Ο Κώστας Κλάββας, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης, ο Νίκος Ιγνατιάδης, ο Γιώργος Νιάρχος έγραψαν τραγούδια που ερμήνευσε η Μαίρη Αλεξοπούλου σε στίχους του Νίκου Ελληναίου, του Νότη Κύτταρη, του Φίλιππου Νικολάου, του Βάκη Γιαννούλη…
Η Μαίρη Αλεξοπούλου, παιδί της δεκαετίας του ’40, μεγάλωσε στο Περιστέρι. Ανήκε σε πολύτεκνη οικογένεια. Η μητέρα της προερχόταν από καλλιτεχνική οικογένεια πολύ μεγάλων μουσικών, όλοι είχαν πολύ ωραίες φωνές, εκείνη έπαιζε μαντολίνο ενώ ο πατέρας της ήταν επίτροπος στη Μητρόπολη Περιστερίου.
Εκεί στη δεκαετία του ΄60 έκανε τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι ενώ στα νεανικά πάρτι είχαμε αρχίσει να χορεύουμε με την Αλεξοπούλου την «Μπάμπολα» την επιτυχία της Patty Pravo αλλά σε ελληνικούς στίχους πια, όπως ήταν τότε της μόδας.
Το 1966 η Αλεξοπούλου κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Πανηγύρι» των Κλάββα και Μαυρομουστάκη. Το μοιράστηκε με την Κλειώ Δενάρδου μιας και τότε κάθε τραγούδι το ερμήνευαν δύο διαφορετικοί τραγουδιστές.
Η Αλεξοπούλου άρχισε να βγάζει δίσκους, να κερδίζει βραβεία σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ και να εμφανίζεται σε ιστορικά κέντρα της νυχτερινής Αθήνας.
Όλα αυτά μέχρι τα 42 της χρόνια. Τότε, το 1986, έχασε σε τροχαίο την 18χρονη κόρη της.
Αυτό το γεγονός την ανάγκασε να απομακρυνθεί από το τραγούδι και να γίνει μοναχή.
Της δόθηκε το όνομα Θεονύμφη και από τότε ζούσε στο Ιερό Ησυχαστήριο της Κοιμήσεως Θεοτόκου, στο Κορωπί.
Σε συνέντευξή της στον Κώστα Π. Παναγιωτόπουλο, τον αξέχαστο Bar-Bar, είχε πει για το «Λοιπόν» την εβδομαδιαία εφημερίδα: «…Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από όσα έχω κάνει στη ζωή μου. Μακάρι να γινόμουνα μοναχή πιο νωρίς. Παλιά έλεγαν για τα χέρια μου ότι είναι κρινοδάχτυλα, τώρα από τη δουλειά έχουν γίνει σαν πέτρα. Δεν με πειράζει, αφού τα ποτίζει ο Θεός με αγάπη. Κι άλλη ζωή να είχα, πάλι μοναχή θα γινόμουνα».
Αυτή η ζωή της Θεονύμφης κράτησε μέχρι και το Σάββατο 13 Μαΐου 2023. Αυτή ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής της…
