14.5 C
Athens
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Χριστίνα Μπρέκου: Η αξία της ζωής κρύβεται στη μάχη μας να την κάνουμε καλύτερη

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Τι είναι το ταλέντο; Είναι ασυγκράτητη φλόγα; Είναι ορμή και τρέλα; Είναι πάθος και έκρηξη; Είναι πυροτέχνημα που σκάει και θείο δώρο; Είναι αθωότητα ή πλάνη, σκληρότητα και κίνδυνος; Είναι μια παρουσία που δεν τη χορταίνεις και σε ακινητοποιεί αν σε κινητοποιήσει;

Η Χριστίνα Μπρέκου εμφανίστηκε σαν θύελλα στη σκηνή του θεάτρου «Πορεία». Μα το ταλέντο είναι θύελλα, είναι ποίηση, είναι μια γοητεία μεθυστική, ένα φύτρο ομορφιάς που φυλακίζει τα μάτια, είναι λάβα ηφαιστείου, είναι πυρπόληση.

Τη γνωρίσαμε στο θέατρο «Πορεία» στο έργο της Αργυρώς Βώβου «Tι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου» σε σκηνοθεσία Δέσποινας – Ντορίνας Ρεμεδιάκη.

Η ροή της ερμηνείας της απρόσκοπτη και αδιατάρακτη. Συνδύαζε το πηγαίο χιούμορ με την ποιητικότητα με τρόπο απόλυτα φυσικό, και δημιουργούσε συνειρμούς που έμοιαζαν αμετάκλητοι.

Μετά την παράσταση, μιλήσαμε. «Η σκηνή είναι τόπος ελευθερίας» μου λέει. «Εγώ από μικρό παιδί την αναζητούσα διακαώς την ελευθερία να εκφράζομαι ανοιχτά και άφοβα. Ένιωθα ότι ο εαυτός μου δε μου ανήκε, ότι είμαι πολλά παραπάνω απ’ όσα μου επιτρέπεται να δείχνω κι όλο αποζητούσα τις συνθήκες να υπάρχω κάπου αβίαστα και αγόγγυστα. Και τις βρήκα. Στην αγκαλιά του συντρόφου μου και στο θέατρο».

Ένα κορίτσι υπέροχο, φωτεινό, που φανερώνει τα συστατικά μιας υπερευαίσθητης ψυχοσύνθεσης και αγαπησιάρας προσωπικότητας. Πλάσμα ώριμο κσι σκανδαλιάρικο, σοβαρό και αστείο ταυτόχρονα, με μία πολύ ιδιαίτερη σχέση με τις λέξεις, μιλά στο catisart.gr σχεδόν για τα πάντα. Μικρά και μεγάλα, οικεία και ανοίκεια, κοντινά και μακρινά. Λέμε για τη γιαγιά της και την προγιαγιά της, για τον Αλ Πατσίνο και τον Κώστα Φιλίππογλου, για την αδελφή της και για τον Μίλτο Τεντόγλου, για τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Μανώλη Γλέζο και φυσικά για τη Σάνα, την ηρωίδα που υποδύεται στο σουρεαλιστικό «Tι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου» και συμβολίζει την ελπίδα, την επιθυμία και τη διεκδίκηση μιας ζωής ελεύθερης απ’ ό,τι εγκλωβίζει την ψυχή μας.

«Η αξία της ζωής κρύβεται ακριβώς σε αυτό, στη μάχη μας να την κάνουμε καλύτερη. Σε αυτή τη μάχη η Σάνα κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι δεν μπορεί για να αποκτήσει τη δική της ευτυχία», τονίζει.

Χριστίνα, πού γεννήθηκες και από πού κατάγεσαι;

*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Οι Αμπελόκηποι είναι η γειτονιά μου και έχω τις ρίζες μου μοιρασμένες στο Σπάρτο Αιτωλοακαρνανίας και στα Βουρλά της Μικράς Ασίας, μια πολύπαθη και ιστορική πόλη κοντά στη Σμύρνη. Στους Αμπελοκήπους εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες μετά την καταστροφή του ’22, ανάμεσά τους και οι προ-προπαππούδες μου. Από τη δεύτερη γενιά πρόλαβα να γνωρίσω την προγιαγιά μου, τη Βαγγελιώ. Έφυγε σε μεγάλη ηλικία όταν ήμουν 19 χρονών, οπότε τη θυμάμαι πολύ καλά.

Ποια είναι η εντονότερη παιδική σου ανάμνηση;

*Εντονότερα έχουν εντυπωθεί μέσα μου τα εφηβικά μου χρόνια. Θυμάμαι καλά το πρώτο μου φιλί, τη μάνα μου να χορεύει στο σαλόνι το κατακαλόκαιρο και τις βόλτες με τους φίλους μου στην πλατεία του Αγίου Θωμά στο Γουδί. Θα ‘θελα πολύ να συναντιόμασταν ξανά η παρέα εκείνη, έστω για μία φορά ακόμα. Αυτές τις μνήμες τις έχω τόσο νωπές που δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια.

Πρώτη καλλιτεχνική αίσθηση;

*Από πολύ μικρή ηλικία η ζωγραφική και το σχέδιο μού έδιναν μια χαρά πολύ πέρα από τον ενθουσιασμό που έχουμε ως παιδιά όταν παίζουμε. Ήταν κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό. Ειλικρινά ένιωθα να βάζω τον εαυτό μου σε αυτά που ζωγράφιζα. Έδινα απόλυτη προσοχή στην κάθε λεπτομέρεια, δεν διάλεγα ποτέ μια γραμμή ή ένα χρώμα τυχαία, ένιωθα να μοιράζομαι κάτι πολύ προσωπικό κάθε φορά που επέλεγα πώς θα συνθέσω κάτι. Το ‘χω όνειρο ακόμα να εκθέσω τα έργα μου κάπου κάποια στιγμή. Πιστεύω θα το κάνω.

Ποιοι ήταν οι πρώτοι ηθοποιοί που αγάπησες;

*Είχα δει μικρή το «Scarface», ήταν η πρώτη ταινία που είδα με τον Αλ Πατσίνο. Μετά είδα όλες τις ταινίες που έχει παίξει κι ακόμα τις ξαναβλέπω. Με καθήλωνε. Ήθελα να είμαι αυτός ο ήρωας. Με όλα του τα πάθη και με όλες του τις αδυναμίες.

Ποιο ήταν το κίνητρο για την ενασχόλησή σου με την υποκριτική και το θέατρο;

*Η σκηνή είναι τόπος ελευθερίας. Εγώ από μικρό παιδί την αναζητούσα διακαώς την ελευθερία να εκφράζομαι ανοιχτά και άφοβα. Ένιωθα ότι ο εαυτός μου δε μου ανήκε, ότι είμαι πολλά παραπάνω απ’ όσα μου επιτρέπεται να δείχνω κι όλο αποζητούσα τις συνθήκες να υπάρχω κάπου αβίαστα και αγόγγυστα. Και τις βρήκα. Στην αγκαλιά του συντρόφου μου και στο θέατρο.

Ποιοι δάσκαλοί σου θα σου μείνουν αλησμόνητοι;

*Είχα πολλούς σπουδαίους δασκάλους στη Δραματική Σχολή και δεν πρόκειται να ξεχάσω κανέναν τους. Όποτε επιστρέφει ο νους μου σε εκείνα τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι από όλους ανεξαιρέτως, ακόμα και από εκείνους που μπορεί να τους είχαμε για ένα εξάμηνο μόνο, πήρα πράγματα που έχουν καταγραφεί μέσα μου καλά και με συνοδεύουν στο επάγγελμα και στη ζωή μου, χωρίς καν να το αντιλαμβάνομαι πολλές φορές.

Ποια ήταν η πρώτη επαγγελματική δουλειά σου;

*Ήταν η παράσταση «Ο Επιθεωρητής» του Νικολάι Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. Θέλω πάρα πολύ να δουλέψω ξανά με τον Κώστα. Η στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την υποκριτική ήταν αφού είδα μία δική του παράσταση, τον «Γλάρο». Μπήκα στο θέατρο, είδα την παράσταση, βγήκα και ήμουν άλλη. Ένιωθα ότι συντελέστηκε μπροστά μου ένα θαύμα που με άλλαξε κι έκτοτε τίποτα δεν θα είναι ίδιο για μένα. Σαν κάτι να διαπέρασε την ψυχή μου εκεί μέσα και να έβλεπα πιο καθαρά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή που βγήκα από το θέατρο σαν να είχα παραζάλη. Μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου όταν έμαθα ότι θα συνεργαζόμουν μαζί του. Χοροπηδούσα στην Αλεξάνδρας.

