12.7 C
Athens
Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Γιωργής Τσαμπουράκης: «Οι καλύτερες καλλιτεχνικές επιλογές είναι οι αρνήσεις»

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

 

Ο Γιωργής Τσαμπουράκης έχει τη μυρωδιά του ταλέντου. Τον έχω δει στη σκηνή να μεγαλουργεί. Οι ερμηνείες του διαπερνούν καθετί το σύνηθες και αντανακλούν τον ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο υποκριτικής του. Μας ταξιδεύουν σε άλλα μέρη και προκαλούν τη συνείδηση και την κρίση μας. Είτε παίζει στο “Θείο Βάνια“, είτε στο “Ένα μάθημα χορού“, είτε στη “Φαίδρα“, είτε υποδύεται τηλεοπτικούς ήρωες, όχι απλώς έρχεται για να μας καθηλώσει, μα και για να μας ανυψώσει, με την αμεσότητα, τη σαφήνεια, την απλότητα, τη γνώση, αλλά πρωτίστως τη βαθιά, αεικίνητη εκείνη κι απροκατάληπτη ματιά του, την ικανή να διαπεράσει τη μονοτονία της εποχής μας και της κάθε εποχής.

Γεννήθηκε στη Γερμανία. Είναι απόφοιτος της Σχολής Δραματικής Τέχνης Βεάκη και έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Lilo Bauer, Peter Rain, Θωμά Μοσχόπουλο, Λυδία Κονιόρδου, Anatoli Vasilief. Είναι ιδρυτής και σκηνοθέτης της εταιρείας θεάτρου «Ίμερος». Έχει στο βιογραφικό του σημαντικές συνεργασίες, όπως με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τη Λυδία Κονιόρδου, τον Bob Wilson, τον Θωμά Μοσχόπουλο, τον Στάθη Λιβαθινό και άλλους αξιόλογους δημιουργούς του ελληνικού θεάτρου. Επίσης είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Νότος, που εδρεύει στην Κρήτη.

Ο “Νότος”, με ένα πρότυπο πρόγραμμα σπουδών, συνομιλεί με τις σύγχρονες τάσεις της εγχώριας και διεθνούς καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στόχος της Σχολής είναι η αναβάθμιση της θεατρικής εκπαίδευσης της Κρήτης και της περιφέρειας εν γένει, με την παροχή άρτιας τεχνικής κατάρτισης και γνώσης σε βάθος του ελληνικού και του παγκόσμιου θεάτρου.

Τώρα ειδικά, όπως τονίζει στο catisart.gr ο Γιωργής Τσαμπουράκης, από την Αγία Πελαγία της Κρήτης όπου βρίσκεται, “με τα μηνύματα της νέας παγκόσμιας κρίσης, ετοιμάζουμε ένα καλλιτεχνικό άνοιγμα, με δραστικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό προσωπικό και με νέες προοπτικές στο καλλιτεχνικό και πνευματικό έργο. Θα προσπαθήσουμε, με ό,τι μέσο διαθέτουμε οι συνεργάτες μου κι εγώ –εμπειρία, γνώσεις, μεθοδικότητα, πνευματικότητα, καλλιτεχνικότητα, ανθρωπισμό–, από τον εκπαιδευτικό και καλλιτεχνικό μας οργανισμό να αποχωρήσουν ώριμοι καλλιτέχνες, σημαντικοί και ευγενείς ηθοποιοί και άνθρωποι, με επίγνωση των δυσκολιών και λύσεις στις αποσκευές τους”.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά του χρόνια, μιλάμε για την πανδημία, για τις συναντήσεις του με εμβληματικούς θεατράνθρωπους, για τη δημοσιότητα, για τις αρνήσεις. “Οι καλύτερες καλλιτεχνικές επιλογές είναι οι αρνήσεις”, δηλώνει εύστοχα.

“Ιερό για μένα στο θέατρο είναι το ίδιο το θέατρο. Η ουσία του και η τελετουργία μέσα από την οποία πρέπει να διέλθουμε για να το κατακτήσουμε”, υπογραμμίζει για την ιερότητα του θεάτρου.

Εξομολογείται ότι νιώθει άγχος, αλλά και ενθουσιασμό και βαθύ σεβασμό, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του Αλέκου Αλεξανδράκη στη θρυλική Συνοικία το Όνειρο, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, που θα παιχτεί από τον Οκτώβριο στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο.

“Πάντα θα υπερασπίζομαι τον καλλιτέχνη ως «πνευματικό ον», που οφείλει ως τυπικά προσόντα του να έχει βαθιά πνευματικότητα, καλλιτεχνικότητα, ανθρωπισμό, επίγνωση του εαυτού του, ανοιχτό μυαλό, προσωπικό βλέμμα”, επισημαίνει.

“Αν καταφέρουμε να μετατρέψουμε την έπαρση του εγώ μας σε ταπεινότητα, τα αρνητικά μας στοιχεία σε θετικά, τότε το μέλλον μας και το μέλλον του κόσμου ολόκληρου θα έρθει πιο ευνοϊκό, πιο όμορφο, πιο αλλιώς…”. Αυτή λοιπόν είναι η ευχή του του καλλιτέχνη, του δασκάλου, του ανθρώπου, του πατέρα Γιωργή Τσαμπουράκη: “Να γίνουμε ικανοί να μεταστρέψουμε το μέλλον μας…”.

 

 

(Photo: Νίκος Πανταζάρας)

 

*Κατάγομαι από την Κρήτη, αλλά γεννήθηκα στη Γερμανία, στο Ντίσελντορφ. Σε ηλικία έξι χρονών ήρθα στο Ηράκλειο της Κρήτης, και τα καλοκαίρια τα περνούσα με τις γιαγιάδες μου και τους παππούδες μου στα χωριά των γονιών μου.

Ποιες είναι οι πιο αγαπημένες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;

*Τα μεγάλα οικογενειακά γεύματα, οι πρώτοι έρωτες πίσω από τα ξωκλήσια και η ανεμελιά. Ό,τι δηλαδή χάνεται με το πέρασμα του χρόνου… Οι άνθρωποί μας λιγοστεύουν, ο έρωτας μετασχηματίζεται, η ανεμελιά κληροδοτείται στους επόμενους…

Πότε και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το θέατρο; Ποιοι άνθρωποι σε ενθάρρυναν και ποιοι δάσκαλοι σε στήριξαν;

*Με έναν τρόπο τυχαία, σε ηλικία μετά τα είκοσι. Εκ του αποτελέσματος μπορώ να πω ότι την κατεύθυνσή μου προς αυτό την όριζε ένα λανθάνον τότε, αδιαμόρφωτο θέλω. Ευτυχώς συναντήθηκα με σπουδαίους ανθρώπους στο ξεκίνημά μου, όπως την Πάγια Βεάκη, τη διευθύντρια της Σχολής Βεάκη που με στήριξε με την εμπιστοσύνη της, την Άννα Μακράκη, τη Λυδία Κονιόρδου, και άλλους πολλούς που δεν αναφέρω γιατί σίγουρα θα αδικήσω κάποιους.

Τι θεωρείς ιερό στο θέατρο;

*Η λέξη «ιερό» μού αρέσει ως ουσιαστικό. Είμαι αντίθετος με έννοιες – συμπλέγματα «ιερό τέρας» (ηθοποιός) ή «ιερό είδος» (τραγωδία), όπου η λέξη χρησιμοποιείται ως επίθετο. Ιερό για μένα στο θέατρο είναι το ίδιο το θέατρο. Η ουσία του και η τελετουργία μέσα από την οποία πρέπει να διέλθουμε για να το κατακτήσουμε.

Υπάρχουν θεατρικά έργα στα οποία ονειρεύεσαι να παίξεις και ρόλοι που θα ήθελες να υποδυθείς;

*Πολλά και κανένα. Κανένας και πολλοί.

 

“Ένα μάθημα χορού”. Με τη Βίκυ Παπαδοπούλου

 

H δημοσιότητα βοηθά τον καλλιτέχνη;

*Ναι, είναι ένα πολύ «σημαντικό» προσόν για τον καλλιτέχνη, διόλου ευκαταφρόνητο. Αυτό σου δίνει μεγαλύτερο περιθώριο επιλογών. Ξέρετε, οι καλύτερες καλλιτεχνικές επιλογές είναι οι αρνήσεις! Εγώ, δυστυχώς, αθροίζω ελάχιστες αρνήσεις, δεν είμαι, άλλωστε, τόσο διάσημος!

Πώς νιώθεις που τον χειμώνα θα υποδυθείς τον ρόλο του Αλέκου Αλεξανδράκη στη «Συνοικία το Όνειρο», που σκηνοθετεί ο Σωτήρης Χατζάκης;

*Άγχος, βασικά. Αλλά και ενθουσιασμό. Και βαθύ σεβασμό.

Τι πρέπει, κατά τη γνώμη σου, να αναθεωρήσουμε στον τρόπο της ζωής μας μετά την πανδημία;

*Δεν είναι κάτι νέο αυτό που αποκομίσαμε από την πανδημία. Απλώς θυμηθήκαμε. Θυμηθήκαμε ότι πρέπει να μείνουμε μόνοι μας, με τον εαυτό μας και με την οικογένειά μας, και πως πρέπει να έχουμε καρτερικότητα. Η πανδημία ήταν μια απρόσμενη ευκαιρία για ουσιαστική αυτοκριτική. Το δυστύχημα είναι ότι πρέπει να αναμετρηθούμε με την κοινωνικότητά μας και να μη βρεθούμε και στο μέλλον κρυμμένοι και φοβισμένοι πίσω απ’ τις επιβεβλημένες πλέον… ιατρικές μάσκες.

Ποια είναι η θέση του καλλιτέχνη σήμερα; Θεωρείς δύσκολη την εποχή μας για την τέχνη και το θέατρο;

*Πάντα θα υπερασπίζομαι τον καλλιτέχνη ως «πνευματικό ον», που οφείλει ως τυπικά προσόντα του να έχει βαθιά πνευματικότητα, καλλιτεχνικότητα, ανθρωπισμό, επίγνωση του εαυτού του, ανοιχτό μυαλό, προσωπικό βλέμμα. Πάντα θα θεωρώ την υποκριτική στοιχειώδη εκπαίδευση. Σίγουρα το καλλιτεχνικό έργο στην εποχή μας είναι δύσκολο, αλλά εγώ προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να έχω πίστη ότι κανείς δεν μπορεί να επενδύσει στον θάνατο του θεάματος, γιατί αυτό συμβαδίζει με την ανθρώπινη ύπαρξη και φύση. Όσο ανεπτυγμένα όμως είναι τα τυπικά αυτά προσόντα του καλλιτέχνη, τόσο πιο εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί στην κινητικότητα των εποχών και των καλλιτεχνικών τάσεων.

Συνάδελφοί σου και άνθρωποι των τεχνών εν γένει ξεκίνησαν πρόσφατα την Πρωτοβουλία #SupportArtWorkers. Πιστεύεις ότι τώρα είναι η κατάλληλη συγκυρία για να τεθούν θέματα που χρονίζουν στον κλάδο;

*Σίγουρα, ναι. Η πανδημία ανέδειξε τα χρόνια προβλήματα του κλάδου του θεάματος και της καλλιτεχνικής ζωής στην Ελλάδα. Πρέπει να μην κρύψουμε για άλλη μία φορά τα προβλήματα κάτω από το χαλί, ούτε να λειτουργούμε με όρους παρελθόντος.
Τα πράγματα θα ημερεύσουν και με τον χρόνο και με τη σύνεση, αν και εφόσον την επιδείξουμε. Σίγουρα και θα υπάρξουν και νέοι τρόποι έκφρασης και προφανώς το θέατρο θα οδηγηθεί στην ψηφιακή εποχή – κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είμαστε σε αναμονή και, προ πάντων, σε επιφυλακή.

 

“Ο Θείος Βάνιας” με την Ανθή Ευστρατιάδου

 

Ποια μέρα της ζωής σου θα μείνει ανεξίτηλη;

*Η μέρα, ή μάλλον οι μέρες, που έρχονται οι απώλειες, της γιαγιάς, του παππού, της θείας…

Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο κίνδυνο για την εποχή μας;

*Την αγνωμοσύνη του ανθρώπου. Διαχρονικός κίνδυνος!

Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;

*Λέξεις που, όσο τις βιώνουμε, γίνονται ολοένα και πιο ασφυκτικές. Είναι για μένα τα πιο ανθρώπινα αισθήματα, τα πιο αναπόφευκτα στο πλαίσιο της ψυχικής και της κοινωνικής συμπεριφοράς. Ο αγώνας που έχει να κάνει ο άνθρωπος σχετικά, είναι όχι προς την κατεύθυνση της απουσίας τους από τη ζωή, αλλά προς εκείνη της μικρότερης συχνότητας και έντασης με την οποία τα αισθήματα αυτά θα τον επισκέπτονται.

 

Στην τηλεοπτική σειρά “Κόκκινο ποτάμι”

 

Οι λέξεις «αγάπη» και «έρωτας»;

*Έρωτας σημαίνει «για λίγο», αγάπη σημαίνει «για πάντα». Ευλογία όταν το «για λίγο» ισούται με το «για πάντα»…

Οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη»;

*Έννοιες του καθημερινού λεξιλογίου μου, χωρίς τις οποίες δεν μπορώ να πηγαίνω μπροστά. Είναι οι «ρωγμές» που επιτρέπουν χώρο του άλλου σε μένα και χώρο σε μένα μέσα στον άλλον.

Αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να έβλεπες;

*Βρίσκομαι σε ένα παράθυρο στην Αγία Πελαγία στην Κρήτη και κοιτάω το τοπίο που θέλω να βλέπω…

Πώς είναι η καθημερινότητά σου και ποιες οι αγαπημένες σου συνήθειες;

*Προσπαθώ να γυμνάζομαι. Περπατάω στη θάλασσα. Ταξιδεύω όποτε μου δίνεται η ευκαιρία. Βλέπω φίλους, δεν βλέπω την οικογένειά μου όσο θα ήθελα γιατί δουλεύω πολύ. Είμαι λάτρης του καλού φαγητού, αυτός άλλωστε και ο λόγος που δημιουργήσαμε πριν από 8 χρόνια με πολλή φροντίδα μ’ έναν φίλο και συνάδελφο, το «ΑΣΤΕΡ», ένα μαγαζί εστίασης που έχει αγκαλιάσει παρά πολύ ο κόσμος!

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου, εκτός από τη «Συνοικία το Όνειρο»;

*Θέλω να επενδύσω καλλιτεχνικά στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Νότος, στην οποία έχω τον τιμητικό τίτλο του καλλιτεχνικού διευθυντή. Την ιδρύσαμε πριν από μερικά χρόνια με τις συνεργάτιδές μου Αντιγόνη και Μαρία Ανδρεαδάκη, με τη στήριξη της σκηνογράφου Άννας Μαχαιριανάκη. Θέλω να πιστεύω ότι σήμερα δικαιούμαστε να υπερηφανευόμαστε ότι συνεισφέραμε προς την κατεύθυνση του επαγγελματισμού στην Κρήτη και στον Νότο εν γένει. Τώρα ειδικά, με τα μηνύματα της νέας παγκόσμιας κρίσης, ετοιμάζουμε ένα καλλιτεχνικό άνοιγμα, με δραστικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό προσωπικό και με νέες προοπτικές στο καλλιτεχνικό και πνευματικό έργο. Θα προσπαθήσουμε, με ό,τι μέσο διαθέτουμε οι συνεργάτες μου κι εγώ –εμπειρία, γνώσεις, μεθοδικότητα, πνευματικότητα, καλλιτεχνικότητα, ανθρωπισμό–, από τον εκπαιδευτικό και καλλιτεχνικό μας οργανισμό να αποχωρήσουν ώριμοι καλλιτέχνες, σημαντικοί και ευγενείς ηθοποιοί και άνθρωποι, με επίγνωση των δυσκολιών και λύσεις στις αποσκευές τους.

(Photo: Γιώργος Αλεξανδράκης)Τι θα ήθελες να ευχηθείς ως άνθρωπος, καλλιτέχνης και πατέρας για το μέλλον του κόσμου;

*Θεωρώ ότι η ανθρώπινη φύση από το παρελθόν μέχρι και το παρόν και, φοβάμαι, μέχρι και το μέλλον είναι συνυφασμένη με τον εγωισμό, από τον οποίον και βασανίζεται. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αποφύγει το εγώ του, και ό,τι συνεπάγεται αυτό, εγωισμό, φιλοδοξία, κριτική, μισαλλοδοξία, τάση για αδικία, ματαιοδοξία.
«Μπορώ να αλλάξω το εγώ μου τόσο γρήγορα όσο οδηγώ», αναφέρει κάπου η Βιρτζίνια Γουλφ στο «Ορλάντο», που διερευνούμε αυτόν τον καιρό με το β΄ έτος της Σχολής του «Νότου». Βεβαίως και δεν είμαστε όλοι Ορλάντο, και ευτυχώς, γιατί όλη αυτή η αέναη αλλαγή των εγώ είναι και επικίνδυνη, συνήθως μάταιη, και κυρίως… λογοτεχνική, μυθοπλαστική. Στην πραγματικότητά μας όμως μπορούμε να αναδείξουμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εγώ μας, αυτού του ενός, του βασικού μας εγώ. Αν καταφέρουμε να μετατρέψουμε την έπαρση του εγώ μας σε ταπεινότητα, τα αρνητικά μας στοιχεία σε θετικά, τότε το μέλλον μας και το μέλλον του κόσμου ολόκληρου θα έρθει πιο ευνοϊκό, πιο όμορφο, πιο αλλιώς… Αυτή λοιπόν είναι η ευχή μου. Να γίνουμε ικανοί να μεταστρέψουμε το μέλλον μας…

Τέλος, ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο κατοικίδιο;

*Η γάτα, ο γάτος και ο σκύλος! Η Ψίχα, ο Ψίχουλος και ο Τσάρλι! Αυτά…

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -