Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Δεν ξέρω για τους άλλους. Ξέρω μόνο για τον εαυτό μου. Μια δόση ρατσιστικής διάθεσης την έχω. Καλά κρυμμένη μεν, αλλά την έχω. Δεν δικαιολογείται διαφορετικά αυτό που μου συνέβη την τελευταία Τετάρτη του Φεβρουαρίου. Είχα πάει στο «Αγγέλων Βήμα» για να παρακολουθήσω τη θεατρική παράσταση «Πελαργέ που παίρνεις».
Είχα φτάσει με πολλή καθυστέρηση στο νεοκλασικό κτήριο της οδού Σατωβριάνδου και σκεφτόμουνα ότι έχω να ανέβω και τη σκάλα, την εντυπωσιακή σκαλιστή ξύλινη σκάλα που οδηγεί στην αίθουσα των παραστάσεων. Ευτυχώς μόλις με είδαν φώναξαν προς την πλευρά που ήταν το ασανσέρ:
– Τζίνα, περιμένετε να πάρετε άλλο ένα άτομο.
Μπήκα κι εγώ. Ήταν μέσα άλλοι τέσσερις. Ένας νεαρός με φωτογραφική μηχανή, η Τζίνα που μόλις είχε αφήσει το πόστο της στο Ταμείο και δύο κυρίες.
Η μία εντυπωσιακή και λαμπερή. Χαμογελαστή και καλοντυμένη. Με αυτοπεποίθηση. Με σιγουριά.
Η άλλη εμφανώς προβληματική. Λάθος. Εμφανώς προβληματισμένη. Μάλλον πρόχειρα ντυμένη, κόκκινη φούστα, κόκκινο πουκάμισο. Σαν να την είχαν φέρει με το ζόρι να παρακολουθήσει θέατρο. Τι το ήθελε; Δεν καθόταν στο σπίτι της να δει τηλεόραση; Εδώ ήταν που βγήκε η ρατσιστική μου διάθεση σε όλο της το μεγαλείο: Τι θέλει αυτή εδώ μαζί μας; Ποιος την έφερε; Τι θα καταλάβει. Ας είναι. Δικό της το πρόβλημα. Όχι δικό μου.
Εν τω μεταξύ το ασανσέρ έφτασε στον τρίτο όροφο. Βγήκαμε και πήγα στη θέση μου. Ίσα ίσα πρόλαβα να απενεργοποιήσω το κινητό. Τα φώτα χαμήλωσαν. Τα φώτα έσβησαν. Η παράσταση αρχίζει. Η παράσταση άρχισε. Τα φώτα δυναμώνουν αργά αργά. Και…
Στη σκηνή η κυρία του ασανσέρ! Με το κόκκινο πουκάμισο και την κόκκινη φούστα! Έκπληξη!
Τη λένε Ουρανία. Είναι το μοναδικό και φυσικά το κεντρικό πρόσωπο. Είναι η μάνα, μια μεσήλικας που περιφέρεται σε μια συνοικιακή πλατεία των Αθηνών αναζητώντας την κόρη της. Την κόρη που της έφερε και που της πήρε ο πελαργός. Βρίσκεται ανάμεσα σε χρησιμοποιημένες σύριγγες και είναι παγιδευμένη σε τρυφερές και άγριες μνήμες. Αντιμάχεται την πραγματικότητα και αναμετράται με τον πόνο της απώλειας.
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό μονόλογο ο οποίος με τραγικό τρόπο περιγράφει καταστάσεις και προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η κοινωνία μας. Ο πελαργός μας φέρνει χαρές και μας ανοίγει δρόμους για το όνειρο. Δρόμους για την ευτυχία. Μας γνωρίζει πρόσωπα. Μας δίνει την ευκαιρία να ρίξουμε μια άλλη ματιά σε γεγονότα. Μας παρουσιάζει νέες ιδέες και απόψεις. Μας θυμίζει ιστορίες που αποτελούν τη βάση για τα επόμενα βήματά μας.
Είναι όμως ο ίδιος ο πελαργός που μας παίρνει πίσω καθετί που δεν διαχειριζόμαστε σωστά. Παίρνει μακριά μας πρόσωπα αγαπημένα που για διάφορους λόγους τα αφήσαμε μόνα τους στο πέλαγος. Τα αφήσαμε ακυβέρνητα στις φουρτούνες της ζωής μέχρι να έρθει η στιγμή να τα αναζητήσουμε. Η στιγμή της κρίσης και της αυτοκριτικής. Η στιγμή της αγωνίας και του αγώνα. Η τελευταία προσπάθεια για να σώσουμε την παρτίδα.
Τέλος, είναι ο ίδιος πελαργός που μας χαρίζει μοναδικές στιγμές θεατρικής παιδείας και απόλαυσης. Όπως αυτή που περιγράφει η Άνελλη Ξηρογιάννη. Όπως αυτή που ερμηνεύει η Όλγα Κακαράκη. 
Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Κικής Κρεμπούνη με τρόπο λιτό και σαφή μεταφέρουν και εμάς στο πρόβλημα και δίπλα στην Ουρανία.
Η μουσική του Πρόδρομου Τροχίδη υπογραμμίζει με τρόπο σκληρό τις εικόνες απόγνωσης που βιώνει η πρωταγωνίστρια ενώ, τέλος, η επιμέλεια φωτισμού από τον Θανάση Καρατζά ολοκληρώνει τον πίνακα που αποτυπώνει σκηνές και στιγμές που ζούμε καθημερινά σε κάθε μας βήμα. Και σε σκοτεινές –ακόμη– γειτονιές αλλά και σε φωτισμένες πλατείες, οδούς και παρόδους της πρωτεύουσας.
Η ερμηνεία της Όλγας Κακάρακη φώτισε με έναν τρόπο μοναδικό, κάθε λέξη, κάθε φράση, κάθε παράγραφο του κειμένου. Η κυρία Κακαράκη είχε μεταμορφωθεί σε «Ουρανία», από τη στιγμή που ήταν στο ασανσέρ. Με την ανάσα της, με το λυγμό της, με την ένταση της φωνής της, με τις χειρονομίες της κατάφερε να δώσει μια άλλη δυναμική στο κείμενο και να το κάνει ακόμη πιο πλούσιο. Ακόμη πιο ζωντανό.
Το έργο ανήκει στη συγγραφέα Άννελη Ξηρογιάννη. (Την εντυπωσιακή, λαμπερή, χαμογελαστή και καλοντυμένη κυρία του ασανσέρ). Βραβεύθηκε το 2013 υπό τον τίτλο «Άγριος Πελαργός». Υπάρχουν επίσης άλλα 16 θεατρικά έργα της κυρίας Ξηρογιάννη, εκ των οποίων τα 8 είναι βραβευμένα από το Υπουργείο Πολιτισμού (Πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα), από την UNESCO (A’ Βραβείο), από το Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός (Α’ Βραβείο) και από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (5 Βραβεία).
* Η Άννελη Ξηρογιάννη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και διαμένει. Σπούδασε marketing και οικονομικά. Άρχισε να γράφει το 2004. O μονόλογός της «Άγριος πελαργός» ανεβαίνει πρώτη φορά στη σκηνή.
Το 2008 το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος πρωτοεμφάνισε στο κοινό τη συγγραφέα με το έργο «Volume» σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου. Την ίδια χρονιά η Θεατρική Ομάδα Ψυχικού παρουσίασε το έργο «Προσοχή! Ο σκύλος δαγκώνει» σε σκηνοθεσία Χρήστου Σούπου.
Στο πλαίσιο του project «Κείμενα in progress» του θεάτρου “Επί Κολωνώ”, η σκηνοθέτις Πέπη Μοσχοβάκου παρουσίασε το 2013 τον μονόλογο της Ξηρογιάννη με τον τίτλο «Ρωτάω».
Το 2011 απέσπασε το Α’ θεατρικό βραβείο Unesco με το έργο «Απέναντι». Το 2010 κέρδισε το Α’ βραβείο με το έργο «Ένας δρόμος γεμάτος φύλλα» στο θεατρικό διαγωνισμό του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός και το 2006 με το έργο «Bed» απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα από το Υπουργείο Πολιτισμού.
Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών βράβευσε το 2012 με Β’ βραβείο το έργο «Κηλίδα», το 2011 με Γ’ βραβείο το έργο «Δέχομαι», το 2010 με Γ’ βραβείο το έργο «Dirty Chic» και το 2007 με Β’ βραβείο το έργο «Samotnosc θα πει μοναξιά».
Άλλα θεατρικά έργα της Άννελης Ξηρογιάννη είναι: «Το άχρηστο αξεσουάρ», «Κοινόχρηστα με τόκο», «Παλαμιαίο Τόξο», «Χάπι vs Happy», «Κάπου όμορφα» και «Κρίκοι».
Ταυτότητα της παράστασης
Ερμηνεύει η Όλγα Κακαράκη
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Άννελη Ξηρογιάννη
Σκηνικά – Κοστούμια: Κική Κρεμπούνη
Μουσική: Πρόδρομος Τροχίδης
Επιμέλεια Φωτισμού – Φωτογραφίες: Θανάσης Καρατζάς
Στο «Αγγέλων Βήμα»
Σατωβριάνδου 36 (Μετρό Ομόνοια)
Τηλέφωνο: 210 – 524. 22.11
* Το έργο ξεκίνησε την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015. Έχουμε την ευκαιρία να το δούμε στις τρεις Τετάρτες του Μαρτίου. Δηλαδή στις 4, 11 και 18.
Ώρα έναρξης των παραστάσεων 7:30 μ.μ.
Διάρκεια: 1 ώρα
Εισιτήριο: 10 ευρώ
Κατάλληλο για άνω των 16 ετών.
* Οι φωτογραφίες της Όλγας Κακαράκη είναι από την παράσταση. Στην τέταρτη φωτογραφία η συγγραφέας Άννελη Ξηρογιάννη.
https://www.youtube.com/watch?v=voQEdZAK0HU&feature=player_embedded#t=2
