Το «Ακίνητο Ποτάμι» του Άγγελου Φραντζή κατέκτησε το βραβείο της Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας της ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για μια διεθνή συμπαραγωγή της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Λετονίας, που γυρίστηκε στη Ρωσία και τη Λετονία, με διεθνές καστ όπου πρωταγωνιστούν οι Κάτια Γκουλιώνη και Ανδρέας Κωνσταντίνου.
Η υπόθεση αφορά ένα ζευγάρι, την Άννα και τον Πέτρο, που έχει μετακομίσει από την Ελλάδα στη Σιβηρία λόγω μιας ερευνητικής αποστολής του Πέτρου. Ενώ εδώ και μήνες δεν έχουν σεξουαλικές επαφές, η Άννα ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Ένα πλήθος ερωτημάτων κλονίζει, τότε, τη σχέση τους. Η Άννα ήταν άπιστη; Το ζευγάρι έπεσε θύμα συνωμοσίας; Ή μήπως πρόκειται για θαύμα;
Πρόκειται για ένα δράμα μυστηρίου που η ατμόσφαιρά του ενισχύεται από τα υπέροχα παγωμένα τοπία της Σιβηρίας τα οποία πλαισιώνουν την πλοκή. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Άγγελος Φραντζής προκαλεί δυνατές εντυπώσεις με μια ταινία του, ανάμεσα στα έργα του έχουν ξεχωρίσει στο παρελθόν το «Σύμπτωμα» και το «Μέσα στο δάσος».
Όλα ξεκινούν με μία νεαρή γυναίκα να εκμυστηρεύεται στον σύντροφό της τη φαντασίωση που είχε με κάποιον άγνωστο άντρα. Η εκμυστήρευση δίνει έναυσμα για μια σφοδρή σύγκρουση μεταξύ λογικής και πίστης, μεταξύ του ορθολογικού και του πνευματικού κόσμου. Με το κομβικό ερώτημα εδώ, τελικά, να συνοψίζεται στο αν υπάρχει χώρος στον κόσμο μας – και στο μυαλό μας – για θαύματα.
Το μυστήριο στην ταινία είναι αρκετό. Η λογική του Πέτρου λέει ότι η Άννα τον απάτησε, εκείνη όμως το αρνείται κατηγορηματικά, αρχίζοντας να πιστεύει ότι το παιδί που κυοφορεί είναι προϊόν θαύματος. Ωστόσο, το μόνο που δείχνει να καταφέρνει η στροφή της προς τη θρησκεία είναι η παγίωση του μεταξύ τους χάσματος.
Η μυσταγωγική απλότητα με την οποία ο Φραντζής προσεγγίζει ζητήματα λογικής, πίστης, απιστίας, θρησκείας και ανθρώπινου δεσμού γενικότερα, αποτελεί από μόνη της μια κατάκτηση που σπανίως συναντάμε στον ελληνικό κινηματογράφο.
Μία γρήγορη αναδρομή στο έργο του Άγγελου Φραντζή είναι αρκετή για να θυμηθούμε ότι οι μεταφυσικές ανησυχίες και η υπαρξιακή αντιπαραβολή του ατόμου με επιβλητικές κάθε φορά εκδοχές του φυσικού τοπίου, αποτελούν προβληματικές στις οποίες επιστρέφει όλο και πιο επίμονα τα τελευταία χρόνια, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τα «Μέσα στο Δάσος» και «Σύμπτωμα».
Στην πιο μεστή δημιουργία του μέχρι σήμερα, ο Φραντζής διαμορφώνει ένα σύμπαν υποβλητικό και αυθεντικά κινηματογραφικό, ελέγχοντας σχεδόν απόλυτα τις διαστάσεις και τις απαιτητικές ισορροπίες του. Το παγερό, κατάλευκο τοπίο στο οποίο εγκαταλείπεται το πρωταγωνιστικό ζεύγος αποτελεί ιδανικό πλαίσιο ανάδειξης της ιστορίας καθώς και των αμιγώς υπαρξιακών θεματικών που πηγάζουν από αυτή.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η Κάτια Γκουλιώνη, στην πιο ώριμη της παρουσία στη μεγάλη οθόνη μέχρι σήμερα, ταιριάζει άψογα με τον Ανδρέα Κωνσταντίνου, δίνοντάς μας ένα από το πλέον αξιομνημόνευτα κινηματογραφικά δίδυμα της τελευταίας δεκαετίας στο ελληνικό σινεμά.
Ενδεικτικό είναι πως από το μεταφυσικό στοιχείο στο οποίο βυθίζεται ολοένα και περισσότερο ο χαρακτήρας της Άννας, απουσιάζουν στοιχεία εκφραστικής υπερβολής. Με άλλα λόγια, η μυσταγωγική απλότητα με την οποία ο Φραντζής προσεγγίζει εδώ ζητήματα λογικής, πίστης, απιστίας και ανθρώπινου δεσμού γενικότερα αποτελεί από μόνη της μια κατάκτηση που σπανίως συναντάμε στο ελληνικό σινεμά. Τίποτα δεν αφαιρεί από το «Ακίνητο Ποτάμι» το χαρακτηρισμό να συγκαταλέγεται στις πιο πλήρεις, αμιγώς κινηματογραφικές και εν τέλει αξιομνημόνευτες ελληνικές ταινίες της τελευταίας 20ετίας.
Ο Άγγελος Φραντζής γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην INSAS στις Βρυξέλλες. Έχει γυρίσει 5 ταινίες μικρού μήκους και 5 μεγάλου μήκους («Polaroid», «Το όνειρο του σκύλου», «Μέσα στο δάσος», “Σύμπτωμα”, “Still River”). Οι ταινίες του έχουν βραβευθεί και προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Ασχολήθηκε με την κινηματογραφική κριτική. Θεωρητικά κείμενα του έχουν δημοσιευθεί σε αρκετά έντυπα και βιβλία ενώ παράλληλα διδάσκει κινηματογράφο στο τμήμα κινηματογράφου της δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια έχει ασχοληθεί και με έργα μεικτών τεχνικών (installations, performances). Παραστάσεις και έργα του έχουν φιλοξενηθεί μεταξύ άλλων στο φεστιβάλ Αθηνών, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών καθώς και στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας.
Φιλμογραφία Μεγάλου Μήκους:
2018 – «Ακίνητο ποτάμι»
2015 – «Σύμπτωμα»
2010 – «Μέσα στο δάσος»
2005 – «Το όνειρο του σκύλου»
2000 – “Polaroid”
Παίζουν οι: Κάτια Γκουλιώνη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Indra Burkovska, Juris Bartkevičs, Ivars Puga, Guna Zarina, Katrīnepasternaka, Oskars Morozovs, Głebs Bełikovs, Kaspars Znotinš, Leonīds Lencs, Kirils Zaicevs / Σενάριο Άγγελος Φραντζής – Σπύρος Κρίμπαλης / Σκηνοθεσία Άγγελος Φραντζής / Διεύθυνση Φωτογραφίας Simon Beaufils / Μοντάζ Nelly Ollivault / Σκηνικά Laura Dišlere / Κοστούμια Κάτια Γκουλιώνη, levakupcāne, Ilze Kaša, Ilze Negribe / Μουσική Coti K / Παραγωγή Heretic, Mezzanine Films, Tasse Films, Alatas Films, The Gardens / Συμπαραγωγή Blonde, Steficon, 2|35, Felony Productions, Dna Lab, Cinevera Lv / Με την υποστήριξη ΕΚΚ, Cnc, National Film Center of Latvia, Film Riga, ERT Διεθνείς Πωλήσεις Heretic Outreach.
Δείτε το τρέιλερ από το «Ακίνητο ποτάμι»:
