Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Το βιογραφικό του περιέχει ήδη πολύ σπουδαία πράγματα. Ζει και εργάζεται μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας. Στη χώρα μας έχει συνεργαστεί στο θέατρο με τους Γιάννη Χουβαρδά, Ανέστη Αζά, Σταμάτη Φασουλή, Γιάννη Σκουρλέτη (Bijoux de Kant) μεταξύ άλλων, παίζοντας στις πιο σημαντικές σκηνές, όπως το Εθνικό Θέατρο, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, το Ωδείο του Ηρώδου Αττικού, το Παλλάς κι αλλού. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τους Πάνο Κούτρα, Σωτήρη Τσαφούλια, Βασίλη Δογάνη και Γιώργο Δρίβα.
Στη Γαλλία έχει παίξει στο θέατρο μαζί με τους Σαρλότ Ράμπλινγκ, Λάμπερτ Γουίλσον, Νικόλ Γκαρσία, Τζούλια Μιγκένες καθώς και στο Θέατρο του Ήλιου της Ariane Mnouchkine. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τους Ανιές Ζαουί, Φανί Αρντάν, Νικόλ Γκαρσία, Νταβίντ και Στεφάν Φοενκίνος.
Αυτή τη στιγμή συνεχίζει τα γυρίσματα για το δεύτερο κύκλο της τηλεοπτικής σειράς «Έτερος εγώ» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια και αρχίζει τα γυρίσματα για τη διεθνή παραγωγή «Man of God» σε σκηνοθεσία Yelena Popovic.
Αρχικά ο Πολύδωρος Βογιατζής σπούδασε νοσηλευτής, αποφοίτησε μάλιστα με άριστα και εργάστηκε επί ένα χρόνο στα επείγοντα περιστατικά γνωστής κλινικής. Κατόπιν στράφηκε στις θεατρικές σπουδές και τα τελευταία χρόνια ξεχωρίζει στη σκηνή, παρά τις πολλές και γνωστές αντιξοότητες του επαγγέλματος.
Πρότυπο καλλιτέχνη δοσμένου στην τέχνη του, γνωστός για τη διάθεσή του να ανανεώνεται διαρκώς και ακαταμάχητα γοητευτικός, ο Πολύδωρος είναι φτιαγμένος από τα υλικά που ονειρεύεται κάθε άδολος θεατής και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς πρόκειται για άνθρωπο που αποπνέει τέχνη και αγάπη γι’ αυτό που προσφέρει.
Το χειμώνα στην παράσταση του Παντελή Δεντάκη “Η μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος“, που παίχτηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, έδωσε ένα ρεσιτάλ θεατρικής δεινότητας και υποκριτικής ωριμότητας, με τρόπο άμεσο, λιτές γραμμές και ισχυρή πειστικότητα.
Με καταγωγή από τη Σκάλα Καλλονής Λέσβου και τη Βυτίνα Αρκαδίας, άνθρωπος αληθινός, ευφυής, ευαίσθητος, μιλά στο catisart.gr δείχνοντας τη βαθιά ματιά του στα γεγονότα, την καθαρότητά του και την αυθεντικότητα που διαθέτουν μόνον οι πραγματικοί καλλιτέχνες.
Η ευχή του είναι να υπάρξει παγκόσμια ειρήνη και αγάπη, να γίνουμε ένα μέσα από τη διαφορετικότητα μας. Ν’ αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα στον κόσμο συνδέονται και αλληλεπιδρούν”.
Μας περιγράφει το ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του στη Γαλλία, το πώς έμαθε τη γαλλική γλώσσα σε μεγάλη ηλικία, για τη ζωή του και τους δασκάλους του, για τις μέρες της καραντίνας. “Νιώθω ότι υπάρχει η ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για το τι είναι ουσιαστικό στις ζωές μας και γι’ αυτό που θέλουμε και ονειρευόμαστε. Αν αυτό που βιώνουμε σήμερα μπορέσουμε να το μεταφράσουμε σε έργα και παραστάσεις που θα διαφωτίζουν τις επόμενες γενιές, θα είναι ένα τεράστιο καλλιτεχνικό κέρδος και ισχυρό αποτύπωμα”, υπογραμμίζει.
Τονίζει επίσης ότι ένας ηθοποιός “θα πρέπει να έχει πίστη, υπομονή, επιμονή, πάθος, πειθαρχία, εργατικότητα, συνεργασία, φαντασία, να είναι καλός ακροατής”, για να σταθεί σωστά στο θέατρο.
Κλείνουμε τη συνέντευξη μιλώντας για τα ζώα: “Είναι πλάσματα που δίνουν αγάπη απλόχερα”, δηλώνει. Ειδικά για το σκύλο του, τον Έκτορα, εξομολογείται: “Η σχέση μας είναι πολύ δυνατή. Προτού αποκτήσω κατοικίδιο, δεν πίστευα ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια σχέση ζωής με ένα ζώο. Τώρα το βιώνω και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Ο σκύλος μου με έμαθε να αγαπάω και να χαίρομαι περισσότερο”
Αναζητήστε τον Πολύδωρο Βογιατζή, αν δεν τον ξέρετε ήδη, λάμπει με το ταλέντο του -στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, σε κάθε μεγάλο και μικρό θέατρο όπου παίζει. Γιατί σ’ αυτή την ευλογημένη δουλειά, είναι από εκείνους που ακούν την καρδιά τους και εμπιστεύονται τον εαυτό τους.
*Οι παιδικές αναμνήσεις που μου έρχονται συχνά στο μυαλό, έχουν να κάνουν με τις διακοπές, τα παιχνίδια, με τις δύο γιαγιάδες μου(γιατί τους παππούδες δυστυχώς δεν τους γνώρισα), με τις ιστορίες και τα παραμύθια που μου έλεγαν, με το χωριό στο βουνό (Βυτίνα Αρκαδίας), με τα ζώα.
Με τι καλλιτεχνικά ερεθίσματα μεγάλωσες;
*Οι γονείς μου είναι άνθρωποι που δούλευαν πολύ σκληρά για να μεγαλώσουν εμένα και τα αδέρφια μου. Δεν είχαν ούτε τον χρόνο, ούτε την παιδεία, για να ασχοληθούν με τις τέχνες και να μας κατευθύνουν προς αυτές. Θυμάμαι να πηγαίνουμε κάποιες φορές στο θέατρο να δούμε παιδικές παραστάσεις και παραστάσεις του καραγκιόζη. Αλλά μέχρι εκεί. Επέμεναν βέβαια πολύ, στο να διαβάζω λογοτεχνία και μυθιστορήματα. Έτσι πιστεύω ότι πολλά από τα ερεθίσματα που γεννήθηκαν και καλλιεργήθηκαν μέσα μου, ήταν από τους ήρωες των βιβλίων, τις ιστορίες τους και από τις εικόνες που έπλαθε ο νους μου και η ψυχή μου διαβάζοντας.
Πότε για πρώτη φορά σου πέρασε η ιδέα από το μυαλό ότι θα ασχοληθείς με το θέατρο;
*Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγε από μικρός ότι θα γίνει ηθοποιός. Η αφορμή στάθηκε μια ερασιτεχνική ομάδα και η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν η συμμετοχή μου στο έργο «Η αυλή των θαυμάτων» του Καμπανέλλη. Ήμουν ντροπαλό παιδί, αρκετά κλειστό. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που αποφάσισα να μπω σε μια θεατρική ομάδα, για να ξεπεράσω την ντροπή και τα κόμπλεξ που κουβαλούσα. Εκεί συντελέστηκε κάτι μαγικό και λυτρωτικό. Θα έλεγα ότι συντελέστηκε μια κάθαρση, γεννήθηκε ένας έρωτας. Αισθάνομαι ότι εκεί άρχισα να αφήνω ν’ αναπνεύσει η εγκλωβισμένη μου ανάγκη για έκφραση.
Τι είναι για σένα η τέχνη;
*Τέχνη είναι η θεραπεία της ψυχής και νου. Πιστεύω πως οι καλλιτέχνες είμαστε θεραπευτές. Η Τέχνη χρησιμοποιεί σύμβολα και ασχολείται με θέματα που μας συνδέουν με τον βαθύτερο εαυτό μας, με την ύπαρξή μας και μπορεί πιστεύω, να μας βοηθήσει να γίνει καλύτερο και πιο ουσιαστικό το ταξίδι της ζωής μας.
Τι είναι για σένα το θέατρο;
*Με εκφράζει απόλυτα αυτό που έχει πει ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ότι το θέατρο είναι ένα «μεγαλοφυές ψεύδος» που μας ανεβάζει ψηλά για να συναντήσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Είναι το μέσο για να εμβαθύνεις στον ψυχισμό του ανθρώπου, να κατανοήσεις, να διερωτηθείς, να βρεις απαντήσεις, να ονειρευτείς, να αισθανθείς την ομορφιά και να περιπλανηθείς στις διακλαδώσεις της ψυχής.
Δίπλα σε ποιους δασκάλους μαθήτευσες και τι συμβουλές κράτησες από αυτούς;
*Τελείωσα τη δραματική σχολή Βεάκη. Αγαπημένη μου δασκάλα ήταν η εξαιρετική Άννα Μακράκη, που μαζί της έμαθα τις βασικές αρχές της υποκριτικής. Όπως, ότι το σώμα καταλαβαίνει πρώτο και μετά το μυαλό, ότι ο δρόμος της υποκριτικής είναι η επικοινωνία, ότι το «ζουμί» υπάρχει ανάμεσα στις ατάκες και σε αυτά που δεν λέγονται και πολλά ακόμα. Επίσης είχα τον Σταύρο Ντουφεξή με τη γερμανική του παιδεία και το γκέστους, μια άλλη σχολή υποκριτικής, μου με ενέπνευσε. Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στη Μαριάννα Καβαλιεράτου (που μαθήτευσε δίπλα στον Bob Wilson) για τη σημασία της κίνησης του ρόλου και την έκφραση μέσα από αυτή.
Τι αρετές πρέπει να διαθέτει -κατά τη γνώμη σου- ένας ηθοποιός για να πετύχει ως καλλιτέχνης;
*Θα πρέπει να έχει πίστη, υπομονή, επιμονή, πάθος, πειθαρχία, εργατικότητα, συνεργασία, φαντασία, να είναι καλός ακροατής.
Το θέατρο σε καιρούς κρίσης αποτελεί μία διέξοδο για τους ανθρώπους;
*Φυσικά αποτελεί διέξοδο και για τους ίδιους τους καλλιτέχνες, αλλά και για το κοινό. Γεννάει ιδέες, τρόπους, μορφές επικοινωνίας. Δίνει ελπίδα και πίστη, χαρίζει χαρά, επιθυμία, όνειρα. Προσφέρει ανάταση ψυχική. Σε βάζει σε σκέψεις, σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι. Σε κάνει να διαφωνείς, να ακούς και να βλέπεις και μια άλλη οπτική, πέρα από τη δική σου.
Τι σου πήρε η καραντίνα και τι σου άφησε με την άρση της;
*Η καραντίνα μου στέρησε τη χαρά να είμαι με τους αγαπημένους μου ανθρώπους, την χαρά να παίζω στην παράσταση «Η μικρή μέσα στο σκοτεινό δάσος» και στα γυρίσματα του «Έτερος εγώ». Μου άφησε ξανά τη ζωγραφική. Από παιδί αγαπούσα να ζωγραφίζω. Αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κυρίως λόγω της δουλειάς, δεν προλάβαινα ν’ ασχοληθώ ή και το αμελούσα.
Ποιο ήταν το πρώτο που έκανες με την άρση των περιοριστικών μέτρων;
*Να δω και να περάσω ξανά χρόνο με τους γονείς μου, τ’αδέλφια μου, τ’ ανίψια μου και τους φίλους μου.
Επιστροφή στην κανονικότητα που ξέραμε ή οφείλουμε να επιδιώξουμε μια αναθεώρηση του τρόπου της ζωής μας μετά την πανδημία;
*Οπωσδήποτε χρειάζεται να επιδιώξουμε έναν άλλον τρόπο ζωής, πιο κοντά στη φύση και με έμπρακτη φροντίδα για τον πλανήτη και ουσιαστικό νοιάξιμο για τα ζώα. Με ενότητα και ισότητα όλων. Ουτοπικό; Αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Το σύστημα και οι αξίες που επικρατούν δεν έχουν άλλο να δώσουν, καταρρέουν. Χρειάζεται να αλλάξει ο καθένας από εμάς ξεκινώντας από τα μικρά καθημερινά πράγματα, για να μπορέσουμε να φτάσουμε ν’ αλλάξουμε και τα μεγάλα. Και αυτό είναι εφικτό μόνο μέσα από την αγάπη και το «μαζί». Με την αποδοχή του «άλλου», με την κατανόηση και την ενσυναίσθηση.
Ο πολυήμερος εγκλεισμός μας θα μπορούσε να αποδειχτεί ένα μεγάλο μάθημα αυτογνωσίας για τον καθένα μας;
*Φυσικά και είναι ένα μεγάλο μάθημα, αρκεί να θες να το ακούσεις και να το δεις. Όταν σταματάει όλος ο θόρυβος από τα χιλιάδες πράγματα που κάνεις και που συμβαίνουν γύρω σου, πώς να μην κοιτάξεις πιο μέσα σου, να σε ακούσεις, και να δεις τι είναι πιο ουσιαστικό και πιο σημαντικό στη ζωή, τόσο στη δική σου, όσο και των άλλων. Αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα, γκρεμίζονται σε μια στιγμή και δεν μπορείς να μην αισθανθείς πόσο επώδυνη είναι η απουσία της αγκαλιάς, της σωματικής επαφής, του αγγίγματος, του να είσαι με τον άλλον. Και επιπλέον δεν γίνεται να μη δεις την ομορφιά της φύσης και μην αντιληφθείς ότι με τη μερική παύση της ανθρώπινης δραστηριότητας, ο πλανήτης πήρε ανάσα.
Το θέατρο θα το επηρεάσει αυτή η περιπέτεια που ζήσαμε και ζούμε; Θα βρούμε την εμπειρία από την πανδημία και την ατμόσφαιρα της καραντίνας στις θεματικές των παραστάσεων που θα έρθουν;
*Είμαι σίγουρος πως ναι. Νιώθω ότι υπάρχει η ανάγκη να ξαναμιλήσουμε για το τι είναι ουσιαστικό στις ζωές μας και γι’ αυτό που θέλουμε και ονειρευόμαστε. Αν αυτό που βιώνουμε σήμερα μπορέσουμε να το μεταφράσουμε σε έργα και παραστάσεις που θα διαφωτίζουν τις επόμενες γενιές, θα είναι ένα τεράστιο καλλιτεχνικό κέρδος και ισχυρό αποτύπωμα.
Πιστεύεις πως θα προκύψουν νέες σκηνοθετικές φόρμες, καθώς πλέον ισχύουν περιοριστικά μέτρα για τις πρόβες και για τις παραστάσεις;
*Πιστεύω πως χρειάζεται ευφυΐα και ουσιαστικός λόγος για το τι θέλεις ακριβώς να πεις χρησιμοποιώντας τα περιοριστικά μέτρα προς όφελος της θεατρικής πράξης. Αλλά και πάλι αναρωτιέμαι πώς θα υπάρχει θεατρική πράξη, χωρίς επαφή. Και ταυτόχρονα σκέφτομαι πώς η παράσταση που κάναμε με τον Παντελή Δεντάκη, χρησιμοποιεί κώδικες, όπως π.χ. η απόσταση, τα γάντια, η απούσα σωματική επαφή μεταξύ των ηθοποιών, που λειτουργούν εξαιρετικά. Θα χρειαστεί χρόνος και πολλές απόπειρες για να προκύψει μια νέα φόρμα.
Κινηματογράφος, τηλεόραση, θέατρο; Πού νιώθεις πιο ελεύθερος ερμηνευτικά;
*Ελεύθερος ερμηνευτικά αισθάνομαι παντού, αν και το καθένα από τα παραπάνω, έχει διαφορετικούς περιορισμούς. Αυτό όμως είναι το όμορφο και το ενδιαφέρον, να βρίσκεις τον τρόπο κάθε φορά, να αποκωδικοποιείς και να ερμηνεύεις τον ήρωά σου, είτε έχεις μια πολύ συγκεκριμένη γωνία λήψης, και χρονικό περιορισμό και σκηνές ασύνδετες μεταξύ τους, χωρίς την ορθή πορεία του ήρωά σου, είτε έχεις ένα χρονικό διάστημα (πρόβες) όπου μπορείς καθημερινά να προσθέτεις, να αφαιρείς στοιχεία για να πλάσεις τον ήρωά σου και ως ζωντανός οργανισμός, αυτός ο ήρωας να εξελίσσεται και να εμβαθύνει μέχρι και την τελευταία παράσταση.
Ποιες είναι οι δραστηριότητές σου αυτή την εποχή και πού πρόκειται να σε δούμε;
*Συνεχίζω τα γυρίσματα για τον δεύτερο κύκλο της σειράς «Έτερος εγώ» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια και αρχίζω τα γυρίσματα για την ταινία «Man of God» σε σκηνοθεσία Yelena Popovic.
Συνάδελφοί σου και άνθρωποι των τεχνών εν γένει ξεκίνησαν πρόσφατα την Πρωτοβουλία #SupportArtWorkers. Πιστεύεις ότι τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία για να τεθούν θέματα που χρονίζουν στον κλάδο;
*Έφτασε η στιγμή να τεθούν τα θέματα και να βρεθούν οι λύσεις αν όχι για όλα, για τα πιο βασικά οπωσδήποτε. Και αυτό θα γίνει μόνο με ενότητα και αλληλο-υποστήριξη.
Ζεις μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας, δουλεύοντας ως ηθοποιός και στις δύο χώρες. Τι κοινά έχουμε ως λαοί και τι διαφορές;
*Είμαστε πολύ διαφορετικοί λαοί και στον τρόπο σκέψης και στη συμπεριφορά. Εκείνοι είναι πολύ οργανωτικοί σχεδόν σε όλα τους από την καθημερινότητά τους, μέχρι την εργασία τους. Είναι λιγότερο αυθόρμητοι από εμάς και λιγότερο διαχυτικοί.Το μόνο κοινό που ίσως μπορώ να διακρίνω είναι ότι αγαπούν πολύ την Ελλάδα για πολλούς λόγους. Για την ιστορία της, τη γλώσσα της, τη μυθολογία της, την ομορφιά της, τους ανθρώπους της. Την αγαπούν όπως εμείς, αν όχι το ίδιο, ίσως λίγο παραπάνω. (Γέλια).
Πώς ξεκίνησες την καριέρα σου στη Γαλλία;
*Λοιπόν η ιστορία έχει ως εξής: Μία φίλη που ζει στο Παρίσι, μου είπε ότι ψάχνουν έναν Έλληνα ηθοποιό για μία παράσταση που θα γίνει σε ένα φεστιβάλ. Τότε έπαιζα στο “Παλλάς” με τον Σταμάτη Φασουλή και τον Γιάννη Μπέζο στο “Κλουβί με τις τρελές”. Έστειλα λοιπόν ένα demo στα ελληνικά και στα αγγλικά, γιατί τότε γαλλικά δεν γνώριζα, με κάλεσαν μετά σε ακρόαση και τελικά με διάλεξαν. Ήταν για δύο παραστάσεις ποίησης του Κωνσταντίνου Καβάφη στο φεστιβάλ Marathon des mots, και εγώ έπαιζα στα ελληνικά. Ο άλλος ηθοποιός ήταν ο Lambert Wilson που επίσης το σκηνοθέτησε. Άρεσε πολύ αυτή η παράσταση και παίχτηκε και στο Παρίσι, στην Ευρώπη και στην Αλεξάνδρεια. Ήταν μία περιοδεία που κράτησε τέσσερα χρόνια περίπου με διαλείμματα. Όταν ο Lambert Wilson δεν μπορούσε να ακολουθήσει άλλο την παράσταση, λόγω άλλων του υποχρεώσεων, έβαλε ως αντικαταστάτριά του τη συγκλονιστική Charlotte Rampling και αλλάζοντας κάπως τη δομή, έκανε μια καινούργια παράσταση με εμένα, Καβάφη και τη Σαρλότ, Yourcenar. Έτσι το ένα έφερε το άλλο, βρήκα ατζέντη (έχω αλλάξει τρεις), ξεκίνησα τα κάστινγκς και άρχισα να δουλεύω στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Είμαι πολύ εργατικός και το όνειρο για νέα πράγματα ήταν και είναι πάντα εκεί και φωτεινό, επέμεινα, έμαθα πολύ καλά τα γαλλικά και τελικά μου βγήκε σε καλό.
Ποιο είναι το κλίμα αυτή τη στιγμή μεταξύ των Γάλλων καλλιτεχνών; Η Ariane Mnouchkine, με την οποία έχεις συνεργαστεί, δηλώνει σε συνέντευξή της ότι αισθάνεται θυμό και ταπείνωση ως Γαλλίδα πολίτης. Πώς το σχολιάζεις;
*Οι καλλιτέχνες και εκεί βρίσκονται σε αναμονή, δεν γνωρίζουν πώς θα είναι τα πράγματα τους επόμενους μήνες. Ανησυχούν και σχεδιάζουν την επόμενη μέρα, αλλά δεν ξέρουν αν θα είναι εφικτό το ανέβασμα μιας παράστασης ή μιας συναυλίας και πώς. Στις 2 Ιουνίου η γαλλική κυβέρνηση θα ανακοινώσει τα σχετικά μέτρα. Βέβαια η κυβέρνηση τούς έδωσε ήδη ένα «λευκό έτος» στην intermittence (είναι το επίδομα ανεργίας) τους, που σημαίνει ότι το επίδομα θα τους χορηγείται για έναν χρόνο επιπλέον, ακόμα κι αν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις. Και δεν μιλάμε μόνο για 400€, είναι πολύ περισσότερα. Συμφωνώ πολύ με την τοποθέτηση της Ariane Mnouchkine. Είναι ένας ευφυής και χαρισματικός άνθρωπος και καλλιτέχνης, έχει ζήσει και έχει δει πολλά, τόσο στη Γαλλία όσο και σε άλλες χώρες και μιλάει πάντα με γνώμονα το δίκαιο για όλους και κυρίως για τους πιο ευάλωτους κοινωνικά και οικονομικά εξαθλιωμένους.
Ποια είναι η ευχή σου;
*Η ευχή μου είναι να υπάρξει παγκόσμια ειρήνη και αγάπη, να γίνουμε ένα μέσα από τη διαφορετικότητα μας. Ν’ αποκτήσουμε ενσυναίσθηση και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα στον κόσμο συνδέονται και αλληλεπιδρούν.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Έχεις κατοικίδιο;
*Αγαπώ τα ζώα πάρα πολύ. Είναι πλάσματα που δίνουν αγάπη απλόχερα. Έχω τον σκύλο μου, τον Έκτορα και η σχέση μας είναι πολύ δυνατή. Προτού αποκτήσω κατοικίδιο, δεν πίστευα ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια σχέση ζωής με ένα ζώο. Τώρα το βιώνω και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Ο σκύλος μου με έμαθε να αγαπάω και να χαίρομαι περισσότερο.
- Διαβάστε επίσης:
Κατερίνα Λούβαρη – Φασόη: Η ανάγκη συσπείρωσης και ενωτικής δράσης μας έφερε κοντά…
