Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Σπάνιος κι ακαταμάχητος, με τον ανεπιτήδευτο λόγο του, το χιούμορ του, την οξυδέρκειά του, την καλλιέργειά του, ως άνθρωπος κερδίζει γρήγορα τη συμπάθεια. Ταλαντούχος και άμεσος ως ηθοποιός, στο θέατρο κατακτά αμέσως το κοινό με την εύπλαστη μεταμορφωτική του ικανότητα, τον ευθύβολο σαρκασμό του, τα ασκημένα υποκριτικά του μέσα, την εξαιρετική χροιά και μεγάλης τονικής γκάμας φωνή του, την άριστη εκφορά του λόγου, την εκφραστικότητα προσώπου και κίνησης. Με γνώσεις ουσιαστικές και πνευματικότητα είναι κυριολεκτικά από τους ηθοποιούς μας που ποιούν ήθος.
Πρόσφατα ο Κωνσταντίνος Πασσάς μας έδωσε δύο πολύ ενδιαφέρουσες, με μεγάλο χαρακτηρολογικό βάθος ερμηνείες, που ισορροπούσαν πάνω σε φαινομενικά κωμικούς αλλά ουσιαστικά δραματικούς ρόλους. Μαζί με τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη και τον Αλέξανδρο Τούντα πρωταγωνίστησε το χειμώνα στην παράσταση «Διγενής Ακρίτης στα όρια» (θέατρο 104) σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Σοφίας Καραγιάννη, επίσης υποδύθηκε τον Καραγκιόζη στην εμβληματική παράσταση του Δήμου Αβδελιώδη «Ο Μεγαλέξανδρος Νικάει τον Δράκο», που ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Γεννήθηκε δίπλα στον Αμβρακικό και μεγάλωσε παίζοντας με δελφίνια και θαλάσσιες χελώνες. Από έξι ετών είχε την ακράδαντη πεποίθηση ότι θα γίνει ηθοποιός και με την επιμονή του υλοποίησε το όνειρό του. Είναι απόφοιτος της Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Ωδείου Αθηνών. Έχει ασχοληθεί με τους παραδοσιακούς χορούς, έχει σπουδάσει τραγούδι και φωνητική. Ακόμα έχει εντρυφήσει στην κωμωδία και είναι από τους πρωτεργάτες του ελληνικού stand up comedy, καθώς από το 2000 ξεκίνησε να κάνει παραστάσεις αυτού του είδους με τη Λουκία Ρικάκη. Μάλιστα γράφει ιδιαίτερα καυστικά σατιρικά κείμενα τα οποία επικοινωνεί στο ευρύ κοινό μέσω των κοινωνικών δικτύων, προβάλλοντας βίντεο που έχει ο ίδιος δημιουργήσει.
Το χειμώνα που μας έρχεται θα βρούμε τον Κωνσταντίνο Πασσά στο θέατρο «Ακροπόλ» να παίζει στην παράσταση «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη καθώς και σε μια μαύρη κωμωδία στο «Αγγέλων Βήμα». Επίσης θα συνεχιστεί η επιτυχία «Διγενής Ακρίτης στα όρια» σε χώρο που σύντομα θα ανακοινωθεί.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο catisart.gr μάς περιγράφει γλαφυρά εικόνες της παιδικής του ζωής, μας μιλά για τους δασκάλους του και τους σκηνοθέτες του, για τον τρόπο που δουλεύει, τους διαχρονικούς ήρωες που υποδύθηκε τελευταία στο θέατρο, μας εκμυστηρεύεται τα όνειρά του και μας αποκαλύπτει τη σχέση του με μια… Μελίτα.
* * *
* Μεγάλωσα σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Πρέβεζας. Το Μιχαλίτσι. Θυμάμαι πολύ το παιχνίδι στις αλάνες, στην αυλή του σχολείου και στη δική μας “ζούγκλα” -σε μια απόκρημνη πλαγιά πλούσια σε βλάστηση- κρυφή από τους μεγάλους, όπου κρεμόμασταν από τα δέντρα και τις κληματίδες όπως ο Ταρζάν, μπάνια στον Αμβρακικό δίπλα σε δελφίνια αλλά και θαλάσσιες χελώνες, το ψυγείο φορτηγό με τα παγωτά, τις βροχερές μέρες του χειμώνα, τους δασκάλους και το μάθημα, τα κοπάδια με τα πρόβατα και τις αγελάδες. Χαρές και στερήσεις σε ένα μάλλον φτωχικό σε πόρους περιβάλλον αλλά πλούσιο σε ερεθίσματα και εικόνες.
Ποια ήταν τα πρώτα διαβάσματα που έκανες ως παιδί;
* «Ένα παιδί μετράει τα άστρα», «Χωρίς οικογένεια», «Η καλύβα του μπάρμπα Θωμά» και πολλά παραμύθια από τη λαϊκή μας παράδοση.
Τι ήταν εκείνο που σου κέντρισε το ενδιαφέρον στο θέατρο ώστε να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό τον χώρο;
* Σε ηλικία 5-6 χρονών εξέφρασα για πρώτη φορά την επιθυμία να γίνω ηθοποιός. Ίσως κάποιο θέαμα πλανόδιου θιάσου ή κάποιες σειρές στην τότε κρατική τηλεόραση να ήταν κάποια από τα ερεθίσματα που να με κέντρισαν. Σίγουρα η ανάγκη της έκφρασης λόγω ιδιοσυγκρασίας και υπόδυσης της ζωής άλλων χαραχτήρων – ανθρώπων ήταν αυτό που πιο μεγάλος πια με έκανε να επιλέξω την τέχνη του θεάτρου.
Ποιους δασκάλους ξεχώρισες είτε από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών από το οποίο αποφοίτησες είτε από τη Δραματικής Σχολή του Ωδείου Αθηνών όπου σπούδασες ηθοποιός;
* Στην Κοινωνική Θεολογία ο Χριστινάκης στην Ιστορία και ο Ολυμπίου στα Εβραϊκά. Πριν από την εισαγωγή μου στη Δραματική του Ωδείου ο Ιάκωβος Ψαρράς που με είχε προετοιμάσει για τις εξετάσεις και μες στη σχολή ο Πέτρος Φυσσούν, o Άγγελος Αντωνόπουλος και ο Ντίνος Δημόπουλος.
Το επαγγελματικό σου ξεκίνημα στο θέατρο πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν;
* Ήταν σχετικά εύκολο. Ήδη από το 2ο έτος της σχολής είχα προτάσεις αλλά δεν μας επιτρεπόταν ενώ είμαστε ακόμη σπουδαστές να δουλεύουμε. Στο 3ο όμως, κρυφά, ξεκίνησα στην παιδική σκηνή του Θεάτρου του Ήλιου και κατόπιν στο θέατρο Άττις όπου επιλέχθηκα για μια παράσταση. Τελικά δεν προχώρησε εκείνη η συνεργασία, αλλά πήρα μια μυρωδιά από την τεχνική του Τερζόπουλου.
Έπαιζες στην παράσταση «Ο Μεγαλέξανδρος νικάει τον Δράκο», σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, με κεντρικό χαρακτήρα τον Καραγκιόζη, τον πασίγνωστο ήρωα του Θεάτρου Σκιών. Τι σημαίνει για σένα ο Καραγκιόζης;
* Ο Καραγκιόζης κουβαλάει στην καμπούρα του τα βάσανα αλλά και τα γέλια του ελληνικού λαού. Είναι ένας διαχρονικός λαϊκός ήρωας που πεινάει και προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες του με πονηριά και αγαθότητα. Είναι αστείος και δραματικός. Θυμίζει ήρωα σατιρικού δράματος.
Ο Καραγκιόζης, ως λαϊκός ήρωας, εκπροσωπεί το φτωχό, εξαθλιωμένο, πονηρό Έλληνα, στο περιβάλλον της Τουρκοκρατίας. Στην παράσταση πώς παρουσιάζεται;
* Στην παράσταση ο Καραγκιόζης βρίσκεται μεταξύ ύπνου και ξύπνου. Σε ένα όνειρο. Έχει μια ηφαιστειώδη πείνα που φτάνει μέχρι το θρήνο αλλά οι παρεξηγήσεις στις οποίες εμπλέκεται προκαλούν γέλιο αλλά και συγκίνηση. Είναι ο σύγχρονος Νεοέλληνας που προσπαθεί να επιβιώσει και πότε χάνει και πότε ανακτά την ελπίδα του.
Πώς είναι η συνεργασία με ένα σπουδαίο σκηνοθέτη του θεάτρου και του κινηματογράφου όπως ο Δήμος Αβδελιώδης;
* Δημιουργική συνεργασία με ελάχιστες διαφωνίες ή εντάσεις. Ο Δήμος έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο-δρόμο. Ο λόγος έχει μουσική και τα νοήματα της κάθε φράσης μπορούν να αποδοθούν απόλυτα μέσα από μια ειδική εκφορά κατόπιν εργαστηριακής επεξεργασίας. Έχει όραμα και πίστη σε αυτό που θέλει να κάνει και δεν μπορείς παρά να τον εμπιστευθείς και να τον ακολουθήσεις.
Ποιοι είναι οι συμβολισμοί και οι αλληγορίες της παράστασης;
* Για τον Καραγκιόζη είπαμε. Ο Χατζηαβάτης είναι ένας αγγελιοφόρος, ένας άλλος Ερμής, που φέρνει το μήνυμα στη Ρηγοπούλα ότι πρέπει να θυσιαστεί. Η Ρηγοπούλα εκπροσωπεί τη Γη που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Ο Δράκος είναι ο εχθρός και οι φόβοι μας που πρέπει να τους δούμε κατάματα και να τους αντιμετωπίσουμε. Ο Βεληγκέκας είναι το εκτελεστικό όργανο της εξουσίας. Ο Μπάρμπα Γιώργος ο αγνός άνθρωπος της υπαίθρου. Τέλος, ο Μέγας Αλέξανδρος που στην παράσταση είναι δώδεκα χρόνων είναι ο σωτήρας. Η σωτηρία έρχεται από ένα δυνατό αλλά και ευαίσθητο παιδί με όραμα και στόχο.
Πόση ψυχική ωριμότητα χρειάζεται για να υποστηρίξει ένας ηθοποιός το ρόλο του Καραγκιόζη;
* Νομίζω κάθε ρόλος απαιτεί ψυχική ωριμότητα. Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση του Καραγκιόζη ως ανθρώπινη οντότητα και ως σύμβολο και η ιστορική του πορεία μέσα στο χρόνο. Θέλει κατά μέτωπον σύγκρουση και αντιμετώπιση αυτός ο ρόλος. Όσο εύθραυστος κι αν δείχνεις απέναντι σε αυτό το θηρίο. Επίσης μελέτη της ειδικής κινησιολογίας, γιατί πρόκειται για φιγούρα και της φωνής που εκφέρει που πηγάζει από το βαθύτερο είναι του και δεν πρέπει να θυμίζει κάποιον καραγκιοζοπαίχτη. Είναι ένα πάντρεμα απαιτητικών τεχνικών.
Πόσο μας αφορά σήμερα το νόημα του Καραγκιόζη;
* Ως διαχρονικό σύμβολο Καραγκιόζης και αυτά που πραγματεύεται αφορούν και τους σημερινούς ανθρώπους. Όχι μόνο ως ένα παραδοσιακό είδος αλλά και σε σχέση με αυτά που διακυβεύονται τα οποία ταυτίζονται με τις σύγχρονες αναζητήσεις και προβληματισμούς. Εξάλλου το γέλιο και η συγκίνηση είναι κάτι που θα μας αφορά πάντα και ο Καραγκιόζης το παρέχει απλόχερα.
Πρόσφατα έπαιξες και στον «Διγενή Ακρίτη, στα όρια», άλλη μια παράσταση που κουβαλά το φορτίο της λαϊκής παράδοσης και της ευθύνης της. Ποια είναι η δική σου σχέση με την παράδοση;
* Η δική μου σχέση με την παράδοση περιορίζεται στη μελέτη λογοτεχνικών έργων, ποιημάτων, παραλογών που έχουν σχέση με αυτό που λέμε ως ένα βαθμό παράδοση και σε ένα άλλο επίπεδο με την ενασχόλησή μου στο παρελθόν με παραδοσιακούς χορούς κάτι που συναντάμε και στη συγκεκριμένη παράσταση.
Πώς ήταν η συνεργασία σου με την ομάδα GAFF, τη σκηνοθέτιδα Σοφία Καραγιάννη και τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη;
* Η συνεργασία μου με τη Σοφία και τον Ιωσήφ ήταν άψογη, κανονική, δημιουργική. Με πολλή δουλειά, ομαδικότητα και ελάχιστες διαφωνίες.
Ο «Βασίλειος Διγενής Ακρίτης» είναι ένας ήρωας με εθνοπρέπεια ή ένας ήρωας με ψυχικές αντοχές και ιδανικά;
* Ο Διγενής Ακρίτης είναι ένας ήρωας, ένα σύμβολο αντοχής, δύναμης, γενναιότητας ο οποίος ζει στο έπακρο. Πολεμά ανθρώπους και θηρία, ερωτεύεται, αγωνίζεται διαρκώς σε υπερθετικό βαθμό. Η μόνη ήττα που γνωρίζει και μάλιστα σε νεαρή ηλικία είναι από τον θάνατο. Όλη η ζωή και η δράση του λοιπόν δεν έχει καμία σχέση με τη στενή έννοια της εθνοπρέπειας αλλά της πίστης στις δυνάμεις του και τα ιδανικά του.
Με ποιο τρόπο ξεπέρασες τη δυσκολία εκμάθησης του ανομοιοκατάληκτου δεκαπεντασύλλαβου στίχου, με τον οποίο είναι γραμμένο το έπος -ή κατ’ άλλους μυθιστόρημα- του Διγενή Ακρίτη;
* Δουλέψαμε το έπος ενότητα ενότητα και με αρκετή επανάληψη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάθε δυσκολία απέναντι στην αρκετά δύσκολη αυτή η γλώσσα να καμφθεί, το κείμενο να χωνευτεί και κάθε δυσκολία εκμάθησης να ελαχιστοποιηθεί. Και πέρα από το μέτρο έπρεπε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στα τελικά “ν” και στις αναφορικές προτάσεις που τονίζονται διαφορετικά. Από ένα σημείο και μετά ξεχνάς τι έχεις να πεις αλλά πώς θα το πεις και σε συνάρτηση με τους άλλους και με αυτά που συμβαίνουν πάνω στη σκηνή.
Ως Έλληνες, τι χρωστάμε αφενός στον Καραγκιόζη κι αφετέρου στον Διγενή Ακρίτη;
* Από τη μία στον Καραγκιόζη χρωστάμε το παρηγορητικό γέλιο που προσφέρει και όλη τη δύναμη που κρύβει αυτός ο λαϊκός ήρωας που πάντα στο τέλος τα καταφέρνει ακόμα και αν περνάει μέσα από πολλές περιπέτειες και παρεξηγήσεις και από την άλλη στο Διγενή χρωστάμε το αίσθημα της περηφάνιας και του δέους μπροστά σε έναν ήρωα σχεδόν άτρωτο, πιστό στο καθήκον του, με απίστευτη δύναμη και αγωνιστικότητα που αποτελεί διαχρονικό πρότυπο. Μας εμψυχώνει και μας ενδυναμώνει ειδικά σε μια εποχή που εκλείπουν. Επιπλέον αποτελεί μία υπενθύμιση να ζούμε τη ζωή μας δυνατά και χωρίς φόβο γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα συναντήσουμε τον θάνατο.
Μπορούμε να ενημερώσουμε το κοινό αν οι παραστάσεις αυτές θα συνεχιστούν;
* Ο Διγενής, εκτός απροόπτου θα συνεχιστεί το χειμώνα, ακόμα δεν είμαι σε θέση να ανακοινώσω τον χώρο. Ο Καραγκιόζης νομίζω προς το παρόν έχει ολοκληρώσει την παρουσία του στο θέατρο αλλά κάτι θα γίνει σύντομα στον κινηματογράφο… Επίσης το χειμώνα θα είμαι στο θέατρο «Ακροπόλ» στην παράσταση «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» και σε μια μαύρη κωμωδία στο «Αγγέλων Βήμα».
Τα βίντεο «Markora’s rules» πώς τα εμπνεύστηκες;
* Έχοντας μία αρκετά μεγάλη θητεία στο Comedy Club της Λουκίας Ρικάκη και γράφοντας τα κείμενά μου, είχα δημιουργήσει και αυτή τη σουρεαλιστική περσόνα η οποία αντιμετωπίζει τους πάντες και τα πάντα και δεν σταματάει πουθενά με το βιτριολικό της χιούμορ. Μετά την παρότρυνση της φίλης και συναδέλφου Κατερίνας Μισιχρόνη, πήρα την απόφαση να επικοινωνήσω με το ευρύ κοινό τα σατιρικά μου κείμενα που αφορούν στην επικαιρότητα -κοινωνική, πολιτική, τηλεοπτική- μέσα από τα social media και το YouTube.
Το κοινό είναι παρτενέρ ή αντίπαλος;
* Το κοινό μόνο ως παρτενέρ μπορώ να το δω. Άλλες φορές συνεργάσιμο και άλλες φορές λιγότερο. Στόχος είναι να δημιουργηθεί αυτή η ενέργεια και αυτή η επικοινωνία που θα μας οδηγήσει μαζί μέχρι την κάθαρση και την αμοιβαία απόλαυση και ψυχαγωγία.
Η δουλειά του ηθοποιού εμπεριέχει και αντιφάσεις;
* Φυσικά η δουλειά του ηθοποιού εμπεριέχει αντιφάσεις. Τη μία τρέχεις και δεν φτάνεις γιατί κάνεις παράλληλα πολλά πράγματα και από την άλλη είσαι στο σπίτι και περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο. Επιπλέον ο ηθοποιός παίζει με το νευρικό του σύστημα. Είσαι δεν είσαι καλά, έχεις δεν έχεις διάθεση, πρέπει να ανέβεις πάνω στη σκηνή και να κατακτήσεις το κοινό, να ερμηνεύσεις τον ρόλο σου. Πότε κάνεις επιτυχία, πότε κάνεις αποτυχία. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το διαχειριστείς και στις δύο περιπτώσεις.
Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις έναν ή δύο αγαπημένους ήρωες που θα ήθελες να ερμηνεύσεις, ποιοι θα ήταν και γιατί;
* Δεν έχω κάποιους συγκεκριμένους αγαπημένους ήρωες αλλά έχω γενικά μία προτίμηση σε κωμικοτραγικούς ήρωες. Αυτό που θέλω να κάνω τα τελευταία χρόνια, είναι μία δική μου διασκευή πάνω στην «Άλκηστη» του Ευριπίδη, που εμπεριέχει μέσα και το προσφυγικό και είναι σαφώς ένα έργο με δραματικές και κωμικές προεκτάσεις.
Με ποιους χαρακτήρες ανθρώπων δυσκολεύεσαι να συνεργαστείς;
* Γενικά έχω μία ευκολία να συνεργάζομαι με διαφορετικούς ανθρώπους. Είμαι ευπροσάρμοστος. Παρ’ όλα αυτά με δυσκολεύουν άνθρωποι που είναι απόλυτοι, ανασφαλείς, παράλογοι και εγωιστές.
Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι κυρίως σε χαρακτηρίζει;
* Το χιούμορ μου, η οργανωτικότητα και η μεθοδικότητά μου, η υπομονή και το πείσμα μου.
Ποια η προετοιμασία σου πριν από την παράσταση, πώς ξεπερνάς το άγχος και το τρακ;
* Πολύ καλό σωματικό και φωνητικό ζέσταμα, που εμπεριέχει και μία σειρά ειδικών αναπνοών. Όλη αυτή η τεχνική με κάνει να αποβάλλω οποιοδήποτε άγχος και στρες.
Το νεανικό κοινό τι ακούσματα και τι ερεθίσματα έχει; Το απασχολεί η ποιότητα;
* Είναι λογικό το νεανικό κοινό να ‘χει ερεθίσματα και ακούσματα της εποχής του και της τωρινής τεχνολογίας, μόδας και των σύγχρονων τάσεων. Όλα αυτά επηρεάζουν την αισθητική του κάτι όμως που δεν σημαίνει ότι το απομακρύνει από την ποιότητα και από τις επιλογές υψηλού επιπέδου.
Αν η κρίση δεν είχε εμφανιστεί, πώς νομίζεις ότι θα λειτουργούσαν τα πράγματα;
* Ίσως η κρίση μας έκανε πιο δημιουργικούς από την άλλη μας δυσκόλεψε πάρα πολύ σε οικονομικό επίπεδο σε σημείο που έφτασε το επάγγελμά μας να γίνεται ως χόμπι και αυτό είναι πολύ λυπηρό.
H δημοσιότητα βοηθά τον καλλιτέχνη;
* Η σωστή η δημοσιότητα σαφώς βοηθά έναν καλλιτέχνη, τον φέρνει σε επαφή με το ευρύ κοινό και τον διευκολύνει να έχει πιο πολλές επιλογές και πιο πολλές προτάσεις. Επιπλέον η δημοσιότητα αποτελεί και ένα βήμα για να επηρεάσεις θετικά τον κόσμο ειδικά για τις ομάδες ανθρώπων που καταπιέζονται οι ίδιοι και τα δικαιώματά τους.
Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;
* Τις «Φυλακές της παιδικής ηλικίας» της Μiller Alice και το «Γαμήλιο εμβατήριο» του Άγγελου Τερζάκη.
Πώς κρίνεις τη συμπεριφορά των Ελλήνων προς τα ζώα;
* Νομίζω πως η συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στα ζώα ολοένα και βελτιώνεται και σε αυτό χρωστάμε πολλά στη δραστηριοποίηση πολλών συλλόγων και στην κοινοποίηση πολλών αρνητικών συμπεριφορών από την τηλεόραση και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και στη δικαιοσύνη.
Τέλος, ποια είναι η δική σου σχέση με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;
* Είναι αρκετά καλή η σχέση με τα ζώα και μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια συμβιώνω με ένα αξιαγάπητο, κοινωνικό και χαδιάρικο τσιουάουα, τη Μελίτα.
- Οι φωτογραφίες είναι του catisart.gr
***
ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΑΣΣΑ
***
«Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα»
Θεατρική διασκευή από το ομώνυμο μυθιστόρημα
Το αριστούργημα του Μενέλαου Λουντέμη που έχει συγκινήσει όλους τους Έλληνες στο ιστορικό θέατρο “Ακροπόλ” κάθε Σάββατο 14:00 και Κυριακή 11:00 και 14:30.
Ένα έργο ύμνος για το σχολείο, το βιβλίο και το δάσκαλο.
Το εμβληματικό αυτό έργο αποτελεί την ηθογραφία μιας άλλης εποχής, τόσο κοντινής και μακρινής ταυτόχρονα. Η ελληνική μας επαρχία και οι άνθρωποί της, τα παιδικά όνειρα και τα πρώτα αθώα ερωτικά σκιρτήματα, ο αγώνας για μια επιβίωση διαφορετική από τη συνηθισμένη, αποτελούν τα στοιχεία εκείνα που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά του θεατή.
“Ένα ορφανό, χαρισματικό αγόρι, ο Μέλιος, διψάει για μόρφωση. Η λαχτάρα του για μάθηση του δίνει ώθηση και φτερά. Φως, στήριγμα και οδηγός, ο Δάσκαλός του ο καλός, τον βοηθάει να φύγει απ’ το χωριό και να πάει στην πόλη να μορφωθεί. Αγωνίζεται να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ζει μια μεγάλη περιπέτεια και παίρνει δύναμη από τα γράμματα. Τα γράμματα που αγαπά και ζει μόνο γι’ αυτά.
Ένας πολυάριθμος θίασος πλαισιωμένος από εξαιρετικούς συντελεστές καθώς και οι εξαίσιες μουσικές του συνθέτη Θωμά Καραχάλιου απογειώνουν την ψυχή και τη σκέψη των θεατών.
Η σκηνοθεσία της δασκάλας Ειρήνης Ιακώβου κάνει το έργο απλό, βαθύ και κατανοητό για όλα τα παιδιά. Προσφέρει μια θεαματική μεταφορά του λογοτεχνικού κειμένου στη σκηνή.
Ένα θεατρικό ουσιώδες, φροντισμένο από κάθε άποψη τέχνης. Ένα εκπαιδευτικό διαμάντι που υπενθυμίζει την σημασία των ηθικών αξιών”.
***
“Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα”
Η παράσταση βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία, θεατρική διασκευή: Ειρήνη Ιακώβου
Μουσική: Θωμάς Καραχάλιος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Χορογραφίες: Δημήτριος Μαργαρίτης
Video: Βαγγέλης Τσαρούμης
Σκηνικά: Στέλιος Κουτρούλης
Ηθοποιοί
Θανάσης Βισκαδουράκης, Σπυρίδων Ιωάννου, Άρτεμις Ματαφιά, Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Δημήτρης Μαργαρίτης, Νεφέλη Σταμούλη, Γαλήνη Γυρτάτου, Βαλεντίνα Βεκκίνι, Δημήτριος Μικιός, Τζανής Ρίνος, Κωνσταντίνος Παράσης, Σπύρος Κυριάκος
***
Θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ,
Ιπποκράτους 9-11
Μετρό σταθμός “Πανεπιστήμιο”
Τηλέφωνο: 210-364.37.00
Σάββατο: 14:30 Κυριακή: 11:30 και 14:30
Διάρκεια 100′
Εισιτήρια: Γενική είσοδος 12 ευρώ. Ανέργων, πολυτέκνων, ΑΜΕΑ, εκπαιδευτικών 10 ευρώ
***
ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΑΣ ΕΔΩ ΜΕ ΕΝΑ “ΚΛΙΚ”
***
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Διγενής Ακρίτης / Κριτική από τον Παναγιώτη Μήλα
Συνέντευξη με τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη
Συνέντευξη με τον Δήμο Αβδελιώδη
Συνέντευξη με τον Δήμο Αβδελιώδη / 2
