Με αφορμή αυτή τη δύσκολη – από κάθε άποψη – χρονιά, το Catisart.gr δίνει τον λόγο σε καλλιτέχνες και δημιουργούς που μιλούν για όσα έχασαν, για όσα κέρδισαν και για όσα περιμένουν.
Μας μιλούν για θέματα που τους ενόχλησαν ή τους συγκίνησαν, για γεγονότα που τους πίκραναν, τους εξόργισαν ή τους έδωσαν χαρά.
Εκμυστηρεύονται – εξομολογούνται τις απογοητεύσεις ή τις ελπίδες τους και τέλος εκθέτουν διαφωνίες, σκέψεις, ιδέες και προτάσεις…
Γράφει η Νίνα Λαμπριανίδη
Το 2020 και κυρίως το 2021 ήτανε χρονιές αναθεώρησης, που ωθήσανε σε ένα διαφορετικό απολογισμό, πιο βαθυστόχαστο και πιο ουσιαστικό.
Ένα μέτρημα «κερδίζω / χάνω» που απαιτούσε να βρεθεί η ουσία και η σχετικότητα σε όλα τα μικρά και καθημερινά που αγνοούσαμε η παραμελούσαμε.
Η ουσία των σχέσεων, των σχεδίων, των ονείρων, των πλάνων, του ιδίου μας του βίου αλλά και της σχετικότητας του χρόνου.
Όπως όλοι μας, κάποια πράγματα έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι ίσως έπρεπε να τα χάσω τόσο καιρό, για να μπορώ να τα δω, να τα επαναξιολογήσω, κάποια να τα εκτιμήσω περισσότερο, για να τα διεκδικήσω και πάλι με άλλη αποφασιστικότητα και προοπτική, για να καταλήξω να κερδίσω αυτά που έχουν ουσία.
Χάναμε πολύ χρόνο και ενέργεια σε ανώφελα πράγματα που φαινόντουσαν μεγάλα. Και όταν ο χρόνος πάγωσε για λίγο, είχαμε την ώρα να σκεφτούμε, να δούμε τη πραγματικά αξίζει για τον καθένα προσωπικά, και τη ζωή μας ολοκληρωτικά, και να τα επαναπροσδιορίσουμε.
ΕΧΑΣΑ – Άφησα να χαθεί στο χρόνο ό, τι φάνηκε πως δεν είχε τις ρίζες του και τα θεμέλια του όσο βαθιά θα ήθελα, η χρειαζόταν.
Συνεργασίες, φιλίες, σχέσεις, σχέδια που τόσο καιρό έμεναν προσκολλημένα σε επιφάνειες.
Άφησα να χαθούν τα «φαινομενικά εντάξει» για να κερδηθούν τα «αφανή ουσιώδη».
[Πατήστε “κλικ” επάνω στις φωτογραφίες για να τι δείτε μεγαλύτερες].
ΚΕΡΔΙΣΑ τον εαυτό μου και μαζί, το να παλέψω πιο ουσιαστικά για την αλήθεια μου.
Κερδίσαμε χρόνο, όταν πάγωσε για λίγο η ζωή με την πανδημία, γιατί τον εκτιμήσαμε και αυτόν και την ίδια περισσότερο.
Ίσως για να μπορέσουμε να σκεφτούμε, να καταλάβουμε πόσο πολύτιμος είναι τελικά και να αποφασίσουμε που αξίζει πραγματικά να τον ξοδεύουμε… σε τι και σε ποιους… με την αφοσίωση στο να αναπτυσσόμαστε και να χτίζουμε ποιοτικά πάνω σε πιο βαθιά θεμέλια και μόνο, οτιδήποτε συνθέτει τη ζωή μας.
Ο πήχης της ποιότητας και του ουσιώδους έχει ανεβεί ψηλά.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ να δω περισσότερη ενσυναίσθηση, σύνδεση και σεβασμό, σε όλων των ειδών τις ανθρώπινες σχέσεις. Περισσότερη προσπάθεια για όσα έχουν νόημα.
Προσδοκώ να δώσω και να πάρω περισσότερη κατανόηση, ανιδιοτέλεια και αγάπη σε υγιείς διαπροσωπικές μου σχέσεις.
Περιμένω να δώσω και να πάρω ακόμα περισσότερη αφοσίωση, σεβασμό και υποστήριξη στις συνεργασίες μου.
Περιμένω να αυξηθούν οι αγκαλιές και οι συλλογικές προσπάθειες υποστήριξης για το κοινό καλό και συμφέρον.
Περιμένω μια επανεκκίνηση του χρόνου που χάθηκε, και επανασύνδεση με όλα όσα παίρναμε μέχρι τώρα σαν δεδομένο – που επαναπροσδιορισμένα με πιο ποιοτικά κριτήρια και αξίες, θέλω να πιστεύω πως θα μας ενώσουν για να παλέψουμε μαζί για ένα ακόμα καλύτερο αύριο.
Και ανυπομονώ πώς και πώς να ξεπεραστεί η λαίλαπα της πανδημίας και να ξαναγεμίσουν οι αίθουσες με θεατές…!
Να ζωντανέψει ο χώρος της τέχνης μας ξανά όπως του αξίζει και να πάρουμε από το κοινό την απαραίτητη ενέργεια και ανάσα στήριξης και αισιοδοξίας που όλοι χρειαζόμαστε.
***
Αυτή τη περίοδο κάνω πρόβες για την θεατρική παράσταση «Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο» που θα ανέβει στο «Θέατρο 104».
Τι συμβαίνει όταν «Τα κορίτσια δεν πρέπει να παίζουν ποδόσφαιρο»;
