Του Παναγιώτη Μήλα
«Ο καφές και το τσιγάρο είναι η ζωή μου»… Αυτή είναι η αγαπημένη φράση που λέει πάντα η «Βέτα», μια από τις έξι «Γυναίκες στα χιόνια».
Έτσι …δικαιολογείται και η βασική φωτογραφία στην οποία βλέπουμε τη «Βέτα» να απολαμβάνει το τσιγάρο της…
Κλείνω εδώ τον κύκλο των συνεντεύξεων με τις έξι ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν στο έργο των Αδελφών Κούφαλη, μιλώντας με την Ναταλία – Άννα Βασιλέκα η οποία είναι και η σκηνοθέτις της παράστασης.
Γνωρίζοντας τη Ναταλία μπορώ να πω ότι όπως η «Βέτα» στο έργο έτσι και η ίδια στη ζωή είναι «η γυναίκα πυλώνας, που γύρω της όλοι βρίσκουν τη μάνα που τους λείπει. Είναι ντόμπρα και ζεστή. Είναι όμως και μια αυστηρή αγκαλιά αλλά και ο λόγος παρηγοριάς των άλλων».
Στο έργο μόνο, η Βέτα «είναι σκληρή στη ζωή, διώχνει τον άντρα της όταν ανακαλύτει τις απιστίες του, αλλά συνδέει τις φιλενάδες της με αυτό που είναι, μια γερή κλωστή που δεν ξηλώνεται εύκολα».
Με την Ναταλία μιλήσαμε για τη ζωή και τα όνειρά της, για το θέατρο και την τέχνη, για τα προβλήματα στον χώρο των ηθοποιών αλλά και για την παράσταση που ετοιμάζει.
Από σεμνότητα, η ηθοποιός και θεατρολόγος Ναταλία-Άννα Βασιλέκα, απέφυγε να πει πώς κατάφερε να δημιουργήσει στον δύσκολο καιρό της πανδημίας το πρώτο ιδιωτικό θέατρο τσέπης, την «Κουίντα», ένα θέατρο – στολίδι για την πόλη της Καβάλας.
Βέβαια δεν ξεχνά να μιλήσει για την Μπριζίτ, αλλά και για τον Φιντέλ…
Όμως είναι προτιμότερο να την ακούσουμε την ίδια.
Πού γεννηθήκατε και ποια είναι η καταγωγή σας;
*Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Καβάλα. Βέρα Καβαλιώτισσα λοιπόν.
Τι κρατάτε ως ευχάριστη ανάμνηση από την παιδική σας ηλικία;
*Πολλές στιγμές. Τα καλοκαίρια στη Θάσο, τις ατέλειωτες ώρες στη θάλασσα, τις βόλτες με τον μπαμπά μου στο λούνα παρκ της πόλης μας. «Λίγο ακόμη» του έλεγα και πάντα μου έκανε το χατίρι. Τα Σάββατα με την μαμά στο κέντρο της πόλης και κάποια βράδια που με ξυπνούσε για να δούμε μαζί μια ταινία που ήξερε ότι θα μου αρέσει. Τα ταξίδια και την πρώτη μου βραδιά στους Φιλίππους, στο Φεστιβάλ. Οι γονείς μου και όλοι οι θεατές, γελούσαν. Ήμουν πολύ μικρή και δεν καταλάβαινα. Γελούσα και εγώ λοιπόν για να μην νιώθω εκτός κλίματος.
Σ’ εκείνη την ηλικία τι ονειρευόσαστε;
*Πολλά πράγματα. Και παράλληλα τίποτα συγκεκριμένο. Η αγωνία μου ήταν το σχολείο και τα μαθήματα και ζούσα για το Σάββατο και την έξοδο μας στο σινεμά.
Τι σας έκανε να αποφασίσετε ότι o σωστός δρόμος για σας ήταν το θέατρο;
*Στη δευτέρα Λυκείου είχα διαλέξει την θετική κατεύθυνση με σκοπό να ακολουθήσω το επάγγελμα της μαμάς μου, φαρμακοποιός. Ίσως αυτή η λάθος πορεία με έκανε να πάω 180 μοίρες αντίθετα και να διαλέξω τελικά την σωστή για μένα.
Ποια θεατρική εμπειρία έχει αποτυπωθεί μέσα σας και τι πιστεύετε ότι λείπει σήμερα από τον θεατρικό χάρτη της Αθήνας;
*Πολλές στιγμές έχουν αποτυπωθεί μέσα μου. Σε κάθε παράσταση ακόμα και να μην είναι της αισθητικής μου, πάντα βρίσκω κάτι που μου μιλάει. Από τον θεατρικό χάρτη της Αθήνας δεν θεωρώ ότι λείπει κάτι. Μπορείς να βρεις τα πάντα. Και παραστάσεις διαμάντια σε μικρά θέατρα. Αυτό όμως που λείπει από το θεατρικό χάρτη της χώρας είναι ο απόλυτος επαγγελματισμός και η ουσιαστική κατοχύρωση και προστασία του επαγγέλματος μας και των σπουδών μας. Αυτό είναι μια μεγάλη πληγή για τον κλάδο μας.
Την ημέρα της πρεμιέρας μιας παράστασης ποια συναισθήματα κυριαρχούν μέσα σας;
*Ανάμεικτα συναισθήματα έχω. Χαρά, ενθουσιασμό, άγχος, φόβο, ανυπομονησία και μια έντονη έγνοια για να κυλήσουν όλα ομαλά. Παλιά το άγχος μου ήταν πολύ έντονο αλλά με τα χρόνια έχω καταφέρει να το ελέγχω.
Ως καλλιτέχνης, νιώθετε ότι θέλετε να παίρνετε την επιβεβαίωση των άλλων;
*Σίγουρα. Όταν η δουλειά σου αρέσει και μιλάει στον κόσμο είναι ό,τι καλύτερο. Δεν υπάρχει πιο δυνατό συναίσθημα από την χαρά και την δύναμη που σου δίνει η θετική ενέργεια του κοινού την ώρα της παράστασης. Όμως το βασικό για εμένα είναι να νιώθω καλά με την δουλειά μου. Αν αυτό το νιώθω δεν μπορεί να με επηρεάσει η αρνητική κριτική αλλά και παράλληλα η επιβεβαίωση δεν μπορεί να με αλλάξει για μια δουλειά που ξέρω ότι δεν είναι στην σωστή κατεύθυνση για τα δικά μου θέλω. Το μόνο που μπορεί να με επηρεάσει είτε θετικά είτε αρνητικά είναι άνθρωποι που εκτιμώ πολύ και η γνώμη τους με βοηθάει να προχωρήσω. Είτε είναι θεατές είτε άνθρωποι του χώρου.
Τι σημαίνουν για σας τέχνη και θέατρο;
*Τα πάντα. Από την στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι και την στιγμή που θα πεθάνουμε η ζωή μας είναι μια ατελείωτη μίξη διαφόρων μορφών τέχνης. Και ας μην το καταλαβαίνουν κάποιοι. Και τα πάντα και όλοι, σε οποιοδήποτε στιγμή, είναι πηγή έμπνευσης.
Μπορεί να υπάρξει τέχνη εμπνευσμένη από τη βία και το μίσος;
*Μπορεί. Μόνο όμως αν έχει σκοπό να διαλύσει το μίσος και την βία.
Τι σας δίνει χαρά αυτή την εποχή;
*Οι πρόβες μας. Αλλά για μένα μια μόνιμη χαρά είναι πάντα η κόρη μου.
Υπάρχουν πράγματα που σας φοβίζουν;
*Ωχ! Πολλές! Δεν νομίζω ότι φτάνει μια συνέντευξη. Τα τελευταία χρόνια όμως έχω καταφέρει να αντιμετωπίσω πολλά φοβικά μου μέτωπα. Οι μεγαλύτεροι μου όμως φόβοι είναι για το παιδί μου αλλά τους πολεμάω.
Κάνετε τώρα πρόβες για τις «Γυναίκες στα χιόνια» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη. Τι θα θέλατε να ξέρουμε γι’ αυτήν την παράσταση;
*Είναι ένα έργο ύμνος για την γυναικεία φιλία, που τόσο πολύ αμφισβητείται. Οι σχέσεις των γυναικών είναι αληθινές. Μιλάνε με άνεση και ειλικρίνεια. Αυτά που τις ενώνουν είναι πιο πολλά από αυτά που τις χωρίζουν και το κωμικό στοιχείο του έργου προκύπτει μέσα από την βαθιά τραγικότητα των χαρακτήρων. Και μέσα σε αυτές τις σχέσεις υπάρχουν πολλά πολιτικά, κοινωνικά και ιστορικά στοιχεία που αγκαλιάζουν την πλοκή του έργου.
Πως φτιάξατε το σκηνοθετικό σας πλάνο για την παράσταση;
*Με τον Αντώνη και τον Κωνσταντίνο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Δεν είναι συνηθισμένο να έχεις τους συγγραφείς του έργου που σκηνοθετείς δίπλα σου. Και αυτό είναι κάτι που απόλαυσα πραγματικά. Οι ατέλειωτες συζητήσεις μας και η διαθεσιμότητα τους να απαντούν σε κάθε ερώτημα που είχα και σε ότι χρειαστώ ακόμα και τώρα με βοήθησαν στο να αποτυπωθεί το έργο στο μυαλό μου. Και τους ευχαριστώ γι’ αυτό.
Με ποιο σκεπτικό επιλέξατε τη μουσική επένδυση του έργου;
*Η μουσική για εμένα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Ακούω σχεδόν συνέχεια και θέλω απομόνωση όταν ακούω μουσική. Διαβάζοντας και παράλληλα το κείμενο και αφήνοντας την φαντασία μου ελεύθερη μου έρχονται εικόνες με την μουσική τους επένδυση.
Υποδύεστε την Βέτα. Ποια φράση του ρόλου σάς έχει συγκινήσει;
*Δυστυχώς αν πω την αγαπημένη φράση θα φανερώσω ένα σημαντικό κομμάτι από την πλοκή του έργου. Γι’ αυτό θα πω την αμέσως επόμενη… «Καφές και τσιγάρο η ζωή μου».
Τι ρόλο παίζει η αγκαλιά της μάνας στο έργο;
*Το σημαντικότερο ρόλο. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου ψάχνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να βρουν το υποκατάστατο της. Και όταν ικανοποιηθεί, κάπως, αυτή η ψευδαίσθηση, ηρεμούν.
Πως αντιδρά η Βέτα στην απιστία;
*Έντονα. Σαν να έχει πιει μόλις, δύο διπλούς εσπρέσο και μετά την έκρηξη της καπνίζει και ένα πακέτο τσιγάρα κλαίγοντας και φωνάζοντας. Δεν την συγχωρεί.
Ο καφές και το τσιγάρο πόσο απαραίτητα είναι στη ζωή της Βέτας;
*Χωρίς αυτά δεν ζει!
Τι σημαίνει για την Βέτα η φιλία;
*Άνεση και αλήθεια. Συζητήσεις χωρίς φίλτρο και για την ίδια αλλά και για τις φίλες της.
Μελλοντικά ποιους ρόλους ονειρεύεστε να παίξετε;
*Δεν κάνω τέτοια όνειρα. Ζω το τώρα. Οπότε απολαμβάνω την «Βέτα» αυτή τη στιγμή.
Τι σας κάνει να θυμώνετε και με τι γελάτε περισσότερο;
*Με θυμώνει η κοινωνική ανισότητα, η πολιτική κατάσταση, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα αυτονόητα. Γελάω από τις συζητήσεις με την κόρη μου και όταν βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια της. Απλό και ήρεμο.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτό τον καιρό;
*Διαβάζω για δεύτερη φορά το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη. Είναι από τα αγαπημένα μου.
Ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα; Συμβιώνετε με κάποιο κατοικίδιο;
*Τα λατρεύω. Από μικρή με θυμάμαι πάντα με ζωάκι. Η Μπριζίτ, ο Βίκτωρ, ο Κάστωρ, ο Φιντέλ, η Λίκα, ο Μπαρμπούνης είναι μέσα στην καρδιά μου και τώρα μπήκε στην οικογένεια μας ο Ρένος. Ένα υπέροχο σκυλάκι.
Ναταλία χίλια ευχαριστώ για όσα μοιράστηκες με τους χρήστες του Catisart. Καλή επιτυχία και στις «Γυναίκες» αλλά και στα επόμενα σχέδιά σου για την «Κουίντα». Τέλος, μακάρι να δούμε την παράστασή σας και στην Αθήνα.
*Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστίες από όλη την ομάδα μας.
***
