H έμπνευση ενός δημιουργού, όταν πρόκειται για τόσο πλούσια σε ενέργεια θέματα, όπως ο έρωτας, το πένθος, η τρέλα, ο μύθος, η αυτογνωσία, μπορεί να οδηγήσει -με βάση το ανθρώπινο μέτρο- σε μια μικρή αλλά εντυπωσιακή δημιουργία. Καρπός μιας τέτοιας έμπνευσης είναι η θεατρική παράσταση “Ψάρι”, που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ Off Off Athens του «Επί Κολωνώ». Όλο το έργο διαδραματίζεται στο μυαλό της Αΐνα, που είναι ο κύριος χαρακτήρας. Η ηρωίδα ζει σε έναν κόσμο ζωντανών σαν να βρίσκεται σε έναν κόσμο νεκρών. Η ιστορία της παράστασης έχει πολλά επίπεδα, νοήματα, ερμηνείες και συμβολισμούς. Μιλάει για την αγάπη, το θάνατο, τη ζωή, το όνειρο. Η σκηνοθέτις Χριστίνα Τασκασαπίδου καταπιάστηκε με όλες αυτές τις έννοιες και κατέληξε σε εσωτερικά πνευματικά μονοπάτια, που ενδεχομένως να την οδήγησαν και σε εξηγήσεις για τον ίδιο της τον εαυτό. Όπως και να έχει, σίγουρα ταξίδεψε σε αυτό που λέμε εσωτερική αναζήτηση. Μοιάζει πολύ με την κουρασμένη Ευρυδίκη, που περιμένει κάποιον πραγματικό Ορφέα να την τραβήξει προς το φως. Κανείς και τίποτα δεν εμπνέει την Αΐνα, ούτε οι ερωτευμένοι άνδρες γύρω της, ούτε τα βιβλία. Ο καλύτερος φίλος της είναι η μοναξιά. Εγκυμονεί τη μοναξιά, γεννάει τη μοναξιά, βιώνει τη μοναξιά. Καταφύγιό της και ελπίδα της τα όνειρα. Θαλπωρή της η φαντασία. Η Αΐνα είναι μόνη της. Το πέρασμά της από τον έναν κόσμο στον άλλο, οι εσωτερικές της φωνές, αυτό που ανεβαίνει από βαθιά μέσα της ακολουθώντας το φως, είναι η δύναμη που της δίνει ώθηση και μετατρέπεται σε γαλήνη.
Ο κλειστός, συντηρητικός κόσμος, που παραπέμπει σε απομόνωση, και ο περιπλανώμενος επίμονος άνδρας που προσπαθεί να γίνει ο ελευθερωτής της όσο αυτή αισθάνεται εγκλωβισμένη σε αυτόν, είναι τα βασικά στοιχεία που συνδέουν το έργο με μια μυθολογική διάσταση.
Στο σπίτι της, όπου οι τοίχοι είναι το ίδιo ερειπωμένοι με τη ζωή της, κάθε βράδυ είναι και μια ευκαιρία να συναντηθεί με το φάντασμα της νεκρής μητέρας της. Η μάνα της είναι εκεί πολύ όμορφη. Η σχέση τους αμφίδρομη. Επιστρέφει κοντά της να της πει να μη φοβάται το θάνατο. Να τολμήσει να καταφέρει να αγαπήσει. Να δοκιμάσει τη γεύση της ζωής. Η Αΐνα είναι μια κοπέλα που δεν βίωσε ποτέ της αγάπη και η ίδια δεν γνωρίζει πόσο έχει χάσει με αυτό. Νιώθει σαν ψάρι έξω από το νερό. Είναι ένα πλάσμα σαν τους περισσότερους από μας που δεν έχουμε καταλάβει τι μας στέρησε ο εαυτός μας ή οι συνθήκες.
Η έμπνευση για την τέχνη όμως μπορεί να μας αποκαλύψει μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε και αν θα τα καταφέρουμε. Θα φανεί στο τέλος αν αξίζαμε ή όχι τη δικαίωση.
Στα αθώα πρόσωπα των ηθοποιών (Ζουλί Λεφέβρ, Βαγγέλης Ντίνος, Χριστίνα Τασκασαπίδου), που είναι φωτισμένα από τον κόσμο της νιότης και της ξεγνοιασιάς, ζωγραφίζεται η απεγνωσμένη αναζήτηση της λύτρωσης. Η λύτρωση που τους κάνει να δείχνουν αμετακίνητα ερωτευμένοι και ζωντανοί.
Από τα ωραιότερα στοιχεία της ρομαντικής αυτής παράστασης το δέσιμο του συμβολικού με το πραγματικό, που κατασταλάζει στη νοσταλγικότητα και το λυρισμό. Μια αρμονική και ισορροπημένη δουλειά, ευγενική και παρήγορη, μέσα σε ένα χαριτωμένο σκηνικό περιβάλλον (Γκον Μπρόγκον), που έγινε με διάθεση ουμανιστική.
Πλήθος τα νατουραλιστικά στοιχεία στο «Ψάρι», όπως το λάλημα του πετεινού, το κελάρυσμα των νερών, ο ήχος της απαλής βροχής, που φέρει τη γαλήνη. Γαλήνη όπως η πηγή του ποταμού, γαλήνη όπως η ανάσα της αυγής, γαλήνη όπως το τέλος του πολέμου. Κοιτώντας την κατάματα σίγουρα θα μπορέσουμε να μάθουμε πού μπορούμε να φτάσουμε και τι έχουμε κατορθώσει!
* Παρουσιάστηκε την Παρασκευή 20 Ιουνίου στις 8.45 μ.μ. και το Σάββατο 21 Ιουνίου στις 10 μ.μ.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Τασκασαπίδου
Σκηνικά: Γκον Μπρόγκον
Video: Greenstudioscinema
Έπαιξαν: Ζουλί Λεφέβρ, Βαγγέλης Ντίνος, Χριστίνα Τασκασαπίδου
– Διάρκεια παράστασης: 45 λεπτά
Πληροφορίες
“Επί Κολωνώ”
Τηλ. 210 – 51.38.067
Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94
Κολωνός
Στάση μετρό Μεταξουργείο και μετά περίπου 8 λεπτά με τα πόδια.