Η ηθοποιός και συγγραφέας Μαρία Τσιμά σε μια σύντομη αλλά μεστή συνέντευξη εκθέτει τις απόψεις της για την πανδημία του κορονοϊού.
Κλεισμένη στο σπίτι της, σε καραντίνα για έβδομη μέρα, η Μαρία μας ομολογεί ότι της λείπει η μητέρα της, νιώθει όμως τυχερή γιατί μέσα σε αυτή τη συνθήκη της απομόνωσης, μοιράζεται την καθημερινότητα με τα ανίψια της, τον Θεόφιλο και την Κυριακή. “Οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, το χιούμορ και την τρυφερότητα να κάνουν την καθημερινότητα λιγότερο ζοφερή”, μας λέει. “Ακόμα είμαστε στην αρχή ενός πολέμου”, τονίζει επίσης. Παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και, μέσα στο γενικό κλίμα αβεβαιότητας και φόβου, θεωρεί πως η αλληλεγγύη πρέπει να είναι το κύριο μέλημά μας.
“Τώρα βιώνουμε κάτι σχιζοφρενικό”, αναφέρει προβληματισμένη. “Οι νεκροί στην Ιταλία να μεταφέρονται με στρατιωτικά φορτηγά μέσα στη νύχτα και την ίδια στιγμή τα δελφίνια και οι κύκνοι να ξαναγυρίζουν στα κανάλια της Βενετίας”. Εύχεται δε “να μη μείνουν χωρίς όπλα αυτοί που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Εννοώ οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι ευθύνη της πολιτείας”.
Με τον αναγκαστικό εγκλεισμό τι σου λείπει περισσότερο, Μαρία;
*Η φυσική παρουσία των αγαπημένων μου ανθρώπων. Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να δεις τη μάνα σου επειδή μπορεί να αποβεί μοιραίο για κείνη. Ή να μην αγκαλιάζεις πρόσωπα που αγαπάς γιατί κάνουν θεραπείες. Είμαι όμως τυχερή γιατί μοιράζομαι την καραντίνα με τα ανίψια μου, τον Θεόφιλο και την Κυριακή. Οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη, το χιούμορ και την τρυφερότητα να κάνουν τη καθημερινότητα λιγότερο ζοφερή.
Ποια νέα συνήθεια / ρουτίνα απέκτησες;
*Υπάρχουν περισσότεροι ψυχαναγκασμοί σε σχέση με την καθαριότητα και την τακτοποίηση, αγάπησα τις βιντεοκλήσεις, ανακάλυψα ότι η ταράτσα έχει υπέροχη θέα και λατρεύω τη βόλτα στον σκουπιδοντενεκέ που βρίσκεται δεξιά από την είσοδο της πολυκατοικίας. Τριάντα δύο βήματα δεξιά όπως βγαίνεις.
Ανά τους αιώνες, οι πανδημίες έφυγαν προκαλώντας μια σειρά από κοινωνικοοικονομικές ανακατατάξεις. Πολλές από τις οποίες αξιολογήθηκαν ως θετικές: η εργασία απέκτησε μεγαλύτερη αξία και οι εργαζόμενοι περισσότερα δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο βελτιώθηκε, οι επιστήμες της ιατρικής και της φαρμακευτικής εξελίχθηκαν, οι τέχνες άνθησαν. Πώς το σχολιάζεις;
*Ακόμα είμαστε στην αρχή ενός πολέμου. Όλα είναι ανοικτά. Δεν μπορώ να ξέρω ποια θα είναι η επόμενη μέρα ούτε και το μέγεθος της καταστροφής. Αν αυτό τελειώσει με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες θα είμαστε σε θέση να πούμε περισσότερα και να βγάλουμε συμπεράσματα. Αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς. Αυτό που ζούμε έχει όμως σαν κύριο χαρακτηριστικό ότι μάλλον συνειδητοποιούμε πως δεν μπορούμε να υπάρχουμε ο ένας χωρίς τον άλλον. Ότι η αλληλεγγύη πρέπει να είναι το μέλημά μας. Οι πρώτες μου σκέψεις είναι δυσοίωνες για την εργασία, τα δικαιώματα, το βιοτικό επίπεδο, τις τέχνες. Μπορεί να περάσει καιρός για να συνέλθουμε. Προτεραιότητα τώρα είναι να υπάρχουμε. Να συνεχίσουμε, δηλαδή, να υπάρχουμε. Αλλά με νέους όρους. Τώρα βιώνουμε κάτι σχιζοφρενικό. Οι νεκροί στην Ιταλία να μεταφέρονται με στρατιωτικά φορτηγά μέσα στη νύχτα και την ίδια στιγμή τα δελφίνια και οι κύκνοι να ξαναγυρίζουν στα κανάλια της Βενετίας. Να υπάρχουν απαγορευτικά μέτρα στη χώρα μας και κάποιοι να συνωστίζονται ακόμα στις παραλίες και στα πάρκα. Οι ηγέτες του κόσμου και οι εταιρείες που θησαύρισαν σε βάρος των πολιτών να κόπτονται για τη δημόσια υγεία μας. Αυτοί που λεηλάτησαν κάθε κοινωνική παροχή. Στο μέλλον ας ελπίσουμε ότι οι κοινωνίες θα οργανωθούν και θα αντιδράσουν στις απανωτές κρίσεις με στόχο να μοιράζονται ισότιμα τα αγαθά και η φροντίδα για τον άνθρωπο να είναι η απόλυτη προτεραιότητα.
Ποια ευχή θα ήθελες να κάνεις;
*Να μη μείνουν χωρίς όπλα αυτοί που αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Εννοώ οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό. Είναι ευθύνη της πολιτείας. Να βοηθήσουμε και εμείς με τη στάση μας. Και να μη χάσουμε το κουράγιο μας.
∼
Η Μαρία Τσιμά γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε Ιστορία-Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Τέχνης του Ωδείου Αθηνών. Ιδρυτικό μέλος της ΘΕΣΠΙ (Θεατρική Συντροφιά Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και του Θεατρικού Οργανισμού «Στιγμή». Εργάζεται στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Έχει διασκευάσει τη νουβέλα Τρελοβγενιώ της Κανιατί και τα 13 ρολόγια του Θέρμπερ μαζί με τον Γιάννη Αναστασάκη. Βραβεύτηκε από τις εκδ. Μεταίχμιο για τη νουβέλα Κριστέλλα. Έχει γράψει το θεατρικό έργο Ίσια δικαιώματα που παρουσιάστηκε το 2016/17 στο θέατρο Vault, ενώ το 2017 κυκλοφόρησε η νουβέλα της Το Λιθόστρατο (γ’ έκδοση εκδ. Στερέωμα.). Υπήρξε αναπληρώτρια καλλιτεχνική διευθύντρια στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
- Φωτογραφία: Θεόφιλος Τσιμάς
