Στα 88 του χρόνια ο Δημήτρης Τσούτσης «πέρασε πίσω από τις κουίντες» ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα μισού αιώνα.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χειροκρότημα στις «Θεσμοφοριάζουσες» στην Επίδαυρο το 1989 όπου γινόταν πραγματικός χαμός», είχε πει πριν από ένα χρόνο ο αγαπημένος ηθοποιός, στον Σπύρο Μπιμπίλα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Δημήτρης Τσούτσης είχε πολύχρονη πορεία – θητεία στο Εθνικό αλλά και στο ελεύθερο θέατρο. Είχε την τύχη να συνεργαστεί σε δεκάδες ρόλους, από την αρχαία τραγωδία και το κλασικό δράμα, μέχρι την αττική κωμωδία και τα νεοελληνικά έργα. Από το 1965 μέχρι το 2001 είχε εμφανιστεί σε 66 παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου, ανάμεσά τους σε πολλές ιστορικές παραστάσεις.
Όμως η τηλεόραση ήταν αυτή που τον έκανε γνωστό στο πλατύ κοινό. Έμεινε στη μνήμη του τηλεοπτικού κοινού μέσα από τον ρόλο του στη σειρά «Λαβ Σόρρυ» (όπου υποδυόταν τον νονό της Λίλης), ενώ αγαπήθηκε και στον απολαυστικό ρόλο του «Νικηφόρου Κασιμάτη», του καναλάρχη και φλερτ της Ντένης Μαρκορά στη σειρά «Δύο ξένοι».
Επίσης έπαιξε στις ταινίες: Ανοιχτή επιστολή (1968), Παπαφλέσσας /Η μεγάλη στιγμή του ’21 (1971), Ιπποκράτης και δημοκρατία (1972), Σουλιώτες (1972), Αιχμάλωτοι του μίσους (1972), Ως την τελευταία στιγμή / Το μεγάλο παιχνίδι (1972), Τα χρώματα της ίριδος (1974) και Η δίκη των δικαστών (1974)
***
Μόνιμος καλοκαιρινός «κάτοικος» Επιδαύρου και ίσως ο πιο συνεπής θεατής τα τελευταία χρόνια των παραστάσεων στο Φεστιβάλ, διατηρούσε εξοχικό σπίτι στην Επίδαυρο, ακριβώς δίπλα σε εκείνο της Μελίνας Μερκούρη.
Ο Τσούτσης ήταν γλαφυρός στις αφηγήσεις του, πρωταγωνιστής στις καλλιτεχνικές παρέες, με κοφτερή ματιά και απίθανο χιούμορ, ήταν ένας κινητός θησαυρός αναμνήσεων και γνώσεων, από όλες εκείνες τις εμβληματικές θεατρικές συναντήσεις του.
***
Πριν από ένα χρόνο ο Δημήτρης Τσούτσης έγραφε:
«Πέρασα μια ζωή τόσο ευχάριστη και ευτυχισμένη και αυτό το οφείλω στο ότι επέλεξα ως δουλειά μου το θέατρο – που αυτό ήταν το όνειρό μου – και στην αγάπη των συναδέλφων μου. Αν έπαιζα τώρα, πολλούς από τους ρόλους που έπαιξα στο παρελθόν, με την ωριμότητα που έχω θα τους έπαιζα καλύτερα.
»Η εποχή των εξαντλητικών προβών και του άγχους της προετοιμασίας και η καθημερινότητα της ζωής, τότε, δεν μας άφηνε να γευτούμε τους ρόλους μας, όπως έπρεπε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το χειροκρότημα στις «Θεσμοφοριάζουσες» σε σκηνοθεσία Κώστα Μπάκα στην Επίδαυρο το 1989 όπου γινόταν πραγματικός χαμός. Και από τις νεότερες συνεργασίας μού έχει μείνει σαν γλυκιά ανάμνηση η «Μαύρη κωμωδία», στο «Θέατρο Αθηνών». Βέβαια πάντα θα λέω στους νέους ότι αν αγαπούν το θέατρο, όπως το αγάπησα εγώ, να μη στερήσουν από τον εαυτό τους αυτή την επιλογή, υπενθυμίζοντάς τους πάντα ότι παράλληλα με το ταλέντο τους πρέπει να δίνουν μεγάλη σημασία στην αδιάκοπη μελέτη και στην παρακολούθηση πολλών παραστάσεων».
[Θεατρικό Ημερολόγιο 2019 του ΤΑΣΕΗ, Εκδόσεις Φίλντισι, Κείμενα – Επιμέλεια: Σύσσυ Καπλάνη, Σπύρος Μπιμπίλας].
***
Γεννήθηκε το 1932 και είχε σαν χόμπι τη ζωγραφική. Μάλιστα είχε κάνει και ατομικές εκθέσεις.
Πρόσφατα είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο «To whom It may concern», που περιλαμβάνει 272 μικρά κείμενα σχετικά με το θέατρο, την καθημερινότητα, την ιστορία, τις …μακαρονάδες, τις προσωπικές του εμπειρίες και αναμνήσεις, την πολιτική, τη γραμματική, το συντακτικό, τη φιλία, τον έρωτα, το σεξ… και τη ζωή.
Δυστυχώς, η γρίπη που τον ταλαιπωρούσε τις τελευταίες ημέρες, τον οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου άφησε την τελευταία του πνοή.
***
Για τον θάνατό του εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση το Εθνικό θέατρο:
«Ο Πρόεδρος Βασίλης Πουλαντζάς, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Δημήτρης Λιγνάδης, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και όλοι εμείς στο Εθνικό Θέατρο εκφράζουμε βαθιά θλίψη κι αποχαιρετούμε τον σπουδαίο ηθοποιό και φίλο Δημήτρη Τσούτση.
Ένα θεατράνθρωπο με αστείρευτο ταλέντο που αφιερώθηκε στην τέχνη του, συμμετείχε σε δεκάδες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του γνωρίζοντας ευρεία αποδοχή, αγάπη κι εκτίμηση από κοινό και συναδέλφους.
Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του».
***
Ο αποχαιρετισμός του Δημήτρη Τσούτση θα γίνει την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2020, στις 10 το πρωί, στο Κοιμητήριο του Βύρωνα.
