Του Παναγιώτη Μήλα
#Μένουμε_σπίτι με τη Μαρίνα Κανελλοπούλου και με «Καρτερία» αλλά και ελπίδα παρακολουθούμε την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε από την αρχή της χρονιάς.
Η δημιουργική ηθοποιός μας αποκαλύπτει τι της λείπει και εξηγεί για ποιο λόγο έχει φτιάξει καθημερινό πρόγραμμα. Με τόλμη μας προτείνει ένα φάρμακο που δίνει τη λύση, ενώ εκτός από τον Γιάννη Ρίτσο μας θυμίζει και τον Αργύρη Χιόνη.
Ακόμη η Μαρίνα μας επισημαίνει ότι υπάρχει και κάποιο βάλσαμο σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής μας ενώ κλείνοντας κάνει μια ευχή λέγοντας πως με καρτερία πρέπει να σκεφτούμε το μετά…
Τέλος, κάνει σε όλους μας ένα σημαντικό φεστιβαλικό δώρο. Ένα ιδιαίτερο δώρο για τις ώρες που λόγω της κατάστασης #Μένουμε_σπίτι…
***
Τώρα που στο catisart.gr καλλιτέχνες μιλούν για την πανδημία και αποτυπώνουν σε λέξεις την καθημερινότητά τους, έτσι όπως έχει πλέον διαμορφωθεί, στην παρέα μας έχουμε τη χαρά – και την τιμή – να απολαμβάνουμε τον καφέ μας με τη Μαρίνα Κανελλοπούλου.
Ας την ακούσουμε…
– Τι σου λείπει περισσότερο όσο καιρό είσαι απομονωμένη στο σπίτι;
*Η καραντίνα με πέτυχε σε μια μεταβατική φάση. Οπότε, αρχικά την αντιμετώπισα ως κάτι θετικό, μιας και ο χρόνος έχει κάπως διασταλεί και έτσι είμαι πιο σίγουρη για τις αποφάσεις που παίρνω, αφού είναι αποτέλεσμα μεγαλύτερης και ουσιαστικότερης σκέψης.
Επειδή όμως είμαι σε καραντίνα από τις 12 Μαρτίου, θυμήθηκα ένα τετράστιχο από ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που λέει:
«Διαστολή του σώματος/ Συστολή της ψυχής/ Όσο απομακρύνεσαι/ σε πλησιάζω»
και πλέον μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μου λείπουν οι φίλοι μου, ένα άγγιγμα, ένα φιλί, το ανατρίχιασμα από ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια εκδρομή, τα λάθη, τα πάθη, οι χαμένες βόλτες με την παρέα μου κάτω από τον αγαπημένο μου ανοιξιάτικο ουρανό (και τον ηλιόλουστο και τον έναστρο) και -ως παιδί της πόλης- η αίσθηση ζωής από την πολυκοσμία στους δρόμους της Αθήνας.
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
– Έχεις αποκτήσει κάποια νέα συνήθεια τις ημέρες της καραντίνας;
*Προσπαθώ να τηρώ ένα πρόγραμμα για να μη «βουλιάξω» (μιας και τελείωσε η περίοδος «καθαρίζω και τακτοποιώ ντουλάπες» κτλ). Οπότε, μιας και πρέπει να γεμίσει ο χρόνος δημιουργικά:
Πάω για τρέξιμο κάθε μέρα (και πριν το έκανα, αλλά δεν προλάβαινα κάθε μέρα/ μόνο τον σκύλο μου έβγαζα σταθερά κάθε μέρα, απλά τώρα πρόσθεσα και το καθημερινό τρέξιμο), κάνω και γυμναστική στο σπίτι (αν δεν γίνω Ελένη Πετρουλάκη, θα έχει αποτύχει η καραντίνα για μένα).
Μαθαίνω να μαγειρεύω κυρίως «δύσκολα» φαγητά (ναι, δεύτερος στόχος είναι να γίνω Άκης Πετρετζίκης, τον οποίο ευχαριστώ δημόσια για τις συνταγές του που είναι εύκολες, γρήγορες και απλές και με κάνει να το βλέπω σαν παιχνίδι).
Κάνω βιντεοκλήσεις για μια ψευδαίσθηση «επαφής» (που είχα κάνει ελάχιστες μέχρι τώρα στη ζωή μου και μόνο με ανθρώπους στο εξωτερικό).
Βλέπω παραστάσεις μέσω διαδικτύου, βλέπω ταινίες που δεν είχα δει και σειρές που δεν είχα δει (για παράδειγμα τη σειράρα «Breaking Bad»), διαβάζω 2-3 βιβλία που δεν είχα διαβάσει ταυτόχρονα (παλιά το θεωρούσα τρομερά μπερδευτικό το παράλληλο διάβασμα, τώρα το βρίσκω διασκεδαστικό).
Επίσης, με ξαφνιάζει και η επικοινωνία με ανθρώπους που είχα πάρα πολύ καιρό -μπορεί και χρόνια- να μιλήσω (το προσμετρώ στα θετικά και γλυκά πράγματα της καραντίνας).
Τέλος, είμαι πιο δεκτική στην επικοινωνία με ανθρώπους που πιθανόν δεν θα έδινα την ευκαιρία να μιλήσω, γιατί συνήθως τρέχω πίσω από ένα ρολόι.
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε μεγαλύτερες].
– Κάποιες ιδεολογικές διαφορές μας, μήπως πρέπει να παραμερισθούν αυτό τον καιρό;
*Η ενότητα, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά ήταν, είναι και θα είναι πάντα το φάρμακο στην ανθρώπινη μισαλλοδοξία.
– Την ώρα του παγκόσμιου συναγερμού, όπου όλα κινδυνεύουν και όλα αναθεωρούνται, τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη ζωή μας;
*Όπως σε κάθε δύσκολη φάση της ανθρώπινης ζωής, το χιούμορ είναι βάλσαμο. Και σίγουρα καλύτερη λύση από τη μεμψιμοιρία και την γκρίνια.
– Τι κληρονομιά θεωρείς ότι θα μας αφήσει όλο αυτό που ζούμε τώρα;
*Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση θα αλλάξει. Οπότε καλό είναι να σκεφτούμε και λίγο το μετά. Στα θετικά, ελπίζω να μας αφήσει λίγη παραπάνω αξιοπρέπεια, δοτικότητα, ενσυναίσθηση, κοινωνική συνείδηση, ψυχραιμία στην αντιμετώπιση των δυσκολιών (μιας και η ζωή ποτέ δεν θα είναι μόνο «ρόδινη»), υπομονή, ενδοσκόπηση σε όλες τις φάσεις της ζωής μας -όχι μόνο τώρα-, την αξία της εγγύτητας και την αίσθηση του «επείγοντος» να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε, να δημιουργήσουμε, να ζήσουμε. Και να μας μείνει ως συνήθεια η καθημερινή άσκηση και η φροντίδα του εαυτού μας. Το σίγουρο είναι ότι θα γίνει πράξη -τουλάχιστον τις πρώτες μέρες- η φράση του Αργύρη Χιόνη «Έλα να κάνουμε έρωτα, να ξεκάνουμε το θάνατο». Στα αρνητικά, ελπίζω όχι αρρωστοφοβία και ανεπανόρθωτη πληγή στην οικονομική, επαγγελματική, κοινωνική ζωή.
– Ποια είναι η ευχή σου;
*Εύχομαι μετά την καραντίνα να βγούμε ξανά στους δρόμους της πόλης με τη βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού μας, να λέμε πιο συχνά «σ’ αγαπώ», «μου λείπεις», «σε θέλω», «συγγνώμη», να αγκαλιάζουμε και να φιλάμε πιο συχνά τους δικούς μας ανθρώπους, να κάνουμε πιο ουσιαστικές σχέσεις, να απολαμβάνουμε πιο συχνά μια βόλτα στον ήλιο, να αφιερώνουμε πιο πολύ ουσιαστικό χρόνο στον εαυτό μας, να κάνουμε αυτοκριτική και ενδοσκόπηση κάθε μέρα, να είμαστε πιο δίκαιοι, αξιοπρεπείς, με ήθος και ανθρωπιά, να προσέχουμε την ψυχή μας το ίδιο με το σώμα μας.
-Το Catisart και οι αναγνώστες του σε ευχαριστούμε…
*Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ χαρίζοντας σε όλη την παρέα ένα φεστιβαλικό δώρο που θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με «Καρτερία»…
***
***
«ΚΑΡΤΕΡΙΑ»
Μια παράσταση που έγινε στο πλαίσιο της πλατφόρμας «Άνοιγμα στην Πόλη Πειραιά» – ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΕΣ (συνεργασία Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με Φεστιβάλ Αθηνών).
Προσωπικές μαρτυρίες των κατοίκων, μπλέκονται με αγαπημένα μουσικά κομμάτια για την ιστορία της περιοχής και, σε διάλογο με το Βιβλίο του Ιώβ (Κεφ. 13, «Η καρτερία του Ιώβ»), μιλούν για την ανθρώπινη επιμονή στην αναζήτηση της ευτυχίας. Η παράσταση πραγματοποιήθηκε την 23η Ιουνίου 2019 στην πλατεία των προσφυγικών πολυκατοικιών των Αγίων Αναργύρων της Παλαιάς Κοκκινιάς Αττικής.
*
Συνεργάτες στη Σύλληψη – Έρευνα – Συλλογή Μαρτυριών – Δραματουργική Επεξεργασία: Μαρίνα Κανελλοπούλου, Καλλιόπη Παναγιωτίδου
Σκηνοθεσία: Καλλιόπη Παναγιωτίδου
Φωτισμοί: Γιώργος Φρέντζος
Σκηνογραφία: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια μουσικής: Ειρήνη Κωνσταντίνου, Αλέξανδρος Κτιστάκης
Επιμέλεια κίνησης: Άντριαν Κόλαριτζ
Εκτέλεση παραγωγής: Akron one-stop agency
Φωτογραφίες: Σοφοκλής Μπιμπής, Αντώνης Χρήστου
Διανομή (αλφαβητικά): Πάνος Ιωσηφίδης, Μαρίνα Κανελλοπούλου, Άντριαν Κόλαριτζ, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Αθηνά Μουστάκα, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Σταύρος Τσιτσόπουλος.
***
Όλες οι φωτογραφίες ανήκουν στους Σοφοκλή Μπιμπή, Αντώνη Χρήστου και τραβήχτηκαν στην πλατεία των προσφυγικών πολυκατοικιών των Αγ. Αναργύρων της Παλαιάς Κοκκινιάς κατά τη διάρκεια της παράστασης.
***
Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Αμπατζή και τη Μαρίνα Κανελλοπούλου για το βίντεο της παράστασης:
***
Δείτε εδώ την “Καρτερία”:
***
Και ένα κείμενο από το αρχείο του Catisart: Η συνέντευξη της Μαρίνας Κανελλοπούλου για την παράσταση:
