Τα παράθυρα κρασιού του 17ου αιώνα στην Ιταλία: ένα κομμάτι ιστορίας που ζωντάνεψε
Αν έχετε περπατήσει ποτέ στα γραφικά σοκάκια της Φλωρεντίας, ίσως έχετε παρατηρήσει μικρά ανοίγματα στους τοίχους των παλιών σπιτιών.
Με την πρώτη ματιά φαίνονται σαν περίεργες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες, αλλά πίσω από αυτά τα ανοίγματα, γνωστά ως «buchette del vino», κρύβεται μια συναρπαστική ιστορία, στενά συνδεδεμένη με τις σκοτεινές εποχές της πανούκλας του 17ου αιώνα. Ένας αιώνας είναι συνυφασμένος μ’ αυτήν.
Κατά τη διάρκεια της ιταλικής επιδημίας πανώλης από το 1629 έως το 1631, οι ευγενείς έψαχναν έναν τρόπο να πουλήσουν το πλεόνασμα κρασιού τους χωρίς να έρθουν σε άμεση επαφή με τις κατώτερες τάξεις.
Η λύση; Αυτά τα μικρά παράθυρα κρασιού.
Οι πωλητές μπόρεσαν να περάσουν μπουκάλια κρασιού μέσα από αυτά τα ανοίγματα χωρίς να έχουν φυσική επαφή με τους αγοραστές. Πώς όμως παραδόθηκαν τα χρήματα χωρίς να αυξηθεί ο κίνδυνος μόλυνσης;
Η απάντηση είναι τόσο εφευρετική όσο και πρακτική. Αντί να πάρουν τα χρήματα απευθείας στα χέρια τους, οι πωλητές μοίραζαν μια μεταλλική ταμπλέτα στην οποία οι αγοραστές έβαζαν τα κέρματά τους.
Μετά απολυμαίναν τα χρήματα με ξύδι, ένα από τα λίγα γνωστά απολυμαντικά της εποχής εκείνης.
Περισσότερα από 150 τέτοια παράθυρα κοσμούν τα τείχη της παλιάς πόλης της Φλωρεντίας, και πολλά από αυτά χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα. Παρόλο που κάποτε αποτελούσαν καθημερινό θέαμα στην πόλη, έχασαν τη σημασία τους με τον καιρό και έγιναν τοίχοι ή ξεχασμένα παράθυρα.
Αιώνες αργότερα, καθώς ο κόσμος βρισκόταν αντιμέτωπος με τον κορονοϊό, οι Φλωρεντίνοι βρήκαν νέα χρήση για τα ιστορικά παράθυρα κρασιού. Τα άνοιξαν ξανά και τα χρησιμοποίησαν για να σερβίρουν καφέ, κοκτέιλ και άλλα ποτά σε απόσταση ασφαλείας.
Η αναβίωση αυτών των παραθύρων κρασιού δεν αποτελεί μόνο απόδειξη της ανθρώπινης καινοτομίας και προσαρμοστικότητας, αλλά και μια όμορφη σύνδεση μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.
