Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Είναι μία από τις νέες μας ηθοποιούς που ενδιαφέρεσαι να δεις. Έχει κάτι να σου πει και έχει και τον τρόπο να στο πει. Την παρακολουθείς. Τη χαζεύεις. Την απολαμβάνεις. Την παρατηρείς. Στις λεπτομέρειες και στις αποχρώσεις της. Στην επιτυχία της να ακολουθεί έναν εσωτερικό ρυθμό δικό της, δίχως χάσματα και ανακολουθίες.
Παρακολουθείς σ’ αυτήν τον τρόπο που αντιδρά, που στέκεται, που κοιτά, που κινείται. Τον τρόπο που επιλέγει να υποκριθεί. Πραγματικά είναι η χαρά της ζωής και το θαύμα της φύσης.
Την είχα πρωτοδεί στο «Αγγέλων Βήμα» το 2015 στις «Άγριες Νότες» της Νίνας Ράπη σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη και τότε είχα σημειώσει πως «η νεαρή Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη είναι μια σπουδαία παρουσία που μας μαγνήτισε» και η ερμηνεία της «αξίζει κάθε εγκώμιο».
Την ίδια χρονιά θαυμάσαμε τη νεαρή πρωταγωνίστρια στο «Ουζερί Τσιτσάνης», την ταινία σε σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη, στο ρόλο της Εστρέα, της ωραίας και γενναίας Εβραιοπούλας.
Εν τω μεταξύ την είδαμε στο «Ροστμπίφ» της Λείας Βιτάλη στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας (σκηνοθεσία Χρύσα Καψούλη) αλλά και στο έργο του Βασίλη Κατσικονούρη «Καγκουρώ» στο θέατρο «Σταθμός».
Φέτος τη βλέπουμε να διαπρέπει στην τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες» όπου υποδύεται τη Θεοδοσία, τη σύζυγο του Λάμπρου. Πρόκειται για ένα χαρακτήρα που κέρδισε αμέσως τη συμπάθεια και κέντρισε το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς άθελά της βρίσκεται στη μέση ενός περίεργου και ανομολόγητου ερωτικού τριγώνου (Λάμπρος-Ελένη-Θεοδοσία).
Θεατρικά φέτος μπορούμε να τη θαυμάσουμε στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» (μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου 2020) του Σαίξπηρ στο ανακαινισμένο ιστορικό θέατρο «Βεάκη». Μια παράσταση ευρηματική, εύφορη, σοφά χαριτωμένη σε σκηνοθεσία των Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια, που διαπνέεται από παιδική αθωότητα και κυριαρχείται από την παιχνιδιάρικη διάθεση και το αβίαστο χιούμορ του μεγάλου συγγραφέα. Ερμηνεύει την Ερμία, μια όμορφη Αθηναία, κόρη του Αιγέα, ερωτευμένη με τον Λύσανδρο. Μια ηρωίδα ειλικρινά ευαίσθητη αλλά ψυχωμένη και στέρεα. Με τη φυσικότητα, την τρυφεράδα, το πάθος της, την υποκριτική της καλλιέργεια συγκινεί και καταχειροκροτείται.
Η Χριστίνα Χειλά – Φαμέλη έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: το δυσεύρετο εκείνο μείγμα ευθραυστότητας και δυναμισμού, που την κάνει ιδανική για σαιξπηρικούς ρόλους. Αν και πιστεύω πως και η σύγχρονη δραματουργία μπορεί να επενδύσει πολλά στα αδιαμφισβήτητα προσόντα της, την ομορφιά και την αισθαντικότητά της.
Ας έχουμε υπ’ όψιν πως το Μάρτιο του χρόνου που μας έρχεται κάνει πρεμιέρα στο θέατρο «Άλμα» το έργο της Ρέας Γαλανάκη «Γιανούλης Χαλεπάς» σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη όπου η Χριστίνα κρατά ένα ρόλο – έκπληξη.
Διαβάστε τη συνέντευξή της στο catisart.gr:
Χριστίνα, θα ήθελες να μας πεις μια αγαπημένη ανάμνηση από την παιδική σου ηλικία;
* Αγαπημένη ανάμνηση είναι όταν πηγαίναμε οικογενειακώς για μπάνιο το καλοκαίρι και κοιμόμασταν εκεί τα μεσημέρια και κάναμε πικ νικ στη θάλασσα.
Σε είδαμε να παίζεις στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» -ένα από τα πιο ερωτικά και ποιητικά έργα του William Shakespeare- στο ανακαινισμένο θέατρο «Βεάκη», σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη και Μανώλη Δούνια. Κρατάς το ρόλο της Ερμίας. Τι αντιπροσωπεύει αυτή η ηρωίδα;
* Η Ερμία είναι ένα νέο κορίτσι, ερωτευμένο πολύ, που μου θυμίζει λίγο την Αντιγόνη… Η Αθήνα και οι νόμοι της δεν την αφήνουν να ζήσει τον έρωτά της. Αυτή αντιδρά και φεύγει. Αναγκάζεται να το σκάσει με τον Λύσανδρο, για να ευδοκιμήσει ο έρωτας. Εκεί πια συμβαίνουν –με τα μάγια κι όλα αυτά– τα πάντα, και μπλέκεται η υπόθεση.
Πες μου δύο λόγια για τον Αιμίλιο Χειλάκη και για το θίασό σας στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας». Είσαστε όλοι ένας κι ένας σ’ αυτό το θίασο.
* Είναι όλοι, πραγματικά το λέω, εξαιρετικά παιδιά. Περάσαμε τρομερές στιγμές στην περιοδεία -γιατί κάναμε μια μεγάλη περιοδεία σ’ όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι. Ο Αιμίλιος και ο Μανώλης ο Δούνιας πραγματικά μας αγκάλιασαν και καλλιτεχνικά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, αξέχαστη.
Η ευγένεια έχει θέση στη σημερινή ζωή;
* Η ευγένεια θα έπρεπε να έχει θέση. Δυστυχώς δεν τη συναντάμε, δεν είναι αυτονόητο. Γι’ αυτό πολλές φορές μάς εκπλήσσει όταν ένας άνθρωπος είναι πολύ ευγενικός. Προσωπικά εκπλήσσομαι στην καθημερινότητα όταν συναντώ πολύ ευγενικούς ανθρώπους και αυτό νομίζω ότι έχει να κάνει και με την απομόνωση που υπάρχει πια. Έχει να κάνει λίγο και με την επικοινωνία, με τον τρόπο που επικοινωνούμε πια οι άνθρωποι. Η ευγένεια θα έπρεπε να υπάρχει πάντα και παντού, αλλά δυστυχώς είναι λίγο δυσεύρετη στις μέρες μας.
Τι αντιπροσωπεύουν τα χρήματα για σένα;
* Έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τα χρήματα. Δεν ήτανε ποτέ κίνητρο για μένα τα χρήματα, είτε για να κάνω μια δουλειά είτε για ν’ απορρίψω μια δουλειά. Είτε είχα πολλά χρήματα είτε λίγα, έβρισκα τον τρόπο… Πάντως σίγουρα δεν πιστεύω ότι μπορούν να φέρουν την ευτυχία. Αλλά απ’ την άλλη, πιστεύω ότι κάνουν τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη. Και το λέω επειδή έχουν υπάρξει περίοδοι να μην έχω καθόλου χρήματα για τα προς το ζην. Σίγουρα το να έχεις κάποια χρήματα είναι χρήσιμο για να κάνεις μια αξιοπρεπή ζωή.
Ποια είναι η σχέση σου μαζί τους;
* Σίγουρα δεν πιστεύω πως φέρνουν την ευτυχία και δυστυχώς είναι κάτι που πρέπει να προσέξω στη ζωή μου. Την έννοια δηλαδή των χρημάτων δεν την καταλαβαίνω. Μπορεί να έχω πεντακόσια ευρώ, να χαλάω και τα πεντακόσια, μπορεί να έχω χίλια, να χαλάω και τα χίλια. Δηλαδή, η σχέση μου με τα λεφτά είναι «ό,τι να ’ναι».
Απ’ όσους ρόλους έχεις παίξει μέχρι τώρα, υπήρξε κάποιος –και ποιος ήταν αυτός– που σε άγγιξε και που σε αφορούσε περισσότερο;
* Συνήθως ταυτίζομαι με τους περισσότερους ρόλους που κάνω και ψάχνω να βρω κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου… Η Ερμία είναι ένας ρόλος τέτοιος. Αυτό το επαναστατικό στοιχείο που έχει, η ρομαντική ματιά απέναντι στα πράγματα, που τα ζει όλα, που ρισκάρει, που ερωτεύεται με τρομερό θάρρος τον Λύσανδρο. Άλλος ρόλος ήταν από την ταινία από την ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης». Η Εστρέα, η Εβραία κοπέλα, ήταν αρκετά κοντά μου και ηλικιακά…
Να μιλήσουμε για τη Θεοδοσία από τις «Άγριες Μέλισσες», που αρέσει πολύ και στο τηλεοπτικό κοινό. Περιμένουν μάλιστα οι τηλεθεατές να δουν πώς θα αντιδράσει ο χαρακτήρας στη συνέχεια της σειράς.
* Αν θα το υπομείνει όλο αυτό…
Αν το θα υπομείνει αυτό ή θα αντιδράσει.
* Η Θεοδοσία αγαπάει. Είναι τόσο αφοσιωμένη στον άντρα της… Ζει και σε μια άλλη εποχή, μια άλλη κοινωνία, που οι άνθρωποι τότε δεν χώριζαν εύκολα, ειδικά οι γυναίκες. Οι ζωντοχήρες ήταν πολύ στο περιθώριο, οπότε κοινωνικά αυτό δεν ήταν καθόλου αποδεκτό. Δεν θα το ήθελε να της συμβεί. Πέρα από αυτό είναι μια γυναίκα τρομερά αφοσιωμένη και πιστή στον άντρα της. Η κοινωνία τότε ήταν διαφορετική πολύ απ’ τη σημερινή, έχουν αλλάξει όλα αυτά… Θα ήθελα να της μοιάσω λίγο!
Σε ποια θεατρικά έργα θα ήθελες να παίξεις; Και ποιους ρόλους;
* Θα ήθελα να κάνω, επειδή ό,τι έχω κάνει μέχρι στιγμής είναι είτε κλασικό στο θέατρο είτε στον κινηματογράφο και την τηλεόραση ταινίες και σειρές εποχής, θα μ’ ενδιέφερε πολύ να κάνω κάτι που να διαδραματίζεται στο σήμερα. Όπως Ντέιβιντ Μάμετ, ΜακΝτόνα, δηλαδή πιο σύγχρονους συγγραφείς. Αντίστοιχα, θα μου άρεσε πολύ να κάνω μια ταινία που να διαδραματίζεται στην τωρινή εποχή. Δεν έχω σκεφτεί πιο συγκεκριμένα, ποιον ρόλο ή ποιον σκηνοθέτη ή ποιον συγγραφέα, αλλά κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που έχω κάνει μέχρι τώρα. Κάτι πιο σύγχρονο.
Η φιλία τι θέση έχει στη ζωή σου;
* Πάρα πολύ σημαντική. Έχω πολύ πολύ αγαπημένους φίλους, και άντρες και γυναίκες. Για μένα κάποιοι φίλοι μου είναι οικογένεια. Αισθάνομαι ότι έχω μια οικογένεια δεύτερη μέσω των φίλων μου. Μου είναι απαραίτητοι οι φίλοι μου. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από φίλους.
Με ποιους χαρακτήρες ανθρώπων δυσκολεύεσαι να συνεργαστείς;
* Δεν μπορώ καθόλου τους ανθρώπους που νομίζουν ότι είναι κάτι άλλο απ’ αυτό που είναι. Δεν μπορώ το νταβατζιλίκι, να το πω λίγο λαϊκά. Δεν μπορώ να συνεργαστώ με τους ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι κάτι… «κάτι». Μ’ αυτούς δεν θα μπορούσα να συνεργαστώ και να συναναστραφώ. Αυτό μ’ ενοχλεί. Μ’ αρέσει να ’ναι προσγειωμένοι οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι. Νομίζω ότι ανήκω σε μια τυχερή γενιά, που αυτό το χαρακτηριστικό δεν το συναντάμε και πολύ εύκολα πλέον στις μέρες μας. Τα παιδιά που συναναστρέφομαι και με τα οποία δουλεύω είναι πολύ προσγειωμένα άτομα, κάνουν τη δουλειά τους, δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο παρόμοιο πρόβλημα στη ζωή μου. Απλά δεν θα ήθελα να αντιμετωπίσω τέτοιους ανθρώπους.
Ανθρώπους με έπαρση, με αλαζονεία…
* Με έπαρση, ακριβώς. Αυτό δεν το αντέχω. Μ’ αρέσουν οι ταπεινοί άνθρωποι, όχι ταπεινοί με την αρνητική έννοια, αλλά οι προσγειωμένοι άνθρωποι.
Η νέα γενιά είναι αρκετά προσγειωμένη…
* Νομίζω ότι, μέσα σε πολλά αρνητικά πράγματα που συμβαίνουν, με την αποξένωση, με το Ίντερνετ, με όλα αυτά που μας έχουν καπελώσει, αυτό το χαρακτηριστικό το έχουμε κατακτήσει και μας το αναγνωρίζω, είμαστε πολύ προσγειωμένοι. Γιατί δε θα μπορούσαμε να κάνουμε κι αλλιώς. Οι συνθήκες και οι ρυθμοί της ζωής, και η κρίση η οικονομική που περνάμε και περάσαμε, μας έχουν προσγειώσει αρκετά.
Νομίζω ότι είναι εξυπνάδα των νέων ηθοποιών να μην πέφτουν σ’ αυτή την παγίδα.
* Ακριβώς. Και πιστεύω ότι δε γίνεται κιόλας πια.
Θέλεις να μου πεις ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
* Θα συνεχίσουμε με το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, και η σειρά («Άγριες Μέλισσες») θα πάει όλη τη σεζόν.
Πες μου, στο ημερολόγιο της ζωής σου ποια μέρα έχει μείνει ανεξίτηλη;
* Το πρώτο που μου έρχεται στο νου -δεν είναι ένα ευχάριστο γεγονός- είναι η ημέρα που έχασα τη μητέρα μου. Αυτή ήταν η πιο έντονη ημέρα της ζωής μου. Αυτό είναι ένα δυσάρεστο γεγονός. Το άλλο είναι ακριβώς το αντίθετο, η ημέρα που ήρθε στη ζωή η ανιψιά μου, η οποία πήρε και το όνομα της μητέρας μου. Είναι αυτό που είναι και η ζωή η ίδια. Ζωή και θάνατος. Αρχή και τέλος. Αυτές οι δύο ημέρες είναι οι πιο έντονες της ζωής μου. Η μία με απόλυτα με θετικό πρόσημο, η άλλη με απόλυτα δυσάρεστο και αρνητικό.
Τους τελευταίους μήνες, τον τελευταίο χρόνο, ποιο ήταν αυτό το γεγονός που σου έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά;
* Χάρηκα πάρα πολύ όταν με πήρε ο Αιμίλιος (σ.σ. Χειλάκης) στη δουλειά, στο «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ. Αυτό μου έδωσε πολλή χαρά. Όλες οι δουλειές που έκανα τον τελευταίο χρόνο… Επίσης είχα χαρεί πολύ με τη «Ζωή εν Τάφω», που είναι ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα του Στράτη Μυριβήλη και ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά, σε σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά. Ακολούθησαν οι «Άγριες Μέλισσες», που επίσης μου έδωσαν μεγάλη ικανοποίηση. Νομίζω ότι τον τελευταίο χρόνο έχω πάρει πολλή χαρά από το επάγγελμά μου και από τις δουλειές που έχουν έρθει στο δρόμο μου.
Σε δέκα χρόνια από τώρα πώς θα ήθελες να είσαι;
* Φαντάζομαι –επειδή μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ήμασταν τρία παιδιά, μια μεγάλη οικογένεια– να έχω κι εγώ κάποια στιγμή τη δική μου οικογένεια. Δεν ξέρω αν θα ‘ναι σε δέκα χρόνια, σε παραπάνω ή σε λιγότερα. Και θα ήθελα σίγουρα να εξακολουθώ να δουλεύω πάνω στο αντικείμενό μου, που μέχρι στιγμής δε μ’ έχει απογοητεύσει και μ’ αρέσει πολύ. Και όσον αφορά το θέατρο και το σινεμά συγκεκριμένα, θα ήθελα να φύγω και να δουλέψω για κάποιο διάστημα έξω. Θα ήθελα, ιδανικά, να κάνω κάποια ταινία έξω. Είναι ένα μικρό μου όνειρο αυτό. Εντάξει, μπορεί αυτά τα όνειρα να φαίνονται μεγαλεπήβολα, αλλά επιθυμώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που να με εμπνέουν και να πηγαίνουμε παρακάτω, ολοένα και παρακάτω.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
* Μ’ αρέσει πολύ ο Ντοστογιέφσκι, είναι ίσως ένας από τους αγαπημένους μου. Μ’ αρέσει ο Μπέκετ, η Σάρα Κέιν…
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε πληγώσει;
* Δεν μπορώ την αδικία, δεν την αντέχω. Μπορεί να μ’ εξοργίσει κιόλας, όχι απλώς να με πληγώσει. Επίσης όταν απογοητεύομαι από ανθρώπους. Ειδικά όταν απογοητεύομαι από ανθρώπους στους οποίους έχω πιστέψει και έχω επενδύσει.
Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «συγγνώμη» και «συγχώρεση»;
* Θα πω κάτι, που μου έλεγε η μάνα μου: Από τότε που βγήκε το “συγγνώμη”, χάθηκε το φιλότιμο. Για μένα, το να πει ένας άνθρωπος «συγγνώμη» -όχι για να το πει και να πάμε παρακάτω- να το πει και να το εννοεί, απαιτεί μεγάλο θάρρος και το εκτιμώ πάρα πολύ. Ό,τι και να μου έχει κάνει ένας άνθρωπος, αν μου ζητήσει συγγνώμη και το εννοεί ειλικρινά, το ‘χω ξεχάσει και πάω παρακάτω. Έχει μεγάλη βαρύτητα. Μιλάω για τη συγγνώμη βέβαια την ουσιαστική. Όταν ο άλλος έχει μετανιώσει για κάτι, γιατί είναι ανθρώπινο. Όπως θέλω κι εγώ να με συγχωρούν οι άνθρωποι, για λάθη που κάνουμε αναπόφευκτα στη ζωή, έτσι θέλω κι εγώ να συγχωρώ τους φίλους μου. Είναι σημαντικό πράγμα η συγγνώμη. Να τη λες και να την εννοείς, όχι «συγγνώμη» για το καθετί μικρούλι πραματάκι…
Υπάρχει κάτι που ζηλεύεις; Το λέω με την καλή έννοια.
* Πολλά! Μ’ αρέσει όταν πηγαίνω να δω θέατρο ή σινεμά, να λέω: «αχ, ζηλεύω». Το ’χω πει και σε φίλους μου συναδέλφους, «αχ, σε ζηλεύω, θέλω κι εγώ». Το λέω γιατί θαυμάζω, όταν ζηλεύω κάτι το θαυμάζω κιόλας. Ιδιαίτερα ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν πάθος. Ζηλεύω τους ανθρώπους που είναι πολύ αφοσιωμένοι και ερωτευμένοι μ’ αυτό που κάνουν. Μπορεί να ζηλεύω ακόμα και τον εαυτό μου όταν ήμουνα πιο μικρή, που ήμουνα αφοσιωμένη στον χορό. Ακόμα και κάτι δικό μου που έχει μείνει στο παρελθόν μπορεί να ζηλεύω.
Αν δεν είχες γίνει ηθοποιός, τι πιστεύεις ότι θα είχες γίνει;
* Μπαλαρίνα. Ήταν μεγάλο το δίλημμα, εκεί στα δεκαοχτώ, τι θ’ ακολουθήσω. Ήταν ξεκάθαρο από πολύ μικρή, απ’ τα εφτά μου, ότι ήθελα να γίνω χορεύτρια. Αλλά κάπως άλλαξε στην πορεία.
Τι σε κάνει να γελάς αυθόρμητα;
* Όταν χαλαρώνω, όταν είμαι με τους φίλους μου. Με κερδίζουν αφάνταστα οι άνθρωποι που έχουν χιούμορ. Επιδιώκω να τους έχω στη ζωή μου.
Με το ανιψάκι σου;
*Με το ανιψάκι μου σίγουρα, μου δίνει τεράστια χαρά. Είναι όλη η ζωή.
Αν μπορούσες, από τι θα ήθελες να προφυλάξεις στον κόσμο;
* Κάτι που μ’ απασχολεί πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό –μ’ απασχολούσε απ’ όταν ήμουνα πολύ μικρή, αλλά και τώρα πάλι και πάντα– έχει να κάνει με το περιβάλλον. Και ειδικά πιο μικρή ήμουνα πολύ ευαίσθητη. Ως παιδάκι θυμάμαι να κλαίω, στην εφηβεία να κλαίω, ότι θα καταστραφεί το περιβάλλον. Η Γη είναι τα πάντα, χωρίς αυτήν δεν υπάρχουμε. Η φύση. Όλη αυτή την τρέλα δεν την καταλαβαίνω, που καταστρέφουμε αυτό το δώρο που μας έχει δοθεί. Τη ζωή μας την ίδια δηλαδή καταστρέφουμε. Και την αδικία σε ανθρώπινο επίπεδο, σε κοινωνικό επίπεδο. Λέει μια φράση ο Σαίξπηρ στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας». Το λέει η «Ελένη» στην αρχή: «Γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι απέναντι στην ευτυχία;». Αυτή η φράση μ’ έχει σφραγίσει πραγματικά, και τη σκέφτομαι διαρκώς. Γιατί κάποιοι να έχουν τα πάντα, και κάποιοι τίποτα; Το βρίσκω τόσο άδικο! Αυτή η σκέψη με θλίβει. Αυτό θα ήθελα ν’ αλλάξω, αν μπορούσα.
Ο έρωτας και η αγάπη τι ρόλο παίζουν στη ζωή σου; Σε τροφοδοτούν; Ο έρωτας προς καθετί, όχι κατ’ ανάγκη προς άνθρωπο.
* Ο έρωτας για οτιδήποτε, για τη ζωή την ίδια, για την τέχνη μας, για όλα αυτά που μας εμπνέουν δηλαδή, με παρακινεί. Όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, νομίζω ότι είμαστε ανολοκλήρωτοι αν δεν ζήσουμε αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Πιστεύω πολύ στον έρωτα. Θέλω να πιστεύω. Είναι κινητήρια δύναμη, σε κάνει να θέλεις να κάνεις πράγματα, να ζήσεις…
Τι θα ήθελες να ευχηθείς γενικά για τον κόσμο μας, για την κοινωνία, για τους ανθρώπους;
* Θα ήθελα να μην υπάρχουν πόλεμοι, να μην υπάρχει πείνα, να μην υπάρχει αυτή η φράση που είπα πριν, το «γιατί να μην είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι απέναντι στην ευτυχία» και να λέγαμε: «Αχ, ωραία, είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι απέναντι στην ευτυχία». Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται δυστυχώς, γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος, έτσι είναι ο κόσμος. Υπάρχει ένα απόσπασμα του Χορού για τον άνθρωπο από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, μια φράση που λέει:
«Πολλά πράγματα είναι πάνω από τις δικές μου δυνάμεις
κανένα όμως δεν έχει τα φερσίματα του ανθρώπου το να ‘σαι άνθρωπος είναι το πιο απλησίαστο απ’ όλα».
Δεν μπορείς να τον καταλάβεις λοιπόν τον άνθρωπο. Μπορεί να κάνει το μεγαλύτερο καλό και τη μεγαλύτερη αδικία. Να γίνει ο καλύτερος, να γίνει κι ο χειρότερος ταυτόχρονα.
Ποια είναι η σχέση σου με τα ζώα; Συμβιώνεις με κάποιο ζωάκι;
* Δεν συμβιώνω με κάποιο ζωάκι τα τελευταία χρόνια. Θα ήθελα πολύ να αποκτήσω ένα σκυλάκι, αλλά είναι τέτοιοι οι ρυθμοί στην καθημερινότητά μου, που θα το άφηνα πολύ χρόνο μόνο του, δυστυχώς. Αυτό σκέφτομαι, και γι’ αυτό δεν έχω κάνει αυτό το βήμα. Αλλά μεγάλωσα με σκυλιά, με γάτες, είχαμε στο σπίτι πάντα σκυλιά. Ήτανε η αγάπη μου για το σκύλο μου μεγάλη, σαν να ήταν αδερφός… Όταν τον έχασα είχα στενοχωρηθεί αφάνταστα… Και φαντάζομαι όλοι οι άνθρωποι που έχουν ή είχαν κάποιο κατοικίδιο το νιώθουν αυτό. Θα ήθελα πάρα πολύ να αποκτήσω. Μακάρι να βρω τον χρόνο για να μπορέσω να είμαι σωστή και υπεύθυνη απέναντί του.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, Χριστίνα!
* Κι εγώ ευχαριστώ πολύ!
- Φωτογραφίες: catisart.gr
***
- Διαβάστε επίσης:
-«Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» στο ανακαινισμένο θέατρο “Βεάκη” – Δείτε το νέο trailer
-Ο Γιανούλης Χαλεπάς της Ρέας Γαλανάκη σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη στο θέατρο “Άλμα”
-«Άγριες Νότες»: σύγκλιση στην επιθυμία και την ελευθερία
-«Άγριες Μέλισσες»: Μια σειρά εποχής με πληθώρα ταλαντούχων συντελεστών
