Ναταλία Αθανασιάδη: Ο σκηνοθέτης θα έπρεπε να λειτουργεί σαν coach του ηθοποιού

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Κράμα αυτοπεποίθησης κι ευαισθησίας. Κάτι δυναμικό και εύθραυστο, μεστό και θηλυκό ταυτόχρονα, βαθιά καλλιτεχνικό είναι η ταλαντούχα ηθοποιός Ναταλία Αθανασιάδη, που φέτος παίζει σε δύο ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Την είδαμε στο «Catch the Butcher» του Adam Seidel που σκηνοθετεί η Λίνα Φούντογλου και παρουσιάζεται με επιτυχία στο «Μικρό Γκλόρια», όπου υποδύεται μία γυναίκα, την Τζόαν, η οποία βρίσκεται στο δρόμο ενός παράξενου ζευγαριού καταδεικνύοντας με κωμικό τρόπο τις δυσκολίες του γάμου σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά και υπό τη σκιά της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας. Μία πληροφορία που μαθαίνουν από εκείνη γίνεται η αφορμή για την αρχή του τέλους της σχέσης τους.

Παράλληλα κρατά έναν ξεχωριστό ρόλο στην παράσταση «Interview» σε σκηνοθεσία Χρήστου Θάνου που παίζεται στο θέατρο «Αλκμήνη». Σε μια συνέντευξη για εύρεση εργασίας στους υποψήφιους υποβάλλονται παράλογες ερωτήσεις και υποχρεώνονται σε εξευτελιστικές δοκιμασίες. Τέσσερις άνθρωποι σε απόγνωση που δεν έχουν τίποτα να χάσουν…

«Ψάχνοντας να βρω τον δικό μου δρόμο και μέσα από υπαρξιακές αναζητήσεις, ήρθα σε επαφή με το θέατρο, στην αρχή ερασιτεχνικά σε θεατρικές ομάδες κι ύστερα στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδης», εξομολογείται στο catisart.gr κάνοντας μια αναδρομή στην πορεία της στο θέατρο.

Ποια θεωρεί την ιδανική σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη, τη ρωτώ. «Συνεργατική, με κοινό σκοπό να παράγουν δημιουργικό έργο, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το Εγώ τους», απαντά και τονίζει: «Ο σκηνοθέτης ιδανικά για μένα θα έπρεπε να λειτουργεί σαν coach του ηθοποιού».

Ναταλία, πού γεννήθηκες και τι δεν ξεχνάς από τα παιδικά σας χρόνια;

*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και είχα την τύχη να έχω όμορφα παιδικά χρόνια με πολλή αγάπη και πολύ παιχνίδι!

Πώς μπήκαν η υποκριτική και το θέατρο στη ζωή σου;

*Ψάχνοντας να βρω τον δικό μου δρόμο και μέσα από υπαρξιακές αναζητήσεις, ήρθα σε επαφή με το θέατρο, στην αρχή ερασιτεχνικά σε θεατρικές ομάδες κι ύστερα στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδης.

Ποιοι από τους καθηγητές σου άφησαν τη σφραγίδα της διδασκαλίας τους στον τρόπο υποκριτικής σου και σε βοήθησαν συνολικά;

*Ο καθένας με την προσωπικότητά του και τη μέθοδο δουλειάς και υποκριτικής του έχει αφήσει το στίγμα του, αλλά συνολικά σε επίπεδο υποκριτικής, ήθους και σκηνικού ήθους, η κυρία Αλίκη Αλεξανδράκη.

Τι έχεις να πεις στους θεατές για το έργο «Catch the Butcher» στο οποίο πρωταγωνιστείς φέτος;

*Το «Catch the Butcher» του Adam Seidel είναι ένα πολυεπίπεδο έργο με πολύπλοκους χαρακτήρες. Θίγει ζητήματα όπως ο έρωτας κι ο θάνατος, οι σχέσεις εξουσίας, η πατριαρχία, η μοναξιά, η επιρροή της κοινωνίας, μέσα από ένα δίπολο χιούμορ και τραγικού, παράλογου και λογικού. Ο Μπιλ, ένας κατά συρροήν δολοφόνος, ερωτεύεται το δωδέκατο θύμα του, τη Νάνσυ, μια γυναίκα ψυχολογικά ασταθή, η οποία ψάχνει να πιαστεί από κάπου. Η Τζόαν, η γειτόνισσα, έρχεται να τους καθρεφτίσει τις δυσκολίες της σχέσης αλλά και τις αντιλήψεις της κοινωνίας.

Ποια σκηνή από την παράσταση και ποια φράση από το έργο σε αγγίζουν περισσότερο συναισθηματικά;

*Η τελευταία σκηνή, στην οποία βλέπουμε τη ρωγμή και την κατάρρευση και των τριών χαρακτήρων. Μια φράση που με έχει αγγίξει είναι: «Όλοι μας θέλουμε να μας δουν και να μας ακούσουν οι άλλοι. Είναι στη φύση μας, απλώς οι περισσότεροι δεν το παραδεχόμαστε ούτε στον εαυτό μας». Είναι της ηρωίδας που υποδύομαι, της Τζόαν.

Τι αποκομίζει ο θεατής του «Catch the Butcher» βγαίνοντας από το θέατρο;

*Σίγουρα ανάμεικτα συναισθήματα. Πολύ γέλιο, προβληματισμό, τρόμο, συμπάθεια και αντιπάθεια παράλληλα γι’ αυτούς τους ήρωες!

Ποια είναι, κατά τη γνώμη σου, η ιδανική σχέση ηθοποιού – σκηνοθέτη;

*Συνεργατική, με κοινό σκοπό να παράγουν δημιουργικό έργο, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το Εγώ τους. Ο σκηνοθέτης ιδανικά για μένα θα έπρεπε να λειτουργεί σαν coach του ηθοποιού.

Ποιο είναι το κέντρο της προσοχής σου επί σκηνής;

*Οι συνάδελφοί μου.

Οι ηθοποιοί σήμερα νιώθουν αποδοχή, ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο θέατρο, στοιχεία που είναι απαραίτητα για την απελευθέρωση της δημιουργικής τους έκφρασης;

*Αναλόγως τους συνεργάτες και τους σκηνοθέτες. Δυστυχώς υπάρχουν ακόμη δουλειές στο θέατρο στις οποίες οι ηθοποιοί βιώνουν λεκτική, ψυχολογική κακοποίηση και υποτίμηση.

Νιώθεις ενθουσιασμό και ευφορία που κάνεις θέατρο ή τα συναισθήματά σου είναι ανάμεικτα με ανησυχία;

*Νιώθω ενθουσιασμό, ευγνωμοσύνη και δημιουργικότητα κατά τη διάρκεια των προβών και των παραστάσεων, αλλά παράλληλα ανασφάλεια, φόβο και απογοήτευση, γιατί η δουλειά μας είναι τόσο ασταθής και ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα μας ξαναδοθεί η ευκαιρία.

Τι σημαίνουν για σένα οι λέξεις «φόβος» και «θυμός»;

*Φόβος = Αδράνεια.  Θυμός = Σύγκρουση.

Οι λέξεις «συγχώρεση» και «συγγνώμη»;

*Αποδοχή των διαφορετικών αξιών και εννοιών του καθενός, ίσως συμπόρευση, χωρίς απαραίτητη ταύτιση.

Αν βρισκόσουν τώρα μπροστά σε ένα παράθυρο, τι τοπίο θα ήθελες να δεις;

*Θάλασσα σε ένα νησί!

Πώς είναι η καθημερινότητά σου και ποιες οι αγαπημένες σου συνήθειες;

*Πρόβες, παραστάσεις, δουλειά, διάβασμα και κολύμπι!

Ποιες είναι οι τρέχουσες θεατρικές εμφανίσεις σου;

*Κάθε Πέμπτη βρίσκομαι στο «Μικρό Γκλόρια» στην παράσταση «Catch the Butcher», σε σκηνοθεσία Λίνας Φούντογλου, και κάθε Τρίτη στο θέατρο «Αλκμήνη» στην παράσταση «Interview» σε σκηνοθεσία Χρήστου Θάνου.

Πώς θα ήθελες να σε βρει η επόμενη δεκαετία;

*Πάνω απ’ όλα υγιή και μαζί με τους αγαπημένους μου ανθρώπους!

Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτό τον καιρό;

*Την «Εγγονή» του Bernhard Schlink.

Τι σε κάνει να θυμώνεις και με τι γελάς περισσότερο;

*Η ασέβεια με θυμώνει πολύ. Γελάω όταν αυτοσαρκαζόμαστε με τους κοντινούς μου ανθρώπους!