Και σκέφτομαι – κατακαλόκαιρο – κοιτώντας το Αιώνιο. (Ένα παιχνίδι. Ακίνδυνο. Επικίνδυνο. Μεσονύχτιο. Ενύπνιο. Σημαντικό. Και ασήμαντο. Με λέξεις. Σκέψεις. Δοκιμές)
Κοιτάζω. Αφουγκράζομαι. Μιλάω. Και κουράζομαι. Θυμώνω. Και αγωνίζομαι. Πληγώνομαι. Απελπίζομαι. Κι όμως. Ξανά. Ονειρεύομαι.
Θυμάμαι τόπους. Θάλασσες. Θυμάμαι ανθρώπους. Και σκηνές. Θυμάμαι βλέμματα. Και μουσικές. Ήχους. Φωνής. Σιωπής. Θυμάμαι το φως. Και τη σκιά.
Θυμάμαι. Περιπάτους. Αγορές. Ποτάμια. Και σκιές. Έρωτες. Και φυγές. Διαφυγές. Εκδρομές. Επιστροφές. Δραπετεύσεις. Φυλακίσεις. Πρωτιές. Αστραπές. Μαθήματα. Ποιήματα. Ταξίδια. Διαστήματα. Πένθη. Γιορτές. Αγκαλιές. Μοναξιές.
Θυμάμαι. Το μπλε. Του ουρανού. Του τρομερού. Της θάλασσας. Το άγριο κύμα. Θυμάμαι. Τόπους. Πόλεις. Δρόμους. Σπίτια. Αυλές. Θυμάμαι. Πίνακες. Αγάλματα. Συγγραφείς. Και ποιητές. Θυμάμαι αγγέλους. Έρωτες. Πραγματευτές. Ζωγράφους. Του πάθους. Ηθοποιούς. Μουσικούς. Και χορευτές. Θυμάμαι. Ωραίους. Θεατές.
Και σκέφτομαι. Κατακαλόκαιρο. Κοιτώντας το Αιώνιο. Πως. Φεύγουν. Όλα. Τρέχοντας. Καλπάζοντας. Χαράζοντας. Η ζωή. Η πνοή. Η χαρά. Χαρακιά. Η ομορφιά. Τα δειλινά. Τα πρωινά.
Και εσύ κοιτάς. Και πονάς. Και γλεντάς. Και κερδίζεις. Και Χάνεις. Και ζητάς. Και φιλάς. Και κρατάς. Και αποχαιρετάς.
Και σκέφτεσαι. Πως μπορείς. Να αποχαιρετάς. Κάθε λεπτό. Τον καιρό. Το φως. Τη σκιά. Τον ήλιο. Τα φεγγάρια. Τα χείλη. Τα σημάδια. Τα σώματα. Που λάτρεψες. Που γιάτρεψες. Που ζέσταινες. Που πέθαινες.
Και οι άνθρωποι. Ομορφαίνουν. Κι αστράφτουν. Και ανασαίνουν. Όταν μονιάζουν. Μοιράζουν. Αγκαλιάζουν. Όταν δεν φοβούνται. Αλλά αγαπιούνται. Όταν το χέρι δίνουν. Προτείνουν. Προεκτείνουν. Προστατεύουν. Γιατρεύουν. Όταν γεννούν. Παιδιά. Ιδέες. Παρέες. Με αξίες. Ωραίες. Σπουδαίες. Όταν ονειρεύονται. Και προσδοκούν. Και προσπαθούν. Όταν νικούν. Τη λήθη. Τα πλήθη. Όταν γιατρεύουν. Όταν προχωρούν. Όταν δημιουργούν. Μελοποιούν. Αστέρια. Παρτέρια. Πλατείες. Σχολεία.
Και οι άνθρωποι. Σκοτεινιάζουν. Και ασκημαίνουν. Όταν. Εύθραυστοι. Ευέξαπτοι. Παράλογοι. Ευάλωτοι. Στον πόνο. Στην αγωνία. Στην κάθε τους γωνία. Κι ο φόβος. Τους αλλάζει. Τους παίρνει. Τους δαμάζει. Το βλέμμα. Τη φωνή. Τη σκέψη. Τη ζωή. Γίνονται. Επιθετικοί. Άδικοι. Και πικροί. Θλιβεροί. Αγνώμονες. Και τρομαγμένοι.
Και σαστίζεις. Και ρωτάς. Πώς κοινωνάς. Όταν δεν γνωρίζεις. Πια. Πρόσωπα. Αλλοιωμένα. Από τον φόβο. Την ανασφάλεια. Την υστερία. Την κακία. Τη βλακεία. Την αλαζονεία. Την εξουσία. Και η εξουσία. Φθείρει. Διαφθείρει. Τόσο γελοία. Και εσύ. Απλά. Τα ξεχνάς. Και προσπερνάς. Και πας.
Και σκέφτομαι. Κατακαλόκαιρο. Κοιτώντας το Αιώνιο. Πως μόνη μνήμη. Λύση. Αληθινή. Είναι το φως. Του νου. Και η αστραπή.
Και λες το Φως. Να δίνεις. Απλόχερα. Μεγαλειώδης κίνηση. Ουράνιων Σωμάτων. Ψυχών αθανάτων. Να δίνεις φως. Και χαρά. Και αγάπη. Με εντιμότητα. Με τρυφεράδα. Σαν λιακάδα. Με παρρησία. Και γενναιοδωρία.
Και αλήθεια. Πώς χαιρετάς. Αποχαιρετάς. Έναν δικό σου. Τον κολλητό σου. Ένα δέντρο. Ένα ακρογιάλι. Ένα δάσκαλο. Έναν φίλο. Έναν σκύλο. Έναν εργάτη. Και συνεργάτη. Έναν εμπνευστή. Θηριοδαμαστή.
Πώς αποχαιρετάς μιαν ολόκληρη εποχή. Μια εποχή ποιητική. Μυθική. Μακρινή. Κοντινή. Τη δική σου. Πνοή.
Και σκέφτομαι. Κατακαλόκαιρο. Κοιτώντας το Αιώνιο. Πως τ’ αστεία τελειώσανε. Και τα παιχνίδια σώσανε. Καιρός να δούμε καθαρά. Να δούμε λίγο πιο σωστά. Το αύριο που θα ‘ρθει.
Και νιώθεις. Πως δεν χωράει. Αναβολή. Προέχει τώρα η ζωή. Να χτίσουμε. Το αύριο. Με ύλη. Καθαρή. Η σκυτάλη. Δόθηκε. Σε μας. Και η ευχή. Μία. Και η ευλογία. Η ευστοχία. Των πράξεων μας. Των σωστών. Η Σωτηρία. Ας πέσει. Τρυφερά. Πάνω σε μας. Και στα παιδιά μας.
Πέτρος Γάλλιας / Αθήνα / 5 προς 6 Αυγούστου 2018/ Κοιτάζοντας τον Παρθενώνα (το Αιώνιο) / για το cat is art /
***
Ο Πέτρος Γάλλιας γεννήθηκε στην Κέρκυρα όπου κι έκανε τις πρώτες του μουσικές και χορευτικές σπουδές. Παρακολούθησε μαθήματα χορού στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και σε σεμινάρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 1993 αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου.Ως ηθοποιός και χορευτής συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, τη Μαρία Χορς, το Θίασο Πορφύρα της Ειρήνης Παπά, τον Μιχάλη Κακογιάννη, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τα Χορικά της Ζουζούς Νικολούδη, το Χοροθέατρο Ροές, το Θέατρο Τέχνης κ.ά.Το 1994 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Τέλος Εποχής» του Αντώνη Κόκκινου.Έχει χορογραφήσει ή σκηνοθετήσει: 89 Θεατρικά Έργα, 36 Όπερες, 30 Χοροθεατρικά Έργα, 4 μικτά θεάματα, 3 Κουκλοθέατρα, 9 Έργα με Παιδιά και 6 με Εφήβους, μεταξύ άλλων, για την Fujiwara Opera του Τόκιο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Θέατρο (Κεντρική, Πειραματική, Παιδική Σκηνή), την Εθνική Λυρική Σκηνή (Κεντρική, Παιδική Σκηνή), την Όπερα Δωματίου Αθηνών, το Φεστιβάλ Αθηνών, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βόλου, Κέρκυρας, Κοζάνης, Κρήτης και Ρούμελης, την Έξοδο Λάρνακας, τα Θέατρα: 104, Εγνατία, Θέατρον, Κιβωτός, Πειραιώς 131, Χορν, Ίδρυμα Κακογιάννη.
Από το 1997 διδάσκει σε σεμινάρια και στο Εργαστήρι Ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου (1999-2001), στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου (2008), στο Όπερα Στούντιο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (2009) και στη Θερινή Ακαδημία Όπερας (Όπερα Δωματίου Κέρκυρας / τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστήμιου / ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας (2012), στο Centro Sociale di Salerno στο πλαίσιο του προγράμματος “CFP D e per il progetto Quelli che la Danza/Ra.i.d. Festival” (2014), Dance Days 4 Χανιά (2014), στο Μεταπτυχιακό Τμήμα των Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου / Ναύπλιο (2016, 2017).
Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις του Χοροθεατρικού Ομίλου του Κολεγίου Αθηνών (1997-2001) και του Μουσικού Ομίλου του Αρσάκειου Τοσίτσειου Ιδρύματος Αθηνών (2006).
Για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας έχει σκηνοθετήσει: την όπερα του Τζιακίνο Ροσίνι, “La cambiale di matrimonio” (2008 – στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος Εδαφικής Συνεργασίας Ελλάδα – Ιταλία 2007 – 2013 / “La bottega delle voci – opera dei Giovani”), “Το Καμπιέλο” του Γκολντόνι (2012), τις “ασκήσεις ετοιμότητας” (2013 – “in readiness” στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος La bottega delle voci – centro di produzione teatrale II”), τις βραδιές “κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό” (2012 – 2014), τις βραδιές “υπό το φως των κεριών” (2012-2014) , τις μουσικές βραδιές “στην Πανσέληνο” (Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος 2012, 2013, 2014), το έργο του Μπρεχτ “Η Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της” (2014) και τη μαύρη κωμωδία “λευκή δαντέλα” (2015).
Το 1993 ίδρυσε το Χοροθέατρο Ήρος Άγγελος για το οποίο έχει σκηνοθετήσει και χορογραφήσει τα έργα: Τα Ερωτικά (1993), Εξέδυσάν Με (1995), Λίλιθ (1996), Σαλώμη (1998), Εν Πλω (1999), Έκτοτε (1999), Φαίδρα (2000), Φαίδρα (Νέα εκδοχή-2003), Solitude (2004), Εδουάρδος Β΄ (2005), Εδουάρδος Β΄ (Νέα εκδοχή-2006), A.Y.O.R.: Με δική σου ευθύνη (work in progress -2007), ασκήσεις ετοιμότητας I (2008), ασκήσεις ετοιμότητας II (2008), ασκήσεις ετοιμότητας III (2008), ασκήσεις ετοιμότητας IV (2008), ασκήσεις ετοιμότητας V (2009), ασκήσεις ετοιμότητας V (2010), μνήμες στο νερό (2010), the forbidden city (2011), ασκήσεις ετοιμότητας V (Νέα εκδοχή-2011), ασκήσεις ετοιμότητας VI (2012), ασκήσεις ετοιμότητας VΙI (2013), ασκήσεις ετοιμότητας (Νέα εκδοχή-2014), ρωμαίος + (2014), corpus poeticus I (2015), Αντίνοος (2015), Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν (2015), Δες, τα χέρια μου είναι άστρα, είναι πουλιά, είναι θηλιά, είναι αγκαλιά…(2016), Ηρακλής (2016), Άκου έν’ όνειρο, ψυχή μου (2017), Eφωνάξαν ως τ’ αστέρια του Iονίου και τα νησιά (2017).
Είναι μέλος και από το 2011 πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Χορού CID της UNESCO. Υπήρξε Αντιπρόεδρος της Γνωμοδοτικής Επιτροπής για τις Σχολές Χορού και μέλος της Επιτροπής Τιμητικών Συντάξεων του Υπουργείου Πολιτισμού, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού. Είναι ιδρυτικό μέλος και από το 2002, πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων. Από το 2012 έως το 2015 ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας.
- Αρχική φωτογραφία: Sven Wlf
