Tης Ειρήνης Αϊβαλιώτου
Το σκηνικό ένας κινηματογράφος που προβάλλει ταινίες πορνό σε μια μίζερη κωμόπολη της κεντρικής Αγγλίας, κάπου στη δεκαετία του ‘60. Οι «επιχειρηματίες», δύο αδέρφια χρεωμένα μέχρι τα αυτιά στους νονούς της περιοχής που τους πουλάνε προστασία και δύο υπάλληλοί τους, losers γενικών καθηκόντων, αποφασίζουν να κρατήσουν όμηρο έναν αρχινονό που φτάνει απ’ το Λονδίνο, μπαίνει τυχαία στον κινηματογράφο τους και ζητά να πιει ένα ουίσκι. Εκτός από ποτό, τους ζητά και μία συνοδό. Επιπλέον, γεγονός που περνά ολωσδιόλου απαρατήρητο, δείχνει κάτι να τον απασχολεί. Στόχος της ομηρείας να πάρουν τα λύτρα, να τον παραδώσουν στους δικούς του, να ξεχρεώσουν και να αλλάξουν τη ζωή τους. Από εδώ αρχίζουν όλα… Διότι κάποιοι αφελείς πιστεύουν πως το να υλοποιείς σενάρια είναι εύκολη υπόθεση…
Το “Κρέας” του Peter Straughan, που παρουσιάζεται στο «Αγγέλων Βήμα», είναι ένα έργο απόλυτα ψυχαγωγικό, δίχως όμως αυτό να αποκλείει και τη στοχαστικότητά του. Από τις λίγες φορές που μια μαύρη κωμωδία πετυχαίνει τους στόχους της και στα δύο επίπεδα. Μια πνευματώδης ιστορία, στην οποία ενυπάρχει κάτι το τραχύ και υπέροχα ασεβές.
Το “Κρέας” είναι ένα θεατρικό έργο με καταπληκτικούς ανδρικούς ρόλους, γραμμένο από το σπουδαίο σεναριογράφο Πήτερ Στρόαν, γνωστό για το «The Men Who Stare at Goats» και το «Tinker, Tailor, Soldier, Spy», για το οποίο βραβεύθηκε με Όσκαρ.
Οι χαρακτήρες είναι ονειροπόλοι και κωμικοί: ορφανά αγόρια, δήθεν μαφιόζοι, άνδρες που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν τη δύναμή τους, επιδεικνύοντας επιθετική και απειλητική συμπεριφορά και πουλώντας ζοριλίκι. Όλοι τους με γοητευτικά τσαλακωμένο ύφος, δέσμιοι των πόθων τους και ανυπόφορα τρωτοί.
Η ιστορία στον πυρήνα της είναι ένας γρίφος: Γίνονται Χριστούγεννα σε ένα τσοντοσινεμά και μάλιστα Χριστούγεννα που τα γιορτάζουνε… Εβραίοι; Πώς μπορεί κανείς να σταματήσει να είναι «κρέας»; Ή, τέλος πάντων, πώς μπορεί κανείς να σταματήσει να είναι αυτό που είναι και να γίνει κάτι άλλο;
Στο έργο προβάλλεται η σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας, αυτή της διαφθοράς και της παρανομίας, καθώς και οι ποικίλες σχέσεις των χαρακτήρων με την εγκληματικότητα ή η ελαστική τους συνείδηση. Δεν υπάρχει ο κάθετος διαχωρισμός του καλού ή του κακού. Τα παιχνίδια διεξάγονται στις σκιές και το ημίφως, η πορεία προς τη λύση του εγκλήματος σημαδεύεται από καταλυτικές αποκαλύψεις όσον αφορά τη φύση των ηρώων.
Το ρήγμα πάντως παραμένει αγεφύρωτο, οι ισορροπίες διαταράσσονται χωρίς να επανέρχονται, όσο για το «χάπι εντ» θα ψάξετε να το βρείτε.
Το κείμενο σε ωραία ελληνικά, αφού η μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα – Καλογήρου κάνει θαύματα, είναι πλούσιο σε πλοκή και μυστήριο. Τα σκηνικά του Χρήστου Κωνσταντέλλου αναπαριστούν πιστά την ατμόσφαιρα ενός πορνο-κινηματογράφου της δεκαετίας του ’60. Τα δε κοστούμια έχουν την απαραίτητη ειρωνεία και πληθωρικότητα.
Με εξαιρετική σκηνοθετική καθοδήγηση από τον Ιωσήφ Βαρδάκη και εκτέλεση ερμηνειών από τους πέντε ηθοποιούς, η παράσταση γίνεται ένα παιχνίδι αλληλεπιδράσεων αντίθετων δυνάμεων που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς.
Ο Γιάννης Μάνιος δίνει μια προσεγμένη ερμηνεία, αποφεύγοντας τα τετριμμένα κλισέ. Ο έμπειρος Ακίνδυνος Γκίκας έχει όλη τη σοβαρότητα, το χιούμορ, το συναίσθημα και το ρυθμό που απαιτεί το noir.
O Δημήτρης Λιακόπουλος είναι σαρκαστικός και αυθεντικός. Στήνει ενδιαφέρουσες σκηνές με ένταση και τόλμη. Ο Νικόλας Μπράβος έχει γοητεία και ταλέντο, ερμηνεύει δε έναν απαιτητικό ρόλο με τη σωστή δόση κωμικότητας και άψογο ρεαλισμό. Ο Κωνσταντίνος Μούτσης είναι επίσης πολύ καλός, ανεπιτήδευτος, καθημερινός και λιτός.
Συνοπτικά μια διασκεδαστική παράσταση με ωραία σκηνοθεσία, εξωτερική εμφάνιση εμπορικής συνταγής, βάθος όμως ανεξάρτητης, ανατρεπτικής και ευφυώς ευρηματικής ανάγνωσης…
Tαυτότητα παράστασης
“Κρέας”
του Peter Straughan (Πήτερ Στρόαν)
Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Σκηνοθεσία: Ιωσήφ Βαρδάκης
Σκηνικά/Κοστούμια: Χρήστος Κωνσταντέλλος
Παίζουν:
Γιάννης Μάνιος
Ακίνδυνος Γκίκας
Δημήτρης Λιακόπουλος
Νικόλας Μπράβος
Κωνσταντίνος Μούτσης
* Στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα»
* Καλλιτεχνική Περίοδος Οκτωβρίου 2014 – Ιουνίου 2015. Θεματική Ενότητα: Noir
