«Πού ‘σαι Θανάση»
Του Γιώργου Ζαμπέτα και του Μπάμπη Βασιλειάδη
Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά
όλες τις συνοικίες
δε θέλω πολυτέλειες
και πολυκατοικίες
Είχα έναν παλιόφιλο
τα ίχνη του έχω χάσει
σ’ ένα στέκι απόμερο
το στέκι του Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
Ήθελα να σ’ αντάμωνα…
Πού ‘σαι Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει
Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
Το Μάνθο το Θεμιστοκλή
και την παλιά παρέα
Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ’ ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει…
***
«Που να βρείς Θανάση»
Του Άκη Πάνου
Πού να βρεις Θανάση
Πού να βρεις Θανάση
Πού να βρεις Θανάση
άλλονε Θανάση
να σου δώσει βάση και να σε διαβάσει
Πού να βρεις Μελέτη
Πού να βρεις Μελέτη
Πού να βρεις Μελέτη
άλλονε Μελέτη
μοναξιά ο βίος, καταδίκη σκέτη
Πού να βρεις Θοοδόση
Πού να βρεις Θοδόση
Πού να βρεις Θοοδόση
άλλονε Θοδόση
με την ίδια τρέλα και στην ίδια δόση…
***
«Ο κυρ – Θάνος…»
Του Γρηγόρη Μπιθικώτση και του Κώστα Βίρβου
Ο κυρ Θάνος πέθανε παραπονεμένος
ώρα δυο στο καπηλειό του Χατζηθωμά.
Τελευταία πέρναγε φτώχειες ο καημένος
κι είχε βάλει ενέχυρο και τον μπαγλαμά.
Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του
που τού ‘φτιαχνε το κέφι του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε.
Κάποιος αν του πλήρωνε κάτι λίγα χρέη
θα ‘χε τ’ οργανάκι του, θα ‘ταν στη ζωή.
Μα κανείς δεν ρώτησε, τάχα γιατί κλαίει.
Τον καημό του αλλουνού ποιος τον εννοεί;
Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του
που τού ‘φτιαχνε το κέφι του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε…
