24.7 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Ανθρώπινος, γεμάτος παράπονα και παιδικότητα «Θείος Βάνιας» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

«Αυτό το βάρος… Δεν είμαι καλά… Τίποτα…».

Στο γνωστό, φιλικό χώρο του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, που αποτελεί σημείο αναφοράς για την περιοχή της Κυψέλης, παρακολουθήσαμε μια εξαίρετη παράσταση, τον αριστουργηματικό «Θείο Βάνια» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη.
Η υπόθεση του έργου είναι γνωστή σχεδόν σε όλους. Ο Ιβάν, γνωστός και ως θείος Βάνιας, αγωνίζεται απεγνωσμένα να διαχειριστεί το οικογενειακό αγρόκτημα μαζί με την ανύπαντρη ανιψιά του, τη Σόνια. Και οι δύο δουλεύουν σκληρά και ζουν φτωχικά και στερημένα για να στείλουν όλες τις οικονομίες στον πατέρα της Σόνια που τον θεωρούν ως έναν εξαιρετικά ανεπτυγμένο άνθρωπο με πολύπλευρες πνευματικές ικανότητες. Όταν ο πατέρας της Σόνια και γαμπρός του Ιβάν, έρχεται να μείνει μαζί με τη νέα και όμορφη δεύτερη σύζυγό του στην εξοχή, ο Βάνια, επιτέλους, ύστερα από τόσα χρόνια, συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας της μακαρίτισσας αδελφής του είναι ένας ανιαρός, εγωιστής, αχάριστος και ματαιόδοξος ηλικιωμένος άνδρας και τίποτε παραπάνω. Ένας υπερφίαλος συνταξιούχος, που δεν ενδιαφέρεται παρά για τον εαυτό του. Αδιαφορεί για το κτήμα, την κόρη του, τους κόπους, τις θυσίες, τις στερήσεις των άλλων. Η πίκρα πλημμυρίζει τον Βάνια και αποχαιρετά με θλίψη όλα αυτά τα χρόνια που πήγαν χαμένα σε μια αυταπάτη, σε μια λανθασμένη εκτίμηση. Η νέα σύζυγος του πληκτικού και άπληστου κυρίου καθηγητή, η πανέμορφη Ελένα, πεθαίνει από ανία στη ρωσική εξοχή αλλά ταυτόχρονα ανάβει φωτιές στις ανδρικές μαραμένες ψυχές.

Η ιδιοφυΐα του Τσέχωφ βρήκε την κορυφαία της έκφραση μέσα από τα θεατρικά του έργα, εκεί που συνυπάρχει το δράμα και η κωμωδία. Στο συγγραφέα Α. Σερεμπρόφ Τιχόνοφ, ο Τσέχωφ γράφει: “Λέτε πως κλάψατε στα έργα μου. Εγώ, όμως δεν τα έγραψα γι’ αυτό. Εγώ ήθελα να πω τίμια στους ανθρώπους: Κοιταχτείτε, κοιτάξτε πόσο άσκημα και πληκτικά ζείτε όλοι σας”!

Ιστορικά στα 1861, στη Ρωσία του Τσάρου, προωθείται μια σειρά μεταρρυθμίσεων για την τυπική κατάργηση της δουλείας ενώ η επαρχία συνθλίβεται από τις επιδημίες, τη φτώχεια και την παντελή έλλειψη κάθε βασικής υποδομής. Γέννημα των συνθηκών και προπομπός των ιδεών που αργότερα θα εκφραστούν μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης, είναι ο Βάνιας.

Φωτογραφία: Ειρήνη Αϊβαλιώτου / catisart

Ο Τσέχωφ

Ο Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ γεννήθηκε στα 1860 στο Τανγκανρόκ και πέθανε στη Γερμανία σε ηλικία 44 χρόνων. Ο έξοχος πεζογράφος και κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, ήταν ένας από τους τρεις γιους ενός μικρέμπορου και εγγονός δουλοπάροικου που είχε εξαγοράσει την ελευθερία του στα 1841. Η τυραννικότητα, ο αλκοολισμός, η θρησκοληψία του πατέρα και η φτώχεια, έκαναν μαρτυρικά τα παιδικά του χρόνια. Μοναδική του ανακούφιση ήταν η στοργή και η τρυφερότητα της μητέρας του, που επέδρασε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Ο νεαρός Τσέχωφ είχε αρχίσει να ερωτοτροπεί με τη λογοτεχνία που αργότερα θα την ονομάσει “ερωμένη”, σε αντίθεση με τη “νόμιμη γυναίκα” του που ήταν η ιατρική επιστήμη που τη σπούδασε και την άσκησε με υπευθυνότητα. Το 1900 η Ακαδημία Επιστημών τον εκλέγει μέλος της. Δύο χρόνια αργότερα ο Τσέχοφ θα παραιτηθεί, όπως και ο Κορολένκο, από την Ακαδημία, επειδή η εκλογή του Γκόρκι ακυρώθηκε ύστερα από επέμβαση του Τσάρου Νικολάου του Β. Συνεπής, είρων, ειλικρινής, ιδιοφυής, ο Άντον Τσέχωφ υποστήριζε ότι σκοπός της λογοτεχνίας είναι η απόλυτη, η τίμια αλήθεια, κάτι που επιδίωξε σε όλο του το έργο. Αλλά η επιστημονική του αλήθεια, περνούσε μέσα από το πρίσμα της ειρωνείας και της συμπόνιας. Αντικειμενικός, λιτός, καίριος, σαρκάζει τη βλακεία, την έπαρση, την αμάθεια, την ψευτιά, τη σκληρότητα, ενώ δείχνει τη συμπάθειά του για τους αφανείς ήρωες που δούλεψαν, κουράστηκαν, εξοντώθηκαν και στερήθηκαν τις χαρές της ζωής.
Τα έργα του, αν και βασίζονταν σε θέματα βαθύτατα τραγικά, χαρακτηρίζονταν από το φως μιας λεπτής σάτιρας που του είχαν χαρίσει τη φήμη του για το καλαίσθητο χιούμορ του. Όμως, αν και υπήρχε πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη του, ήταν εμφανής και η συμπαράστασή του στον πόνο των ηρώων, αποδεικνύοντας πόσο κοντά είναι το χαμόγελο στα δάκρυα.

“Ή τώρα ή ποτέ”

Ο «Θείος Βάνιας» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1899, σε σκηνοθεσία Κονσταντίν Στανισλάφσκι, με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Στανισλάφσκι, τη σύζυγό του Λιλίνα και την Όλγα Κνίπερ, σύζυγο του Τσέχωφ. Το έργο έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο. Είναι πολυπρόσωπο και ιδιαιτέρως απαιτητικό έργο. Στον «Θείο Βάνια» είναι ολοφάνερο πως οι ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα οι οικογενειακές, δεν διέπονται από κανέναν ορθολογισμό. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον τρόπο που επιλέγουμε συμπεριφορές, αγαπάμε, μισούμε, δείχνουμε αδυναμία σε πρόσωπα. Υπάρχει μια ομαδική, παράλογη θυσία. Ο θείος Βάνιας, η ανιψιά του Σόνια και η μητέρα του Μαρία έχουν εξιδανικεύσει επί ολόκληρα 25 χρόνια τον καθηγητή Σερεμπριακώφ, τον πατέρα της Σόνιας. Εργάζονται ακούραστα γι’ αυτόν, ενώ αυτός τους περιφρονεί ολοφάνερα.

Στο έργο υπάρχει η αίσθηση του “ή τώρα ή ποτέ”. Σε όλα τα επίπεδα. Και, βέβαια, το ενδιαφέρον είναι ότι όλοι ζουν στο έργο την τελευταία τους ευκαιρία και τη χάνουν. Ο θείος έχει μείνει για πάντα παιδί. Δεν έκανε τίποτα στη ζωή του για τη ζωή του, προσμένοντας την ευγνωμοσύνη του γαμπρού του. Είναι τόσο παιδικός ο θυμός του όσο κι η καρδιά του.

Όπως και στα άλλα έργα του συγγραφέα, κι εδώ δεσπόζουν τα ερωτικά τρίγωνα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ένας χαρακτήρας είναι παράφορα ερωτευμένος με κάποιον ο οποίος όμως ποθεί κάποιον άλλο. Το ανεκπλήρωτο, λοιπόν, του έρωτα είναι άλλο ένα στοιχείο των έργων του Τσέχωφ.

Οι ήρωες

Φωτογραφία: Ειρήνη Αϊβαλιώτου / catisart

Ο κύριος καθηγητής υποφέρει από αρθριτικά, μα είναι ένας δύστροπος γέρος που διαρκώς γκρινιάζει για τα πάντα και νιώθει παραγκωνισμένος. Κανένας δεν τον υπολογίζει κι ας τον νοιάζονται και τον περιποιούνται υπομονετικά οι δυο γυναίκες.
Επιστρέφει με τη δεύτερη συζυγό του στην εξοχή και στο σπίτι της πρώτης γυναίκας που δεν ζει εδώ και πολλά χρόνια και όπου μένει η κόρη του Σόνια, σχεδόν συνομήλικη της μητριάς της, με τον θείο της τον Βάνια, την ηλικιωμένη μητέρα του Βάνια και την νταντά.
Το κτήμα επισκέπτεται συχνά και ο γιατρός που τριγυρνά όλη την περιφέρεια και έρχεται σε επαφή με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους, προσπαθώντας να θεραπεύσει όσους μπορεί. Λατρεύει τα δάση και τον φυσικό πλούτο της πατρίδας του, όπως ακριβώς ο ίδιος ο Τσέχωφ που ήταν επίσης γιατρός. Εδώ όμως ο γιατρός έχει πια χάσει τον ιδεαλισμό του και έχει απελπιστεί. Η γοητευτική παρουσία της Έλενας θα του παραλύσει κάθε άλλο ενδιαφέρον και με μεγάλη δυσκολία θα την αποχωρίζεται για να παρακολουθεί τους ασθενείς του.
Η Έλενα είναι εκπροσωπεί την εισβολή του διαφορετικού, της εφήμερης δροσερής νότας, του κάλλους. Τα βλέμματα θα στραφούν προς το εκθαμβωτικό της γοητείας και η ζωή θα αρχίσει να αποκτά ένα νόημα κάνοντας παράλληλα το παρελθόν της ακόμα πιο αδιάφορο έως ειδεχθές.
Η Σόνια βρίσκεται στον αντίποδα της μητριάς της, στερημένη από φυσικά χαρίσματα. Τα εσωτερικά της προτερήματα δεν είναι ικανά να συγκινήσουν τον γιατρό με τον οποίο είναι ερωτευμένη. Η πνευματική της εγρήγορση σε σχέση με τη νωθρότητα της Έλενας, που φαίνεται να μην την απασχολεί τίποτα περισσότερο από την ομορφιά της, δεν θα καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον του γιατρού.
Η παρουσία της Έλενας δεν είναι δυνατόν να αφήσει αδιάφορο τον θείο Βάνια. Της προσφέρει την αγάπη του, αλλά εκείνη τον απορρίπτει. Του είναι παντελώς ακατανόητο πώς αυτή η γυναίκα μένει πιστή στον καθηγητή. Θεωρεί πως είναι αμαρτία να καταπνίγει τα πάθη της και να μένει σκλαβωμένη στον γεροπαράξενο σύζυγό της.
Η Σόνια και η Έλενα κάποια στιγμή θα πλησιάσουν η μία την άλλη. Η Σόνια θα εκμυστηρευτεί στην Έλενα τον έρωτά της για τον γιατρό. Η Έλενα με τη σειρά της θα μιλήσει στον γιατρό για τη Σόνια. Παραδόξως όμως θα ανακουφιστεί πολύ όταν θα ακούσει πως ο γιατρός δεν ενδιαφέρεται καθόλου γι’ αυτή. Η προσωπικότητα του γιατρού την έχει γοητέψει κι ας μην κατανοεί τις ιδέες του. Παρ’ όλα αυτά ούτε σ’ αυτόν θα ενδώσει.

Ο πυροβολισμός

Θα ακολουθήσει μια εκρηκτική δράση γεμάτη οργή, πάθος αλλά και κωμικότητα. Το κυριότερο σημείο του έργου, όταν ο καθηγητής ανακοινώνει την απόφασή του να πουλήσει το κτήμα. Κεραυνός εν αιθρία. Ουσιαστικά πετάει στο δρόμο και τον θείο Βάνια και την ίδια του την κόρη με τη γιαγιά και την νταντά. Δεν έχει τη στοιχειώδη ενσυναίσθηση να αντιληφτεί τους αγώνες αυτών των ανθρώπων που θυσίασαν όλη τους τη ζωή για να του εξασφαλίζουν στο ακέραιο τα εισοδήματά του. Ο θείος τρελαίνεται προς στιγμήν, χάνει το μυαλό του. Παίρνει το περίστροφο και πυροβολεί. Το όπλο παθαίνει αφλογιστία και ο Βάνιας φωνάζει «Μπαμ!», επιχειρώντας διά βοής να αντικαταστήσει τον πυροβολισμό και να δώσει διέξοδο στο πάθος του. Μια σκηνή από τις πιο κωμικοτραγικές του έργου.

