Τον γύρο του κόσμου κάνει η φωτογραφία ενός 22χρονου από την Αυστραλία που ρίσκαρε τη ζωή του για να σώσει τα κοάλα της περιοχής του, την ώρα που συγκλονίζει η είδηση για τον θάνατο μισό δισεκατομμυρίου ζώων από τις φωτιές.
Τα κοάλα της νότιας Αυστραλίας εξοντώθηκαν σε ευρεία κλίμακα στις αρχές του 20ου αιώνα λόγω της γούνας τους. Ωστόσο ο πληθυσμός του είδους τις τελευταίες δεκαετίες ανανεώθηκε σε κάποιο βαθμό. Σήμερα τα κοάλα είναι σχεδόν απειλούμενο είδος. Οι μεγάλες πυρκαγιές όμως που μαίνονται στην Αυστραλία από τον Σεπτέμβριο του 2019 επέφεραν στα ντροπαλά και πράα αυτά ζώα ένα ανυπολόγιστο πλήγμα.
Μόνο στην περιοχή του Πορτ Μάκαρι, οι ειδικοί θεωρούν ότι περισσότερα από 350 κοάλα χάθηκαν στην πυρκαγιά, από τα οποία κάποια κάηκαν ζωντανά.
Ο Patrick Boyle μοιράστηκε μια φωτογραφία στο Instagram που απεικονίζει τον ίδιο να έχει στην αγκαλιά του ένα κοάλα που κινδύνευε από τις φλόγες στο East Gippsland.
“Βρήκα ένα κοάλα και το πήγα κατευθείαν στο καταφύγιο της άγριας φύσης”, είπε σε ειδησεογραφικό ιστότοπο της Νέας Ζηλανδίας. “Βρήκα πάνω από 10 που ήταν νεκρά και άλλα πέντε που είναι ζωντανά και υγιή προς το παρόν”, συμπλήρωσε.
Ο 22χρονος Patrick δήλωσε επίσης πως είναι “από τους τελευταίους ανθρώπους που θα περίμενε κανείς να βοηθήσει αυτά τα ζώα” και πρόσθεσε πως οι πολίτες αναλαμβάνουν πραγματική δράση.
Όσο για την απόφασή του να μείνει πίσω μετά το πέρασμα της φωτιάς από την πόλη του, είπε ότι δεν ήταν δύσκολη. “Καθένας κάνει ό,τι μπορεί για τον άλλον, συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
Ταυτόχρονα, έκκληση για βοήθεια απευθύνει το πάρκο άγριας ζωής Kangaroo Island στην Αυστραλία καθώς χθες δεκάδες κοάλα και άλλα ζώα έφτασαν σοβαρά τραυματισμένα στις εγκαταστάσεις τους. Σε μια από τις καταστροφικότερες μέρες, με τις πυρκαγιές να σαρώνουν μεγάλο τμήμα της χώρας, κάτοικοι έσπευδαν στο πάρκο μεταφέροντας κοάλα στην αγκαλιά τους ή μέσα σε κιβώτια.
Πολλά από τα μαρσιποφόρα υπέφεραν από σοβαρά εγκαύματα ή αφυδάτωση. Το Kangaroo Island, το μικρό νησί της Αυστραλίας, πέρασε δραματικές στιγμές καθώς οι φωτιές αναζωπυρώθηκαν και απείλησαν με αφανισμό μεγάλο μέρος της πανίδας. Εκτιμάται πως ο μισός πληθυσμός των κοάλα στην περιοχή χάθηκε στις φλόγες.
Χιλιάδες εκτάρια έχουν γίνει στάχτη και αυτή τη στιγμή τα κοάλα που φροντίζονται στο πάρκο είναι εκατοντάδες. Το πάρκο άγριων ζώων έχει δημιουργήσει μια καμπάνια μέσω GoFundMe για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της θεραπείας των ζώων.
«Τις τελευταίες μέρες έχουμε αρχίσει να λαμβάνουμε έναν μεγάλο αριθμό τραυματισμένων κοάλα, μαζί με άλλα είδη που επλήγησαν σημαντικά», αναφέρει η σελίδα. «Αντιμετωπίζουμε αυτά τα θύματα όσο καλύτερο μπορούμε για να προσφέρουμε ανακούφιση από τον πόνο, αντιβιοτικά, θεραπεία πληγών και βασικές απαιτήσεις διατροφής».
Ωστόσο οι δύσκολες μέρες δεν θα είναι οι τελευταίες εκτιμούν οι ειδικοί, που πιστεύουν πως το επόμενο διάστημα θα δεχθούν και άλλα ζώα που υποφέρουν από τραύματα και εγκαύματα.
Ο Guardian μεταδίδει πως αγρότες στο νησί πυροβολούσαν πολλά πρόβατα που τραυματίστηκαν σοβαρά από την πυρκαγιά, καθώς η μικρή κοινότητα προετοιμάζεται για πιο επικίνδυνες μέρες. Οι πυροσβέστες στο νησί μάχονται τις πυρκαγιές πριν από τα Χριστούγεννα, οι οποίες ξεκίνησαν στο δυτικό άκρο και έκαψαν το ένα τρίτο περίπου, σκοτώνοντας δύο ανθρώπους και καταστρέφοντας τις δύο κύριες βιομηχανίες, τον τουρισμό και τη γεωργία.
Συγκλονίζει βίντεο που δείχνει, δεξιά και αριστερά κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στην πόλη Batlow, χιλιάδες καμένα κουφάρια κοάλα, καγκουρό και προβάτων, από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αυστραλία.
Ένα ανατριχιαστικό αποτύπωμα της φρίκης που ζει αυτές τις μέρες ολόκληρη η Αυστραλία, με τη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Νότιας Ουαλίας να έχει πληγεί περισσότερο από κάθε άλλη.
Οι δασικές πυρκαγιές πρωτοφανούς έκτασης και σφοδρότητας έχουν προκαλέσει τον θάνατο 24 ανθρώπων, με το νούμερο να αναμένεται, δυστυχώς, να αυξηθεί, ενώ υπολογίζεται ότι στις φωτιές έχουν χαθεί περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο ζώα!
Εκατοντάδες ιδιοκτησίες, επίσης, καταστράφηκαν και ένας άνθρωπος, πρόσφατα, έχασε τη ζωή του στην προσπάθειά του να σώσει το σπίτι ενός φίλου του…
Η θερμοκρασία, δε, σε πολλά σημεία αγγίζει τους 50 βαθμούς Κελσίου και όλοι εύχονται να βρέξει, προκειμένου να σταματήσει η κόλαση…
Ένα διψασμένο κοάλα, το οποίο βοήθησε μία ομάδα ποδηλατών, συγκίνησε την Αυστραλία. Αυτήν την περίοδο, πέρα από τις άνευ προηγουμένου πυρκαγιές, η Αυστραλία μαστίζεται και από κύμα καύσωνα, με τη θερμοκρασία να «αγγίζει» και να ξεπερνά τους 40 βαθμούς Κελσίου. Καταβεβλημένο από τη ζέστη, το κοάλα βγήκε στον δρόμο όπου συνάντησε μία ομάδα ποδηλατών. Μέρος της ομάδας ήταν και η Anna Heusler, η οποία προσέφερε στο συμπαθέστατο ζώο λίγο νερό.
«Σταμάτησα με το ποδήλατό μου και περπάτησε προς το μέρος μου, λίγο γρήγορα για κοάλα, και καθώς του έδινα να πιει νερό από τα μπουκάλια μας, ανέβηκε στο ποδήλατο», περιέγραψε η ίδια μιλώντας στο 7News. «Κανείς μας δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο», τόνισε. Η Heusler ανέβασε εικόνες από τη συγκινητική στιγμή στο Instagram. Το διψασμένο κοάλα, το οποίο ευτυχώς δεν είχε εγκαύματα από τις πυρκαγιές της περιοχής, επέστρεψε με τη βοήθεια των ποδηλατών προσεκτικά πίσω στα δέντρα.
Οι μεγάλες πυρκαγιές που πλήττουν την Αδελαΐδα έχουν κάψει 25.000 εκτάρια γης αφήνοντας χωρίς νερό και τροφή τα κοάλα, ενώ στην περιοχή επικρατούν και υψηλές θερμοκρασίες. Η Jane Brister που εργάζεται ως διασώστρια σε κέντρο για κοάλα εξήγησε ότι σε αυτό πλέον βρίσκονται 46 ζώα. Όπως σημείωσε, υπό κανονικές συνθήκες το κέντρο δεν φροντίζει τόσο μεγάλο αριθμό κοάλα ταυτόχρονα. Σύμφωνα με την ίδια, η αύξηση του αριθμού των φιλοξενούμενων ζώων οφείλεται στις πυρκαγιές.
«Ένα μεγάλο πρόβλημα που παρατηρούμε τώρα είναι ότι τα κοάλα έρχονται πεινασμένα… δεν υπάρχει φαγητό», είπε η Brister τονίζοντας ότι το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο καθώς σε πολλές περιπτώσεις τα ζώα εντοπίζονται ύστερα από αρκετές μέρες. Τα κοάλα τρώνε φύλλα ευκαλύπτου, αλλά χιλιάδες δέντρα έχουν καεί από τις πυρκαγιές στην Αυστραλία.
Εν τω μεταξύ πέθανε ο Lewis το κοάλα, το μαρσιποφόρο που διέσωσε μια γυναίκα μέσα από τις φλόγες την περασμένη εβδομάδα στην Αυστραλία.
Η κτηνίατρος του Νοσοκομείου για Κοάλα στην περιοχή Port Macquarie αποφάσισε να κάνει ευθανασία στο ζώο μετά τη διαπίστωση πως δεν πρόκειται να αναρρώσει ποτέ από τα εγκαύματά του.
«Προσφάτως αναφέραμε πως τα εγκαύματα ενδεχομένως να χειροτερέψουν πριν προλάβουν να καλυτερέψουν. Στην περίπτωση του Lewis, τα εγκαύματα χειροτέρεψαν και δυστυχώς δεν υπήρχε το ενδεχόμενο ανάρρωσης», αναφέρεται στην ανακοίνωση του νοσοκομείου. Η ίδια συμπλήρωσε: «Ο νούμερο ένα στόχος μας είναι να ζουν όσο το δυνατόν καλύτερα τα ζώα. Σκεπτόμενοι με αυτό τον τρόπο, λάβαμε τη συγκεκριμένη απόφαση». Ο Lewis φαίνεται πως ήταν περίπου 14 ετών, σύμφωνα με το δημοσίευμα του CNNi.
Μαρσιποφόρο φυτοφάγο ζώο
Το κοάλα (Φασκόλαρκτος ο στακτόχρους – Phascolarctos cinereus) είναι μαρσιποφόρο φυτοφάγο ζώο που ζει στην Αυστραλία, μόνος εκπρόσωπος της οικογένειας φασκολαρκτίδες.
Το κοάλα απαντάται σε ολόκληρη την ανατολική ακτή της Αυστραλίας, από την Αδελαΐδα μέχρι το νότιο τμήμα της χερσονήσου Κέιπ Γιορκ, και στην ενδοχώρα σε βάθος που εξαρτάται από την παρουσία βροχών που μπορούν να συντηρήσουν δάση ευκαλύπτου, τα φύλλα του οποίου αποτελούν και την αποκλειστική τροφή του. Τα κοάλα της νότιας Αυστραλίας εξοντώθηκαν σε μεγάλη κλίμακα στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά ο πληθυσμός του είδους ανανεώθηκε σε κάποιο βαθμό. Σήμερα τα κοάλα είναι σχεδόν απειλούμενο είδος.
Ονομασία
Η λέξη κοάλα προέρχεται από τη λέξη γκούλα της διαλέκτου Νταρούκ. Άλλη ονομασία που δόθηκε στο ζώο από τους πρώτους Ευρωπαίους αποίκους, ήταν «η ντόπια αρκούδα». Καμιά φορά καλείται και σήμερα «αρκούδα κοάλα» παρότι δεν έχει σχέση με το είδος των αρκτιδών, που είναι ζώα πλακουντοφόρα. Η επιστημονική ονομασία του κοάλα προέρχεται από την ελληνική λέξη «φάσκολος» που σημαίνει «σάκος, μάρσιπος», και από τη λέξη «άρκτος» που σημαίνει «αρκούδα». Το επίθετο “cinereus” προέρχεται από τη λατινική και σημαίνει «στακτόχρους».
Χαρακτηριστικά
Το κοάλα μοιάζει πολύ στην εμφάνιση με τον φασκωλόμυ (γουόμπατ), που είναι ο πιο κοντινός του συγγενής, αλλά έχει παχύτερο κι απαλότερο τρίχωμα, πολύ μεγαλύτερα αυτιά, και μακρύτερα άκρα, τα οποία έχουν πέντε δάχτυλα το καθένα με μεγάλα, κοφτερά νύχια για να το βοηθούν στο σκαρφάλωμα. Το χρώμα του ποικίλλει από ασημένιο σε καφέ. Είναι εύκολα αναγνωρίσιμο από το δυνατό, κοντό σώμα και το μεγάλο κεφάλι του με στρογγυλά, τριχωτά αυτιά και τη μεγάλη, σε σχήμα κουταλιού, μύτη του. Το βάρος ποικίλλει: ένα μεγάλο νότιο αρσενικό μπορεί να ζυγίζει 14 κιλά, ενώ ένα μικρό βόρειο θηλυκό μπορεί να ζυγίζει 5 κιλά. Το ύψος τους διαφέρει ανά περιοχή. Στις νότιες περιοχές είναι ψηλότερα και είναι κατά μέσο όρο 78 εκατοστά για τα αρσενικά και 72 εκατοστά για τα θηλυκά.
Το κοάλα έχει ασυνήθιστα μικρό εγκέφαλο, με 40% της κρανιακής κοιλότητας να καταλαμβάνεται από υγρό. Είναι το μόνο ζώο στη γη με τόσο ελαττωμένο εγκέφαλο.
Σε γενικές γραμμές είναι ζώο σιωπηλό, αλλά τα αρσενικά μπορούν να παράγουν κατά την εποχή του ζευγαρώματος ένα πολύ ηχηρό κάλεσμα που ακούγεται μέχρι ένα χιλιόμετρο μακριά. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τη διάρκεια ζωής των κοάλα, πάντως σε αιχμαλωσία φτάνουν την ηλικία των 15 ετών.
Κύκλος ζωής
Τα θηλυκά φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα σε ηλικία 2-3 ετών. Εάν είναι υγιές, το θηλυκό μπορεί να γεννήσει ένα μικρό κάθε χρόνο επί 12 χρόνια. Η κύηση διαρκεί 35 μέρες και τα δίδυμα είναι σπάνια. Το ζευγάρωμα γίνεται μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου, που είναι το καλοκαίρι του νοτίου ημισφαιρίου.
Το μικρό κοάλα, που καλείται joey, είναι τυφλό και δεν έχει τρίχωμα και αυτιά. Κατά τη γέννησή του έχει το μέγεθος φασολιού. Αμέσως σκαρφαλώνει μέχρι το μάρσιπο της μητέρας του, μπαίνει μέσα και προσκολλάται σε μια από τις δύο θηλές. Μένει κρυμμένο στο μάρσιπο για έξι μήνες, κατά τους οποίους τρέφεται μόνο με γάλα, και τότε αναπτύσσονται τα αυτιά, τα μάτια και η γούνα του. Τότε αρχίζει να εξερευνά έξω από τον μάρσιπο. Στις 30 εβδομάδες αρχίζει να τρώει το υδαρό έκκριμα της μητέρας του, που λέγεται «χυλός». Θα μείνει με τη μητέρα του για έξι ακόμα μήνες, καβαλώντας την πλάτη της, και τρώγοντας τόσο γάλα όσο και φύλλα, μέχρι να συμπληρώσει 12 μήνες. Με το συμπλήρωμα του έτους τα νεαρά θηλυκά φεύγουν σε γειτονικές περιοχές. Τα αρσενικά μένουν συχνά στην περιοχή της μητέρας τους, μέχρι τα δύο ή τρία χρόνια τους.
Τα κοάλα μπορεί να ζήσουν από 13 μέχρι 18 χρόνια στην άγρια φύση. Ενώ τα θηλυκά κοάλα συνήθως ζουν τόσο, τα αρσενικά πεθαίνουν πιο σύντομα λόγω των ριψοκίνδυνων ζωών τους. Τα κοάλα συνήθως επιβιώνουν από τις πτώσεις από τα δέντρα στα οποία σκαρφαλώνουν πάλι αμέσως, όμως οι τραυματισμοί και οι θάνατοι εξαιτίας των πτώσεων είναι συχνό φαινόμενο ειδικά σε άπειρα νεαρά κοάλα αλλά και σε αρσενικά που παλεύουν. Γύρω στα έξι χρόνια τους, τα δόντια τους αρχίζουν να φθίνουν και η ικανότητα μάσησης μειώνεται με αποτέλεσμα τα φύματα των δοντιών να αποτριβούν εντελώς και το ζώο να καταλήγει να πεθάνει από ασιτία.
Διατροφή και Συμπεριφορά
Το κοάλα τρέφεται σχεδόν εξ ολοκλήρου με φύλλα ευκαλύπτων. Αυτό είναι πιθανό να είναι μια εξελικτική προσαρμογή που εκμεταλλεύεται μια ειδάλλως ασυμπλήρωτη οικολογική θέση, δεδομένου ότι τα φύλλα ευκαλύπτων είναι χαμηλά στην πρωτεΐνη, υψηλά σε εύπεπτες ουσίες, και περιέχουν φαινολικές και τερπενιωνές ενώσεις που είναι τοξικές στα περισσότερα είδη.
Το κοάλα έχει ένα πολύ χαμηλό μεταβολισμό για θηλαστικό (που απαιτεί ενέργεια) και στηρίζεται ακίνητο για περίπου 19 ώρες ημερησίως, κοιμισμένο το μεγαλύτερο μέρος εκείνου του χρόνου. Το κοάλα ξοδεύει περίπου 3 με 5 ώρες των ωρών που δραστηριοποιείται τρώγοντας. Τρώει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, αλλά συνήθως τη νύχτα. Ένα μέσο κοάλα τρώει 500 γραμμάρια φύλλα ευκαλύπτου κάθε ημέρα, μασώντας τα στα ισχυρά σαγόνια του σε μια πολύ λεπτή κόλλα πριν τα καταπιεί. Το συκώτι απενεργοποιεί τα τοξικά συστατικά έτοιμα για την έκκριση, και το οπίσθιο έντερο διευρύνεται πολύ για να εξαγάγει το μέγιστο ποσό θρεπτικής ουσίας από τη διατροφή κακής ποιότητας. Ένα μεγάλο μέρος αυτού γίνεται μέσω της βακτηριακής ζύμωσης: όταν τα μικρά απογαλακτίζονται, η μητέρα περνά κατ’ ασυνήθιστο τρόπο τα μαλακά περιττώματα, αποκαλούμενα «παπ», τα οποία είναι πλούσια σε αυτά τα βακτηρίδια, περνώντας κατά συνέπεια αυτές τις ουσιαστικές χωνευτικές ενισχύσεις στον απόγονό της. Το κοάλα θα φάει τα φύλλα ενός ευρέος φάσματος ευκαλύπτων, και περιστασιακά ακόμη και μερικών εξωτικών ειδών. Πολλοί παράγοντες καθορίζουν ποιο είδος από τα 800 είδη ευκαλύπτων θα φάει το κοάλα. Μεταξύ των δέντρων των αγαπημένων ειδών τους, εντούτοις, ο σημαντικότερος παράγοντας που καθορίζει ποια μεμονωμένα δέντρα το κοάλα θα επιλέξει είναι η συγκέντρωση μιας ομάδας φαινολικών τοξινών.
Κατάσταση προστασίας
Κατά τις αρχές του 20ού αιώνα το κοάλα κυνηγήθηκε μέχρι εξαφάνισης, κυρίως για τη γούνα του. Στα πρόσφατα χρόνια, κάποιες αποικίες χτυπήθηκαν σοβαρά από ασθένειες, ιδιαίτερα από τα χλαμύδια. Τα κοάλα χρειάζονται μεγάλες και υγιείς δασώδεις περιοχές, και ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις μέσω των διαδρόμων των δέντρων, σε αναζήτηση νέων περιοχών και συντρόφων. Ο ολοένα αυξανόμενος ανθρώπινος πληθυσμός στις παράκτιες περιοχές συνεχίζει να κόβει τους διαδρόμους αυτούς με την αγροτική και οικιστική ανάπτυξη, τη δασοπονία και την κατασκευή δρόμων, αφήνοντας τις αποικίες των κοάλα σε όλο και θαμνώδεις περιοχές που όλο και μειώνονται.
Τα κοάλα ζουν σε 4 αυστραλιανές πολιτείες. Υπό την πολιτειακή νομοθεσία, το είδος χαρακτηρίζεται ως «τρωτό» στη βιοπεριοχή του νοτιοανατολικού Κουίνσλαντ και στη Νέα Νότια Ουαλία και «σπάνιο» στη Νότια Αυστραλία. Η εθνική κατάσταση του είδους τελεί υπό αναθεώρηση. H IUCN κατατάσσει το είδος στα σχεδόν απειλούμενα.
Αποτυπώματα
Το κοάλα είναι από τα λίγα θηλαστικά (εκτός των πρωτευόντων) που έχουν δακτυλικά αποτυπώματα. Μάλιστα, τα αποτυπώματά του μοιάζουν τόσο πολύ με τα ανθρώπινα, που ακόμα και με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσουμε.
Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι τα σημάδια στα χέρια των κοάλα φαίνεται να έχουν εξελιχθεί ανεξάρτητα. Στο εξελικτικό δέντρο της ζωής, τα πρωτεύοντα και τα μαρσιποφόρα, πρόγονοι των σύγχρονων κοάλα εξελίχθηκαν διαφορετικά πριν από 70.000.000.
Ωστόσο πιστεύεται ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα των κοάλα αναπτύχθηκαν πιο πρόσφατα, επειδή οι περισσότεροι από τους στενούς συγγενείς τους (όπως τα wombats και τα καγκουρό) δεν έχουν.
Ο λόγος για τον οποίο έχουμε δακτυλικών αποτυπώματα, είναι και το μοναδικό κοινό της εξέλιξής μας με τα κοάλα: Το σκαρφάλωμα. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, τα δακτυλικά αποτυπώματα είναι «μια προσαρμογή στο γράπωμα, η οποία παράγει πολλαπλές μηχανικές αλλαγές στο δέρμα».
