13 C
Athens
Τρίτη 19 Μαρτίου 2024

Μια αγκαλιά για το τρυφερό «μάθημα χορού» με τη Βίκυ Παπαδοπούλου και τον Γιωργή Τσαμπουράκη

 

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος παρουσίασε στη σκηνή του “Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες” μία δραματικά αστεία, τραγικά ειλικρινή κομεντί και ένα ερώτημα που δεν σταματά ποτέ να τριγυρίζει στο μυαλό σου: Τι σημαίνει «κανονικό»; Και ύστερα από πόσες στροφές θα πάψει επιτέλους να σε νοιάζει;
Ο Δημήτρης Μπογδάνος ανήκει στη νέα και δυναμική γενιά Ελλήνων θεατρικών σκηνοθετών, κι έχει ήδη αποκτήσει πιστό κοινό που τον ακολουθεί σε κάθε νέο του τόλμημα. Οι επιλογές του είναι πρωτότυπες και, κυρίως, η υπογραφή του είναι διακριτή.
Η παράσταση «Ένα μάθημα χορού» που σκηνοθέτησε είναι καθηλωτική. Σχεδόν δύο ώρες περνούν χωρίς να βαρεθείς ένα δευτερόλεπτο, αφού η σκηνοθεσία είναι γρήγορη και άμεση, οι ηθοποιοί σε κατακτούν με τη γοητεία και τη σκηνική ομορφιά τους, οι εναλλαγές χαράς και λύπης είναι ακατάπαυστες και τα συναισθήματα κυριαρχούν.

«Ώρα να χορέψεις με την καρδιά σου.
Όχι με τα πόδια σου».

Το θεατρικό έργο «Ένα μάθημα χορού» του Μαρκ Σαν Ζερμέν, ο οποίος ήταν και ο σεναριογράφος του πολύ επιτυχημένου sitcom «Τhe Cosby show», εξιστορεί στο έργο αυτό τη συνάντηση ενός καθηγητή Γεωφυσικής με σύνδρομο Άσπεργκερ, με μία χορεύτρια του Μπρόντγουεϊ, για να του μάθει χορό, ώστε να μπορέσει αυτός να παραστεί σε μια τελετή βράβευσης. Ο καθηγητής της προσφέρει 2.153 δολάρια για ένα και μόνο μάθημα χορού. Η ιδιαιτερότητα όμως έγκειται στο γεγονός ότι η χορεύτρια έχει υποστεί ένα σοβαρό τραυματισμό και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσει να χορέψει ποτέ ξανά.
Οι ήρωες είναι δύο αντιφατικοί άνθρωποι. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος θα δημιουργηθεί μεταξύ τους μια ξεχωριστή ενέργεια. Δεν πρόκειται για μια τυπική ρομαντική ιστορία, αλλά για μια ιστορία που αποτυπώνει τα αδιέξοδα δύο σημερινών ανθρώπων. Για μια ιστορία όπου το χιούμορ μιλά για τα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Το έργο, όπως και η παράσταση που παρακολουθήσαμε, είναι φτιαγμένα για να θέσουν ερωτήματα, να αμφισβητήσουν, να επαναφέρουν την αμφιβολία που είναι ίσως ο μόνος δρόμος για εξέλιξη. Μια πρωτότυπη και ευφάνταστη παράσταση σκέψης και αναζήτησης γύρω από το κεφαλαιώδες ζήτημα των ερωτικών σχέσεων. Δύο άνθρωποι εμπνέονται από την ερωτική επιθυμία και δίνουν πνοή στο σώμα τους.

 

 

Μια σύνθετη σπουδή

Η Βίκυ Παπαδοπούλου και ο Γιωργής Τσαμπουράκης ζωντανεύουν μία «κινησιολογία» που ξεκινά από απλές κινήσεις, αλλά καταλήγει σε μία σύνθετη σπουδή πάνω στις επίπονες κοινωνικές αναπηρίες και τις συναισθηματικές αγκυλώσεις. Ματαιώσεις, μοναξιά, συμπληρωματικότητα, αλληλεπίδραση, αυτοσαρκασμός και έρωτας από το πουθενά. Ένα βήμα μπρος, ένα βήμα πίσω, σε ένα ντουέτο τόσο αδέξιο φαινομενικά μα τόσο απροσδόκητα αρμονικό.
Δύο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, δύο διαφορετικοί άνθρωποι, δύο διαφορετικές εμπειρίες, που ο έρωτας ενώνει. Τα «Μάθημα χορού» μιλάει για την κοινωνική περιθωριοποίηση, τις ταμπέλες που μας αρέσει να βάζουμε και τη μοναξιά.

Ο Γιωργής Τσαπμπουράκης, που υποδύεται τον ευαίσθητο ρόλο του ανθρώπου με σύνδρομο Asperger, περιβάλλει τον ήρωά του με αξιοπρέπεια, δύναμη και γοητεία, αφήνοντας στον θεατή την απόλαυση και το γέλιο με τα κωμικά στοιχεία.
Η Βίκυ Παπαδοπούλου με ένα αόρατο μαγικό ραβδάκι κατευθύνει, κρατάει τις ισορροπίες και δίνει χάρη στις σκηνές.
Παράσταση γρήγορη, έξυπνη, κεφάτη, ανθρώπινη, αλλά διόλου απλοϊκή και πολύ συγκινητική.

Η δυσκολία στην ερμηνεία της Βίκυς Παπαδοπούλου βρίσκεται στο ότι η χορεύτρια έχει ένα κινησιολογικό ζήτημα. Πώς είναι λοιπόν να παίζεις σε μια ολόκληρη παράσταση με μηχάνημα υποστήριξης στο πόδι, αλλά παράλληλα να περνάς τη δυσκολία και να εκπέμπεις και την απόγνωση μιας καλλιτέχνιδας που δεν είναι δυνατόν να ασχοληθεί ξανά με την τέχνη της λόγω αναπηρίας; Η ηθοποιός υποδύεται αριστοτεχνικά τον απαιτητικό ρόλο.
Από την άλλη ο Γιωργής Τσαμπουράκης έπρεπε να προσεγγίσει έναν ρόλο μέσω μιας ορισμένης οπτικής γωνίας, αυτής του συνδρόμου Άσπεργκερ, που είναι μέρος μίας ομάδας διαταραχών γνωστής ως Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος (ASD). Ένα πολύ δύσκολο, ιδιαίτερο και ευαίσθητο ζήτημα. Ο ηθοποιός αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, πως είναι ένας καλλιτέχνης ξεχωριστής στόφας και με σπάνιο ταλέντο.

Ο σεβασμός στην ιστορία του άλλου

Η αλλαγή απαιτεί θάρρος. Το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να αλλάξουμε, το ερώτημα είναι αν θέλουμε να αλλάξουμε. Μπορούμε; Υπάρχει αυτή η ειδοποιός διαφορά της ενεργοποίησης ως προς την αλλαγή και αυτό τροφοδοτείται από το θάρρος το οποίο μας βοηθά να αλλάξουμε, να εξελιχθούμε, να δημιουργήσουμε σχέσεις και να καταφέρουμε να αφεθούμε σε συνθήκες που δεν μας είναι γνώριμες. Να επικοινωνήσουμε, να λειτουργήσουμε με ανθρώπους που φαινομενικά δεν είναι συμβατοί με μας.
Το θέμα που απασχολεί τον συγγραφέα είναι ο σεβασμός στην ιστορία του άλλου. Κοινωνικά μας είναι πιο εύκολο να πετάξουμε μια αιχμηρή, κακεντρεχή παρατήρηση παρά μια φιλοφρόνηση και αυτό είναι ένα βάναυσο χαρακτηριστικό της σύγχρονης κοινωνίας.

Το έργο είναι μια χορογραφία γύρω από τη μοναξιά. Δεν είναι διόλου ένα τυπικό love story. Αυτό όμως που το καθιστά πολύ ευθύβολο και θελκτικό στην παρακολούθησή του είναι πως τα βαθιά ζητήματα που αναλύει, εκτίθενται με τρομερό χιούμορ. Ο Ζερμέν έχει γράψει ένα αριστουργηματικά ανθρώπινο κείμενο με βάση τη θεωρία του ότι με το χιούμορ τα πάντα είναι πιο εύληπτα και ευνόητα.

 

 

Η σχέση

Η παράσταση έχει φτιαχτεί με φαντασία, με επιμέλεια, πάθος και καλαισθησία. Μας διασκεδάζει, μας φωτίζει και να μας αγγίζει. Οι ήρωες είναι δύο άνθρωποι που, υπό διαφορετικές συνθήκες, δεν θα είχαν συναντήσει ποτέ. Αλλά λόγω της έντονης επιθυμίας του πρωταγωνιστή να μάθει τα βασικά βήματα ενός χορού, οι δρόμοι τους συναντιούνται.

Κάτω από την ευαίσθητη και λεπτομερή κατεύθυνση του Δημήτρη Μπογδάνου, η σχέση αναπτύσσεται αργά, σχεδόν απαρατήρητη.

Παρακολουθώντας τους δύο ηθοποιούς να υποδύονται τους ρόλους τους, ουσιαστικά θέλεις να ανέβεις στη σκηνή και να τους αγκαλιάσεις. Δεν τους λυπάσαι αλλά θέλεις να τους παρηγορήσεις, να τους καθησυχάσεις, να τους ενθαρρύνεις. Ο αδέξιος χορός τους κάνει την καρδιά σου να λιώνει.

