Στην αρχή ήταν το Κουκούτσι. Το γνωρίσαμε σε κατάστημα φίλου, να περιμένει τους πελάτες στην πόρτα. Και σαφώς να γοητεύει. Πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να πηγαίνει για ψώνια μόνον και μόνον για να δω το Κουκούτσι. ΄Ηταν ξαπλωμένη στο χαλάκι της εισόδου και υποδεχόταν τον κόσμο. Κρυβόταν πίσω από τα ράφια και σε ξάφνιαζε. Σε ακολουθούσε όση ώρα διάλεγες τα προϊόντα, λες και επρόκειτο να ζητήσεις τη γνώμη της. Απίστευτα όμορφη και παιχνιδιάρα. Επικοινωνιακή και φιλική πολύ. Χρυσοπράσινα μάτια και τρία χρώματα στο τρίχωμα, λευκό, μαύρο και πυρόξανθο. Από το είδος που ονομάζεται και “ταρταρούγα” ή calico. Σε κάποιους πολιτισμούς τη θεωρούν και ιδιαίτερα τυχερή γάτα. Γι’ αυτό τη λένε και “γάτα των χρημάτων”. Εμείς πάντως με χρήματα ή άνευ την πατήσαμε μαζί της. “Το πρώτο που θα γεννηθεί στα χρώματά της το θέλουμε”, είπαμε στο φίλο μας το Γιάννη. Η συνάντηση ήταν μοιραία. Περιμέναμε.
Στην πρώτη γέννα το Κουκούτσι δεν έκανε κανένα που να της μοιάζει. Η τρίχρωμη μαγεία, πρέπει να ξέρετε, εξαρτάται και από τα γονίδια του αρσενικού. Και πάλι σε κάθε γέννα ένα -και πάντα θηλυκό- κληρονομεί το μαγικό γονίδιο της τριχρωμίας. Στη δεύτερη γέννα βγήκε η πολυπόθητη διάδοχος. Και ήταν η Φρουφρού. Αρχικό όνομα και προσωρινό Στέλλα. Στα ιταλικά σημαίνει αστέρι. Πράγματι έλαμπε σαν αστέρι. Ξεχώριζε. Τα τρία αδελφάκια της, η Καρφίτσα, η Πινελιά και ο Λέλος Πινέλος, γλυκύτατα. Αυτή όμως είχε προσωπικότητα. Όταν έφτασε η ώρα να την πάρουμε, θυμάμαι ότι προτίμησα να τη μεταφέρω πάνω στο σώμα μου. Άκουγα το απαλό σεντεφένιο θρόισμά της. Κάτω από το μπουφάν κρυμμένη, ζεστή γούνινη μπαλίτσα. Από την κοντότριχη και κομψή μητέρα της, ενώ έχει πάρει τα χρώματά της και τα όμορφα μάτια της, διαφέρει. Πρώτον το τρίχωμά της έγινε μακρύ σαν του ρακούν. Αφού κάπου κάπου αστειευόμαστε: “Βρε μήπως κατέβηκε κανένα… ρακούν από την Πεντέλη και ζευγάρωσε με το Κουκούτσι;”. Ο δε χαρακτήρας; Το ακριβώς αντίθετο. Σνομπ και ακατάδεκτη, σαν Αγγλίδα λαίδη. Αδύνατον να επιτρέψει σε ξένο να αγγίξει την πολύτιμη τρίχα της, έστω και στιγμιαία. Μοναχική και εσωστρεφής. Σιωπηλή και αθόρυβη. Μόνον κάποιες σπάνιες φορές την πιάνει μια ακατάσχετη πολυλογία και όσο της απαντάς, τόσο συνεχίζει. Τότε κάνουμε κάτι απίστευτους και μακράς διάρκειας διαλόγους, που μας εξαντλούν και τις δύο. Της αρέσουν κάθε λογής παρατηρητήρια. Παράθυρα, μπαλκόνια, εξώστες. Αγαπάει να παρακολουθεί την κίνηση γύρω της. ΄Οταν επιστρέφω από τη δουλειά, συχνά τη βρίσκω κρεμασμένη στο παράθυρο του μπάνιου να με περιμένει. Μόλις με βλέπει, νιαουρίζει και αμέσως κρύβεται. Κίνηση που επαναλαμβάνει τρεις και τέσσερις φορές. Συμμετέχω κι εγώ καλώντας την και είναι σαν να παίζουμε κρυφτό. Πολλές φορές εκεί που κάθεται και χαλαρώνει λες και ξυπνάει μέσα της η δυναμικότητα της ενέργειας του αιλουροειδούς. Τότε το αρχέγονο ένστικτο την οδηγεί να στήνει φανταστικές ενέδρες σε υπαρκτά και μη όντα. Αυτά όμως που πρωτίστως τη χαρακτηρίζουν είναι η αρχοντιά και η φιλντισένια γοητεία. Η φυσική χάρη και η γλυκύτητα. Οι μετρημένες και χορευτικές κινήσεις. Ωραία σαν ζωγραφιά του Πικάσο. Μπορεί οι ωραίοι να έχουν χρέη, οι ωραίες όμως είναι μοιραίες.
Συνειρμός: Φρουφρού ονομάζει ο Τολστόι το άλογο που ίππευε η Αννα Καρένινα.
