23.3 C
Athens
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Τα ζωγραφιστά πρόσωπα του Μιχάλη Καλιότσου

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Ο αξιόλογος και πολυσύνθετος Μιχάλης Καλιότσος πριν από την πανδημία της covid-19 έπαιζε στον αριστουργηματικό “Άνθρωπο Ελέφαντα” του Bernard Pomerance σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη στο θέατρο Vault έχοντας λάβει πολύ καλές κριτικές για την ερμηνεία του ως Κύριος Γκομ. Αυτή την περίοδο, μιας και υπάρχει μια γενική σιγή, γράφει δύο θεατρικά έργα. Το ένα εκ των οποίων έχει τον τίτλο: “Οι άνδρες της σουίτας 352″ σε συνεργασία με τον ζωγράφο Κώστα Λάκη.

Επίσης αυτή τη χρονιά, μια χρονιά που οι καλλιτέχνες χρειάζονται τη στήριξή μας περισσότερο από ποτέ, ο Μιχάλης Καλιότσος συνεχίζει το δημιουργικό του ταξίδι στον χώρο των τεχνών. Το ταλέντο του, η ιδιοσυγκρασία του και η κοινωνική του ευαισθησία τον οδήγησαν στην τέχνη της ζωγραφικής, με την οποία έχει μια σχέση από την ηλικία των 8 του χρόνων, όταν ο ζωγράφος τοπίων παππούς του θέλησε να τον μάθει να ζωγραφίζει έξι δελφίνια μπερδεμένα μεταξύ τους με μια κίνηση χωρίς να σηκώνει το μολύβι από το χαρτί. Έκτοτε απέκτησε μια στενή επαφή με τις… μπογιές, περνούσε καιρός, τις άφηνε αλλά πάντα τις ξανάπιανε.

«Κάτι που θυμάμαι από παλιά και το έχω κρατήσει είναι ότι μικρός περνούσα από κάποιο σπίτι της γειτονιάς μου και οι γειτόνισσες ψιθύριζαν “να κοίτα περνάει ο τρελοζωγράφος”», εξομολογείται. Σίγουρα η διάθεσή τους ήταν να τον υποτιμήσουν, πράγμα που βεβαίως δεν κατάφεραν γιατί αυτό τον έκανε να νιώσει μεγαλύτερη αγάπη για τα σκίτσα του. «Ήταν σαν να έπρεπε να τα προστατεύσω, να τους δώσω την ευκαιρία να υπάρχουν κι αυτά μέσα σε έναν συνηθισμένο κόσμο», λέει χαρακτηριστικά.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή ειδικά την περίοδο αισθάνεται περισσότερο ζωγράφος πάρα ηθοποιός.

Η εκφραστική του προσέγγιση έδωσε μια σειρά από δυναμικά έργα με έντονο το αντισυμβατικό στοιχείο. Πάνω απ’ όλα, ζωγραφίζει πολλά και εντυπωσιακά πορτρέτα. Σαρκαστικά και αλληγορικά. Στα έργα του σχηματοποιεί το συναίσθημα μέσα από έντονες πινελιές. Στην εξαίρετη εικαστική δουλειά του Μιχάλη Καλιότσου ξεχειλίζουν τα συναισθήματα, και ο ίδιος καταφέρνει να αποτυπώσει την έκφραση, το βλέμμα, την κίνηση στις προσωπογραφίες του και να τις γεμίσει φως και χρώμα.

Στη συνέντευξη που παραχωρεί στο catisart.gr, εύχεται το 2021 να είναι μια χρονιά που θα εξαλείψει τον φόβο της επαφής με τον άλλον, να είναι ανοιχτή σε ταξίδια, θέατρο, τέχνες και σύντομα να ξαναβρεθεί, όπως και όλοι οι συνάδελφοί του, στη σκηνή.

“Θα μπορούσα σίγουρα να είχα γίνει ζωγράφος αλλά στράφηκα τελικά στο θέατρο. Ωστόσο αν παραβλέψεις τους τίτλους δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι ζωγράφος. Οποιοσδήποτε είναι ζωγράφος όταν μια εσωτερική ανάγκη σε κάνει να θέλεις να ζωγραφίσεις. Το ίδιο και με το θέατρο. Ηθοποιό δεν σε κάνει ένα πτυχίο αλλά η ενασχόλησή σου με αυτό”, δηλώνει.

