Πάνω: Photo: Annie Daverio
Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου
H θεατρική ομάδα “Horses in my dreams” εισβάλλει στις μνήμες μας και στις μνήμες των άλλων προσφέροντάς μας κάθε λογής αναμνηστικά. Όλα αξιόλογα, γνήσια και ενδιαφέροντα. Τόσο που μας κάνουν να ονειρευόμαστε εικόνες ελευθερίας και ομορφιάς. Άλογα να τρέχουν ξέγνοιαστα στα λιβάδια, χρυσόψαρα σε ροζ γυάλες, εραστές που αγκαλιάζονται σε απέραντα αμμώδη τοπία, κορίτσια που λαγοκοιμούνται σε ανάκλιντρα και κυρίως άστρα… «Απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός άστρα». Ερωτικές εξομολογήσεις, πολεμικές μαρτυρίες, υπαρξιακές αγωνίες, κινούμενες εικόνες ακατανίκητες. Η Σοφία Κορώνη και η Κατερίνα Κλειτσιώτη, τα δύο ιδρυτικά μέλη της ομάδας, μας μιλούν για το όνομα της ομάδας, για τις εμμονικές διαστάσεις της τέχνης, για τον ενθουσιασμό τους, για την πλήρη άγνοια (ή αγνόηση;) κινδύνου που προϋποθέτει η αφοσίωση στο θέατρο και για την τελευταία τους παράσταση, που εμείς την είδαμε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, στην Κυψέλη, και τη βρήκαμε συναρπαστική. «Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός άστρα», φυσικά, την οποία τους ενέπνευσε το “Αρχείον” του Ν.Γ. Πεντζίκη. Μια σπειροειδής αφήγηση πάνω στη σταθερή ευθεία της ζωής που ενώνει και χωρίζει, πάνω στα γεγονότα που μέσα από την προσωπική εμπειρία αποκτούν μια προοπτική προσήλωσης. Μια παράσταση για τα μόνιμα τραύματα και για όλα αυτά που δεν μπορούμε να αγγίξουμε επειδή μας άγγιξαν πρώτα εκείνα. Μια παράσταση στην οποία συγκρίνονται οι μεταξύ των ανθρώπων αποστάσεις με εκείνες πλανητών και παραδόξως μοιάζουν τόσο πολύ! Η Σοφία και η Κατερίνα συνεχίζουν τη θεατρική δουλειά τους, αυτή τη φορά με αφετηρία το έργο του Άντον Τσέχοφ «Οι τρεις αδερφές». Στόχος τους είναι να παρουσιάσουν τη νέα τους παράσταση στο τέλος του Απριλίου και πάλι στο Κέντρο ΕλέγχουΤηλεοράσεων. Οπωσδήποτε θα την παρακολουθήσουμε…
Διαβάστε την κοινή συνέντευξη.
Σοφία και Κατερίνα, τι έχετε να πείτε για τη θεατρική σας ομάδα και τους λόγους που αποφασίσατε να την ιδρύσετε;
* Η ομάδα μας, «Horses in my dreams», ξεκίνησε με πολύ ενθουσιασμό και με πλήρη άγνοια κινδύνου τον Σεπτέμβριο του 2013. Δανειστήκαμε το όνομά μας από το ομώνυμο τραγούδι της PJ Harvey «Horses in my dreams», θέλοντας να παίξουμε με το αμφίσημο στα ελληνικά της λέξεις άλογο – ά-λογο. Ξεκινήσαμε έτσι για το δικό μας ταξιδάκι αφουγκραζόμενοι την εποχή και νιώθοντας απλά την τεράστια ανάγκη να πούμε κι εμείς κάτι, απλό, σύνθετο, πρωτότυπο, χιλιοειπωμένο, πάντως «κάτι» για όλα αυτά που συμβαίνουν έως ότου πάψουν να συμβαίνουν.
Ποια ήταν η πρώτη σας προσπάθεια;
* Η πρώτη μας προσπάθεια ήταν το “Σήμερα ή Αύριο ή Χθες”, ένα project για τη μνήμη που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του In Progress Festival στον “Κινητήρα Studio”. Στην πορεία αποφασίσαμε να εξελίξουμε τη δουλειά μας που ως τότε βασιζόταν σε ετερόκλητα κείμενα διαφόρων συγγραφέων και είχαν να κάνουν καθαρά με τη μνήμη. Κατά τη διάρκεια των προβών και μελετώντας ολοένα και περισσότερα κείμενα προέκυψε η ανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό του θέματός μας καταλήγοντας τελικά σε μία παράσταση που πραγματεύεται «τις μεταξύ των ανθρώπων αποστάσεις προς εκείνες που χωρίζουν τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός άστρα». “Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός άστρα” λοιπόν είναι η πρώτη μας ολοκληρωμένη δουλειά.
Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε την παράσταση “Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός… άστρα” και να ασχοληθείτε διεξοδικά με το έργο του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη;
* Όλα ξεκίνησαν όταν μελετώντας το «Αρχείον» του Ν.Γ. Πεντζίκη, πέσαμε πάνω στο απόσπασμα: «κείμενα όπου συγκρίνονται οι μεταξύ των ανθρώπων αποστάσεις προς εκείνες που χωρίζουν τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός άστρα». Από κει και πέρα η προσπάθειά μας επικεντρώθηκε μόνο στην κατανόηση και ανάδειξη αυτής της τόσο περίπλοκης για μας φράσης. Νιώσαμε ότι μια έρευνα πάνω στη λέξη «απόσταση» τόσο με την πραγματολογική της έννοια όσο και με τη συναισθηματική έχει τεράστιο ενδιαφέρον σε μια εποχή απομάκρυνσης όπως είναι η δική μας. Το πιο εύφορο έδαφος για την έρευνα αυτή μας το έδωσε η συνειρμική γραφή του Πεντζίκη που με ένα μαγικό τρόπο φέρνει τα πράγματα απόλυτα κοντά στην πρωταρχική τους ουσία.
Πώς θα περιγράφατε την παράσταση;
* Με λίγα λόγια θα λέγαμε ότι η παράσταση είναι ένα κολάζ από συγκινησιακές ποιητικές εικόνες και μια προσπάθεια να ξεφύγουμε για λίγο από το καθορισμένο μέσα σε μια καθημερινότητα οπτικό μας πεδίο και να κοιτάξουμε όλοι μαζί ψηλά, στα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός… άστρα.
Μετά την παράσταση “Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός… άστρα”, με τι πρόκειται να ασχοληθείτε;
* Προσπαθώντας να δημιουργήσουμε τη δική μας προσωπική γραφή, σαν μια ομάδα που τώρα διαμορφώνει τη δική της γλώσσα, θα συνεχίσουμε τη δουλειά μας πάνω σε ετερόκλητα κείμενα, εικόνες, μελωδίες, αλλά αυτή τη φορά με αφετηρία το έργο του Άντον Τσέχοφ «Οι τρεις αδερφές». Στόχος μας είναι να παρουσιάσουμε τη νέα μας δουλειά στα τέλη του Απριλίου και πάλι στο Κέντρο ΕλέγχουΤηλεοράσεων.
Σας ευχαριστώ πολύ, Σοφία και Κατερίνα!
* Κι εμείς ευχαριστούμε!
(Oι φωτογραφίες είναι από την παράσταση «Τα απέχοντα μυριάδες μυριάδων έτη φωτός… άστρα»).
* Παρουσίαση του cat is art: https://www.catisart.gr/index.php/2010-03-28-10-49-51/2710-qq-.html