Μια ιδέα έρχεται και συνειδητοποιείται μέσα μας: Αν είμαστε πιο ανοιχτοί στην επικοινωνία μας με τους άλλους, θα προκύψουν αποκαλύψεις που θα μας εκπλήξουν ευχάριστα.

Ο Μαρκ Σαν Ζερμέν μας προκαλεί να αναλογιστούμε τους συνανθρώπους μας και τις ζωές τους ή να συνειδητοποιήσουμε εκ νέου κάποιες πραγματικότητες της ζωής. Δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις. Απεναντίας βάζει το μυαλό μας να δουλέψει.

Κι όπως επισημαίνουν οι συντελεστές, “Ίσως τελικά το μόνο που χρειάζεται για να μπουν όλα στη θέση τους είναι να ξεχάσεις τις φιγούρες που μέχρι σήμερα σου δίδαξε εντατικά η κοινωνία, να απαρνηθείς τα σόλο και με παρτενέρ τη μοναδικότητά σου να αποδεχθείς ότι η ζωή είναι ένας χορός που μαθαίνεται βήμα βήμα”.

Η παράσταση

Στον πυρήνα της, η παράσταση αφορά την ικανότητα των ανθρώπων να αλλάξουν. Ένα ασυνήθιστο πεδίο οικειότητας καταφέρνουν να ανοίξουν μπροστά μας οι συντελεστές. Ο συγγραφέας έχει βάλει στα χείλη των ηθοποιών τις πιο οδυνηρές αλλά και τις πιο γοητευτικές αλήθειες. Ο συγκερασμός του λόγου, της εικόνας και της ερμηνείας είχε ως αποτέλεσμα μια τέλεια θεατρική βραδιά.

Συνολικά, πρόκειται για μια εξαιρετικά τρυφερή και συγκινητική παράσταση, υπό την επίβλεψη ενός αξιόλογου σκηνοθέτη -του Δημήτρη Μπογδάνου– που είχε το ένστικτο να επιλέξει δύο αξιοθαύμαστους ηθοποιούς για να τη δημιουργία αυτής της απολαυστικής παράστασης.
Με ζωντάνια και φυσικότητα η μετάφραση του Αντώνη Γαλέου.
Άρτια δουλειά στην κίνηση των ηθοποιών από τη Μαριάννα Καβαλλιεράτου.
Εξαίρετοι οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη.

Η Λυδία Κοντογιώργη πλαισίωσε την παράσταση με σκηνικά που χαρακτηρίζονται από αισθητικότητα και στυλ. Τα δε κοστούμια της ήταν κομψότατα και λειτουργικά.
Η μουσική του Κωστή Ξενόπουλου συμπλήρωσε την ωραία εντύπωση.
Οι δύο ηθοποιοί –Βίκυ Παπαδοπούλου και Γιωργής Τσαμπουράκης– μας κατέκτησαν με τον συγκλονιστικό ρεαλισμό τους, το ταλέντο, τη λεπτότητα και την πείρα τους.

«Προσπάθησε να γίνεις το ουράνιο τόξο στο σύννεφο κάποιου άλλου», λέει η ποιήτρια Maya Angelou. Ο σύγχρονος κόσμος αναπτύσσεται ως μια πραγματικότητα πολύχρωμη, πλουραλιστική και πολυπολιτισμική. Τελικά, ο κόσμος είναι γεμάτος ανθρώπους που μπορούν να έχουν την πιο βαθιά και θετική επιρροή στη ζωή μας και το αντίθετο. Από το άνοιγμά μας προς αυτούς μπορεί να ωφεληθούμε, όπως να ωφελήσουμε κι εμείς. Στο «Ένα μάθημα χορού» δύο άτομα αλληλεπιδρούν, δημιουργώντας συνθήκες ενσυναίσθησης, αναστοχασμού και αυτογνωσίας.

 

 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπογδάνος

Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Πρωταγωνιστούν: Βίκυ Παπαδοπούλου και Γιωργής Τσαμπουράκης

Κινησιολογία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Σκηνικά & Κοστούμια: Λυδία Κοντογιώργη

Μουσική: Κωστής Ξενόπουλος

Μουσική Επιμέλεια: Κωστής Ξενόπουλος, Δημήτρης Μπογδάνος

Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κουνέλλας

Φωτογραφίες: Γιάννης Ζάχος

***

Το παρακολουθήσαμε στο Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες

Τουρναβίτου 7, Ψυρρή

Τηλ.: 210 3255444

***

  • Διαβάστε επίσης:

Ανθρώπινος, γεμάτος παράπονα και παιδικότητα «Θείος Βάνιας» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -