Του Παναγιώτη Μήλα (*)
Μπορεί να έχει συμπληρώσει τα 80 αλλά δεν παύει να είναι ένα νεανικό και μοντέρνο έργο. Μιλάω για το ονειρόδραμα του Ζαν Ζιρωντού, που γράφτηκε το 1938 μέσα σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την Ευρώπη, τότε που η επιβίωση κυριαρχούσε στα ενδιαφέροντα των ανθρώπων.
***
***
Σήμερα που η σύγχρονη αντιστοιχία του πολέμου μεταφράζεται σε οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση βλέπουμε μια νεράιδα κόρη του νεραϊδόκοσμου να ερωτεύεται έναν κοινό θνητό, έναν ιππότη…
«Το νερό που σε καλεί» είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τη «Νεράιδα» του Γάλλου μυθιστοριογράφου και θεατρικού συγγραφέα Ζαν Ζιρωντού (1882-1944). Φυσικά πρόκειται για είναι ονειρόδραμα που απευθύνεται σε ενήλικες.
Όμως η προσέγγιση της θεατρικής ομάδας «Ludus» διατηρεί την παραμυθένια του διάσταση, αλλά ταυτόχρονα προβάλλει διαχρονικές αλήθειες για την αγάπη, το σεβασμό προς τη φύση, τη διαφορετικότητα και την ελευθερία. Στόχος των συντελεστών είναι τα καθαρά μάτια των παιδιών να αναγνωρίσουν αυτές τις αξίες.
«Το νερό που σε καλεί» αγγίζει και κάποιες πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, όπως και το πρωτότυπο έργο. Ωστόσο, η θεατρική ομάδα επινόησε ένα τέλος, όπου με ελεύθερη βούληση οι χαρακτήρες ορίζουν τη ζωή τους. Μ’ αυτό τον τρόπο στηρίζεται η ελπίδα των παιδιών και η πίστη τους σε κάθε αλλαγή προς την προσωπική και συλλογική ευτυχία.
***
Το έργο πραγματεύεται τη σύνδεση δύο διαφορετικών κόσμων και κατ’ επέκταση τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Από τη μια πλευρά, τα αιθέρια πλάσματα του νερού κι απ’ την άλλη οι υπόλοιποι ήρωες, εκπρόσωποι των ανθρώπων.
Όλα ξεκινούν, όταν μια Νεράιδα συναντά έναν Ιππότη και ερωτεύονται. Η αγάπη τους δοκιμάζεται μέχρι να γίνει αποδεκτή. Μέσα από τα εμπόδια και τις δυσκολίες, στο τέλος υπερισχύει και η δύναμή της γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ των δύο κόσμων. Πρόκειται για ένα έργο – εγκώμιο στην αγάπη.
***
Πηγαίνοντας στο Θέατρο «Άβατον» (τρία λεπτά με τα πόδια από τον Σταθμό μετρό «Κεραμεικός») ήμουν σίγουρος ότι θα χάσω 3 ώρες. Δεν πήγαινα σε κάποιο από τα ιστορικά θέατρα που φιλοξενούν παραστάσεις για παιδιά. Δεν πήγαινα σε κάποιο από τα νέα θέατρα που μπήκαν στον θεατρικό χάρτη ακολουθώντας τη μόδα. Δεν πήγαινα να δω έναν θίασο με λαμπερά ονόματα. Δεν πήγαινα να δω έναν θίασο με βαριά τηλεοπτικά ονόματα. Ούτε πήγαινα να παρακολουθήσω παράσταση με ζωντανή ορχήστρα. Ούτε σε ένα θέατρο με 1.000 θέσεις. Ασφαλώς όλα τα προηγούμενα δεν είναι αρνητικά για τη σύγχρονη θεατρική πραγματικότητα. Το αντίθετο μάλιστα…
Όμως η επιλογή μου ήταν μια νέα σκηνή, με νέα ομάδα ηθοποιών, στην πρώτη τους εμφάνιση. Φυσικά δεν περίμενα πολυπρόσωπο θίασο. Ούτε ζωντανή ορχήστρα. Μικρή αίθουσα με 100 θέσεις. Μικρή σκηνή. Όλα μικρά. Επομένως αρνητική προδιάθεση για μια παράσταση αφιερωμένη στα παιδιά. Να το πω λαϊκά: Πίστευα ότι θα ήταν χάσιμο χρόνου…
***
Όμως από τη στιγμή που χτύπησε το τρίτο κουδούνι, όλα άλλαξαν. Με την εμφάνιση των ηθοποιών και από τις πρώτες σκηνές εξαφανίστηκαν οι ήχοι από τσιπς, ποπ κορν, ασημόχαρτα σοκολάτας και καραμελόχαρτα…
Παρόλο που δεν υπήρχε το γνωστό επικοινωνιακό πινγκ – πονγκ μεταξύ ηθοποιών και θεατών, τα παιδιά προσηλώθηκαν στην εξέλιξη του έργου και στα τεκταινόμενα στη σκηνή. Χωρίς περιττά τεχνάσματα οι ηθοποιοί κέρδισαν το ενδιαφέρον του δύσκολου και απαιτητικού νεανικού κοινού.
Η παράσταση είχε γρήγορους ρυθμούς. Ο μικρός χώρος και το λιτό σκηνικό έδωσαν την ευκαιρία στην ομάδα να εστιάσει με δεξιοτεχνία τη δράση μόνο στα πρόσωπα έτσι ώστε να μη διασπάται η προσοχή από πολύπλοκους φωτισμούς, από εντυπωσιακές μουσικές, από φανταχτερά σκηνικά και όποια άλλα τρικ. Αυτό δεν σημαίνει ότι υστερούσαν τα σκηνικά, τα κοστούμια και η μουσική. Αντιθέτως, όλα αυτά είχαν ένα μέτρο που δεν ξέφευγε στην υπερβολή με τρόπο που να «καλύπτει» την ομορφιά του κειμένου και των ερμηνειών.
Εδώ έχω να πω ότι και οι πέντε νέοι ηθοποιοί (Σταυρούλα Καρτσακλή, Ανεστίνα Κοκκίνου, Ιωάννα Κοσσένα, Μηνάς Σπανάκης, Μάνος Τσεκούρας) έχουν εξαιρετικές φωνές και στον λόγο και στο τραγούδι. Έχουν αέρινη κίνηση, τέτοια που δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι τώρα κάνουν τα πρώτα του θεατρικά βήματα ενώ παράλληλα – κάτι δύσκολο πιστεύω – είχαν επικοινωνιακή αρμονία όταν συνυπήρχαν στη σκηνή.
Εν τέλει μπορώ να πω ότι κέρδισα αφού και έφτασα στην πηγή και ήπια «Το νερό» της Θεατρικής ομάδας Ludus.
Οπωσδήποτε δεν έχασα τον χρόνο μου. Το αντίθετο θα έλεγα, αφού γνώρισα αυτά τα παιδιά που έχουν και τα προσόντα και το «θέλω» για να προχωρήσουν και να κάνουν κι άλλα σημαντικά πράγματα. Και μπορούν, και το αξίζουν…
Βέβαια μια έκπληξη μας περίμενε μετά το φινάλε και μετά το τρίτο χειροκρότημα. Ενώ όλοι ετοιμάζονταν για να βγουν από την αίθουσα οι πέντε ηθοποιοί επέστρεψαν σαν χείμαρρος καλώντας όλα τα παιδιά στη σκηνή για να φωτογραφηθούν είτε από τους γονείς τους, είτε με selfies. Ήταν μια ζεστή επικοινωνία που οπωσδήποτε θα μείνει στη μνήμη των παιδιών επειδή ήταν και αυθόρμητη και χωρίς χρονικούς περιορισμούς…
***
Ποια είναι η ομάδα Ludus
Η χαρά του παιχνιδιού, για μικρούς και μεγάλους, υπήρξε η κινητήρια δύναμη της ομάδας γι’ αυτό και οι συντελεστές την ονόμασαν Ludus, που σημαίνει στα λατινικά «Παιχνίδι». Όπως λένε τα μέλη της ομάδας: «Φίλοι και όλοι ηθοποιοί, συναντηθήκαμε ξανά και ξανά, μοιραστήκαμε σκέψεις και ανησυχίες. Και κάπου στα μισά του ταξιδιού, σβήσαμε τα εμπόδια απ’ το χάρτη και βάλαμε πλώρη για τη δημιουργία. Έτσι κι αλλιώς, ομάδα ήμασταν πολύ πριν βαφτιστούμε. Μία ιδέα, πως ταξιδεύουμε σε τέσσερις τροχούς με ένα βανάκι, ως μπουλούκι άλλης εποχής, μας άνοιξε το δρόμο»!
***
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
«Το νερό που σε καλεί»
Κείμενο- σκηνοθεσία: Ομάδα Ludus
Μουσική: Σταματία Χωρεψιμά
Φωτογραφία: Αντώνης Παναγόπουλος
Αφίσα: Σοφία Μπακιρτζή
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ
Σταυρούλα Καρτσακλή, Ανεστίνα Κοκκίνου, Ιωάννα Κοσσένα, Μηνάς Σπανάκης, Μάνος Τσεκούρας.
***
Την ομάδα Ludus βοήθησε το Ίδρυμα «Το Σπίτι του Ηθοποιού» και η Αναστασία Κωνσταντάκου στα σκηνικά και τα κοστούμια.
***
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Κάθε Σάββατο στις 15:00 και Κυριακή στις 15.30
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-34.12.689
Ειδικές κρατήσεις (σχολεία, ομάδες κτλ): 6988-479.720
Τιμές εισιτηρίων 8 ευρώ κανονικό, 6 ευρώ και 5 ευρώ μειωμένο
***
Θέατρο Άβατον
Ευπατριδών 3, Γκάζι
Αθήνα, 11854
Σταθμός Μετρό Κεραμεικού
***
ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ “ΚΛΙΚ”
***
(*) Ο Παναγιώτης Μήλας, είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών και ΔΕΝ είναι κριτικός θεάτρου.
