Μάτι ή κυκλώνας; Κυκλώνας ή μάτι; Το νομοτελειακό αυτό ερώτημα απευθύνει με την ατομική του έκθεση “Ανάμεσα στο «μάτι» και στον «κυκλώνα»” ο χαράκτης και ποιητής Παναγιώτης Φερεντίνος.
Μάτι και κυκλώνας, μαζί! Ανάμεσα στο «μάτι» και στον «κυκλώνα»…
Ένα μάτι μονάχο, ατομικό, εσωστρεφές γεννιέται σε μια ανύποπτη στιγμή. Σε μια στιγμή αποκάλυψης και ευθείας ερώτησης: μάτι κρίσης; Ή κριτικής; Μάτι κρίσης των άλλων; Ή αυτοκριτικής;
Η σειρά χαρακτικών «το μάτι» του Παναγιώτη Φερεντίνου γεννιέται σε μια τέτοια στιγμή. Ερωτήσεων όπως οι παραπάνω· τόσο αρχέγονων και συνυφασμένων με την ύπαρξή μας, σαν είδος, καίριων και σύγχρονων. Το «μάτι» αυτό, με τις ευθείες του ερωτήσεις θέτει το θέμα της αλήθειας του, πρώτα στον εαυτό του. Στον καθένα από εμάς, για τη δική μας κρίση και κριτική –τη δική μας αυτοκριτική! Σιγά σιγά, ξεφεύγει από την εσωστρέφεια της ατομικότητας και ξεδιπλώνεται στο χαρτί σαν μοτίβο –άλλοτε αφαιρετικό κι άλλοτε απόλυτα παραστατικό– συναντώντας κι άλλες ατομικότητες, κι άλλα «μάτια», συνθέτοντας έναν ολόκληρο κόσμο.
Γραφές, γραφισμοί, χρώματα· σελίδες προσωπικού ημερολογίου και καθημερινών πληροφοριών· γίνονται όλα σημείο αναφοράς και βουτούν, κυριολεκτικά, στο χαλκογραφικό μελάνι αποσιωπώντας τη φλυαρία τους· κρατώντας όσα χρειάζονται για να συνηγορήσουν στη δημιουργία ενός κόσμου. Μιας ολότητας. Η “φλυαρία” διαφορετικών στοιχείων γίνεται σιωπή, παύση μπρος στην ενότητα και την κατάφαση στη συλλογικότητα.
Με αυτό τον τρόπο αρχινά το ξεδίπλωμα του μοτίβου, τόσο ως φόρμα όσο και ως πολλαπλά χαρακτικά που μοιάζουν παρόμοια-συγγενικά, όμως έχουν τη δική τους συνέχεια στην αφήγηση της ιστορίας.
Καθώς το «μάτι», μέσα από την καθαρά κριτική του σκοπιά, ξεπερνά την επιφανειακή του παραστατική υπόσταση και ερμηνεία, επιστρέφει στην αρχική του θέση-ρόλο –γίνεται κύκλος. Χάνει κάθε του ανάγκη «για να πείσει» κι επιστρέφει στα βασικά ουσιώδη της δικής του κατασκευής: μόνον ένας κύκλος!
Η πρότερη, ωστόσο, γνώση του-εμπειρία του, από το ατομικευμένο στο καθολικό, στο συνολικό· από το αφτιασίδωτο-ακετάργαστο ειδικό στο ελεύθερο (ή και υποταγμένο) γενικό, δεν φέρνει συγκατάβαση, αλλά δράση. Ο κύκλος δεν είναι σύμβαση, είναι δίνη. Έτσι έρχεται στο φως «ο κυκλώνας».
Εδώ, βαθιές χαράξεις οξυγραφίας στον τσίγκο· βελόνα και καλέμι ενεργό στο plexiglass, τα χαρτόνια, τις ζελατίνες· θα δώσουν, σε βάθος, την αίσθηση του ατόφιου μαύρου, θα αποδώσουν την κίνηση του χεριού να διαγράψει τον κύκλο του. Ο δυναμικός αυτός «κυκλώνας» μετατρέπεται άλλοτε σε κουκούλι ζωής, άλλοτε σε κοιλιά – φωλιά ανασύνταξης κι ανασυγκρότησης, άλλοτε σε εκδήλωση του «υπάρχω». Ένα «υπάρχω» δυναμικό, αγέρωχο· έτσι όπως τυπώνονται και οι γραμμές στο χαρτί, δηλώνοντας, ξεκάθαρα, τη θέση και το ρόλο τους στη δημιουργία του συνόλου. Χτίζοντας τον «κύκλο».
«Μάτι» και «κυκλώνας», λοιπόν. Παιδί τίνος, ποιoς;
Δίνη και νηνεμία μαζί. Στο κέντρο, βρίσκεται ο σκοπός.
Ανάμεσα στο «μάτι» και στον «κυκλώνα»…
* Artis Causa Gallery
“Ανάμεσα στο «μάτι» και στον «κυκλώνα»”
Ατομική έκθεση του Παναγιώτη Φερεντίνου
Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013, ώρα 20.00
Διάρκεια έκθεσης: 12.02.2013 – 15.03.2013
Μητροπόλεως 97, 54622 Θεσσαλονίκη 2310.223.041
Ώρες λειτουργίας: Τρ. – Παρ. 10.00 – 15.00 και Τρ., Πε., Παρ. 17.00 – 21.00, Σάβ. 11.00 – 16.00.
