Αθανασία Κουρκάκη: Χαίρομαι που και οι μεγαλύτερες ηλικίες εμπιστεύονται τους νέους καλλιτέχνες

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Πρόκειται για μια ηθοποιό που μεταπηδάει με ευκολία ανάμεσα σε διαφορετικούς ρόλους και διαθέτει την εκφραστικότητα και την τεχνική, την ποιότητα, την εξυπνάδα, αλλά και την ενέργεια που περιμένεις να δεις σε μια νέα καλλιτέχνιδα με μέλλον.

Γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Κατέβηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει οικονομικά και μόλις τελείωσε, στα 22 της χρόνια, μπήκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το μικρόβιο της υποκριτικής την άγγιξε όταν, φοιτήτρια ακόμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, συμμετείχε στη θεατρική ομάδα της Ιατρικής όπου ήταν η παρέα της. Τότε συνειδητοποίησε ότι προορισμός της είναι η σκηνή. Άλλωστε από παιδί έπαιζε σε σχολικές παραστάσεις, τραγουδούσε σε γιορτές και συναυλίες και λάμβανε μέρος σε μουσικούς διαγωνισμούς.

Η Αθανασία Κουρκάκη με τη φίλη της, επίσης ηθοποιό και μουσικό, Βαλέρια Δημητριάδου, έχουν δημιουργήσει από το 2015 την ομάδα ValSia, την ομάδα που μάς συστήνει φέτος το «The Proof Show», σε σκηνοθετική επιμέλεια Κωνσταντίνου Ασπιώτη, εμπνευσμένο από το παραμύθι «Sole, Luna e Talia» από το «Pentamerone» του Τζιαμπατίστα Μπαζίλε. Από τη σκηνή του νέου χώρου «Red Jasper Theater» (πρώην Β’ Σκηνή Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας) αναλαμβάνουν να μας μυήσουν στην ιστορία ενός «σαρκοβόρου» διαγωνισμού ανάμεσα σε δύο γυναίκες, για να μας χαρίσουν μια σύγχρονη παραβολή για το σκληρό πρόσωπο του ανταγωνισμού.

Μετά την περσινή τους παρουσία στο Φεστιβάλ Νέων Δημιουργών στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, με το «Μικρό Σπίτι στην Αθήνα», οι δύο ταλαντούχες καλλιτέχνιδες έρχονται να καταπιαστούν με το διαχρονικό ζήτημα του ετεροπροσδιορισμού και της αριστείας.

Τα δύο κορίτσια τα είχαμε θαυμάσει στη δικής τους έμπνευσης, χαρούμενη και σκοτεινή, μουσική και θεατρική, αφάνταστα ευρηματική και ευφάνταστη, νεανική κι αστεία «Σταχτομπούτα» σε σκηνοθεσία Στέργιου Κοντακιώτη, πριν από δύο χρόνια.

Την Αθανασία την έχουμε απολαύσει, γεμάτη επινοητικότητα και ομορφιά, επίσης στις παραστάσεις «Το δαχτυλίδι της μάνας» με την ομάδα C. For Circus σε σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη, «E_ΦΥΓΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑ» στο Φεστιβάλ Συνοικισμός στην Ελευσίνα σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου, «Γιαννούλα η Κουλουρού» της Θ. Καπράλου στο Φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου, «Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός» στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου, «Δύναμη του σκότους» του Τολστόι στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη, «7 Κρεμασμένοι» του Λεονίντ Αντρέγιεφ στο Tempus Verum σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γώγουλου και Αγγελικής Πασπαλιάρη, «Θουκυδίδης Δραματικός – Θέατρο του Πολέμου 2» σε σκηνοθεσία Γιάννη Παναγόπουλου και «Ψύχωση 4.48 – κοίταξέ με» στο Φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Αιθέρια, αεικίνητη, ελκυστική, με ταλέντο στη γυμναστική αλλά και στο… επιχειρείν, με το τραγούδι να ζει βαθιά μέσα της, μάς κάνει μια ακόμα έκπληξη αυτό τον καιρό: είναι το νέο πρόσωπο που αναστατώνει το κοινό με την εμφάνισή του στις «Άγριες Μέλισσες».
Στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά υποδύεται τη Μαρίκα, τη γυναίκα του Κυριάκου που θα καταφθάσει στο Διαφάνι ώστε να αποκαλύψει στην Ουρανία ότι ο άνθρωπός της έχει διπλή ζωή. Οι αποκαλύψεις της αυτές θα έχουν ως συνέπεια η Ουρανία να τον εκδιώξει από το σπίτι, γεγονός που θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.

Η ευγένειά της, η νεανική αθωότητά της, η δροσιά της, η ευσυνειδησία της και η επικοινωνία της με τους θεατές είναι μερικές μόνο από τις αρετές της Αθανασίας Κουρκάκη, που ακτινοβολεί από φαντασία και ευαισθησία και αποτελεί πλέον ένα αδρό και χυμώδες βλαστάρι του θεάτρου μας.

Αθανασία, πού μεγάλωσες και ποια έντονη ανάμνηση διατηρείς από την παιδική σου ηλικία;

*Μεγάλωσα στην Καρδίτσα. Θυμάμαι έντονα τα παιχνίδια που παίζαμε τα απογεύματα με τα παιδιά της γειτονιάς, τις γιορτές του σχολείου και τα καλοκαίρια στο χωριό.

Υπάρχει κάποια μνήμη που θα έλεγες ότι σε καθόρισε ως άνθρωπο;

*Δε θεωρώ ότι με έχει καθορίσει ως άνθρωπο κάποια συγκεκριμένη μνήμη. Με τα χρόνια αλλάζεις και όλες οι εμπειρίες σε εξελίσσουν ανάλογα πόσο ανοιχτός είσαι να τις αξιολογήσεις.

Θυμάσαι κάποιον δάσκαλο που να διέκρινε την κλίση σου στην τέχνη;

*Με επηρέασε πολύ και με ενέπνευσε η δασκάλα μουσικής στο Δημοτικό, η Ελένη Πρίτσα, και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό γιατί μου έμαθε να τραγουδώ από πολύ μικρή και να μη φοβάμαι τη σκηνή.

Το Δαχτυλίδι της Μάνας, το δράμα του Γιάννη Καμπύση, που παρουσιάζετε με την ομάδα C for Circus, γράφτηκε το 1898 και είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Κώστα Κρυστάλλη. Είχες διαβάσει ποίηση του Κρυστάλλη πριν ανεβάσετε το έργο;

*Με τα παιδιά κάναμε μεγάλη έρευνα για την εποχή εκείνη, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου και μελετήσαμε πολύ τη ζωή και την ποίηση του Κρυστάλλη. Θυμάμαι έντονα το παρακάτω απόσπασμα από ένα ποίημα που θα έμπαινε και στην παράσταση:
Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Ποῦ νὰ τὸν πῶ τὸν πόνο μου, ποῦ νὰ τὸν ἀπορίξω;
Νὰ τὸν εἰπῶ στὰ τρίστρατα, τὸν παίρνουν οἱ διαβάτες,
νὰ τὸν ἀφήσω στὰ κλαριά, τὸν παίρνουν τ᾿ ἀγριοπούλια!..
Κι ἂν κλάψω, τὰ φαρμακερὰ τὰ δάκρια ποῦ νὰ πέσουν;
Ἂν πέσουνε στὴ μαύρη γῆ, χορτάρι δὲν φυτρώνει,
ἂν πέσουνε στὸν ποταμό, ὁ ποταμὸς θὰ στύψει,
ἂν πέσουνε στὴ θάλασσα, πνίγουνται τὰ καράβια,
κι ἂν τὰ βαστάξω στὴν καρδιά, μὲ καῖν᾿ μὲ φαρμακώνουν!
Ἀνάθεμά σε ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..

Τι σας γοήτευσε στο Δαχτυλίδι της Μάνας;

Η αγνότητά του, η λαλιά του, ο Γιαννάκης που γράφει για τα βουνά και που στο θάνατό του συναντά τις νεράιδες. Και αναρωτιέμαι γιατί έχει χαθεί ο σεβασμός και η αγάπη μας για τη φύση, γιατί καίμε τα δάση χωρίς κανένα έλεος. Ο άνθρωπος ξεχνά πως τα δέντρα του χαρίζουν την αναπνοή και τα καταστρέφει σαν να μην έχει λογική. Κι ύστερα λέμε πως τα ζώα δεν έχουν νου.

Και τι νομίζεις ότι γοητεύει το κοινό στην παράστασή σας και την παρακολουθεί;

*Νομίζω οι ατμόσφαιρες που έχουμε δημιουργήσει στην παράσταση σε συνοδεία με τη μουσική που κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της γοητεύουν το κοινό. Το έργο το ίδιο επίσης είναι αρκετό δυνατό μιας και μας ταξιδεύει σε ήθη, έθιμα και ιστορίες που ακούγαμε όλοι από τη γιαγιά και τον παππού.

Τι ακριβώς είναι το «The proof show!», που ετοιμάζετε με τη Βαλέρια Δημητριάδου;

*Το “The Proof Show” έχει την εικόνα ενός talent show τραγουδιού, όπου παίρνουν μέρος δύο διαγωνιζόμενες, η Sole και η Luna, θολωμένες από το δηλητήριο της ματαιοδοξίας. Ο Maestro, είναι o διοργανωτής. Είναι αυτός που κινεί τα νήματα αυτού του διαγωνισμού και ουσιαστικά παίζει με τα όρια της αντοχής των δύο κοριτσιών, «βιάζοντας» τον ψυχικό τους κόσμο, για να κάνει ένα πείραμα. Μας ενδιαφέρει γενικά ο κόσμος των παραμυθιών και μας κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον η πρώτη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης από το Pentamerone του Tζιαμπατίστα Μπαζίλε, που είναι πολύ πιο σκοτεινή απ’ αυτήν που έχει επικρατήσει. Σ’ αυτήν την πρώτη λοιπόν εκδοχή, ο πρίγκιπας δε φίλησε την Ωραία Κοιμωμένη αλλά τη βίασε όσο αυτή κοιμόταν. Αυτή έμεινε έγκυος και συνήλθε αφού γέννησε τα δύο παιδιά της, τον Ήλιο και το Φεγγάρι. Πώς συνδέονται τα δυο αυτά κορίτσια με αυτήν την ιστορία θα το δείτε στην παράσταση.

Με έναν συμπαίκτη σου ηθοποιό μπορεί να χρειαστεί να γίνετε και λίγο συνένοχοι;

*Αν δεν υπάρχει συνενοχή δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεσαι με τον άλλον πάνω στη σκηνή.

Έχει τύχει ποτέ να σε αναστατώσει ένα κείμενο τόσο ώστε να θέλεις να το παρουσιάσεις στη σκηνή;

*Τα σονέτα του Σαίξπηρ είναι από τα αγαπημένα μου κείμενα και καιρό τώρα μελετώ πώς μπορεί να βγει μια ιστορία μέσα από αυτά.

Το θέατρο σήμερα ποιες ανάγκες σου καλύπτει;

*Νομίζω την πιο βασική. Να επικοινωνώ αυτό που έχω στην ψυχή μου.

Θυσίασες κάποια στιγμή μια προσωπική στιγμή για μια θεατρική στιγμή;

*Η αδερφή μου είναι δασκάλα yoga και κάνει συχνά retreat στη φύση και ταξίδια στο εξωτερικό τα οποία και έχω χάσει λόγω προβών και παραστάσεων. Αλλά τι να κάνουμε δεν μπορείς να τα έχεις όλα σ’ αυτή τη ζωή.

Από τις παραστάσεις που έχεις παίξει μέχρι τώρα ποια έχεις αγαπήσει πιο πολύ;

*Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια. Είναι σαν να με ρωτάτε αν αγαπώ πιο πολύ τον μπαμπά ή τη μαμά μου. Παρ’ όλα αυτά θα πω τη Γιαννούλα την Κουλουρού γιατί έπαιξε μόνο τέσσερις φορές στο Φεστιβάλ Αθηνών και δεν τη χόρτασα, ούτε την παράσταση, ούτε τους ανθρώπους.

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία σου τι είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον θεατή;

*Να βλέπει την ιστορία και όχι τη σκηνοθεσία. Να βλέπει τα μάτια των ηθοποιών, να επικοινωνούν και να καταφέρνουν να γίνονται ένα επί σκηνής. Να νιώσει συναισθήματα και να βρίσκει σημεία ταύτισης με τον εαυτό του και τη ζωή του.

Ποιο ηλικιακό κοινό συνήθως παρακολουθεί τη δουλειά της ομάδας C for Circus;

*Κυρίως νέοι αλλά χαίρομαι που και οι μεγάλοι εμπιστεύονται τους νέους καλλιτέχνες. Το Δαχτυλίδι το έχουν αγκαλιάσει, ειδικά φέτος και μεγαλύτερες ηλικίες που είναι χρόνια θεατρόφιλοι.

Τι θεωρείς ευλογία για έναν καλλιτέχνη;

*Το ότι εκτίθεται σε τόσες διαφορετικές ποιότητες χαρακτήρων και μαθαίνει μέσα από τους ρόλους να δικαιολογεί τον άνθρωπο άσχετα με τις επιλογές του. Επίσης θεωρώ ευλογία να έχει τη δυνατότητα ο καλλιτέχνης να κάνει δουλειές που αγαπά και που τον εκφράζουν και όχι οτιδήποτε για να βγάλει τα προς το ζην.

Πώς γνωριστήκατε με τη Βαλέρια Δημητριάδου;

*Τη Βαλέρια τη γνώρισα στη σχολή και τη θαύμασα από την πρώτη στιγμή, εκείνη όχι αλλά την κέρδισα στην πορεία…! Και ύστερα κάναμε πολλή παρέα.

Τι έχεις μάθει από τη Βαλέρια και τι πιστεύεις πως έχει μάθει αυτή από σένα;

*Εγώ είμαι πολύ οργανωτική και παθαίνω πανικό όταν δε γίνονται τα πράγματα στην ώρα τους και εκείνη έρχεται να μου πει ότι δεν πειράζει, ηρέμησε, δε θα χαθεί κι ο κόσμος…
Εγώ από την άλλη επειδή εκείνη δεν έχει ποτέ ημερολόγιο την έχω κάνει με τα χρόνια να είναι πιο υπεύθυνη με τις υποχρεώσεις της και να μην τα κάνει όλα τελευταία στιγμή. Επίσης μου έχει μάθει να μην είμαι τόσο εγωκεντρική και να μην έχω άποψη για τα πάντα. Και εγώ σε εκείνη να είναι πιο γλυκιά με τους ανθρώπους και να μη μιλάει απότομα επιβάλλοντας τη γνώμη της. Γενικότερα είμαστε πολύ διαφορετικά πλάσματα αλλά με ένα μαγικό τρόπο συμπληρώνουμε η μία την άλλη, γιατί μας ενώνει ο σεβασμός και η αγάπη.

Τι θα ήθελες να πεις για τον έρωτα και την αγάπη;

*Είναι ό,τι πιο δυνατό έχω διαβάσει την περίοδο που έψαχνα τα ποιήματα της Ερωφίλης για το «Δαχτυλίδι της Μάνας».
Έρωτας είναι το ίπτασθαι οικειοθελώς,
το ωραιάσθαι αενάως,
το εγγίζεσθαι χαϊδευτικώς,
το ποθείν καθ’ ολοκληρίαν,
το καλλωπίζειν το χώρο,
το φαντάζεσθαι εγχρώμως,
το διαλέγεσθαι μωβ,
το αντι-εξουσιάζεσθαι ανυπερθέτως,
το συνουσιάζεσθαι επαναληπτικώς.
Γενικώς το ευ ζην…
Το αποπλανάσθαι στην απουσία της μοναξιάς.
Χρόνης Μίσσιος, «Κεραμίδια στάζουν»

Όταν τελειώνει η συνεργασία σου με έναν ηθοποιό ή συντελεστή, μετά επιδιώκεις να συνεχίζεται η ανθρώπινη επαφή μαζί του;

*Είμαι πολύ τυχερή στις μέχρι τώρα συνεργασίες μου, γιατί δουλεύω με τους φίλους μου και γενικότερα έχω συναντήσει υπέροχους ανθρώπους που κάνουμε παρέα κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Δυστυχώς όταν τελειώνει μια παράσταση πενθείς, δεν είναι δυνατό να κρατάς με όλους επαφή.

Πώς εξηγείς το γεγονός ότι υπάρχουν ταλαντούχοι και ιδιοφυείς άνθρωποι στον χώρο της τέχνης οι οποίοι καταλήγουν πολύ συχνά να γίνονται αυτοκαταστροφικοί;

*Δεν νομίζω πως παίζει ρόλο η δουλειά που κάνεις για να γίνεις αυτοκαταστροφικός. Ίσως το παρατηρούμε αυτό περισσότερο στους καλλιτέχνες, γιατί οφείλουν να είναι πάντα ανεβασμένοι και σε τέλεια ψυχολογία, ανοιχτοί στο κοινό και σίγουροι για τον εαυτό τους. Αυτό όμως δεν είναι και πολύ φυσιολογικό. Είναι ανθρώπινο η ψυχολογία να είναι στα κακά της τα χάλια μερικές φορές, αλλά όταν παίζεις έχεις υποχρέωση να τα ξεχνάς όλα. Επίσης η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι σταθερή. Σήμερα παίζεις κάπου, αύριο όχι. Και έτσι είναι πολύ εύκολο να καταφεύγεις στην εύκολη λύση, αλκοόλ, ουσίες, φαγητό.

Τι έχεις διαβάσει τώρα τελευταία και σε συγκίνησε;

*Να αυτοκτονήσω ή να κάνω καφέ; Αλμπέρ Καμύ

Ποιοι καλλιτέχνες και δημιουργοί είναι οι αγαπημένοι σου;

*Δεν έχω αγαπημένους καλλιτέχνες. Βλέπω πάρα πολλές παραστάσεις και πιστεύω πως πάντα κάτι παίρνεις ακόμα κι αν δεν είσαι πάντα σύμφωνος με τις σκηνοθετικές επιλογές. Θαυμάζω τους καλλιτέχνες που δουλεύουν σκληρά και χαίρομαι όταν βλέπω ανθρώπους με εμπειρία να θέλουν να εξελίσσονται. Αυτοί είναι η επιρροή μου. Πετυχημένη παράσταση για μένα είναι αυτή που μπορεί να σε συγκινήσει και να σε ταρακουνήσει.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

*Να ταξιδέψω.

Τι παράδοξο θεωρείς ότι υπάρχει στην κοινωνία μας;

*Η κοινωνία μας δυστυχώς δε φέρεται το ίδιο σε όλους τους ανθρώπους. Κρίνει τη διαφορετικότητα και δεν υπάρχει ισότητα. Επίσης το παράδοξο είναι ότι ξεχνάμε πως σαν λαός είχαμε περάσει κακουχίες και δεν αγκαλιάζουμε όσο πρέπει τους πρόσφυγες. Και είναι λυπηρό να επαναλαμβάνεται η ιστορία και είναι λυπηρό να μη μας έχει διδάξει τίποτα το παρελθόν.

Πώς θα ήθελες να σε βρει η επόμενη δεκαετία;

*Γερή, αισιόδοξη, δυνατή απέναντι σε κάθε δυσκολία και ενωμένη με αυτούς που αγαπώ. Εύχομαι να συναντώ πάντα ωραίους ανθρώπους που θα με πηγαίνουν μπροστά.

Πώς θα χαρακτήριζες τον τρόπο που φέρονται οι Έλληνες στα ζώα, και δη στα αδέσποτα;

*Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κακομεταχειρίζονται τα ζώα και τους φέρονται απάνθρωπα. Από την άλλη όλο και περισσότερος κόσμος ευαισθητοποιείται στη φροντίδα και στην προστασία των ζώων. Η πόλη έχει ευθύνη και οφείλει να τα προστατεύει.

Πώς είναι η δική σχέση σου με τα ζώα; Έχεις στο σπίτι κάποιο ζωάκι;

*Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να αποκτήσω ένα σκυλάκι αλλά ο ψυχαναγκασμός μου με την καθαριότητα και το φορτωμένο πρόγραμμά μου με κάνουν να κάνω πίσω ώστε να πάρω την τελική απόφαση.

***

• Διαβάστε επίσης:

“The Proof Show” με την ομάδα ValSia σε σκηνοθετική επιμέλεια Κωνσταντίνου Ασπιώτη