Ποια είναι τα πρότυπά σου;

*Πάντα λέω ότι δεν έχω πρότυπα, γιατί νιώθω, εσφαλμένα ή όχι, ότι η έννοια πρότυπο υποδηλώνει ένα υπόδειγμα που το ακολουθείς, χωρίς να δίνεις το περιθώριο στον εαυτό σου να διαφωνήσεις σε κάτι μαζί του.

Εμένα μου προκαλούν απεριόριστο δέος και θαυμασμό οι άνθρωποι που έχουν ιδέες και τις υπερασπίζονται με όποιο κόστος και με την ύπαρξή τους ολόκληρη αν χρειαστεί. Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μανώλης Γλέζος και πόσοι άλλοι είναι άνθρωποι που υπήρξαν και η ιστορία τους αποδεικνύει πόσο απύθμενη είναι η ανθρώπινη δύναμη. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι με γενναίες ψυχές που εφαρμόζουν τις ιδέες τους μέσα στη ζωή κάθε μέρα, που δε τις διαλαλούν μόνο και πράττουν άλλως. Πολλοί μας είναι γνωστοί και πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που δε θα μάθουμε ποτέ. Αυτό με συγκινεί στην ιστορία.

Η αδερφή μου είναι ένας άνθρωπος που θαυμάζω βαθιά για τις ιδέες της και τη συνέπειά της σε αυτές. Κι ακόμα θαυμάζω πολλούς αθλητές, γιατί υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια. Είδα εχθές το ασύλληπτο άλμα του Μίλτου Τεντόγλου στα 8.65 μέτρα και δεν πίστευα τι έβλεπα.

Όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, πηγαίνεις σε παραστάσεις συναδέλφων σου; Από τις πρόσφατες παραστάσεις υπάρχει κάποια που να σου έχει μείνει, να σε έχει εντυπωσιάσει;

*«Προσοχή: εκτελούνται έργα» σε σκηνοθεσία Νοεμής Βασιλειάδου. Αυτή την παράσταση θα τη θυμάμαι για καιρό. Είναι μια ομάδα νέων ταλαντούχων καλλιτεχνών – όλοι Θεσσαλονικείς – που μιλά για το Μετρό της Θεσσαλονίκης, τα ανολοκλήρωτα έργα, τη στασιμότητα, το αδιέξοδο τού να απαξιώνεσαι καθημερινά ως πολίτης και για πολλά άλλα που με έκαναν να γελάσω τρομερά, να συγκινηθώ, να ταυτιστώ και να νιώσω λιγότερο μόνη. Του χρόνου θ’ ανέβει στο Olvio και σίγουρα θα πάω να την ξαναδώ με την πρώτη ευκαιρία.

Σε γνωρίσαμε στο θέατρο «Πορεία» στο έργο της Αργυρώς Βώβου «Tι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου» σε σκηνοθεσία Δέσποινας – Ντορίνας Ρεμεδιάκη. Πιστεύεις ότι το θέατρο των νέων γυναικών δημιουργών ανοίγει το δρόµο για τις γυναίκες, τις διεκδικήσεις τους στην τέχνη και στη ζωή;

*Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ανοίξει αυτός ο δρόμος. Ή μάλλον υπάρχουν και άλλοι τρόποι, αλλά σίγουρα το να ισχυροποιείται η γυναικεία παρουσία και ηγεσία στον εργασιακό βίο είναι από τα πρώτα και κύρια που πρέπει να γίνουν. Το πιστεύω ότι η αρχή μπορεί να γίνει από το χώρο των τεχνών, γιατί είναι ένας χώρος με δημόσιο αποτύπωμα που έχει τη δύναμη να εμπνεύσει και να συμπαρασύρει τους ανθρώπους προς την αλλαγή. Το αναγκαίο είναι να παλεύουν γι’ αυτήν την αλλαγή, όχι μόνο οι γυναίκες, όχι μόνο όσοι βιώνουν αδικίες και διακρίσεις, αλλά ο κόσμος όλος, κάθε μα κάθε μέρα, με τον τρόπο που υπάρχουμε ως εργαζόμενοι, ως εργοδότες, ως πολίτες, ως γονείς. Οι άνθρωποι ξεχνάμε ότι η καθημερινή συμπεριφορά του καθενός μας είναι αυτή που διαμορφώνει τις νοοτροπίες που εδραιώνονται.

