Του Παναγιώτη Μήλα
Μου έκανε εντύπωση όταν διάβασα στο δελτίο Τύπου ότι η Μαίρη Βιδάλη παρουσιάζει φέτος στο θέατρο «Διάχρονο» το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Έτσι Όπως Με Θες» και το μονόπρακτό του «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα», υπό τον γενικό τίτλο «Πιραντέλλο επί δύο».
Δύσκολη επιλογή, δύσκολη υλοποίηση, τολμηρή απόφαση.
Όμως η ηθοποιός με τη θαλασσινή καταγωγή – από την Πόλη, το Αϊβαλί και την Τήνο – προτιμά πάντα τη φουρτούνα αντί για την μπουνάτσα…
Το ίδιο έκανε από το ξεκίνημά της. Προτίμησε τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο, παρά την πλατιά λεωφόρο.
Έχοντας εξαιρετικές σπουδές στο Αμερικάνικο Κολέγιο, το Πανεπιστήμιο Αθηνών και τη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη, ξεκίνησε με λαμπρές επιτυχίες και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Στο θέατρο συνεργάστηκε από την αρχή με κορυφαία ονόματα και θα μπορούσε να συνεχίσει έτσι…
Όμως, όπως είπα πιο πάνω, προτίμησε να ρισκάρει, προτίμησε τη φουρτούνα.
-Σε μια δημιουργία της «πάντρεψε» την όπερα και το θέατρο.
-Εισηγήθηκε και πέτυχε την παρουσίαση παραστάσεων σε κάστρα της πατρίδας μας.
-Υλοποίησε το πρόγραμμα «Κωφοί και ακούοντες στο αρχαίο δράμα».
-Έκανε την πρώτη δίγλωσση παράσταση αρχαίου δράματος με τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, στα ελληνικά και στα αλβανικά.
-Συμμετείχε σε Διεθνή Φεστιβάλ Θεάτρου, στη Ρουμανία, στα Εμιράτα, στην Τουρκία, στην Αλβανία.
-Παράλληλα έκανε μεταφράσεις θεατρικών έργων και εξέδωσε τέσσερις ποιητικές συλλογές.
-Τέλος ασχολήθηκε με τα κοινά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και εδώ με επιτυχία.
Όλα τα παραπάνω μαζί με το δικό της «Διάχρονο». Τη θεατρική της στέγη στον Νέο Κόσμο.
Είναι πάντα αεικίνητη και επιδέξια όπως οι καπετανέοι των τόπων καταγωγής της και τελειομανής όπως οι μαρμαρογλύπτες στο νησί του προπάππου της.
Συναντηθήκαμε στην ήσυχη γειτονιά του Νέου Κόσμου, στην οδό Πυθέου, μια Κυριακή απόγευμα λίγο πριν από την παράσταση, στο «Διάχρονο» Θέατρο.
Ξέροντας λοιπόν ότι δεν προτιμά την πεπατημένη γι’ αυτό πρότεινα στην κυρία Βιδάλη αντί για συνέντευξη να παρουσιάσει έναν μονόλογο για το Catisart.
Όπερ και εγένετο.
Ας την απολαύσουμε λοιπόν να μας μιλά πάνω σε επτά σύνθετα ρήματα που αρχίζουν με την πρόθεση «Συν».
***
ΣΥΝΔΕΩ τις ρίζες μου με τον τόπο γέννησής μου και την κατοικία μου. Έχω ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, το Αϊβαλί και την Τήνο, γι’ αυτό γεννήθηκα και μένω στα Δικηγορικά των Κωνσταντινουπολιτών της Καλλιθέας. Στην Τήνο λατρεύω το πατρικό μου, κτισμένο από τον προπάππο μου, δάσκαλο και ιερέα, το 1850. Όμως η ξεχωριστή μου ανάμνηση είναι από το Αϊβαλί. Τη χρονιά που παίξαμε τη «Φαίδρα» του Ρακίνα στο Διεθνές Φεστιβάλ στο αρχαίο θέατρο της Εφέσου, επισκέφτηκα το Αϊβαλί και ενθυμούμενη τις περιγραφές της γιαγιάς μου βρήκα το σπίτι της, πίσω από τον ναό του Ταξιάρχη.
ΣΥΝΑΝΤΩ στη ζωή μου ανθρώπους που μου άνοιξαν δρόμους και υπήρξαν δάσκαλοί ζωής. Στο Δημοτικό ήμουν συμμαθήτρια με τον μεγάλο γιο της Αλεξάνδρας Λαδικού. Η γυναίκα αυτή έγινε το πρότυπό μου και μέχρι σήμερα είναι πολύτιμη σύμβουλος και φίλη. Δεν ξεχνώ ότι είχα την τύχη να αποφοιτήσω από τη σπουδαία Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη, με πυλώνες της, το αρχαίο δράμα, το αναγεννησιακό θέατρο και τη σχολή Στανισλάφσκι.
ΣΥΝΘΕΤΩ ένα «παζλ» με σημαντικές στιγμές της ζωής μου και φυσικά κορυφαίες ανάμεσα σε αυτές είναι οι γεννήσεις των τριών παιδιών μου. Ασφαλώς πάντα θυμάμαι ένα καλοκαίρι στην Κρήτη αλλά και την πρώτη φορά που έπαιξα την «Αντιγόνη» στο Ηρώδειο. Αυτό είναι το θέατρο που λατρεύω, γιατί ο ηθοποιός ανασηκώνοντας το βλέμμα του αντικρίζει τον Παρθενώνα. Όμως και ως θεατής – πάλι στο Ηρώδειο – έζησα μια μαγική βραδιά.
ΣΥΝΙΣΤΩ στους νέους και τις νέες που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί να έχουν απόλυτη αφοσίωση στον δύσκολο δρόμο της τέχνης μας.
ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΩ ελάχιστες φορές τη σκηνοθεσία στα έργα που ανεβάζω. Θέλω να χρεώνομαι τη σκηνοθεσία μόνο για έργα κάποιων συγγραφέων στους οποίους έχω αδυναμία ή όταν με παρακινεί η περιέργεια για ορισμένα έργα. Αυτό συμβαίνει φέτος με το «Έτσι Όπως Με Θες», ένα από τα πιο κατανοητά κείμενα του ιδιόμορφου Λουίτζι Πιραντέλλο, που όμως δεν χάνει τη φιλοσοφία του ή το μυστήριο του ύφους του.
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΙ με άτομα, που εκτιμώ πρώτα τον χαρακτήρα τους και μετά το όποιο ταλέντο τους. Επιλέγω να συνεργάζομαι με αυτά τα άτομα και, ευτυχώς, ελάχιστες φορές έχω πέσει έξω στην κρίση μου. Ο κύριος Μπάμπης Χατζηδάκης συνεργάζεται από πέρυσι με το «Διάχρονο». Φέτος στον «Άνθρωπο Με Το Λουλούδι Στο Στόμα» κάνει, κατά γενική ομολογία, μια υποδειγματική ερμηνεία.
ΣΥΝΕΧΙΖΩ να πιστεύω ότι ο Πιραντέλλο μπορεί να προσφέρει πολλά στον θεατή του 2025. Στον σημερινό θεατή είναι πολύ οικείο το άτομο – μάσκα του συγγραφέα. Με αφορμή το έργο του αξίζει να θυμηθούμε τις διάφορες διαδικτυακές ψευτοταυτότητες. Εκεί διαβάζουμε κάποιους να γράφουν ύμνους για τη λέξη αγάπη ενώ στη ζωή τους να αρνούνται τη συναισθηματική δέσμευση. Γράφουν για τα κακώς κείμενα και τις απάνθρωπες στάσεις, όταν την ίδια ώρα αδιαφορούν για τα προβλήματα των συνανθρώπων τους…
ΚΥΡΙΑ Βιδάλη, σας ευχαριστώ πολύ για τον μονόλογο που μας χαρίσατε.
*Κι εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
***
Πιραντέλλο επί Δύο στο «Διάχρονο Θέατρο» από την Μαίρη Βιδάλη και τον Μπάμπη Χατζηδάκη
