια περίοδο ο πατέρας μου διαγνώστηκε με Αλτσχάιμερ, οι συμπτώσεις
πολλές και τα συμπτώματα επίσης. Αναπόδραστα άρχισα να τον παρατηρώ, να τον
καταγράφω, να προσπαθώ να μπω πιο βαθιά σε ό,τι σημαίνει απώλεια μνήμης.
Είχα μπροστά μου το θαύμα του άγνωστου, την ποίηση του εγκεφάλου που
«χαλάει». Αυτή η παρατήρηση ήθελα να ειπωθεί, να την κοινωνήσω, να μοιραστώ
το αίνιγμα την ύπαρξης και της ταυτότητάς μας που πατά στη μνήμη… Έτσι ήρθε κι
η απόφαση αυτής της παράστασης.
Ποιος είναι ο ρόλος της μνήμης στην ανθρώπινη ταυτότητα και
στην ανθρώπινη ψυχή;
•Αναρωτιέμαι για τον ρόλο της μνήμης στην ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι η πρόκληση και
η πρόσκληση της παράστασης οι θεατές να αναρωτηθούν μαζί μας για τη δύναμη
της μνήμης.
H μνήμη είναι η ζωή μας, ό,τι κάναμε κι ό,τι δεν κάναμε, αν δεν με θυμάμαι πώς
ξεκίνησα και πού έφτασα τότε ποιος είμαι, πώς θα ορίσω την κίνησή μου και την
αμέσως επόμενη; Όπως γράφει ο Μπουνιουέλ: «Πρέπει να αρχίσει κανείς να χάνει
τη μνήμη του έστω και μικρά της κομμάτια, για να αντιληφθεί ότι αυτή η μνήμη
είναι που φτιάχνει όλη μας τη ζωή. Μια ζωή χωρίς μνήμη δεν θα ήταν ζωή, όπως
μια διάνοια χωρίς τη δυνατότητα να εκφραστεί δεν θα ήταν διάνοια. H μνήμη μας
είναι η συνοχή μας, η λογική μας, η δράση μας, το συναίσθημά μας. Χωρίς αυτήν δεν
είμαστε τίποτα».