Του Παναγιώτη Μήλα
«Έξοχος στην ερμηνεία και τον αυτοσχεδιασμό ο Μάριος Ιωάννου. Ως οικοδεσπότης, χειρίζεται τις δράσεις και τις αντιδράσεις των θεατών και τις αξιοποιεί ικανότατα ως θεατρικό υλικό».
Αυτά έγραφε η Ειρήνη Αϊβαλιώτου εδώ στο Catisart το καλοκαίρι του 2018 για το έργο «The Active Spectator», της Λίας Χαράκη. Μια παράσταση που συμμετείχε στο «Φεστιβάλ Αθηνών 2018 / Άνοιγμα στην Πόλη», με πρωταγωνιστή τον Μάριο Ιωάννου. Η παράσταση είχε ανεβεί σε κατάστημα που βρίσκεται στη γωνία των οδών Μιλτιάδου 20 και Νικίου 18, στο εμπορικό τρίγωνο της πρωτεύουσας.
***
Για την ταινία «Kalabush» των Άδωνη Φλωρίδη και Θόδωρου Νικολαΐδη το 2004, ο Μάριος Ιωάννου τιμήθηκε με το Βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Επίσης κέρδισε το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους ISFFC και Spicy Indie International Film Festival.
Ενώ το 2012 απέσπασε τιμητική διάκριση στις Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρου για τον ρόλο του Τουρκοκύπριου Άντυ στην ταινία «Fish ‘n Chips».
Έχει συνεργαστεί με την Άννα Κοκκίνου, τον Σταμάτη Φασουλή, τον Αντώνη Καλογρίδη, τον Νίκο Καραθάνο, τον Δήμο Αβδελιώδη, τη Λία Χαράκη, τον Νίκο Κούνδουρο, τον Ρένο Χαραλαμπίδη και τον Achim Wieland.
Ο Μάριος έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στη γενέτειρά του Πάφο και σε Αθήνα, Λεμεσό, Λονδίνο, Στουτγάρδη, Βερολίνο, Ζυρίχη, Βρέμη, Ποντγκόριτσα, Σεράγεβο, Μιλάνο, Παλέρμο αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις.
Αυτά είναι μόνο μερικά σημεία από το καλλιτεχνικό του ταξίδι. Φέτος ο Μάριος κάνει άλλη μια εμφάνιση στην Αθήνα: Στον μονόλογο «Η Τελετή του Τσαγιού», που είναι γραμμένος από τον ίδιο και τον Achim Wieland, ερμηνεύει την γκέισα Κικουνοχάνα ή αλλιώς το «Ανθισμένο Χρυσάνθεμο».
Όλα τα παραπάνω με παρακίνησαν να τον αναζητήσω για να συζητήσουμε για τη μέχρι τώρα πορεία του και για την «Τελετή του Τσαγιού». Ένα απόγευμα Σαββάτου, πριν από την παράσταση συναντηθήκαμε στο αγαπημένο του Εμπορικό Τρίγωνο της Αθήνας, στον πεζόδρομο της Λεωχάρους 13, [στον 2ο όροφο], και στον χώρο «Αrtiria Athens», εκεί δηλαδή που παρουσιάζει τη νέα του δουλειά.
Ο Μάριος μας μίλησε για τη Σύλβια, την Έμιλυ και τη Χρίστη, τον Achim, την Κικουνοχάνα, τη Ζήνα, τη Στέφανη και τον «Πίκλας». Η μαμά του, έλεγε πως «του Μάριου, του αρέσει να κάνει ρόλους».
Γι’ αυτούς τους ρόλους όμως καλύτερα να ακούσουμε τον ίδιο…
***
Μάριε, οι αναγνώστες του catisart.gr θα ήθελαν να μάθουν κάποια πράγματα για σένα. Από πού κατάγεσαι και πού πέρασες τα παιδικά σου χρόνια;
*Γεννήθηκα στην Πάφο. Τρίτη και δεκατρείς. Μάρτη γεννήθηκα. Αγαπώ τον Χριστό και την Αφροδίτη. Είναι οι δύο σούπερ ήρωές μου. Μαζί και ο Διόνυσος. Κάνω Θέατρο από όταν είπα Μαμά. Έχω κάνει τριάντα ταινίες και λιγότερο Θέατρο. Στο Θέατρο έχω την τάση να κάθομαι με έναν ρόλο για χρόνια. Σαν κάτι Ιάπωνες στο Καμπούκι που κάνουν μια ζωή δύο, τρεις ρόλους. Μου αρέσει να ανακαλύπτω και άλλα που κρύβει η εκάστοτε χορογραφία και παρτιτούρα του ρόλου. Την «Τελετή του Τσαγιού» την οραματιστήκαμε και δημιουργήσαμε με τον σύντροφό μου, που είναι τώρα φύλακας άγγελός μου. Η παράσταση είναι καθαρτική και αναστάσιμη.
Υπάρχει κάποια ανάμνηση από τα παιδικά ή τα εφηβικά σου χρόνια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
*Το Θέατρο που κάναμε στη γειτονιά. Η αδερφή μου Σύλβια και οι παιδικές μας φίλες Έμιλυ και Χρίστη. Άσπρα σορτσάκια, άσπρες μπλούζες και κόκκινα φουλάρια. Τέσσερα παιδάκια και τραγουδούσαμε «Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια». Ήταν η σκηνή του φινάλε του και καλά βαριετέ μας… Πετούσαμε από χαρά και περηφάνια. Οι σταρ της γειτονιάς!
Σε έχουμε γνωρίσει ως ηθοποιό και σκηνοθέτη. Πώς προέκυψε το θέατρο και η σκηνοθεσία στη ζωή σου;
*Δεν θυμάμαι να μεγαλώνω ανεξάρτητα από το Θέατρο. Μαζί πλανευτήκαμε και πλανέψαμε στη ζωή. Στο λεύκωμα που μου κρατούσε η μάνα μου λέει: «Του αρέσει να κάνει ρόλους». Ήμουνα δύο χρόνων.
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους θεατρανθρώπους και σκηνοθέτες κινηματογράφου. Ποιους θεωρείς δασκάλους σου στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην υποκριτική;
*Ναι. Είχα μεγάλη τύχη. Στον κινηματογράφο με τον Νίκο Κούνδουρο. Στο Θέατρο με τον Δήμο Αβδελιώδη.
Έχεις δώσει δείγματα εξαιρετικής δουλειάς στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Τι ήταν αυτό που ενεργοποίησε τη διάθεσή σου να σκηνοθετήσεις για το θέατρο;
*Η αγάπη μου για τους ηθοποιούς και την τέχνη μας. Όταν σκηνοθετώ, μπαίνω στη θέση τους και καθοδηγώ με μαλακότητα. Ελευθερώνω και εμπνέω. Στόχος μου να δημιουργούμε έργα που να συγκινούν τον κόσμο χωρίς πολλά φτιασίδια. Πιστεύω στη μεγάλη τέχνη του ηθοποιού. Λόγος, σώμα και λίγο φως.
Φέτος σε βλέπουμε να παίζεις ως ηθοποιός στον μονόλογο «Η Τελετή του Τσαγιού». Ποιος είναι ο χαρακτήρας που υποδύεσαι και τι σε τράβηξε να αποφασίσεις να δεχτείς το συγκεκριμένο ρόλο;
*Εδώ και έξι χρόνια παίζω την Κικουνοχάνα. Είναι Γκέισα. Έχει καλέσει κόσμο (θεατές) σε μια ιδιότυπη τελετή τσαγιού. Δημιουργεί έναν χώρο, όπου όπως λέει περνούν, εμφανίζονται και εξαφανίζονται φαινόμενα ή σύμβολα φαινομένων. Στόχος της να στρέψει το βλέμμα του θεατή εκεί όπου παιδάκια μαζεύουν κοβάλτιο για τα κινητά μας στο Κογκό. Σε σπηλιές βαθιά σκαμμένες μέσα στη γη, όπου ήλιος δε λάμπει. Προκαλεί έναν άλλο ήλιο να λάμψει. Δεν θα πω πιο πολλά για να βιώσετε την παράσταση με φυσική παρουσία.
Πώς θα χαρακτήριζες τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Achim Wieland;
*Η συνεργασία μου με τον Achim Weiland ήταν ιδανική. Έχοντας δουλέψει συνέχεια και αποκλειστικά μαζί του για δέκα σχεδόν χρόνια φτάσαμε σε μια κατάσταση όπου η οργανικότητα και η αρμονία ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του ταξιδιού της συγγραφής πρώτα, και εν συνεχεία του στησίματος της παράστασης. Είχαμε φυσικά και τις εκρήξεις μας κατά διαστήματα. Επιστρέφαμε πάντα στον στόχο και στην αγάπη μας.
Τι σημαίνει για σένα το όνομα Achim;
*Ο Achim ήταν το άλλο μου μισό. Ο άνθρωπός μου. Τώρα πια είναι υπέροχες, αγαπημένες αναμνήσεις. Όσα μου έδωσε τα έχω και τα δίνω στο δεκαπλάσιο. Τα κάνω δημιουργία και αγάπη. Ο Achim ήταν, είναι και θα είναι πλούτος. Το αιώνιο του ταξίδι στο φως ήταν το δικό μου π.Χ. και μ.Χ.
Η παράσταση «Η Τελετή του Τσαγιού» μάς οδηγεί εκεί, όπου φωλιάζουν η σύγχρονη δουλεία, η παιδική εργασία και το εμπόριο σωμάτων και ψυχών, που γεννήθηκαν σε «ατυχείς» γωνιές της γης… Ποια είναι η άποψη σου γι’ αυτές τις γωνιές και όσους ζουν εκεί;
*Εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των δούλων σε 97.000.000. Η σύγχρονη δουλεία έχει πολλά πρόσωπα. Η δουλεία ορίζεται ως η κατοχή και η άσκηση ελέγχου κατά τρόπο που τους στερεί την ελευθερία τους με σκοπό την εκμετάλλευσή τους για αποκόμιση οφέλους ή για σεξ συνήθως δια της βίας, με καταναγκασμό ή μέσω εξαπάτησης. Ο σύγχρονος σκλάβος μπορεί να είναι κάθε χρεώματος, ηλικίας, φύλου αλλά πάντα οικονομικά αδύναμος. Ίσως λοιπόν να ζουν και πολύ κοντά μου οι άνθρωποι αυτοί. Δεν έχω γνώμη. Έχω αγάπη για αυτούς. Από τη στιγμή που μπορώ να δω τον εαυτό μου στους άλλους και τον εαυτό μου τον αγαπώ τότε.
Κατά τη γνώμη σου, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ηθοποιού που όντως ποιεῖ ὄρθόν ἦθος;
*Ο ηθοποιός είναι συμπόνια. Νοιάξιμο για τον διπλανό, τον πλησίον. Εξυπακούεται πως βάση είναι η αγάπη και η γνωριμία με τη δική μας ύπαρξη πρώτα. Ένας Διονυσιασμένος Χριστιανός είναι ο ηθοποιός αντανακλώντας και την εισαγωγή που έκανα στη συνέντευξη αυτή.
Πέρα από την παράσταση αυτή, υπάρχουν και άλλα σχέδια για τη φετινή θεατρική περίοδο;
*Ακολουθούν ταξίδια με τη συγκεκριμένη παράσταση σε Θέατρα στην Ευρώπη αλλά και εντός Ελλάδος. Σε επαρχία και σε νησιά. Επίσης μια παρουσίαση της δουλειάς που κάνω με τους μαθητές μου με αποσπάσματα από Ιονέσκο, Καβάφη και δικής μας επινόησης. Έχω ολοκληρώσει την ταινία «Φάσμα» με συμπρωταγωνίστρια την Κίκα Γεωργίου και σκηνοθέτες τους Σύλβια Νικολαΐδου και Νικόλα Ιορδάνους και ετοιμάζομαι για καινούργια κινηματογραφική περιπέτεια με σκηνοθέτιδα την Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν στην «Ανατολική Μεσόγειο». Στο Θέατρο υπάρχουν διάφορες προοπτικές για το καλοκαίρι και το φθινόπωρο μα είναι υπό εξέταση και συζήτηση.
Τι κέρδισες ως ηθοποιός από το βραβείο ερμηνείας στο Spicy Indie International Film Festival για την ταινία «Τσικιτιγκλόν, Η Νεράιδα και Το Παλικάρι»;
*Στο Spicy Indie Intenrational Film Festival κέρδισα βραβείο ερμηνείας για τον ρόλο μου ως Ζήνα στο «Τσικιτιγκλόν η Νεράιδα και το παλικάρι». Για την ίδια ταινία βραβεύτηκα και από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο. Το I.S.F.F.C. Όταν βραβεύεσαι νιώθεις ένα ενθαρρυντικό χτύπημα στον ώμο που σε ενδυναμώνει. Τέσσερα βραβεία μού χάρισε ο κινηματογράφος. Λατρεμένη η έβδομη τέχνη!
Τέλος, ας μιλήσουμε για τους συντρόφους μας στο διάβα της ζωής, τα ζώα. Υπάρχει κάποιο κατοικίδιο στη ζωή σου;
*Υπάρχει. Είναι ένας σπανιελάκος, που έχει χρώμα μελί και είναι μόνο δύο χρόνων. Λέγεται «Πίκλας» και αγαπάει πολύ τον κόσμο όλο. Η μαμά του είναι η βαφτισιμιά μου, με την οποία συνεργάζομαι συχνά στη σκηνή. Η Στέφανη λοιπόν, φροντίζει να τον βλέπω όσο γίνεται. Όποτε χρειαστεί να τον κρατήσω για λίγες μέρες, ζω τον παράδεισο. Βόλτες γύρω από την Ακρόπολη και υπνάκους μαζί του αγκαλίτσα. Ο Π Α Ρ Α Δ Ε Ι Σ Ο Σ!
Μάριε, σε ευχαριστούμε πολύ που άνοιξες την καρδιά σου και μας μίλησες.
*Κι εγώ ευχαριστώ το Catisart για τη φιλοξενία.
***
