Του Παναγιώτη Μήλα
«Όταν μια θεατρική παράσταση είναι αληθινή, τολμηρή, ευφάνταστη, έχει κάτι να πει, μπορείς να αναγνωρίσεις τον εαυτό σου, ως θεατής αλλά και ως συντελεστής μέσα σ’ αυτή, όταν σε παρασύρει, όταν είναι ομαδική και όταν είναι αυθεντική, τότε μπορείς να πεις ότι είναι μια παράσταση επιτυχημένη».
Αυτή την απάντηση είχε δώσει η Νατάσα Παπανδρέου σε συνέντευξή της στην Ειρήνη Αϊβαλιώτου, εδώ στο Catisart, το 2013 με αφορμή την παράσταση τα «Χταποδάκια και άλλα διηγήματα» την οποία παρουσίαζε τότε η Νατάσα μαζί με τον Ηλία Βογιατζηδάκη και τη Μυρτώ Πανάγου.
Στη συνέχεια και στην ερώτηση: «Μπορεί το θέατρο σήμερα να δώσει το κάτι παραπάνω στο θεατή»; Η Νατάσα Παπανδρέου είχε απαντήσει:
«Εξαρτάται αυτό και από το αν είναι διαθέσιμος ο ίδιος ο θεατής να εισπράξει αυτά που έχεις να του δώσεις. Είναι μια συνάντηση ανάμεσα στον ηθοποιό και τον θεατή. Όταν επιτυγχάνεται η ουσιαστική επικοινωνία συμβαίνει κάτι μαγικό. Δεν ξέρω αν είναι κάτι παραπάνω. Είναι πάντως κάτι όμορφο».
***
Φέτος η Νατάσα Παπανδρέου ετοίμασε μια παράσταση αληθινή, τολμηρή, ευφάνταστη. Μια παράσταση στην οποία έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για ουσιαστική επικοινωνία με τους θεατές έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι και μαγικό και όμορφο…
Όλα τα παραπάνω με οδήγησαν ένα απόγευμα στον Τεχνοχώρο «Fabrica», στον Κεραμεικό. Εκεί συνάντησα τη Νατάσα πριν αρχίσει την προετοιμασία της για τη θεατρική παράσταση «Όταν» που παρουσιάζει. Ένα έργο βασισμένο στα διηγήματα «Διάφορες επιλογές Πέτρος» και «Πιερ» του Ευθύμη Φιλίππου.
***
*ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ και μεγάλωσα στην Αθήνα. Το πατρικό μου ήταν και είναι ακόμη, στο Παλαιό Ηράκλειο ενώ σπίτι μου θεωρούσα και το σπίτι της γιαγιάς μου στον Χολαργό. Εκεί που πήγαινα κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Είχα στενή σχέση με τη γιαγιά μου. Ήμουν ένα παιδί ήσυχο, χαμογελαστό, κοινωνικό αλλά και κάπως εσωστρεφές. Μοναχοπαίδι. Χανόμουν με τις ώρες να παίζω πιάνο, να τραγουδάω, να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία. Θυμάμαι τον δάσκαλο μουσικής να λέει στη μαμά μου: «Το παιδί αυτό έχει ταλέντο στη μουσική, να μην το αφήσει». Κάπως αυτό που άκουσα τότε ως παιδάκι με στιγμάτισε και μέσα μου βαθιά μου ήξερα ότι θα ασχοληθώ με τις τέχνες.
Ποια είναι η πρώτη παράσταση που θυμάσαι να σε κάνει να αποφασίζεις ότι το μέλλον σου είναι θέατρο;
*ΕΙΧΑ ΔΕΙ, στην εφηβεία μου, το «Bella Venezia» στο θέατρο της οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή. Με είχε βάλει μέσα της αυτή η παράσταση. Νόμιζα ότι ήμουν μέρος της. Έχει μείνει ζωντανή μέσα μου η ατμόσφαιρα της παράστασης, τα βλέμματα των ηθοποιών, οι σχέσεις που δημιουργούνταν επί σκηνής. Το πώς αυτό το σύνολο των ηθοποιών με έκανε να βουτήξω στο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου.
Θυμάμαι ακόμη και όταν είχα πάει να ζητήσω αυτόγραφο από τους ηθοποιούς τι δέος είχα νιώσει. Ακόμη και σήμερα όταν μοιράστηκα αυτή μου την ανάμνηση με την Εύη Σαουλίδου, που έπαιζε στην παράσταση, ήταν σαν να ξαναζώ εκείνη τη στιγμή.
Μπορείς να αναφέρεις δύο θεατρικές εμπειρίες σου;
*ΣΙΓΟΥΡΑ θα αναφέρω την πρώτη μου δουλειά στο θέατρο, το έργο «Στην οθόνη φως» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη σε σκηνοθεσία της Σοφίας Βγενοπούλου που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το 2011. Το να ξεκινάει ένας ηθοποιός, βγαίνοντας από τη Σχολή, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σε ένα τέτοιο επαγγελματικό περιβάλλον, ήταν και είναι ένα ισχυρό εφόδιο για το πώς βλέπει τα πράγματα επαγγελματικά. Νιώθω πραγματικά ευγνώμων γι’ αυτή μου την εμπειρία.
Επίσης εμπειρία σημαντική για εμένα ήταν ο μονόλογος «Ιω-Εκείνη» που ξεκίνησε από την Αθήνα πέρσι και ταξίδεψε το καλοκαίρι στην Πειραματική σκηνή της Μήλου, το θέατρο «Συν-Πλην» στη Λάρισα, το θέατρο «Λιθογραφείον» στην Πάτρα και το «Αστικόν» στα Κύθηρα. Είναι σπουδαίο να βλέπω πώς επικοινωνεί η δουλειά μου εκτός Αθηνών, που είναι η βάση μου.
Τι σημαίνει να είσαι σκηνοθέτης/ηθοποιός του θεάτρου σήμερα στην Αθήνα;
*ΣΗΜΑΙΝΕΙ για εμένα να έχεις μέσα σου μεγάλη πίστη. Πίστη σε αυτό που έχεις να επικοινωνήσεις προς τα έξω, επιμονή να μπορείς να μπορείς να το στηρίζεις αυτό παρόλα τα εμπόδια που υπάρχουν μπροστά σου. Σημαίνει να φροντίζεις συνεχώς για τα εργαλεία σου ως ηθοποιός. Το σώμα σου, τη φωνή σου. Να ενημερώνεσαι για ό,τι νέο ή παλιό υπάρχει και να βλέπεις κάθε φορά τι σου ταιριάζει. Όχι μόνο στο θέατρο αλλά και σε κάθε μορφή τέχνης: τη μουσική, τα εικαστικά, τη μόδα… Να μπορείς ακόμη να συγκινείσαι. Και επίσης σημαίνει να είσαι συνεχώς σε μία επαγρύπνηση, να ισορροπείς ανάμεσα στο καλλιτεχνικό σου όραμα και τις εκάστοτε οικονομικές συνθήκες. Να μπορείς να τις αναζητάς, να τις διεκδικείς. Είναι κάτι δύσκολο αυτό για τον καλλιτέχνη και χρειάζεται πολλά αποθέματα δύναμης.
Νατάσα, πώς ξεκίνησε η θεατρική μεταφορά του «Όταν»;
*ΗΘΕΛΑ από καιρό να ασχοληθώ με κάποιο έργο του εν λόγω συγγραφέα. Ήθελα να τον δω να ζωντανεύει με μία δική μου ματιά. Είχα δει εννοείται ανεβάσματα έργων του στο παρελθόν θεατρικά και ταινίες με τα σενάριά του στον κινηματογράφο. Διάβασα το βιβλίο «Όταν, Όταν» καθώς και το έργο του «Σκηνές» το φετινό φθινόπωρο και αποφάσισα σχεδόν αμέσως ότι τώρα είναι η ώρα.
Πώς θα χαρακτήριζες το συγκεκριμένο κείμενο του Ευθύμη Φιλίππου;
*ΝΑ ΠΩ καταρχάς ότι το κείμενο της παράστασης, που έχουμε διασκευάσει ο Γιάννης Μελιτόπουλος και εγώ, είναι μία σύνθεση κειμένων του Ευθύμη Φιλίππου από το διήγημά του «Διάφορες Επιλογές Πέτρος» και το βιβλίο του «Σκηνές». Το έργο μας έχει μέσα του τη γραφή του Φιλίππου εννοείται, αλλά έχει και κάποιους ρόλους που έχουν επινοηθεί από εμάς, όπως άλλωστε και η βασική μας συνθήκη που είναι το τηλεπαιχνίδι. Είναι λοιπόν ένα έργο που σχοινοβατεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το παράλογο. Ένα έργο που σχολιάζει τη σχέση «θύτη – θύματος» έτσι όπως τη βλέπουμε να συμβαίνει στα media και κατ’ επέκτασιν στην κοινωνία.
Τι μπορεί να σε «τρελάνει»;
*ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ επίπεδο μπορεί να με τρελάνει η αναξιοπιστία και η έλλειψη ενσυναίσθησης.
Σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο ειλικρινά δεν ξέρω από πού να αρχίσω…
Γράφουν ιστορία οι παρέες;
*ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ τόσο στις παρέες. Πιστεύω περισσότερο στις μονάδες που ξέρουν να λειτουργούν ομαδικά. Να έχουν ισχυρά πιστεύω, καθαρή ταυτότητα, να δουλεύουν, να ξέρουν πότε πρέπει να βγουν μπροστά και πότε να πάνε πίσω.
Νατάσα, σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας χάρισες λίγο πριν αρχίσει η παράστασή σας.
*ΚΙ ΕΓΩ ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
***
«Όταν». Διηγήματα του Ευθύμη Φιλίππου από τη Νατάσα Παπανδρέου στον Τεχνοχώρο «Fabrica»
