Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Δύο απίθανοι γάτοι «παίζουν» κάθε ημέρα για 24 ώρες στο θέατρο «Επί Κολωνώ». Όταν σβήνουν τα φώτα και οι θεατές, αλλά και όσοι κινούνται στο θέατρο με όποια άλλη ιδιότητα αποχωρούν, οι δύο γάτοι βρίσκονται πάντα εκεί. Φύλακες – άγγελοι του χώρου. Πρόκειται για τον Φρίξο και για τον Ορέστη (ο γνωστός «Ορέστης Επί Κολωνώ»). Μπορεί να έχουν τις παραξενιές τους αλλά δεν παύουν να είναι τρυφεροί και ευγενικοί προς τους επισκέπτες.
Η συνάντηση μαζί τους είναι ένα από τα must όσων πηγαίνουν στο θέατρο και κυρίως εκείνων που θέλουν να απολαύσουν τον φιλόξενο και δροσερό κήπο. Φέτος όμως με το 6ο Φεστιβάλ Off Off Athens και με την κοσμοσυρροή τα πράγματα άλλαξαν. Οι υποχρεώσεις αυξήθηκαν και οι δύο γάτοι δεν προλάβαιναν να ικανοποιήσουν τα «θέλω» όλων των θεατών. Έτσι η διεύθυνση του θεάτρου προχώρησε σε μια προσωρινή – εποχική λύση. Ενίσχυσε την ομάδα κρούσης του Φρίξου και του Ορέστη με άλλα τρία μέλη. Βέβαια η επιλογή των τριών νέων, έγινε με κριτήρια αξιοκρατικά και αντικειμενικό σκοπό να βοηθήσει τους θεατές να έχουν μια ξεχωριστή εμπειρία.
Ιδού λοιπόν εγώ, μπροστά στους τρεις: Είναι ο Μπλε Κορμοράνος, η Ατσάλινη Πεταλούδα και ο Αγέρωχος Πάντα. Εντυπωσιακά ονόματα. Μοντέρνα εμφάνιση. Κινηματογραφική κίνηση. Με τις παραξενιές τους και αυτοί. Δεν τους αρέσει η ονομασία της περιοχής. Δεν τους αρέσει ο Κολωνός και προτιμούν να λένε αυτή τη γειτονιά Μπόχαμ Σίτι. Και κάτι άλλο. Εξίσου ασυνήθιστο. Αυτοί οι τρεις ούτε βολτάρουν, ούτε χουζουρεύουν, ούτε ζητούν νερό και ξηρά τροφή. Αυτοί οι τρεις έχουν έναν αντίπαλο: Τον δόκτορα Κακούργο. Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει η διαφθορά, όπου τα συνδικάτα του εγκλήματος επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους, μια ακτίνα φωτός ξεπροβάλλει. Είναι αυτοί οι τρεις ηρωικοί νέοι που ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην αδικία. Θα μπορέσουν άραγε οι αδιάφθοροι υπέρμαχοι του καλού να ανατρέψουν τα σατανικά σχέδια του Δόκτορα; Πρόκειται για μια αυτοσχεδιαστική περιπέτεια από την ομάδα επίPlay.
Φυσικά, μόνο αυτοσχεδιαστική δεν ήταν αυτή η περιπέτεια. Αυτοί οι τρεις (Αλέξανδρος Πέρρος, Λία Τσάνα, Αυγουστίνος Κούμουλος) έκαναν τα πάντα στη σκηνή ύστερα από ακριβή σχεδιασμό του σκηνοθέτη τους (Δημήτρης Δεγαΐτης). Στις δύο πρώτες εμφανίσεις (Τετάρτη 11 και Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014) κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. «Οι Ακαταμάχητοι Λεβέντες» πρόσφεραν ουσιαστική ψυχαγωγία, με όλη τη σημασία της λέξης. Αυτό που λειτούργησε θετικά ήταν και το ενημερωτικό εισαγωγικό επεισόδιο που μας έδωσε περιληπτικά όλα όσα είχαν συμβεί στις προηγούμενες εμφανίσεις της «Ομάδας επιPlay». Γρήγοροι ρυθμοί και μουσική (Νίκος Τσέκος) που θυμίζει τηλεοπτικές σειρές περιπέτειας. Όλα αυτά διατήρησαν έντονο το ενδιαφέρον των θεατών.
Στο σημείο έναρξης η φωνή του εκφωνητή μας υπογραμμίζει ότι το έργο είναι κατάλληλο για όλους, αν και απαραίτητα χρειάζεται η γονική συναίνεση. Τα φώτα σβήνουν και οι σελίδες του σεναρίου διαδέχονται η μία την άλλη. Η δράση, οι επινοήσεις και οι ανατροπές πρωταγωνιστούν. Το σενάριο δύσκολο, αλλά οι ηθοποιοί το χειρίζονται με δεξιοτεχνία. Εδώ να πω ότι πάντα είχα την απορία για το πώς μαθαίνουν οι ηθοποιοί τους ρόλους τους. Σε αυτή την περίπτωση η απορία… δεκαπλασιάστηκε. Εντάξει. Δεν είναι ούτε ο Τομ («Γυάλινος κόσμος»), ούτε ο Αίμονας («Αντιγόνη»), ούτε ο Κωνσταντής («Το χέρι του σκοτωμένου»). Ακόμη δεν είναι και η Κάθρην («Ψηλά από τη γέφυρα»), δεν είναι η Μιραντολίνα («Λοκαντιέρα») και φυσικά δεν είναι η Γουίννυ («Ευτυχισμένες Μέρες»). Είναι όμως ο Πάντα, η Πεταλούδα και ο Κορμοράνος. Ρόλοι με απαιτήσεις, αν και φαίνονται πανεύκολοι. Δεν είναι παρ’ όλα αυτά, μιας και πρέπει οι τρεις ηθοποιοί να ερμηνεύουν δύσκολους ρόλους χωρίς να… μιλάνε! Ναι, χωρίς να μιλάνε. Αυτοί οι τρεις ηθοποιοί θύμιζαν –σε μένα τουλάχιστον– τον Μίστερ Μπιν, μόνον ως ήχος «ομιλίας». Στην πραγματικότητα δεν μιλούσαν. Έβγαζαν μοναχά ήχους. Το περίεργο όμως είναι πως όλοι οι θεατές καταλάβαιναν το τι έλεγαν αν και δεν ακουγόταν ούτε μία λέξη. Κατά τα άλλα αυτά τα τρία παιδιά, ο σκηνοθέτης και γενικά η ομάδα επιPlay πέτυχαν τον στόχο τους. Κατάφεραν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού στα ύψη. Ακόμη έκαναν τους θεατές να γελούν ασταμάτητα μόνο με τις εκφράσεις τους, μόνο με τις κινήσεις τους, μόνο με τις ματιές τους. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Εξαιρετικά ταλέντα όλοι τους. Κατέθεσαν μια εναλλακτική πρόταση ψυχαγωγίας, χωρίς βωμολοχίες (φυσικά, αφού δεν μιλούσαν), χωρίς χειρονομίες με υπονοούμενα (φυσικά, αφού δεν ήταν αυτός ο στόχος τους) και, τέλος, χωρίς χιλιοπαιγμένα αστεία (φυσικά, αφού έχουν δικά τους ολόφρεσκα). Το ακόμη πιο πολύτιμο για μένα ήταν πως η ομάδα επιPlay σέβεται τους θεατές της και δεν κάνει καμιά έκπτωση. Τα παιδιά αυτά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και ακόμη πιο πολύ. Έχουν πολύ προχωρημένες ιδέες και όλοι μαζί δείχνουν πως με τη συνεργασία μπορείς να πετύχεις ακόμη και τον πιο δύσκολο στόχο. Σ’ αυτήν την τελική αναμέτρηση με το κοινό έδειξαν πως είναι όλοι τους και ακαταμάχητοι, και λεβέντες…
Συντελεστές
«Οι Ακαταμάχητοι Λεβέντες». Η τελική αναμέτρηση (μέρος Α’)
Συντελεστές
Θεατρική Ομάδα επίPlay
Σύλληψη: Ομάδα επίPlay
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Δεγαΐτης
Kοστούμια: Βασίλης Φιλίππου
Μουσική: Νίκος Τσέκος
Έπαιξαν: Αλέξανδρος Πέρρος, Λία Τσάνα, Αυγουστίνος Κούμουλος
– Διάρκεια παράστασης: 45 λεπτά
– Ένα μικρό δείγμα της ομάδας: https://www.youtube.com/watch?v=fIUEhECpK7U
Πληροφορίες
“Επί Κολωνώ”
Τηλ. 210 – 51.38.067
Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94
Κολωνός
Στάση μετρό Μεταξουργείο και μετά περίπου 8 λεπτά με τα πόδια.
