Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Τον ξέρω χρόνια και όσα χρόνια τον ξέρω, τόσα χρόνια τον εκτιμώ. Πνευματώδης άνθρωπος και εξαιρετικά αξιόλογος ηθοποιός.
Ήθος, ταλέντο και ευγένεια είναι ο Νεκτάριος Σμυρνάκης. Ένας καλλιτέχνης που δραπέτευσε από ένα μικροαστικά νησιώτικο περιβάλλον, έναν τόπο που μιλούν παιχνιδιάρικα ελληνικά. Λένε “άλλης Κυριακής ξημέρωμα” για τους μυστήριους, “κρατάει το θεό απ’ τον πόδα” για τους θρησκόληπτους, “ο επίσκοπος του Φαρμπαλά δίχως νου, δίχως μυαλά” έλεγαν γι’ αυτόν όταν μικρός έκανε τις αταξίες του. Τόπος ημίθεων και ποιητών.
Ο Νεκτάριος έρχεται από έναν ποιητικό και φιλοσοφικό κόσμο της Μεσογείου, η αύρα που φέρνει μαζί του είναι ρομαντική, ρωμαλέα και διακριτική. Οι ερμηνείες του μεστές, η φωνή του με ιδιαίτερο ηχόχρωμα, το ταλέντο του μεγαλοπρεπές. Η φυσιογνωμία του αλλοτινή και αγέρωχη, με τον κομψό βηματισμό του αμετάκλητου.
Φέτος παίζει στη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Eugene Ionesco (Σκηνοθεσία: Αλκίνοος Δωρής) με την Ομάδα Loxodox στο House of Smiths.
Για τον Ιονέσκο λοιπόν συζητάμε και για τη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» καθώς και για τον «κ. Μάρτιν», το ρόλο που υποδύεται στην παράσταση. Είναι ο «τύπος του αστού που θυμάται το περιττό και ξεχνάει το αναγκαίο», λέει στο catisart.gr.
Τέχνη, ποίηση, τα παράλογα της κοινωνίας, τα “θέλω” του τα ντροπαλά μπερδεύονται στη συζήτησή μας, κοντά μας και η γάτα του που «το πλήρες όνομά της είναι Φίφη, Τούη, Σαράβαλο, έντεκα γριές παραπονιούνται».
Νεκτάριε, πού γεννήθηκες, πού μεγάλωσες και τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σου χρόνια;
*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Χανιά της Κρήτης, σ’ ένα νησιώτικα μικροαστικό ή ορθότερα σ’ ένα μικροαστικά νησιώτικο περιβάλλον. Θυμάμαι τα ωραία ελληνικά του πατέρα μου, της μάνας μου και των μεγαλοθειάδων μου. Παιχνιδιάρικα ελληνικά, όχι διανοουμενίστικα με κάτι αδιόρατα ποιητικό. “Άλλης Κυριακής ξημέρωμα” για τους μυστήριους, “κρατάει το θεό απ’ τον πόδα” για τους θρησκόληπτους, “ο επίσκοπος του Φαρμπαλά δίχως νου, δίχως μυαλά” όταν έκανα αταξίες.
Πώς ξεκίνησες με το θέατρο και την υποκριτική; Ποια υπήρξαν τα ερεθίσματα και οι αφορμές;
*Από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής. Ξημεροβραδιαζόμουν με τις βιντεοκασέτες του Άζα και μετέπειτα με τα dvd του Γκάλαξι στην Αθήνα. Ταινίες μέχρι πρωίας με σοκολάτα υγείας και αναψυκτικά… αφού δεν τρύπησε το στομάχι μου…
Υπήρξε ηθοποιός που σε έκανε να πεις «αυτό θέλω να γίνω»;
*Δεν υπήρξε ένας ή μία, υπήρχε πάντα αυτό που έκανε ο τάδε ή ο δείνα ηθοποιός σε αυτή ή την άλλη ταινία. Πολλαπλά σημεία αναφοράς κινηματογραφικά τα πρώτα χρόνια και μετέπειτα και κάποια θεατρικά.
Ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος που έπαιξες;
*Ο Ρόμπι, ο άφυλος, γκροτέσκος ακόλουθος της μοχθηρής Πρέσβειρας καλής θελήσεως στα “Άγρια αγόρια” σε σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου.
Φέτος παίζεις στη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος δημιουργικός ύφαλος για το συγκεκριμένο έργο;
*Ο εγκλωβισμός στον παραλογισμό του παράλογου. Η ολέθρια αποσύνδεση/αντιπαράθεση του ιονεσκικού παραλόγου με την πραγματικότητα που βιώνουμε.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος που μπορεί να αποκομίσει ο θεατής από την παράστασή σας;
*Η σε απόσταση αναπνοής παρακολούθηση των όσων συμβαίνουν στο σαλόνι των Σμιθ. Αν το ζεύγος των Μάρτιν είναι οι απρόσκλητοι, ορατοί καλεσμένοι, οι θεατές είναι οι αόρατοι.
Ποιος είναι ο «κ. Μάρτιν», που υποδύεσαι στην παράσταση;
*Ο τύπος του αστού που θυμάται το περιττό και ξεχνάει το αναγκαίο. Γεμίζει το άδειο κέλυφος της προσωπικότητάς του με δυτικοτραφή κομφορμισμό που με τη σειρά του οδηγεί σε ένα ιδιότυπο υπαρξιακό αλτσχάιμερ.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το πιο παράλογο από όσα συμβαίνουν στην εποχή μας;
*Ο ρυθμός ανάπτυξης και εξέλιξης οτιδήποτε καινούργιου σε σχέση με το ρυθμό αφομοίωσης του καινούργιου από εμάς. Είμαι ακόμα τόσο αναλογικός σε έναν πολύ ψηφιακό πια κόσμο.
«Ένα έργο τέχνης είναι, πάνω από όλα, μια περιπέτεια του μυαλού», έλεγε ο Ιονέσκο. Εσύ τι θεωρείς έργο τέχνης;
*Είναι εξαιρετικά δύσκολο να το ορίσεις, κινδυνεύεις να αφήσεις απ’ έξω κάτι σημαντικό. Δεν είναι απαραίτητα διανοητική περιπέτεια, μπορεί να είναι αισθητηριακή. Τα αιωρούμενα, υφασμάτινα γλυπτά της Αμπακανόβιτς δεν διεγείρουν τον εγκέφαλό μου, διεγείρουν όμως τις αισθήσεις μου, δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο όταν τα βλέπω, θέλω όμως να τ’ ακουμπήσω, θέλω να τα μυρίσω και να χωθώ ολόκληρος μέσα τους.
Τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει στην κοινωνία μας;
*Όλοι οι φόβοι και οι ανασφάλειές μας, ίδιοι στην αρχική τους μορφή, παντού και πάντοτε, ίδιος και απαράλλαχτος ο μέγας φόβος που γεννά όλους τους υπόλοιπους, ο φόβος του θανάτου. Η λάθος διαχείριση αυτού του φόβου δημιουργεί τεράστιες συγκρούσεις. Αντέχουμε τη θνητότητά μας ή ψάχνουμε συνεχώς για ένα σωρό βεβαιότητες που τις μετατρέπουμε στη συνέχεια σε οχυρά;
Ποια είναι τα σχέδιά σου για το άμεσο μέλλον;
*Να συνεχίσω με την ομάδα loxodox τη θεατρική δημιουργία. Βρήκα εξαιρετικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες σε αυτή την ομάδα και δεν θέλω να τελειώσει το ταξίδι που έχουμε ξεκινήσει από το καλοκαίρι. Φέτος θα δοκιμαστώ πρώτη φορά και σε τηλεοπτικό πρότζεκτ. Άλλου είδους προετοιμασία και άλλη η φύση της δυσκολίας του εγχειρήματος. Ελπίζω να πάνε όλα καλά.
Ποιοι είναι οι ρόλοι που ονειρεύεσαι να παίξεις;
*Δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι ρόλοι που θα ήθελα να παίξω, τα “θέλω μου” στην υποκριτική δεν μου αποκαλύπτονται εύκολα. Υπάρχουν ρόλοι που θεωρώ εξαιρετικά δύσκολους και τους φοβάμαι. Εκεί, σε αυτή τη δυσκολία μπορεί να τα βρεις κρυμμένα αυτά τα άτιμα τα θέλω, τα τόσο ντροπαλά!
Ο ρόλος μάς επιλέγει ή τον επιλέγουμε;
*Δύσκολο να το περιγράψω. Δεν το βιώνω ως διαδικασία επιλογής. Είναι σαν κάτι να αποφασίζει κάποια στιγμή ότι ήρθε η ώρα να συναντηθούμε, εγώ κι ο ρόλος… το πότε και το πώς, άγνωστα στο εκάστοτε εγχείρημα… αυτό το κάτι αποφασίζει, αυτή η αόρατη προξενήτρα.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός, τι θα ήσουν;
*Κάτι δημιουργικό πάλι, πιο μοναχικό ίσως… η ζωγραφική μου αρέσει πολύ.
Υπάρχει ποίημα που έχεις διαβάσει και ποτέ δεν ξεχνάς;
*”Η ευτυχισμένη αγάπη” της Βισουάβας Σιμπόρσκα. Η ποιήτρια εξαπολύει μια επίθεση σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι ως ευτυχισμένη αγάπη, στην ουσία όμως την εξυμνεί παρά τη σπανιότητά της και ζηλεύει τους λιγοστούς εκλεκτούς της.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;
*”Η κόλαση” του Ανρί Μπαρμπίς.
Τι μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις και τι να χαμογελάσεις;
*Η γνήσια συναισθηματική αντίδραση, η δοσμένη με πολλή αντίσταση, πολλή ομορφιά όταν συμβαίνει.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο συμβιώνεις;
*Γατόφιλος μέχρι τα μπούνια. Το αιλουροειδές της ζωής μου είναι η Φίφη. Το μυστικό της γοητείας της είναι το κάτω χείλος της, χρώματος γκριζομπλέ. Το πλήρες όνομά της είναι Φίφη, Τούη, Σαράβαλο, έντεκα γριές παραπονιούνται. Ανήκει μόνο σ’ εμένα και είμαι δικός της per saecula saeculorum («εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων»)…
Ευχαριστώ πολύ, Νεκτάριε!
*Κι εγώ ευχαριστώ!
«Η Φαλακρή Τραγουδίστρια» του Eugene Ionesco σε σκηνοθεσία Αλκίνοου Δωρή στο House of Smiths
«Η Φαλακρή Τραγουδίστρια»
Του Eugene Ionesco
Σκηνοθεσία: Αλκίνοος Δωρής
Από την Ομάδα Loxodox
Στο House of Smiths
Ο χώρος που εκτυλίσσεται το έργο είναι το σαλόνι του κυρίου και της κυρίας Smith στα προάστια του Λονδίνου. Ο χρόνος, γνωστός μόνο μέσα από ένα χαλασμένο ρολόι.
Το ζευγάρι μόλις έχει δειπνήσει. Η παραδοξότητα του σύμπαντος των Smiths και η κοινοτοπία της καθημερινότητας τους, αναδύεται μέσα από την καθιερωμένη βραδινή συζήτηση του ζεύγους.
Μαθαίνουμε πόσα παιδιά έχουν, τι τρώνε, ποιοι είναι οι γείτονές τους.
Το συμβάν που ανατρέπει την ψυχική νιρβάνα του ζεύγους είναι ένα ακόμα (απροειδοποίητο!) δείπνο με τους εγκάρδιους φίλους τους, τον κύριο και την κυρία Martin.
Τι είναι αυτό που μένει τελικά να αποδειχθεί;
Η απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον Ιονέσκο:
¨Ας μην εκβιάζουμε τις καταστάσεις, ας αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους¨.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Η σημαίνουσα μορφή της ¨κούκλας¨ και της ¨μαριονέτας¨ αποτελεί κατά τη γνώμη μου τον μεγαλύτερο δημιουργικό ύφαλο για το συγκεκριμένο έργο.
Το να κάμψεις αυτή την αντίσταση βάζοντας μπροστά την ευαισθησία και τη ζωογόνο ενέργεια που χαρίζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, είναι το μεγαλύτερο κέρδος της παράστασης.
Επιλέξαμε να μην σταθούμε στα θεμέλια της γραφής του Ιονέσκο, σκάψαμε βαθιά μέσα στις λέξεις αυτού του παράλογου κόσμου και ανασύραμε το χρυσάφι της Φαλακρής τραγουδίστριας.
Νομίζω πως αυτό είναι το πιο σημαντικό, να δεις με την δική σου ματιά τι λένε τα λόγια χωρίς να υιοθετήσεις άδεια σχήματα και προκατασκευασμένες σκοπιές χωρίς ουσία.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Eugene Ionesco
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Αλκίνοος Δωρής
Σκηνικά: Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Αγγελική Τσούπρα
Κατασκευή Κοστουμιών: RamRam
Mουσική επιμέλεια: Loxodox
Σχεδιασμός Φωτισμών: Θωμάς Οικονομάκος
Φωτογραφίες Παράστασης: Σιδέρης Νανούδης
Ανθοστολισμός: KOPRIA
Καλλιτεχνική συνεργασία: Ισμήνη Ασημάκη, Αγγελική Τσούπρα
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Loxodox
Διανομή: Μαριλένα Γερμανού (κα. Μάρτιν), Αλκίνοος Δωρής (Μαίρη), Μαρίζα Θεοφυλακτοπούλου (κα. Σμιθ), Σταύρος Καστρινάκης (κ. Σμιθ), Μπέτυ Σαράντη (πύραρχος), Νεκτάριος Σμυρνάκης (κ. Μάρτι)
Πληροφορίες Παράστασης
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 10€
Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theater/i-falakri-tragoudistria/
Τηλέφωνα επικοινωνίας κρατήσεων: 6948199103
ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΘΕΣΕΩΝ
Ηouse of Smiths
Ζωοδόχου Πηγής 70-74, 6ος όροφος
Εξάρχεια, Αθήνα