Το τελευταίο φιλί

Κάποια στιγμή όλα τελειώνουν. Το ζευγάρι αναχωρεί για το Χάρκοβο. Η Έλενα δίνει το τελευταίο φιλί στον γιατρό. Αυτός φεύγει για τους ασθενείς του στην αχανή επαρχία. Θα κάνει πολύ καιρό να επιστρέψει. Και όλα γίνονται όπως πριν, αν και τίποτα δεν είναι ίδιο.
Η Σόνια με τον θείο Βάνια ανοίγουν τα τεφτέρια που καιρό τώρα είχαν εγκαταλείψει, προσηλώνονται στους λογαριασμούς. Η συμφιλίωση με το ζευγάρι έγινε πριν αυτό αποχωρήσει. Και οι δυο αντιστάθηκαν στην «εισβολή» με τον τρόπο τους. Η μητέρα θα καθίσει μαζί τους. Της αρκεί που δεν σκοτώθηκε ο γαμπρός της που λατρεύει.

 

 

 

Τα παράπονα

Είναι μάλλον αδύνατον να βρει κανείς τόσα πολλά παράπονα μαζεμένα σε ένα και μόνο θεατρικό έργο. Όμως «Ο θείος Βάνιας» είναι ένα έργο γοητευτικό. Οι άνθρωποι παραπονούνται γιατί έχουν συνήθως κρυφές προσδοκίες, δεν τολμούν να τις πουν φανερά και περιμένουν από τους άλλους να τις αντιληφθούν. Τα παράπονα είναι η φυσική συνέχεια της απολογίας και των εξηγήσεων.
Πώς προκύπτει ποίηση από τα παράπονα;
Όλα τα πρόσωπα του έργου κουβαλούν ένα βάρος. Ο Νίτσε λέει πως δε γίνεται να υποφέρουμε χωρίς να κάνουμε κάποιον να πληρώσει γι’ αυτό. Τι τον κάνουν, όλον αυτόν τον πόνο, οι ήρωες του Θείου Βάνια;
Όπως λέει ο Λειβαδίτης, «ο πόνος, ο απέραντος ανθρώπινος πόνος, σ’ ανασηκώνει πάνω απ’ τον εαυτό σου…».
Και τι είδους ήρωες είναι; Καμία γυναίκα δεν είναι «ηρωίδα», δηλαδή όσο πρέπει θηλυκή ή μητρική και κανένας άντρας δεν είναι όσο πρέπει «αρσενικός» για να γίνει ήρωας. Ο ίδιος ο Βάνιας αποτυγχάνει παταγωδώς ως άντρας πρωταγωνιστής. Ακόμα και στον τίτλο του έργου κατοικεί λειψά: ως «θείος».

Στο μικροσκόπιο

Φωτογραφία: Ειρήνη Αϊβαλιώτου / catisart

Ο Τσέχωφ τοποθετεί τον θείο Βάνια κάτω από το μικροσκόπιο της εξεταστικής και λεπτομερώς παρατηρητικής ματιάς του, στοχεύοντας όχι στη δυσδιάστατη φωτογραφική απεικόνισή του αλλά στην ουσιαστική αλήθεια του. Αποκαλύπτει τις αδυναμίες, τις ελλείψεις, τις εμμονές και τις επιθυμίες του, μεγεθύνοντάς τες μέσα από μια κωμικοτραγική φόρμα. Συνδυάζει το γέλιο και το δάκρυ, διατηρεί την αντικειμενικότητά του συλλαμβάνοντας μέσα από τον μετριοπαθή χαρακτήρα του θείου Βάνια και τις βουβές εκρήξεις του, τον δισυπόστατο χαρακτήρα της ζωής. Καθώς υπονομεύει την επιθυμία δράσης και ειρωνικά αναστέλλει τις προσπάθειές αντίδρασης, ξεδιπλώνει μέσα από την αδράνεια, βαθύτερες ψυχικές εντάσεις. Ο Τσέχωφ απογειώνει τόσο τον θείο Βάνια όσο και τον ρεαλισμό προτείνοντας μια σφαιρική αντίληψη της πραγματικότητας και προκαλώντας την κριτική ματιά του κοινού.

***

“Σ’ αυτό το έργο:
Κανένας δεν κοιμάται όσο θα ήθελε.
Κανένας δεν αγαπά όσο χρειάζεται.
Κανένας δεν αρπάζει καμία ευκαιρία.
Κανένας δεν αγαπιέται όσο έχει ανάγκη.
Όλοι θέλουν να νιώσουν περισσότερο.
Όλοι είναι έτοιμοι για καβγά.
Όλοι επαναλαμβάνονται.
Κάποιοι πίνουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει.
Κάποιοι έχουν τη δουλειά για φάρμακο.
Κάποιοι ζουν τη ζωή τους σαν δράμα.
Στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα”.

Η παράσταση

Η Μαρία Μαγκανάρη, που τη γνωρίζουμε από τις ιδιαίτερα ερευνητικές προηγούμενες δουλειές της, έφτιαξε μια παράσταση ξεχωριστή και αρμονική. Δημιούργησε έναν δικό της ”κόσμο”, μέσα σε λίγα τετραγωνικά, στην ουσία ακριβώς στα πόδια των θεατών, με όλα όσα τον αποτελούν -χαρακτήρες, συναισθήματα, επιδράσεις, ιδέες- θεμελιώνοντας έτσι ένα πρωτότυπο και υψηλής αισθητικής είδος ανεβάσματος του Τσέχωφ. Αξιοποίησε δημιουργικά την ευρυμάθειά της, η οποία κινητοποιήθηκε αντλώντας μοτίβα, ιδέες, σχήματα από την εμπειρία και τις γνώσεις της.
Είναι πραγματικά αξιόλογη σκηνοθέτις και δυνατή γιατί κατέχει την τέχνη του να τροποποιεί, να εμπλουτίζει και να σπάει τις συμβάσεις.
Η περιορισμένη έκταση του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, μπορεί να μην επέτρεψε φιλόδοξα σκηνικά, όπως έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις όταν το έργο ανεβαίνει σε μεγάλα θέατρα, αλλά μερικά ανατολίτικα χαλιά στρώθηκαν φιλόξενα στο χώρο και το μεγαλύτερο από αυτά αποτέλεσε την κυρίως σκηνή. Επίσης χρησιμοποιήθηκε έξυπνα και ο εξώστης του χώρου, ως βήμα από το οποίο εμφανιζόταν ο καθηγητής. Ένα τραπέζι στη μία άκρη κι ένα πιάνο στην άλλη, ένα μικρό σπιτικό μπαρ καθώς και ένα σαμοβάρι, κομμάτια από κάποιο παλιό σερβίτσιο του τσαγιού, μια φωτεινή υδρόγειος, δημιούργησαν μια παρηγορητική αίσθηση θαλπωρής.

Οι ερμηνείες

Φωτογραφία: Ειρήνη Αϊβαλιώτου / catisart

Το σύμπαν του Τσέχωφ ζωντάνεψε μέσα από τις άψογες ερμηνείες των ηθοποιών. Η Ανθή Ευστρατιάδου και η Σύρμω Κεκέ αποτέλεσαν το αντιθετικό ζευγάρι της ωραίας Έλενας και της άσχημης Σόνιας.
Ο Κώστας Κουτσολέλος συνδύασε την πίκρα με τον σαρκασμό και μας έδωσε καθηλωτικές στιγμές ως θείος Βάνιας. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Η πρωτότυπη και οξυδερκής ιδέα της Μαρίας Μαγκανάρη να ερμηνεύσει το ρόλο του καθηγητή ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος έδωσε μια άλλη δυναμική στην παράσταση. Πέρα από την υπέροχη καλλιτεχνική εμφάνιση με τη βιβλική παρουσία, θαυμάσαμε και την υπέροχη μουσική του.
Η εξαίσια Σύρμω Κεκέ έδωσε στιβαρά όλο το μυστικό πάθος της Σόνιας. Οι εύγλωττες σιωπές της, η εσωτερικότητά της, ο βουβός πόνος της, η ελπίδα και η απελπισία της, η φωτεινότητα και η σκοτεινιά της, την έκαναν ιδανική τσεχωφική πρωταγωνίστρια.
Η Ανθή Ευστρατιάδου μας έδειξε με δεινότητα την πλήξη, την ανία, τη θεατρικότητα, την αδιαφορία της, το κάλλος και το μυστήριο της ελκυστικής Έλενας. Μιας ηρωίδας που θέλει αλλά δεν προσπαθεί να ξεφύγει από το τέλμα.
Ο Γιωργής Τσαμπουράκης ως Άστρωφ, αυθεντικός στη λεπτομέρεια και την πολυπλοκότητα του ρόλου, ήταν από τους καλύτερους Άστρωφ που έχουμε δει τις τελευταίες δεκαετίες. Θέλουμε να τον βλέπουμε συχνά στη σκηνή.

Η θαυμάσια Υβόννη Μαλτέζου, στο ρόλο της μητέρας, είχε μια γλυκιά καθησυχαστική αύρα.
Οι Μαρία Μαγκανάρη και Δημήτρης Ντάσκας συνετέλεσαν με το επιτυχημένο παίξιμό τους στην ωραία αυτή απόδοση του έργου. Το ίδιο και τα ισορροπημένα σκηνικά της Διδώς Γκόγκου, καθώς και τα ιδιαίτερα κοστούμια του Παύλου Θανόπουλου.

«Κείνες οι μέρες οι ζεστές, που αφήσαμε και φύγανε / λες και δεν ήμασταν εμείς / λες κι ήταν κάποιοι άλλοι / Τι σπατάλη!», η γλυκύτητα του τραγουδιού διαποτίζει την παράσταση τονίζοντας μελαγχολικά την καθημερινή φθορά –ένα υποκατάστατο της χαμένης, της σπαταλημένης τους ζωής.

Οι χαρακτήρες του Τσέχωφ, για άλλη μια φορά, μας θύμισαν έντονα κομμάτι του εαυτού μας. Διαβιούν κάτω από συνθήκες συγκρουόμενων φιλοδοξιών, φιλοσοφούν, δουλεύουν σκληρά ή είναι οκνηροί, υπηρετούν και καταναλώνουν. Είναι πολύ διαφορετικοί από μας, αλλά και παρόμοιοι. Στη ζωή του καθενός ξεχωριστά κάτι πήγε στραβά κι αυτό το ανακαλύπτουμε από σκηνή σε σκηνή, με τους διαλόγους, τους καβγάδες, τις αποκαλύψεις και το σαρκασμό.

Θέατρο οικειότητας ο “Θείος Βάνιας” της Μαρίας Μαγκανάρη, μας μετέδωσε την αδυσώπητη ποίηση του Τσέχωφ. Ως θεατές μας τοποθέτησε στην κατάλληλη θέση. Του θεατή, του μαθητή, του συμμέτοχου, του συμπαίχτη, του συνένοχου, του μύστη. Για να κάνουμε το πέρασμά μας από ετούτη τη ζωή όσο γίνεται καλύτερο, σοφότερο, αξιοπρεπέστερο.

  • Ελπίζουμε η παράσταση να παραταθεί και να μη λήξει στις ημερομηνίες που έχουν ανακοινωθεί.

 

 

Συντελεστές

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Φωτισμοί, τρέιλερ, φωτογραφίες: Μαρία Γοζαδίνου
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Σκηνικά: Διδώ Γκόγκου
Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος
Βοηθοί σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη, Βασιλική Σκευοφύλαξ
Οι συντελεστές ευχαριστούν τη Νεφέλη Ανανιάδη.
Παίζουν: Ανθή Ευστρατιάδου, Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Σύρμω Κεκέ, Κώστας Κουτσολέλος, Μαρία Μαγκανάρη, Υβόννη Μαλτέζου, Δημήτρης Ντάσκας, Γιωργής Τσαμπουράκης
Παραγωγή: προτσές

 

 

 

Πληροφορίες

Διάρκεια παράστασης: 90’
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Ο θείος Βάνιας του Άντον Τσέχωφ
Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, από 10 Ιανουαρίου μέχρι 3 Φεβρουαρίου 2019 | 21:00 | 12 €, 8 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ)
Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11361 Κυψέλη, Αθήνα
213.00.40.496 & 69.45.34.84.45
ΠΡΟΣΒΑΣΗ με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα | με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8 | με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14 | (στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4 | με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (15 λεπτά με τα πόδια)

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -