Του Παναγιώτη Μήλα
Σχεδόν 40 χρόνια είναι σκυμμένος πάνω από ένα λευκό χαρτί και δημιουργεί την πολιτική γελοιογραφία της ημέρας.
Ο Στάθης είναι ο «ποδοσφαιριστής» που όλοι τον θέλουν στην ομάδα τους.
Ο Στάθης είναι ο «ποδοσφαιριστής» που όλοι οι αντίπαλοι τον σέβονται.
Κανείς δεν μπορεί να του κάνει αντικανονικό μαρκάρισμα.
Όλοι θέλουν να τον βλέπουν να κάνει τις γνωστές του επελάσεις και να τον χειροκροτούν ακόμη κι όταν βάζει γκολ στη δική τους ομάδα.
Πολλές φορές είναι σκληρός με τα σχόλιά του. Δεν είναι όμως ποτέ άδικος.
Ποτέ δεν χαρίζεται στους ισχυρούς, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται. Αλλά δεν είναι φανατισμένος. Ποτέ δεν φοράει χρωματιστά γυαλιά και οπωσδήποτε -ούτε για αστείο- δεν έχει φορέσει παρωπίδες.
Τον γνωρίζω από τότε που ήμασταν μαζί στον «Ριζοσπάστη».
Από τότε μέχρι και σήμερα με το διαβολικό του πενάκι σε τσακίζει και με το σατανικό του χαμόγελο σε αποτελειώνει…
***
Μόλις έμαθα ότι ο Στάθης Σταυρόπουλος θα είναι υποψήφιος στις Εθνικές Εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019 με την ΜέΡΑ 25 στην Α’ Αθηνών, δεν μπορούσα παρά να του ζητήσω μια σύντομη συνέντευξη σαν αυτές που θα δημοσιευτούν εδώ στο catisart, μιας και ο πολιτισμός δεν είναι μακριά από την πολιτική και οι πολιτικοί οφείλουν να έχουν τον πολιτισμό στο αίμα τους…
***
Ο Στάθης Σταυρόπουλος θα είναι υποψήφιος στην Α’ Αθηνών με το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη «ΜέΡΑ 25».
Με την ευκαιρία ας δούμε τι γράφει ο ίδιος στο βιογραφικό του:
«Γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε Πολιτική Οικονομία και Κοινωνικές Επιστήμες στην Πάντειο καθώς και Σκηνοθεσία Κινηματογράφου.
Άρχισε να δημοσιεύει σκίτσα στον «Οδηγητή» το 1981 κι έκτοτε εργάσθηκε στον «Ριζοσπάστη», τα «Νέα» και την «Ελευθεροτυπία» επί μια δεκαετία στην κάθε εφημερίδα, ενώ ταυτοχρόνως συνεργαζόταν με το «Αντί», τους «4 Τροχούς», το «Μετρό», τα «Επίκαιρα», το «Παρόν» και πλήθος άλλων εντύπων.
Συνέχισε στη Real News και το «Ποντίκι» σκιτσάροντας και γράφοντας καθημερινές στήλες όπως «το υποβρύχιο», «ο ναυτίλος», η «Πράβντα» και άλλες.
Έχει εκδώσει 32 ανθολογίες σκίτσων, εικονογραφήσεις τραγουδιών και κόμικς. Έχει εικονογραφήσει λογοτεχνικά έργα, έχει λάβει μέρος κι έχει βραβευθεί σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει κάνει ραδιόφωνο, 902 Αριστερά στα FM, Real FM και άλλα.
Έχει δύο γιους, καλλιεργούσε ένα αμπέλι, τώρα καλλιεργεί καστανιές, έχει ταξιδέψει στις τέσσερις άκρες της Γης (πριν από την κρίση) και παίζει ακόμα με τα παιδικά του παιχνίδια συν κάποια άλλα που μαζεύει»…
***
Ας αρχίσουμε λοιπόν τη σύντομή μας συνέντευξη.
*Πείτε μου τρία λάθη που δεν έπρεπε να γίνουν τα προηγούμενα χρόνια (όχι απαραίτητα τα τελευταία δέκα…)
-Λέω να μην πάω πολύ πίσω στον χρόνο. Τα τρία θανάσιμα λάθη ήταν τα τρία μνημόνια, με χειρότερο απ’ όλα το τρίτο μνημόνιο – εκείνο του Τσίπρα. Αυτό το μνημόνιο νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα και γέννησε το τέταρτο (μνημόνιο διαρκείας), δηλαδή την Εποπτεία.
Κατά τα άλλα δεν έγιναν λάθη. Ήταν όλα σκόπιμα. Με αφορμή μια κρίση δανεισμού που τεχνηέντως μετατράπηκε σε κρίση χρέους, η Ελλάδα μπήκε στη διαδικασία (μνημόνια) μετατροπής σε Προτεκτοράτο. Δηλαδή σε χώρα φθηνής εργασίας, λεηλασίας του πλούτου της καθώς και περιορισμένης κυριαρχίας.
Αποτέλεσμα: η δυστυχία του λαού, η διάλυση του ασφαλιστικού, η ευέλικτη εργασία και η νέα ξενιτειά. Το Υπερταμείο και η προνομοθέτηση απ’ τον Τσίπρα αιματοβαμμένη (όπως τα αποκαλούσε ο ίδιος) πλεονασμάτων. Όσο για την περιορισμένη κυριαρχία, αυτή εκφράσθηκε κυρίως με τη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου εκτελέσθηκαν απλώς οι εντολές των Αμερικανών, ανεξαρτήτως των κινδύνων που αυτές συνεπάγονται για την Ελλάδα, καθώς αναμοχλεύουν τους Βαλκανικούς εθνικισμούς.
*Έχετε να προτείνετε τρεις διορθωτικές κινήσεις που πρέπει να γίνουν άμεσα;
– Οι τρεις διορθωτικές κινήσεις είναι δύο:
Η αντιμετώπιση των υπερπλεονασμάτων και η ρύθμιση του χρέους.
Όσο δεν αντιμετωπίζονται αυτά τα δύο γιγάντια προβλήματα που σφίγγουν την Ελλάδα όπως οι άκρες μιας τανάλιας, όχι τρεις αλλά ούτε χίλιες δεκατρείς λύσεις ή κινήσεις μπορούν να ευδοκιμήσουν. Όλες θα είναι παραλλαγές στο ίδιο πένθιμο εμβατήριο.
Κι εξηγούμαι: δύο τρόποι υπάρχουν για να δημιουργηθεί ένα υπερπλεόνασμα:
1ον η υπερφορολόγηση
2ον η μείωση των δημόσιων δαπανών.
Τρίτος τρόπος δεν υπάρχει.
Είναι και οι δύο αυτοί τρόποι δεξιές πολιτικές.
Τη μία την εισηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ και την άλλη η Ν.Δ.
Και οι δύο δημιουργούν υπερπλεόνασμα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη καταστροφή. Τα υπερπλεονάσματα συνεπάγονται λιτότητα, λεηλασία των πόρων, αποσύνθεση της κοινωνίας, απίσχναση του κράτους, κινδύνους αποδρομής του έθνους.
Παίζουν με τη φωτιά.
Όχι σαν Προμηθείς αλλά σαν Επιμηθείς.
Το δεύτερο πρόβλημα, το πρόσωπο της Μέδουσας είναι το Χρέος. Το Χρέος μπορεί να αποπληρωθεί (δηλαδή να εξυπηρετείται) μόνον με ρήτρα ανάπτυξης, Όπως συνέβη με τη Γερμανία το 1953. Αν έχουμε ανάπτυξη (2%-4%) πληρώνουμε τη δόση (κεφάλαιο, τόκους) της χρονιάς, Αν όχι η δόση παραγράφεται. Δεν μεταφέρεται, παραγράφεται.
Έτσι, όλοι για να μη χάσουν τα λεφτά τους θα γίνουν αρωγοί ανάπτυξης, αντί να μας πίνουν το αίμα εκ του ασφαλούς. Αντιπαραγωγικά και ατελέσφορα.
Αν κοντά με αυτά τα δύο, τα εκ των ων ουκ άνευ, δημιουργηθεί μια Δημόσια Τράπεζα Επενδύσεων και μία «κακή» Τράπεζα εξωτραπεζικής διαχείρισης των κόκκινων δανείων (με εγγύηση του κράτους) τότε ίσως η Ελλάδα ξανασταθεί στα πόδια της.
*Τώρα θα ήθελα μία πρότασή σας για τον πολιτισμό και για τα αδέσποτα ζώα.
-Η πρόταση μου για τον πολιτισμό είναι ο πόλεμος εναντίον της επιδοτούμενης τέχνης. Ο μεταμοντερνισμός, η αλήθεια του καθενός (άνευ της αποδείξεώς της), ο αυτοπροσδιορισμός, ο πολυπολιτισμός (εκεί που δεν υπάρχει αυτοφυής) και η πολιτική ορθότητα μετέτρεψαν την τέχνη σε προπαγάνδα των κυρίαρχων τάξεων, μάλιστα οργουελική. Οδήγησαν στην ομογενοποιημένη σκέψη και στην αποκοπή του λαού απ’ την πολιτισμική του παράδοση, στην αποξένωση. Ο λαός δεν ενδιαφέρεται για την τέχνη που δεν ενδιαφέρεται για εκείνον. Πιστεύω πολύ στην τέχνη που παράγει η καθημερινότητα, στην ομαδική ή προσωπική προσπάθεια των καλλιτεχνών που αγαπούν τον άνθρωπο και το μυστήριο της ζωής. Συνεπώς αποστρέφομαι τους ρηχόκαρδους, τους μισάνθρωπους και τους πουλαωμούρηδες – το ίδιο τους αποστρέφεται και ο πολιτισμός των ανθρώπων (για τους ανθρώπους, από τους ανθρώπους).
-Για τα αδέσποτα ζωάκια, το πρώτο απ’ όλα στα άστεγα, είναι λίγο νερό και λίγες τροφή στις πυλωτές. Τα πάρα πέρα τα προτείνουν οι γνωρίζοντες κι εμείς ακολουθούμε.
*Κλείνοντας σας ζητώ να κάνετε μια ευχή για την Ελλάδα και τους κατοίκους της.
-Οι ευχές για να «πιάσουν» όπως έλεγαν οι παλιοί θέλουν σκέψη και ψυχή. Αν η Ελλάδα είναι η σκέψη μας και η ψυχή μας, τότε υπάρχει ελπίς – διότι, όπως έλεγε και το προγονικό «ουδείς πολίτης δύναται να ευτυχεί, όταν δυστυχεί η πόλις»…
*Σας ευχαριστώ πολύ.
-Κι εγώ ευχαριστώ.
***
Τον Σταυρόπουλο Ευστάθιο (Στάθη) του Διονυσίου
θα τον βρείτε στο ψηφοδέλτιο του «ΜέΡΑ 25» στην Α’ Αθηνών.