23.6 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Η Ραφίκα Σαουίς αποχαιρετά τον δάσκαλό της Μπρους Μάγιερς

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ο θεατράνθρωπος που η διεθνής κριτική είχε επαινέσει για την «εντυπωσιακή ρητορική του ικανότητα» και περιγράφεται ως «ένα ανθρώπινο Stradivarius», ο σπουδαίος Βρετανός ηθοποιός και σκηνοθέτης Μπρους Μάγιερς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών νικημένος από τον κορονοϊό.

Ο καλλιτέχνης, που βρισκόταν στον σκληρό πυρήνα του Πίτερ Μπρουκ για πάνω από τρεις δεκαετίες, έχασε τη μάχη με τον φονικό ιό και άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι. Τη θλιβερή είδηση έκανε γνωστή με επίσημη ανακοίνωσή του το Théâtre des Bouffes du Nord.

«Μια μοναδική προσωπικότητα του θεάτρου έφυγε από τη ζωή, ο Μπρους Μάγιερς. Ένας μοναδικός ηθοποιός για τον οποίο θρηνούμε σήμερα», ήταν τα απέριττα λόγια του 95χρονου Πίτερ Μπρουκ.

 

Κρίσνα στην επική Μαχαμπαράτα του Πίτερ Μπρουκ

 

Ο Μπρους Μάγιερς γεννήθηκε το 1942 στην Αγγλία. Είχε παίξει αλλά και σκηνοθετήσει δεκάδες έργα του Πίτερ Μπρουκ, κυρίως του Σαίξπηρ.

Ο Μπρους Μάγιερς είχε ζήσει για ένα διάστημα στη χώρα μας την οποία αγαπούσε ιδιαίτερα. Το 2015 σκηνοθέτησε το κορυφαίο θεατρικό έργο του Ζαν Ζενέ «Δούλες» στο Εθνικό Θέατρο. Έτσι άφησε για λίγο το αγαπημένο του Παρίσι και έζησε στην Αθήνα για τις ανάγκες της προετοιμασίας του έργου.

Η παράσταση ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία τον Μάρτιο του 2015 στη Σκηνή Κατίνα Παξίνού με τη Μαρία Κίτσου στο ρόλο της Κλαίρης, τη Ραφίκα Σαουίς στο ρόλο της Σολάνζ και τη Λένα Παπαληγούρα στο ρόλο της Κυρίας.

 

 

Η Ραφίκα Σαουίς, που υπήρξε μαθήτριά του, γράφει στο catisart.gr έναν αποχαιρετισμό στο δάσκαλό της:

Λονδίνο 2010

Ο Μάγιερς παρακολουθεί τη Μήδεια του Οβίδιου όπου έπαιζα τον ομώνυμο ρόλο στο Θέατρο Guilgud της Βασιλικής Ακαδημίας Θεάτρου (RADA), μετά την παράσταση με πλησιάζει και μου λέει «Γεια σου είμαι ο Μπρους Μάγιερς, σκέφτομαι να κάνω ένα έργο που αφορά τους πατεράδες και τις κόρες απ’ όλα τα έργα του Σαίξπηρ, θα σε ενδιέφερε να συμμετέχεις;». Έτσι απλά, χωρίς κανένα εγώ, χωρίς ηγεμονία, χωρίς κρυφές σκέψεις. Αυτός ήταν ο Μάγιερς, ένας ευθύς, ειλικρινής άνθρωπος που ζούσε την κάθε στιγμή με όλο του το είναι.

Έτσι απλά σκέφτηκε να δώσει τόσο γενναιόδωρα μια ευκαιρία ζωής σ’ ένα πολύ νέο παιδί τότε γιατί παιδί ήμουν και αυτός μετά έγινε ένας μεγάλος δάσκαλος για εμένα.

 

 

Ένα χρόνο μετά είμαι στο Παρίσι, στο στούντιο του ιερού θεάτρου Bouffes du Nord, σ’ έναν από τους χώρους που οι μόνιμοι ηθοποιοί στυλοβάτες του θεάτρου αυτού και παιδιά του Μπρουκ, χρησιμοποιούσαν για την έρευνά τους και τα δικά τους έργα. Η Σχολή του Πίτερ Μπρουκ δεν θέλει άβουλους ηθοποιούς-όργανα, αλλά δημιουργούς που σκηνοθετούν, γράφουν, παίζουν, χορεύουν. Ζωντανοί οργανισμοί.

Αρχίζει η ανάγνωση. Μιλάμε τώρα για πολύ δύσκολες σκηνές. Ο Σαίξπηρ είναι ένας πολύ δύσκολος συγγραφέας με πολύ συγκεκριμένη τεχνική και χρειάζεται τρομερή μελέτη για να ενσωματώσεις καταρχήν τον ρυθμό του λόγου χωρίς να ηχεί ψεύτικος ή τραγουδιστός στα χείλη σου. Ο ρυθμός και ο στίχος σε καθοδηγεί.

 

 

Ο Μάγιερς, ως ηθοποιός από τα γεννοφάσκια του, του Royal Shakespeare Company μας ζητά στην πρώτη ανάγνωση να σηκωθούμε οι ηθοποιοί και αμέσως να αυτοσχεδιάσουμε, να βουτήξουμε στο παιχνίδι των ρόλων. Σχεδόν τραύλιζα προσωπικά και εκείνη την ώρα παρακολουθώντας ένα μαέστρο της υποκριτικής τέχνης να εναλλάσσει χαρακτήρες στην πρώτη ανάγνωση με τόση ακρίβεια, να παιχνιδίζει, να σοβαρεύει και να πεταρίζει η ψυχή του ήταν το μεγαλύτερο μάθημα ελευθερίας που διδάχτηκα πότε στο θέατρο.

Η παιδεία στην οποία είχε γαλουχηθεί ήταν αυτή που μου άνοιξε την πόρτα στο να μη φοβάμαι να δοκιμάζω, να μη φοβάμαι ως ηθοποιός να σκηνοθετώ και αναμοχλεύω και να μπερδεύω, να δοκιμάζω δάνεια και υλικά από τις άλλες τέχνες βλέποντας την ολότητά τους.

 

 

Για τη σχολή που λέγεται Μπρους Μάγιερς πρωταγωνιστής είναι ο αυτοσχεδιασμός (ο οργανωμένος γιατί ειδικά ο αυτοσχεδιασμός θέλει γρήγορη αντίληψη και οργάνωση αλλιώς λέγεται πελαγοδρομία) και ο ηθοποιός δεν χρειάζεται τον σκηνοθέτη στην ερμηνεία του… πάντα σκηνοθετεί, σαφώς στον κόσμο που τον βάζει να ζήσει ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης… Αλλά ο ίδιος πάντα είναι ελεύθερος και παρών.

Δυστυχώς η επάρατη νόσος διέκοψε τα σχέδια που είχαμε για το έργο Πατεράδες και Κόρες του Σαίξπηρ αλλά όταν ξεπέρασε τη νόσο, επόμενος σταθμός ήταν οι Δούλες. Ήταν μια μαγεία η διαδικασία γιατί προσωπικά ένιωσα πολύ ελεύθερη.

Τέλος ήταν και οι αγαπημένες μου συνάδελφοι Μαρία Κίτσου και Λένα Παπαληγούρα βράχος ηθικής, αισθητικής και συναδελφισμού και φοβερές ηθοποιοί, οπότε το ταξίδι αυτό για εμένα ήταν μια πολύ όμορφη ανάμνηση.

  • Διαβάστε επίσης:

“Έφυγε” από Covid-19 ο μεγάλος Βρετανός θεατράνθρωπος Μπρους Μάγιερς

Rafika Chawishe: Πληρώνουμε την ύβρη που έχουμε διαπράξει ως δυτικός «πολιτισμός»

  • Οι φωτογραφίες είναι από την παράσταση “Δούλες” (Πάτροκλος Σκαφίδας)

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -