Διήγημα του Χάρη Δρίτσα
Αλεξάνδρεια, πλατεία Σάαντ Ζαγλούλ…
Σαμπάχ ελ χερ… με καλημέρισε ο Σάλεχ ο αμαξάς.
Από τη θέση του αραμπατζή, καμάρωνε τη λουστράτη καινούργια άμαξά του. Το ραδιοφωνάκι δίπλα του έπαιζε τραγούδια της Ουμ Καλσούμ. Το άλογό του, ένα Σαϊντιανό πουλάρι, χτυπούσε νευρικά την οπλή του στην άσφαλτο.
Με τον Σάλεχ γνωριζόμαστε από τότε που παιδιά ακόμη παίζαμε στις αλάνες και τα μπαξεδάκια της Αλεξάνδρειας. Κάποιες φορές έπαιξε μαζί μας στο γήπεδο της «΄Ενωσης» στο Σάτμπι, ιδιοκτησία της ελληνικής κοινότητας.
Σαν παιδιά δεν εκδηλώναμε κοινωνικές διακρίσεις. ΄Οποιος ήταν καλύτερος στο παιχνίδι, έχαιρε εκτίμησης από τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες. Ο Σάλεχ ήταν εξαίρετος στο ποδόσφαιρο και στο τρέξιμο…
Ανέβηκα στην άμαξα. Το καμτσίκι χάιδεψε τα πλευρά του αλόγου. Ξεκινήσαμε…
Τα κουδούνια στα χάμουρα χτυπούσαν ρυθμικά στο βήμα του αλόγου…
Φτάσαμε στο Αμφούσι, απέναντι από τον Ελληνικό Ναυτικό ΄Ομιλο…
Στρίψαμε σε ένα δρομάκι…
-Εδώ θα κατέβω, Σάλεχ…
Σταματήσαμε μπροστά στο καφενείο «Farouk».
΄Ενα καφενείο σαν το δικό μας το παλαιό «Νέον» στην Ομόνοια, αλλά με διαστάσεις υπερτριπλάσιες.
Στην είσοδο τεράστιο το οικόσημο της δυναστείας των τέως βασιλέων της Αιγύπτου. Φωτογραφίες του Φουάτ και του γιου του, Φαρούκ.
Ο Σάλεχ έφυγε με το αλογάκι του να καλπάζει προς την πιάτσα του Κάιτ Μπέι…
Μπαίνω μέσα, κάθομαι σε ένα τραπέζι και παραγγέλνω τσάι μπαράτ. Τσάι σερβιρισμένο με το τσαγερό, την κούπα με τη ζάχαρη και το κάρδαμο…
Οι τοίχοι καλυμμένοι με γιγαντοφωτογραφίες της τέως βασιλικής οικογένειας από άκρη σε άκρη. Οι γάμοι του Φαρούκ, οι δύο διαδοχικές σύζυγοί του, η Φαρίντα και η Ναριμάν. Οι διάδοχοι. Δεξιώσεις και παρελάσεις…
Μόνο η φωτογραφία του πρίγκιπα Σαΐφ ελ Ντιν είναι απούσα.
Αυτός ήταν ξάδελφος του Φουάντ. Πυροβόλησε τον βασιλιά μέσα στο θέατρο, στην πρεμιέρα της οπερέτας «Η μικρή σοκολατιέρα». Τον πέτυχε στις φωνητικές χορδές. ΄Εκτοτε περισσότερο έσκουζε παρά μίλαγε (Ζαν Λα Κουτύρ «Νάσερ», εκδόσεις Πάπυρος Πρες).
Καλοφαγάδες και γυναικάδες… ο άναξ και ο διάδοχος Φαρούκ.
Στη βιογραφία του Φαρούκ στο Διαδίκτυο περιγράφονται αρκετά περιστατικά όπου ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει πληροφορίες σχετικά με το ψυχόγραμμα αυτού του ύποπτης συμπεριφοράς βασιλιά. Κάπου αναφέρονται τα εξής:
Είχε παχύνει… είχε φτάσει τα 130 κιλά. Κλεπτομανής… Είχε κλέψει ένα τελετουργικό σπαθί του Σάχη της Περσίας και ένα ρολόι του Τσόρτσιλ. Εξελίχθη σε δεινό πορτοφολά…
Οι ξένοι ηγέτες τον αποκαλούσαν «ο κλέφτης του Καΐρου».
Στα διάφορα sites στο Διαδίκτυο αναφέρονται ανατριχιαστκές λεπτομέρειες σχετικά με τη συμπεριφορά του… Όπως ότι σε ηλικία 9 ετών σκότωσε ένα γατάκι χτυπώντας το πολλές φορές στον τοίχο!
Μόνον αυτός είχε δικαίωμα να έχει στην κατοχή του κόκκινο αυτοκίνητο.
Όταν ο διάδοχος Βιτόριο Εμμανουέλε της Ιταλίας ήλθε εξόριστος στην Αίγυπτο, κατεσχέθη το αυτοκίνητό του γιατί ήταν κόκκινο. Του επεστράφη, αλλά με την υπόδειξη να αλλάξει το χρώμα!
Κάποιοι θαμώνες στο καφενείο εκφράζονται σαν νοσταλγοί του βασιλικού καθεστώτος.
Κάποιοι αναφέρονται στη σημερινή διακυβέρνηση της Αιγύπτου και τη συγκρίνουν με εκείνη της εποχής του Φαρούκ.
Οι θαμώνες εδώ είναι κυρίως άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, γιατροί, δικηγόροι… πολιτικοί…
Γνωρίζω κάποιους από αυτούς.
Με πλησιάζει ο Ζάκι ο γιατρός. Κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα μου. Με ρωτάει για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα… Στη συζήτηση παρεμβαίνει και ο Λούτφι ο δικηγόρος…
Νάσου και ο Μετουάλι ο δάσκαλος, ο ισλαμιστής, ο εθνικιστής…
Γνωρίζει ότι είμαι Έλληνας, τρίτης γενιάς… Πάντα ευγενής αλλά προκλητικός…
Με χαιρετάει… με χτυπάει φιλικά στην πλάτη…
-Πες μου για χαουάγκα… εάν γίνει πόλεμος της Αιγύπτου με την Ελλάδα θα είσαι με το μέρος των Αιγυπτίων ή με τους Έλληνες;
Του χαμογελάω… Και τι νομίζεις εσύ Μετουάλι… ότι είσαι Αιγύπτιος; Μάλλον εγγονός της Κλεοπάτρας ή του Μεγαλέξανδρου είσαι… Δάσκαλε μπορείς να εκτιμήσεις τις πιθανότητες!
Γέλια και επιφωνήματα από τους γύρω μας που άκουγαν τη συζήτηση… Επιστήμονες άνθρωποι είναι. Κάποιοι από αυτούς σπούδασαν ιατρική στην Ελλάδα…
-Δίκιο έχει ο χαουάγκα Χάρης!!
Ο Μετουάλι «μαζεύτηκε»…
Συνεχίσαμε τη συζήτηση πάνω στην παγκόσμια οικονομική κρίση…
Πλησίαζε μεσημέρι. Σηκώθηκα να φύγω… Πρέπει να περάσω από το προξενείο…
Χαιρέτησα έναν προς έναν τους φίλους Αιγυπτίους, στην απρόσμενη τούτη παρέα. Τελευταίον άφησα τον Μετουάλι…
-Δάσκαλε για να καταλάβεις πόσο αγαπώ αυτόν τον τόπο, αλλά και την Ελλάδα θα σου πω το εξής…
Τώρα γεννήθηκα ΄Ελληνας στην Αίγυπτο. Στην επόμενη ζωή ινσαλάχ θα ήθελα να γεννηθώ Αιγύπτιος στην Ελλάδα!!!
Ο Μετουάλι ο ισλαμιστής με αγκάλιασε και με φίλησε στο μέτωπο… ένδειξη μετάνοιας… και σεβασμού…
΄Ημουν λάθος χαουάγκα Χάρη… Συγνώμη…
Βγήκα από το καφενείο…
Η χαρά μου δεν λέγεται… το απόγευμα πετάω για Αθήνα… με περιμένουν οι φίλοι μου στη «Δίοδο» στη Ρωμαϊκή Αγορά…
Αφιερωμένο στο Ευάκι μου…
Για τον ΄Αχμαντ τον Παλαιστίνιο
Σάββατο βράδυ στο Χαν Χαλίλι
του Αραφάτ μου χάρισες μαντίλι.
Κάναμε βόλτες στο Αταρίνι
μιλώντας για την Παλαιστίνη.
Έκανες τα όνειρά σου στίχους
γράψαμε συνθήματα στους τοίχους.
Στη Γάζα έφυγες, γύρισες πίσω,
τ’ αδέλφια μου είπες να βοηθήσω…
Τώρα Άχμαντ είσαι «απών»
γράφω συνθήματα στην Αχαρνών…
Χάρης Δρίτσας
