Το θέατρο, αυτή η πανάρχαιη Τέχνη, είναι μια ανεκτίμητη, ανθρώπινη αξία, μια πολύτιμη εμπειρία που μοιραζόμαστε με τους συνανθρώπους μας.
Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, με την έναρξη της σεζόν του «Θεάτρου των Εθνών» στο Παρίσι και με το πρώτο μήνυμα να γράφεται από τον συγγραφέα Ζαν Κοκτώ.
Έκτοτε, η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου εορτάζεται στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα, εκπροσωπώντας μια ευκαιρία υπενθύμισης της ετερότητας αυτής της καλλιτεχνικής έκφρασης και προώθησης του αντίκτυπου που έχει στις σύγχρονες κοινωνίες.
Το catisart.gr από το 2010 τιμά αυτή την παγκόσμια γιορτή. Φέτος λόγω της πολύ ιδιαίτερης χρονικής συγκυρίας εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού [Covid 19], που πλήττει για δεύτερο χρόνο την παγκόσμια υγεία, τις δομές της κοινωνίας, την οικονομία και βεβαίως όλες τις τέχνες, το catisart.gr ζήτησε να φιλοξενήσει κείμενο – μήνυμα του Αλέξη Σταμάτη, του διακεκριμένου συγγραφέα με τις πολλές περγαμηνές.
***
«Ένα διαρκές όνειρο, μια διαδρομή στο χωροχρόνο, να τι είναι το Θέατρο»…
Του Αλέξη Σταμάτη [*]
«Θεωρώ το θέατρο ως τη μεγαλύτερη από όλες τις μορφές τέχνης,
τον πιο άμεσο τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος
μπορεί να μοιραστεί με έναν άλλο την αίσθηση του τι είναι να είσαι άνθρωπος».
Όσκαρ Ουάιλντ
Από τα λίγα πράγματα που θα μείνουν για τον καιρό μας θα είναι εκείνα τα οποία δημιουργούν οι καλλιτέχνες και ειδικά οι άνθρωποι του Θεάτρου.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί κοινωνιολόγοι, δημοσιογράφοι και χρονικογράφοι της εποχής. Την ερμηνεύουν όχι με βάση αριθμούς, ισορροπίες και στατιστικά, αλλά με το μέτρο της ανθρώπινης ψυχής όπως υπάρχει και υπήρχε ανά τους αιώνες.
Τα τελευταία χρόνια επικράτησε μια σύγχυση. Οι πολλαπλές κρίσεις επηρέασαν και το ίδιο το Θέατρο. Ελπίζω λοιπόν σύντομα μια εποχή χωρίς άγχος για σολντ άουτ, επιτυχίες – φούσκες και επικοινωνιακά τερτίπια.
Το Θέατρο είναι σαν μια παγκόσμια σταθερά. Μια τέχνη του χώρου και του χρόνου, που αψηφά τον χώρο και τον χρόνο. Τα πιο σύγχρονα κομμάτια του τρέφονται από τα επιτεύγματα των περασμένων αιώνων, ακόμη και τα πιο κλασικά ρεπερτόρια γίνονται σύγχρονα και δραστικά κάθε φορά που παίζονται εκ νέου. Το Θέατρο ξαναγεννιέται διαρκώς, σ ένα νέο χωροχρόνο
Στο μήνυμά της για την Ημέρα Θεάτρου, το 2017 η Γαλλίδα ηθοποιός Isabelle Huppert είχε αναφερθεί στο συλλογισμό ενός Γάλλου θεατρικού συγγραφέα, του Jean Tardieu:
Ο Tardieu ισχυρίζεται πως «Όταν σκέφτομαι το χώρο η ερώτηση πρέπει να είναι: Ποιο είναι το μακρύτερο διάστημα από το ένα μέρος στο άλλο;»
Για τον χρόνο, προτείνει το εξής: «Μετριέται στα δέκατα του δευτερολέπτου, στο χρόνο που χρειάζεται για να προφέρετε τη λέξη ‘αιωνιότητα’».
Ωστόσο, για τον χωροχρόνο, λέει: «Προτού κοιμηθείτε, συγκεντρώστε το νου σας σε δύο σημεία του χώρου, και υπολογίστε το χρόνο που χρειάζεται, σε ένα όνειρο, για να μεταβείτε από το ένα στο άλλο».
Ένα διαρκές όνειρο, μια διαδρομή στο χωροχρόνο, να τι είναι το Θέατρο.
***
[*] Ο Αλέξης Σταμάτης, είναι συγγραφέας.
***
Διαβάστε εδώ συνέντευξη του Αλέξη Σταμάτη στην Ειρήνη Αϊβαλιώτου.
Αλέξης Σταμάτης: «Αθώα πλάσματα είμαστε όλοι μας. Έτσι γεννιόμαστε: δίχως καμία ενοχή»…