Σε ποιο θεατρικό είδος εντάσσεται το έργο «Tι θα πει η μάνα σου όταν δει το πτώμα σου»;

*Είναι σίγουρα ένα σουρεαλιστικό υπαρξιακό έργο. Τώρα, αν κρίνω από τις αντιδράσεις των θεατών και από τη δική μου, όταν το πρωτοδιάβασα, θα έλεγα ότι είναι πιο κοντά στο είδος της μαύρης κωμωδίας. Έχει σκοτεινό χιούμορ, πολλές φορές σπαρακτικό, και αυτό είναι που κάνει δύσκολη την κατάταξή του σε ένα συγκεκριμένο είδος. Καμιά φορά το να εντάσσουμε ένα έργο σε μια κατηγορία υποβάλλει στο θεατή τι θα νιώσει όταν δει την παράσταση. Αυτό είναι ένα έργο που προκαλεί πολλά και ετερόκλητα συναισθήματα.

Ποια είναι η ηρωίδα που υποδύεσαι και τι συμβολίζει;

*Η ηρωίδα μου ονομάζεται Σάνα και συμβολίζει την ελπίδα, την επιθυμία και τη διεκδίκηση μιας ζωής ελεύθερης απ΄ ό,τι εγκλωβίζει την ψυχή μας. Δε θέλει άλλο να βλέπει, ούτε να σκέφτεται, θέλει να επιστρέψει στο μηδέν και να χαράξει μια νέα πορεία ζωής καλύτερη από αυτή που οι συνθήκες τής προδιέγραψαν. Η αξία της ζωής κρύβεται ακριβώς σε αυτό, στη μάχη μας να την κάνουμε καλύτερη. Σε αυτή τη μάχη η Σάνα κάνει ό,τι μπορεί και ό,τι δεν μπορεί για να αποκτήσει τη δική της ευτυχία.

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσατε μέσα από το έργο; Ποιος είναι ο στόχος της παράστασης;

*Μετά από κάθε παράσταση συζητούσα με θεατές, θέλω πάντα να ακούω εντυπώσεις. Κάθε φορά με εξέπλητταν οι σκέψεις που μου μοιράζονταν. Ήταν πραγματικά αξιοπαρατήρητο πόσο διέφερε αυτό που εισέπραττε ο καθένας. Νομίζω σε όλα τα έργα το επιτυχές είναι να σκεφτεί ο κάθε θεατής κάτι πολύ προσωπικό, ιδίως όταν μιλάμε για ένα τόσο υπαρξιακό έργο.

Η ηρωίδα που υποδύεσαι φλερτάρει με το Παράλογο, έχει κρυφά νοήματα. Σε δυσκόλεψε και σε τι;

*Με το συγκεκριμένο έργο μου συνέβη κάτι πρωτοφανές. Αναγνώρισα κάτι τόσο δικό μου που αποφάσισα ότι είμαι η Σάνα, προτού καλά καλά το αποφασίσει η Δέσποινα για μένα. Το διάβασα πρώτη φορά και είπα «Δεν γίνεται να μην παίξω εγώ αυτό το κορίτσι». Ε, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που το είπα αυτό, ήδη στην πρώτη βδομάδα προβών, είπα μέσα μου «Πώς γίνεται εγώ να παίξω αυτό το κορίτσι;». Ναι, με δυσκόλεψε, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει ως τώρα.

Το θέατρο για σένα οφείλει να είναι παρεμβατικό και πολιτικό;

*Ναι, το θέατρο μπορεί και οφείλει να υπογραμμίζει τις κοινωνικές ανισότητες και να ασκεί μια ισχυρή αντιπολίτευση έναντι σε κάθε πολιτική που θίγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στην πραγματικότητα ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι μια παράσταση δεν φτιάχνεται με αυτή την πρόθεση, πάλι μια πολιτική πράξη θα είναι. Αν το καλοσκεφτούμε, πολιτική πράξη είναι κάθε μας πράξη, ατομική ή συλλογική. Είτε αυτό μας είναι συνειδητό, είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια.

Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει περάσει διαδοχικές κρίσεις με πολλαπλές συνέπειες, οπότε το ζητούμενο της εμπιστοσύνης στους θεσμούς γίνεται επιτακτικό. Εσύ εμπιστεύεσαι τους θεσμούς;

*Θα ‘θελα πολύ να απαντήσω διαφορετικά. Η αδιαφορία και η ανεπάρκεια των θεσμών με αποτέλεσμα εγκλήματα, όπως οι γυναικοκτονίες, το έγκλημα στα Τέμπη, το ναυάγιο στην Πύλο και η αδιανόητη συγκάλυψη αυτών και δυστυχώς πολλών άλλων, που θα μπορούσα να αναφέρω, με έχουν κάνει να χάσω την εμπιστοσύνη μου στους θεσμούς και αυτό με τσακίζει.

Συναδελφική αλληλεγγύη υπάρχει μεταξύ των ηθοποιών;

*Φαντάζομαι ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των ηθοποιών είναι ανάλογη της αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Πότε υπάρχει και πότε όχι. Εγώ μόνο αγάπη έχω εισπράξει από συναδέλφους μου, ωστόσο έχω και φίλους που έχουν δεχτεί αντισυναδελφικές συμπεριφορές και μου το έχουν μοιραστεί. Δεν μπορώ να κλείσω τα αυτιά σε αυτό, όμως πιστεύω πραγματικά ότι στο μεγαλύτερο βαθμό είμαστε ένας χώρος όπου μπορείς να γνωρίσεις υπέροχους, φωτεινούς και βαθιά ευαίσθητους ανθρώπους.

Πόσο σκληρή είσαι μαζί σου;

*Έχω υπάρξει τρομερά σκληρή με τον εαυτό μου και τελειομανής σε άρρωστο βαθμό. Ευτυχώς όσο μεγαλώνω, αυτό έχει αλλάξει ριζικά. Στην εφηβεία κατάλαβα καλά ότι το να μου συμπεριφέρομαι έτσι με σακατεύει ψυχικά, αλλά και που το συνειδητοποίησα, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Είναι φοβερό ότι έκανα γενναίες προσπάθειες να αλλάξω και πάλι δεν τα κατάφερνα. Όταν είσαι έτσι από πολύ μικρή ηλικία, γίνεται δύσκολο ακόμα και το να διανοηθείς πώς γίνεται να αποκτήσεις μια διαφορετική σχέση με τον εαυτό σου. Είναι κι αυτός ένας μηχανισμός συμπεριφοράς που αυτοματοποιείται, όμως οι άνθρωποι αλλάζουμε. Πια αντιμετωπίζω τον εαυτό μου με μακράν περισσότερη τρυφερότητα. Μου αρέσει πώς μεγαλώνω. Τα τελευταία δύο χρόνια έγινε αφορμή ένα συμβάν στη ζωή μου να καταλάβω ακόμα πιο καλά, ότι δεν έχω χρόνο να ξοδεύομαι σε μια διαρκή προσπάθεια να κυνηγάω άπιαστα πράγματα. Κι αν καμιά φορά παλινδρομώ και ξαναγίνομαι σκληρή μαζί μου, το αναγνωρίζω και με συγχωρώ που μου το κάνω, γιατί έχω καταλάβει πώς προκύπτει να είμαι έτσι.

Θεωρείς ότι είναι αναγκαίο ένας καλλιτέχνης να κάνει μια δημόσια «ομολογία» της οποιασδήποτε ιδιαιτερότητάς του;

*Ο μόνος τρόπος να σταματήσουν οι ιδιαιτερότητες να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως ιδιαιτερότητες είναι να αρχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτές. Το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει να προσφέρεις γενναιόδωρα στη δουλειά σου τον ίδιο σου τον εαυτό. Πολλές φορές αυτό σημαίνει να έχεις το θάρρος να μοιράζεσαι κομμάτια της ταυτότητάς σου. Δεν λέω ότι αυτό οφείλει να μας είναι εύκολο απαραίτητα, γιατί είμαστε κι εμείς άνθρωποι με τα δικά μας τραύματα και τα δικά μας όρια. Όμως, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτή τη στιγμή. Τη στιγμή που θα είμαστε αρκετά ώριμοι και δυνατοί να μιλήσουμε γι’ αυτά που άλλοι άνθρωποι τα κρύβουν από φόβο μη στιγματιστούν κοινωνικά.

Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια μια πληθώρα τηλεοπτικών σειρών, αυτό μπορεί να φθείρει την ποιότητα;

*Νομίζω ότι η ποιότητα εξαρτάται κυρίως από το αν η ομάδα καλλιτεχνών που εργάζεται για μια σειρά, έχει επαρκή χρόνο να πραγματώσει το όραμά της, χωρίς να αναγκαστεί να κάνει εκπτώσεις. Σίγουρα και άλλοι παράγοντες είναι πολύ σημαντικοί, αλλά έχω πολύ μικρή εμπειρία στην τηλεόραση, για να έχω άποψη. Αυτό που έχω καταλάβει σίγουρα είναι ότι το να φτιάξεις μια τηλεοπτική σειρά είναι μια πολύ πολύ απαιτητική δουλειά.

Εσύ θα δεχόσουν ένα ρόλο σε καθημερινή τηλεοπτική σειρά;

*Ναι, θα δεχόμουν. Δεν είναι αποτρεπτικός παράγοντας για μένα η συχνότητα που προβάλλεται μια σειρά. Έχω άλλα κριτήρια που αφορούν τους συνεργάτες, το έργο, την αμοιβή, τα ίδια κριτήρια που έχω και στο θέατρο.

Υπάρχει κάποια ιστορία από τη ζωή σου που αγαπάς ιδιαίτερα και θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποια. Νομίζω οι ωραιότερες ιστορίες μου είναι πολύ προσωπικές για να τις μοιραστώ. Καλύτερα να τις κρατήσω για μένα και γι’ αυτούς με τους οποίους τις έζησα.

Τι να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον σε καλλιτεχνικό επίπεδο από σένα;

*Γράφω μια ταινία και θέλω μέσα στο καλοκαίρι να ολοκληρώσω το γράψιμο και να μπω στα επόμενα στάδια υλοποίησής της.

Ποια σκέψη σε συνοδεύει τις περισσότερες ώρες της ημέρας;

*Να πιω νερό και να φάω σωστά.

Τι σε απογοητεύει και τι σου δίνει χαρά;

*Ο κόσμος μας και ο κόσμος μας.

Πώς ορίζεις την αγάπη;

*Δεν μπορώ να την ορίσω. Μπορώ να τη βιώσω και νιώθω ευγνωμοσύνη που στη ζωή μου μπορώ να αγαπώ και να αγαπιέμαι.

Μια ευχή για το μέλλον…

*Θα κάνω μεγάλη ευχή. Εύχομαι δικαίωση στους αγώνες των ανθρώπων για έναν καλύτερο κόσμο.

Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο με το οποίο μοιράζεσαι τη ζωή;

*Όχι, δεν έχω κατοικίδιο και νομίζω θα δίσταζα να αποκτήσω, γιατί είναι μια μεγάλη ευθύνη που δεν μπορώ να αναλάβω στην τρέχουσα φάση. Ζω στην Αθήνα και η επαφή με τα ζώα και τη φύση είναι κάτι που λείπει πολύ από τη ζωή μου. Δύο φίλοι μου απέκτησαν τη Ρίτα, ένα απίθανο σκυλί που έχει γίνει το καινούργιο μέλος της παρέας μας. Όλο μαζί της ασχολούμαστε όποτε ανταμώνουμε. Η συντροφιά των ζώων είναι κάτι το ανεκτίμητο.

Ευχαριστώ πολύ, Χριστίνα.

*Κι εγώ ευχαριστώ!

 

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -