15 C
Athens
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024

Όλγα Ποζέλη, τόλμη, χαμόγελο και ιδέες με… ουρά

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Στα Εξάρχεια, στον αριθμό 168 της οδού Μαυρομιχάλη, βρίσκεται ένας φούρνος. Από εκείνους τους παλιούς που διατηρούν ακόμη την καπνιά στους τοίχους με το πυρίμαχο τουβλάκι, τη μυρωδιά της ξινής ζύμης και της μαγιάς. Πρέπει να πάτε. Όμως μην αναζητήσετε ψωμί. Αναζητήστε ιδέες, πειραματισμούς, τόλμη, φαντασία, θέαμα και φρέσκο μυρωδάτο θέατρο. Ακολουθήστε τη Νοητή Γραμμή της Όλγας Ποζέλη και ανακαλύψτε ένα διαφορετικό είδος παραστατικής τέχνης. Τέχνη που βασίζεται στην επινόηση, το κέφι, τη συλλογική δημιουργία, τη διαίσθηση, τον παρορμητισμό, το χαμόγελο. Η παράστασή της με τον ευφάνταστο τίτλο “Μην κρίνεις έναν άνθρωπο από την ουρά του” μιλάει μόνη της. Η ΄Ολγα Ποζέλη, σκηνοθέτις και ηθοποιός, κύριο ιδρυτικό μέλος της ομάδας “Νοητή Γραμμή”, είναι μια νέα γυναίκα φιλομαθής, με ζήλο ξεχωριστό, γόνιμη διάθεση, πολύπραγη και πολυμήχανη. Ευδιάθετη, χαριτωμένη και με ιδιαίτερα όμορφες παρειές. Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, με δασκάλα στη δραματική σχολή τη Ρούλα Πατεράκη, σπουδές στην αγγλική φιλολογία, μεταπτυχιακά στο Λονδίνο, έστησε με επιμονή και πεποίθηση το Φούρνο της, μετατρέποντάς τον αργά αλλά σταθερά σε πολύπτυχο καλλιτεχνικής έκφρασης.

Ακολουθεί συνέντευξη:

Ισχυρό όνειρο

* Στα 14 μου, θυμάμαι μια βραδιά στο θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Οι καρέκλες τοποθετημένες στην κεντρική σκηνή και οι ηθοποιοί σε απόσταση αναπνοής από εμάς, τους θεατές. Μαγεύτηκα. Νομίζω εκείνο το βράδυ αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Και κατά έναν περίεργο τρόπο, καμία στιγμή στη ζωή μου δεν έκανα πίσω, δεν αμφέβαλλα… Πριν από αυτό φοβάμαι πως δεν θυμάμαι τίποτα… Ίσως αυτό το όνειρο να ήταν πολύ ισχυρό και να έσβησε όλα τα άλλα!

Ρούλα Πατεράκη

* Στα πρώτα μου βήματα με ενθάρρυνε και μου άνοιξε δρόμο η δασκάλα μου, η Ρούλα Πατεράκη, της οποίας τη Δραματική Σχολή παρακολούθησα. Πρωτοπόρος η Ρούλα, καλλιτέχνις μέχρι το μεδούλι και ριψοκίνδυνη.

Απόφαση

* Για μένα η δημιουργία της ομάδας της Νοητής Γραμμής ήταν η καθοριστική στιγμή στην καριέρα μου. Μέχρι τότε, το 1999 δηλαδή, αισθανόμουν ότι δεν κατάφερνα να εκφραστώ στο θέατρο στον βαθμό που θα ήθελα. Η απόφαση να δημιουργήσω την ομάδα ήταν μια κίνηση τολμηρή αλλά και λυτρωτική συνάμα. Σκηνοθέτησα για πρώτη φορά – μετά τις σπουδές στο Λονδίνο – και πήρα πάνω μου όλο το βάρος των επιλογών δραματολογίου, ηθοποιών, συνεργατών. Έτσι συναντήθηκα με πολλούς σημαντικούς συναδέλφους με τους οποίους από καιρού εις καιρόν ξανασυνεργαζόμαστε.

Διηγήματα

* Από λογοτέχνες λατρεύω την Iris Murdoch, τον William Faulkner, τον Laurence Durrell, την Jeannette Winterson, τον Jose Saramago, τον Haruki Murakami, τον Peter Carey… Μάλιστα δύο από τις παραστάσεις μου είναι βασισμένες σε διηγήματα των δύο τελευταίων. Το Πουλί της Ηδονής σε διήγημα του Peter Carey, και το Ποτέ μην πας απ’ τις σκάλες σε διηγήματα του Haruki Murakami.

Συνεργασίες

* Ποτέ δεν ονειρεύτηκα ρόλους αλλά συνεργασίες. Ίσως είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά περισσότερο ονειρεύτηκα να συνεργαστώ με καλλιτέχνες όπως ο Simon McBurney των Complicite, ή ο Tim Etchells των Forced Entertainment, παρά να υποδυθώ έναν ρόλο. Ίσως γιατί τα πράγματα που ονειρεύομαι να κάνω – και κάνω τελικά – πλησιάζουν περισσότερο την performance και το devised theatrε παρά το θέατρο πρόζας.

Πειραματισμός

* Το Devised μπορεί να ξεκινήσει από οτιδήποτε. Καθορίζεται και προσδιορίζεται από το γκρουπ των ανθρώπων που συσπειρώθηκαν για να εξερευνήσουν και να πειραματιστούν με ιδέες, εικόνες, σκέψεις, θέματα ή συγκεκριμένα ερεθίσματα τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν μουσική, κείμενο, αντικείμενα, κίνηση. Το Devised έχει να κάνει με τη σύλληψη και τη μορφοποίηση μιας ιδέας. Έχει να κάνει με την επινόηση και τη δημιουργία ενός έργου συνόλου. Έχει να κάνει με τη φαντασία, τη διαίσθηση, τον αυθορμητισμό, το ρίσκο και πάνω απ’ όλα με την ομαδική δέσμευση στη δημιουργία μιας παράστασης. Έχει να κάνει με τον πειραματισμό με καινούργιες ιδέες, φόρμες, δομές και την ίδια τη φύση της παραστατικής τέχνης.

Αφοσίωση

* Αδιαπραγμάτευτη για μένα είναι η αφοσίωσή μου στους ανθρώπους που αγαπώ και η αγάπη μου για το θέατρο.

Πορεία

* Ελπίζω να τα καταφέρνω να στηρίζω τη Νοητή Γραμμή, την ομάδα μου, και να ακολουθώ την πορεία που έχω χαράξει εδώ και μερικά χρόνια… και όπου με βγάλει…

Υποκρισία

* Με θυμώνουν η ανεντιμότητα, η υποκρισία και η… δηθενιά (sic).

Παρφέ σοκολάτα

* Οι μικρές καθημερινές χαρές που απολαμβάνω είναι να ξυπνάω το πρωί και να περιποιούμαι τα λουλουδάκια μου στο μπαλκόνι, να μιλάω με τα ανιψάκια μου στο τηλέφωνο, να τρώω παγωτό παρφέ σοκολάτα…

Miguelito

* Λατρεύω τα σκυλιά! Είχα ένα κοκεράκι, τον Miguelito, ο οποίος ήταν πολύ ιδιόρρυθμος και απαιτητικός, αλλά με είχε συγκλονίσει όταν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή μου είχε δείξει με τον τρόπο του μεγάλη τρυφερότητα και αγάπη…

Σχετικά άρθρα

Κυνηγήστε μας

6,398ΥποστηρικτέςΚάντε Like
1,713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
713ΑκόλουθοιΑκολουθήστε


Τελευταία άρθρα

- Advertisement -