 

 

Μιχάλη, ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την τέχνη της ζωγραφικής;

*Η πρώτη μου ουσιαστική επαφή με τη ζωγραφική ήταν σε ηλικία 8 χρόνων όταν ο παππούς μου ήθελε να με μάθει να ζωγραφίζω έξι δελφίνια μπερδεμένα μεταξύ τους με μια κίνηση χωρίς να σηκώνω το μολύβι από το χαρτί. Όταν το έμαθα, το έδειχνα στους φίλους μου και τους προκαλούσα να το φτιάξουν αλλά φυσικά δεν τα κατάφερναν και μου ζητούσαν να τους μάθω το κόλπο. Έκτοτε είχα πάντα σχέση με τις μπογιές, περνούσε καιρός αλλά τις ξανάπιανα. Πήγαινα, θυμάμαι, εξοχή και ζωγράφιζα. Πολλές φορές δεν ακολουθούσα τις εκδρομές του σχολείου, προτιμούσα να χάνομαι μόνος στο βουνό με τα χρώματά μου. Θα μπορούσα σίγουρα να είχα γίνει ζωγράφος αλλά στράφηκα τελικά στο θέατρο. Ωστόσο αν παραβλέψεις τους τίτλους δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι ζωγράφος. Οποιοσδήποτε είναι ζωγράφος όταν μια εσωτερική ανάγκη σε κάνει να θέλεις να ζωγραφίσεις. Το ίδιο και με το θέατρο. Ηθοποιό δεν σε κάνει ένα πτυχίο αλλά η ενασχόλησή σου με αυτό. Η αλήθεια είναι ότι αυτή την περίοδο αισθάνομαι περισσότερο ζωγράφος πάρα ηθοποιός.

 

 

Σχετικά με την ενασχόλησή σου με τη ζωγραφική, τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

*Κάτι που θυμάμαι από παλιά και το έχω κρατήσει είναι ότι μικρός περνούσα από κάποιο σπίτι της γειτονιάς μου και οι γειτόνισσες ψιθύριζαν “να κοίτα περνάει ο τρελοζωγράφος”. Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί με χαρακτήριζαν έτσι αφού κάνεις δεν ήξερε ότι ζωγραφίζω. Η διάθεσή τους σίγουρα ήταν να με υποτιμήσουν αλλά αυτό με έκανε να νιώσω μεγαλύτερη αγάπη για τα σκίτσα μου. Ήταν σαν να έπρεπε να τα προστατεύσω, να τους δώσω την ευκαιρία να υπάρχουν κι αυτά μέσα σε έναν συνηθισμένο κόσμο.

Η ζωγραφική είναι μια μορφή θεάτρου;

*Ένα έργο. Ο καμβάς είναι η σκηνή και μέσα σε αυτό έχεις να δημιουργήσεις έναν κόσμο. Μια φιγούρα, ένα πρόσωπο που υπάρχει μέσα σε ένα χώρο. Του δίνεις μια ιστορία με τα χρώματα, το βλέμμα, τα ρούχα που θα του φορέσεις, μέχρι να φτιάξεις ένα χαρακτήρα, ένα ρόλο. Να του δώσεις παρελθόν, παρόν και μέλλον.

 

 

Τι σημαίνουν για σένα τα πρόσωπα;

*Με απασχολούν τα πρόσωπα! Αυτή είναι κυρίως η ζωγραφική μου. Ένα πρόσωπο είναι ένας ολόκληρος κόσμος συναισθημάτων. Πάντα πρόσεχα τα πρόσωπα και τη στάση του σώματος που κρατούν οι άνθρωποι σε διάφορες περιστάσεις. Τα δικά μου πρόσωπα έχουν θραύσματα, ρωγμές, είναι σα να ζουν με το ένα πόδι ανάμεσά μας και παράλληλα σε έναν άλλο πιο μαγικό κόσμο. Αν και εκτιμώ βαθύτατα τον ρεαλισμό στη ζωγραφική, ωστόσο το ένστικτό μου με πηγαίνει περισσότερο προς το ασαφές, με ενδιαφέρει το πρόσωπο που δεν είναι ευανάγνωστο με την πρώτη ματιά.
Τα πρόσωπά μου υποφέρουν με έναν κάπως διασκεδαστικό τρόπο, είναι συνήθως μοναχικά αλλά έχουν κατακτήσει τη μοναχικότητά τους.

 

 

Πώς ξεκινάς ένα έργο;

*Δεν ξέρω τι θα ζωγραφίσω στην αρχή. Με πηγαίνει το χρώμα, η πινελιά σε αυτό που θα σχηματιστεί και μετά ακολουθώ το ένστικτο. Πολλές φορές ζωγραφίζω με τα δάχτυλα χωρίς πινέλα. Μου αρέσει πολύ αυτό, με απελευθερώνει. Είναι σαν να ζωγραφίζω έτσι “ξυπόλητος”. Το χρώμα αγγίζει απευθείας το δέρμα μου, έρχομαι αντιμέτωπος με τα φυσικά υλικά της μπογιάς, τα αισθάνομαι στα χέρια μου με τη μυρωδιά και την υφή και είναι σαν να μιλάει το ίδιο το χρώμα και να λέει “τώρα που με αισθάνεσαι στο δέρμα σου πώς θα με χειριστείς; Το πάνω χέρι σε αυτή τη σχέση έχει η μπογιά κι εγώ την ακολουθώ.
Φυσικά και αυτή τη διαδικασία τη συνδυάζω πάλι με το θέατρο. Ως μια μορφή πρόβας. Για να δώσεις ευκαιρία σε ένα ρόλο να σου αποκαλύψει τις κρυφές του πλευρές πρέπει να είσαι ανοιχτός από την αρχή χωρίς περιορισμούς και καθορισμένες κατευθύνσεις. Ίσως έτσι να σου φανερωθεί αυτό που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι υπάρχει. Λέω πράγματα χιλιοειπωμένα, όμως όταν αγαπάς κάτι το λες και το ξαναλές για να το κατανοήσεις καλύτερα εσύ ο ίδιος. Δεν ξέρω πραγματικά αν τα έργα μου έχουν ενδιαφέρον ή αν θεωρούνται έργα “υψηλής τέχνης” και δεν με απασχολεί αυτό. Ξέρω ότι τη στιγμή που ζωγραφίζω σκέφτομαι το αύριο πιο φωτεινό και αυτό μου αρκεί. Θυμάμαι που έλεγε ο Τσαρούχης: “Η ζωγραφική είναι η ζωή με χρώματα. Είναι οι εμπειρίες της ζωής που μας επέτρεψαν να τις ζωγραφίσουμε”. Έλεγε επίσης ότι “…η τέχνη κάνει πράγματα με τα οποία ξεχνά κανείς τον θάνατο. Όταν δεν τον ξεχνάς, είναι κακή η τέχνη. Αποτυχημένη”.

 

 

Ποια είναι η τα υλικά που χρησιμοποιείς και ποια τα θέματα που κυρίως σε ενδιαφέρουν στη ζωγραφική;

* Τα πρόσωπα έχουν μαζί παιδικότητα και φθορά, δράμα και κωμωδία ταυτόχρονα. Συνήθως χρησιμοποιώ ακρυλικά και πενάκια. Παλιότερα ζωγράφιζα με μελάνια.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ζωγράφοι και ποιοι ζωγράφοι σε επηρέασαν;

*Ο πρώτος που με επηρέασε ήταν ο παππούς μου, ο Μιχάλης Καλιότσος, ζωγράφος του τοπίου. Μου αρέσουν πολλοί ζωγράφοι και διαφορετικοί μεταξύ τους. Η κινηματογραφική μοναξιά του Έντουαρντ Χόπερ, τα θολά πρόσωπα του Γιώργου Μπουζιάνη, η θεατρικότητα και ο ερωτισμός του Γιάννη Τσαρούχη, η πολιτική διάσταση του Γκέρχαρντ Ρίχτερ, τα τρωτά πρόσωπα του Γκέοργκ Μπάζελιτς και πολλοί άλλοι ζωγράφοι με εμπνέουν συνεχώς. Εμπνέομαι από καθετί που μου μιλάει κατευθείαν στην ψυχή, ακόμη και από τις παιδικές ζωγραφιές εμπνέομαι που τις θεωρώ εξαιρετικές πολλές φορές.

 

 

Υπάρχουν έργα σου που κρύβουν προσωπικές ιστορίες;

*Όλα τα έργα των καλλιτεχνών πιστεύω κρύβουν προσωπικές ιστορίες είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Ιστορίες που σε έχουν στιγματίσει, σε έχουν στενοχωρήσει ή προβληματίσει, με κάποιον τρόπο εισχωρούν στο βαθύ εαυτό σου και σου καθορίζουν τον τρόπο που θα χειριστείς την τέχνη σου.

Πώς θα συμβόλιζες τη σημερινή κατάσταση;

*Σαν ένα ενεργό ηφαίστειο πριν από την έκρηξη. Υπάρχει μια γενική σιγή, οι άνθρωποι κινούνται όλο και λιγότερο και σκέφτονται περισσότερο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό όμως αν, λόγω των περιοριστικών μέτρων, δεν βρεθεί λύση να γίνουν οι σκέψεις πράξη, αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να βραχυκυκλώσει τους ανθρώπους, να τους κάνει μη παραγωγικούς. Η οικονομία θα ατονήσει σημαντικά, η αυτοέκφραση στις τέχνες θα χαθεί και το ηφαίστειο θα εκραγεί.

 

 

Τι πολιτιστικό δρώμενο θα ταίριαζε στους καιρούς που ζούμε;

*Να καταγράφονται οι σκέψεις μας πάνω στο σώμα μας με χρώματα και με ένα πρόγραμμα που θα κατεβάζεις να βλέπουν οι συνδρομητές on line τους “πίνακες” που φτιάχνουν οι σκέψεις μας.

Τι λένε οι συνάδελφοί σου ηθοποιοί για τα έργα σου;

*Συνήθως ακούω σχόλια από ανθρώπους, φίλους ή γνωστούς, που δεν είναι ηθοποιοί. Ένα που έχω κρατήσει είναι από κάποιο φίλο του Facebook, που μου έγραψε σε μήνυμα ότι η ζωγραφική μου του βγάζει μια μελαγχολία αλλά ο τρόπος που χειρίζομαι τα χρώματα του προσθέτει και μια παιδικότητα που φέρνει την ισορροπία. Ένας σκηνοθέτης της τηλεόρασης μου είπε ότι διακρίνει στα έργα μου μια προσπάθεια απόκρυψης της ευαισθησίας μου με έντονα χρώματα και άλλα διάφορα. Μιας όμως και αναφερθήκατε στους ηθοποιούς θα ήθελα να πω ότι πολλοί ηθοποιοί που ασχολούνται με το θέατρο και την τηλεόραση δεν παρατηρούν σχεδόν καθόλου τη ζωγραφική ως τέχνη. Δεν ασχολούνται με αυτήν. Είναι σα να μην τους ενδιαφέρει και μου φαίνεται αδιανόητο ως καλλιτέχνης να μην έχεις το ανάλογο ενδιαφέρον και για άλλες τέχνες ως πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τους ρόλους σου. Μάλλον επειδή προσωπικά δεν ήθελα ποτέ να είμαι μόνον ηθοποιός, αλλά πολλά πράγματα μαζί. Να ζωγραφίζω, να γράφω, να παίζω, να σκηνοθετώ. Ανάλογα το ερέθισμα και τη στιγμή. Να είμαι όλα αυτά και να μην έχω κανέναν τίτλο. Οι τίτλοι με δεσμεύουν. Θέλω απλώς να ζωγραφίζω ή να παίζω ή να σκηνοθετώ και να έχει κάποιο νόημα αυτό για μένα.

 

 

Πού μπορεί να δει κανείς έργα σου; Συμμετέχεις σε κάποια έκθεση αυτό τον καιρό; Πώς μπορεί να επικοινωνήσει κάποιος μαζί σου μέσω Διαδικτύου;

*Προς το παρόν τα έργα μου βρίσκονται στο εργαστήριό μου. Όποιος θέλει να τα επισκεφτεί ή να αποκτήσει κάποιο από αυτά που είναι διαθέσιμα μπορεί να επικοινωνήσει μέσω της σελίδας που υπάρχει στα socials (Instagram/Facebook: Mic_kart). Σύντομα μερικά έργα μου, μεταξύ πολλών συμμετοχών που επιλέχθηκαν, θα παρουσιαστούν και στην εικονική έκθεση (Virtual exhibition) που διοργανώνει η γκαλερί Art Number 23 στο Λονδίνο από το Φεβρουάριο του 2021 και για δύο μήνες.

 

 

*Όποιος ενδιαφέρεται να ακολουθήσει τη σελίδα του Μιχάλη Καλιότσου στο Facebook και στο Instagram ή να αποκτήσει κάποιο έργο του θα τη βρει με το καλλιτεχνικό του όνομα Mic_kart:

F/B ΕΔΩ

https://www.instagram.com/mic_kart/

 

 

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -