16.4 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Άκις Παράσογλου. Ο γελοιογράφος που με ποίηση γέμισε τη ζωή μας χρώματα και αρώματα…

Του Παναγιώτη Μήλα

«Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν ειρηνικά. Μπορεί να με λες ονειροπαρμένο, αλλά δεν είμαι ο μοναδικός. Εύχομαι μια μέρα να ενωθείς μαζί μας και ο κόσμος να γίνει ένας! Φαντάσου πως δεν υπάρχουν ιδιοκτησίες (απορώ, μπορείς να το φανταστείς;), καμιά αιτία για πλεονεξία και πείνα… μια αδελφότητα ανθρώπων». (Από το «Ιμάτζιν» του Τζον Λένον).

Αυτή η λεζάντα ήταν κάτω από τη φωτογραφία του κορυφαίου των “Μπιτλς”, στο φύλλο της Τετάρτης 10 Δεκεμβρίου 1980 στον “Ριζοσπάστη”.

Γύρω στις 5 τα ξημερώματα (ώρα Ελλάδας) της Τρίτης 9 Δεκεμβρίου είχε δολοφονηθεί ο Λένον στη Νέα Υόρκη. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στα γραφεία της εφημερίδας, στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου, τα τραγούδια του Λένον είχαν πλημμυρίσει τον χώρο. Το αυστηρό περιβάλλον είχε ζεσταθεί από τις μελωδίες που ξεκινούσαν από τον τρανζιστοράκι ενός αντισυμβατικού συναδέλφου.

Εκείνο το απόγευμα ο αγαπημένος Άκις Παράσογλου πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το πρωτόκολλο.

Ο Άκις, το παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ταμπούρια του Πειραιά, ακούγοντας ρεμπέτικα από τα κουτούκια της περιοχής, είχε ευρύ πνεύμα. Ήταν πραγματικός ριζοσπάστης σε κάθε του ενέργεια. Μακριά από «πρέπει» και κανόνες ο Παράσογλου πορεύτηκε τον δικό του δύσκολο δρόμο. Προτίμησε τα δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια παρά τις μεγάλες λεωφόρους.

Το χειμωνιάτικο απόγευμα με τον Τζoν Λένον στο γραφείο του ο Άκις σχεδίαζε ένα σκίτσο για μια σελίδα – προεργασία, τη σελίδα 6 της Πέμπτης 11 Δεκεμβρίου 1980. Όπως θα δείτε, ακόμη και σήμερα εκείνο το σκίτσο είναι τόσο επίκαιρο.

Ο Άκις, ναι μεν ελεύθερος σε ό, τι έκανε αλλά πάντα είχε ως πρώτο του μέλημα την καλή και δημιουργική συνεργασία με όλους τους συναδέλφους του. Μάλιστα, στη δεύτερη φωτογραφία, τον βλέπουμε να συνομιλεί με τον συνάδελφο Γιάννη Κουτζουράδη.

Με τον Άκι χαθήκαμε από τότε, συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 1981. Τελευταία φορά τον είδα το 2011 (18-28 Φεβρουαρίου) όταν διοργανώθηκε στην Τεχνόπολη από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος έκθεση Γελοιoγραφίας, με θέμα την κρίση και τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις.

***

Την επόμενη φορά που διάβασα για τον Άκι ήταν πριν από λίγους μήνες:

«Χρώματα κι αρώματα ήταν γεμάτη η ζωή σου… χρώματα κι αρώματα κι οι αναμνήσεις μου… από παιδί σε θυμάμαι να τραγουδάς αυτό το τραγούδι… και πλημμύριζα περηφάνια!!! Το τραγούδι αυτό είσαι ΕΣΥ»!

https://www.youtube.com/watch?v=XZke08knkSE

Με αυτά τα μελωδικά λόγια τον αποχαιρετούσε η αγαπημένη του κόρη, η Μάριον. Τη Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016 ο Άκις είχε φύγει ξαφνικά, αν και το είχε προαναγγείλει…

«Τώρα λέω να φύγω…»

Τώρα λέω να φύγω. Άλλωστε ήταν αργά. Έξω από την αντικρινή πόρτα ένα παιδί κατάχαμα ζωγράφιζε με παστέλ καραβάκια με πανύψηλα κατάρτια.

Από το βάθος της κάμαρας ακουγόταν αμυδρά ένα Μαυροθαλασσίτικο τραγούδι.

Ρίχνω μια τελευταία ματιά πίσω μου. Έχει στρωθεί κιόλας το επόμενο αστάρι στο λευκό πανί. Έτοιμο νέα όνειρα να ξαπλώσει.

Σκέφτομαι καθώς κατέβαινα την ιστιόσκαλα της ζωγραφιάς του.

Αισθανόμουν τόσο πλήρης που δεν έκανα ούτε τσιγάρο».

***

Φαντάσου! Ο Άκις χωρίς τσιγάρο! Κι όμως η έκπληξη που έκανε σε όλους έπρεπε να είναι 100% έκπληξη…

Αυτό ήταν και ένα από τα τελευταία του ποιήματα. Από αυτά που δεν πρόλαβε να εκδώσει.

Όπως κι εμείς δεν προλάβαμε να μάθουμε το φευγιό του και τον αποχαιρετισμό του που έγινε την Τετάρτη 29 Ιουνίου, στο νεκροταφείο του Σχιστού.

***

Δυο λόγια για τον καλό μας συνάδελφο

Ο Άκις Παράσογλου γεννήθηκε και κατοικούσε στον Πειραιά. Γελοιογραφίες του -ξεκίνησε από τον “Ριζοσπάστη” στα τέλη της δεκαετίας του ΄70- έχουν δημοσιευθεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Το 1975 εγκαταλείπει την Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Μόναχο, δημοσιεύοντας στον εκεί περιοδικό Τύπο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δημοσιεύει πολιτική γελοιογραφία στον ημερήσιο Τύπο, γράφει και εικονογραφεί παιδικά βιβλία, ασχολείται με τη σκηνογραφία στο θέατρο, με τη δημιουργία τηλεοπτικών fiction και τη συγγραφή κειμένων για διάφορες εκπομπές πολιτικού περιεχομένου.

Υπήρξε εκδότης του περιοδικού «Λίμπερτι» και κυκλοφόρησε τα εξής προσωπικά άλμπουμ: «Panteon» (Μόναχο, 1976), «Anakata» (εκδόσεις Αλεβιζόπουλου, 1983), «Akis Akistika» (εκδόσεις Υάκινθος, 1984), ενώ έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Σουηδία, Αργεντινή και Κύπρο και έχει στο ενεργητικό του ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στη Γερμανία. Έχει διδάξει cartoon animation στο ΙΕΚ Ακμή και στα τμήματα ενηλίκων της ΔΕΠΑ Κερατσινίου.

Στον Πειραιά συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τις εφημερίδες «Πειραϊκή Πολιτεία» και «Τύπος Σπορ». Από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας εργαζόταν στην εφημερίδα «Ύπαιθρος Χώρα».

***

Έφυγε ξαφνικά αφήνοντας παραπονεμένους και τους συναδέλφους του στην “Ύπαιθρο Χώρα”:

«Δεν ήπιαμε κι εκείνο το ούζο που όλο το σχεδιάζαμε και όλο το αναβάλλαμε. Δεν τα είπαμε ήσυχα, όπως έπρεπε, χωρίς την τρεχάλα της έκδοσης. Δεν σου δώσαμε την ευκαιρία να μας μοιράσεις εκείνο τον άρτο τον αλλιώτικο, που ζύμωνες κι έψηνες με τα χέρια του, σε μια δύσκολη και δημιουργική ζωή», του έγραψαν.

Όμως, όπως σημείωσαν οι φίλοι του εκεί στον τελευταίο σταθμό της διαδρομής του, «υπάρχει μια παρηγοριά μέσα στην κατήφεια και στο πένθος επειδή δεν παρουσιάστηκε ο δικός μας Άκις μπροστά τον Πανάγαθο με χέρια άδεια και διάστικτα από μικρά εγκλήματα, με τσέπες γεμάτες και με λεκέδες αίματος, όπως άλλοι. Όχι. Ο Άκις είχε τις τσέπες άδειες και πεντακάθαρες, και τα χέρια γεμάτα χρώματα, σκίτσα, όνειρα, ελευθερία, δικαιοσύνη. Κι εκείνες τις ουλές, που όποιος ξέρει μπορεί να τις ξεχωρίσει, που προσυπογράφουν το κόστος για τη ζωή που διάλεξε, για το στρατόπεδο που διάλεξε, για τις ιδέες που τον διάλεξαν. Γιατί εκείνος που διαλέγει τα δύσκολα –στη ζωή, στην τέχνη, στην καθημερινότητα– κι επιμένει στα δύσκολα, κερδίζει ένα κομματάκι ήλιο. Και μια θέση στις καρδιές των ταπεινών».

Ο Άκις έφυγε και μας άφησε σε αδέσποτα τοπία με τις αναμνήσεις από τα τρυφερά και ποιητικά σκίτσα του που γέμισαν τη ζωή μας με χρώματα και αρώματα…

***

Δύο από τα ποιήματα αυτά δημοσιεύθηκαν στην συλλογή «Αδέσποτα Τοπία» που την εξέδωσε μόνος του, όπως το σημειώνει μάλιστα και στο όνομα του… εκδοτικού οίκου που τον έχει ονομάσει περιπαικτικά iapartimou (Για πάρτη μου…). Το πρώτο ποίημα έχει τον τίτλο:

«Απόγευμα Αυγούστου»

Υγρό απόγευμα τ’ Αυγούστου -ό, τι ακουμπάς γλιστρά- χάνεται ό, τι αγγίζεις.

Ανίκανη η αφή αδυνατεί να υποτάξει το υδαρές των αντικειμένων.

Κολλάει το δέρμα, οι τοίχοι ιδρώνουν,

η σοφίτα λαχανιάζει

ως κι η μικρή ρωγμή της πόρτας δάκρυσε

σαν τις παλιές των θρύλων τις εικόνες.

Ακύμαντο απόγευμα φορτωμένο εξαίσια αρώματα

που διεισδύουν απ’ το πευκόδασος,

απ’ τις παλιές αποθήκες

εδώδιμων-αποικιακών της αγοράς,

το φρεσκοκουρεμένο γρασίδι.

Το τραπέζι αναβλύζει ρετσίνι παλίσανδρου,

ψίχουλα σταφιδόψωμου,

σέρτικο καπνό Ξάνθης.

Τ’ άρωμά σου παντού.

(Αυτό το σεντόνι, λέω, ποτέ μην το αλλάξω.

Το χρειάζομαι για τις πανταχού

Παρούσες απουσίες σου).

Όταν τ’ αγγίζω – νοτίζομαι.

Όταν με τυλίγει – με ματώνει.

Το δεύτερο ποίημα από την ίδια συλλογή έχει τον τίτλο

«Αλάστωρ»

Τώρα που χτένισα τη χαίτη της καταιγίδας

και με πολύ σπάραγμα κατεύνασα τη λαγνεία μου

τώρα, που σε γκρέμισα ανέκκλητα απ’ το αχειροποίητο

εικονοστάσι μου

καμιά σου φωτογραφία σου δε θα κρατήσω.

Ένα σκίτσο σου -όλο κι όλο- θα σκαρώσω

(έτσι, όπως μόνον εγώ ξέρω).

Με το διαστροφικό μου οίστρο, θ’ αλλοιώσω

τις γραμμές σου τόσο,

ώστε στο εξής κανείς μη σ’ αναγνωρίζει.

Τίποτα μη θυμίζει,

κάτι απ’ την ανόσια σαγήνη σου στη Δήλο

τη νύχτα που αποσχημάτιζες αιρετικά
τα’ ακοίμητα λιοντάρια,

που κόλαζες ανενδοίαστα τις ιερές τις σαύρες

κι εμένα,

αλείτικα αφάνιζες μ’ επάλληλα στραγγαλίσματα

κι εκούσιες σταυρώσεις.

Τουλάχιστον, έτσι

θα μείνεις για πάντα, έργο απ’ τα χέρια μου

κι εγώ στα χέρια σου, άλλο δε θα σπαρταρώ,

σα λαβωμένο τζιτζίκι.

Κερατσίνι και Δραπετσώνα τιμούν τον Άκι

Φτάσαμε λοιπόν τώρα, σχεδόν 10 μήνες μετά την αποχώρηση του συναδέλφου μας και ο Δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας, η Εταιρεία Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου, η Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων Κερατσινίου και το Ιστορικό και Λαογραφικό Αρχείο Πισιμίση Κερατσινίου – Δραπετσώνας διοργανώνουν εκδήλωση για τη μνήμη του σκιτσογράφου και ποιητή Άκι Παράσογλου. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Μαρτίου, στις 7 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» (Εμμ. Μπενάκη 70, Αμφιάλη).

Θα μιλήσουν άνθρωποι που συμπορεύτηκαν μαζί του, άνθρωποι που τον αγάπησαν. Την ίδια ημέρα, στην αίθουσα «Α. Τάσσος» θα εγκαινιαστεί έκθεση με έργα του Άκι.

Διάρκεια Έκθεσης: Δευτέρα 20 έως και Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

Ώρες Λειτουργίας: 6 μ.μ. έως 9 μ.μ.

Τηλέφωνα επικοινωνίας: Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου 213 – 207.46.73

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -