Του Παναγιώτη Μήλα
[email protected]
Έκλεισε και ο φετινός κύκλος στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου με τα “Μικρά Διονύσια” από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Βέβαια ήταν μια παράσταση έξω από το επίσημο πρόγραμμα, μιας και η απεργία του Ιουλίου έθεσε τελικά εκτός Φεστιβάλ τον εορτασμό των 50 χρόνων του θεάτρου της συμπρωτεύουσας.
Παρά τα εμπόδια (έξοδος αδειούχων, τριήμερο, εκδηλώσεις για την πανσέληνο) οι πιστοί του αργολικού θεάτρου έδωσαν το “παρών” και τίμησαν τους ηθοποιούς. Ο χώρος στάθμευσης ήταν άδειος κατά τα 4/5. Ούτε τροχονόμους δεν είδαμε όσο πλησιάζαμε στην τελική ευθεία. Οι κερκίδες μισοάδειες. Τουλάχιστον οι κεντρικές ήταν γεμάτες και δημιούργησαν ζεστή ατμόσφαιρα. Μετά το τρίτο “γκονγκ” τα φώτα έσβησαν στις 9.10 και κάτω από το φως της πανσελήνου ακούστηκαν τα πρώτα λόγια από τον κύριο Διονύση, το φροντιστή του ΚΘΒΕ (Γιώργος Αρμένης) που μέσα από το σεντούκι του ανέσυρε αντικείμενα και σημειώσεις που μας παρέπεμπαν σε παραστάσεις από το 1961 μέχρι σήμερα…
Σίγουρα κέρδος για όσους είδαν και όσους θα δουν την παράσταση. Έξυπνο το εύρημα της αναδρομής με τη βοήθεια του φροντιστή. (Σύνθεση κειμένων – μετάφραση Κ. Χ. Μύρης). Συνδετικός κρίκος σε ρόλο κομπέρ από χρόνο σε χρόνο και από τραγωδία σε κωμωδία. Έξυπνο το εύρημα αλλά χωρίς εξέλιξη. (Από εδώ και ο τίτλος του κειμένου, παρμένος από ένα χορικό της παράστασης). Απλή μεταφορά σκηνών και ρόλων από παλιές διδασκαλίες του Κρατικού.
Φυσικά στα δυνατά σημεία ήταν και η μοναδική ευκαιρία να δούμε μεγάλους πρωταγωνιστές σε εξαιρετικές ερμηνείες: Εκτός από τον Γιώργο Αρμένη απολαύσαμε τον Νίκο Ψαρρά (με απίθανο κέφι) ως Ορέστη και ως Ετεοκλή, τη Φωτεινή Μπαξεβάνη (όπως πάντα με μπρίο) γριά και Ελένη, την Ταμίλα Κουλίεβα (στα καλύτερά της) ως Ηλέκτρα και Μυρρίνη, τον Γιάννη Καλατζόπουλο (με το εφηβικό πάθος που τον διακρίνει) ως Φύλακα, την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου (σε υψηλά πάντα επίπεδα) ως Κλυταιμνήστρα και Κασσάνδρα. Να προσθέσω εδώ τις συγκινητικές ερμηνείες του βετεράνου Γιάννη Μαλούχου, του Λάζαρου Γεωργακόπουλου, της Λίνας Λαμπράκη, της Σοφίας Λάππου, του Κώστα Σαντά και του Βασίλη Σπυρόπουλου. Όλοι κέρδισαν αβίαστα το χειροκρότημα του κοινού. Το ίδιο πέτυχαν και η Μαρία Καραμήτρη (Ηλέκτρα), αλλά και ο Χρίστος Στυλιανού και ο Δημήτρης Κολοβός.
Το “παζλ” ολοκλήρωσε ο φοβερός Χορός με αγόρια και κορίτσια γεμάτα διάθεση. Ας τους θυμηθούμε: Ιορδάνης Αϊβαζόγλου, Πάνος Αργυριάδης, Λουκία Βασιλείου, Δημήτρης Διακοσάββας, Χρύσα Ζαφειριάδου, Μαρία Καραμήτρη, Γιάννης Καραούλης, Δημήτρης Καρτόκης, Γιώργος Κολοβός, Έρρικα Μπίγιου, Χρήστος Παπαδημητρίου, Χάρης Παπαδόπουλος, Μαριάννα Παπασάββα, Εύη Σαρμή, Χρίστος Στυλιανού, Αμαλία Ταταρέα, Χρύσα Τουμανίδου και Αντιγόνη Φρυδά.
Όλοι οι παραπάνω έδωσαν και την ψυχή τους. Δεν υπήρξαν απλοί διεκπεραιωτές. Όμως αν ο φροντιστής – Διονύσης έψαχνε καλά στο σεντούκι του δεν θα έβρισκε ούτε τα τέσσερα τεράστια ηχεία που παραλίγο να ήταν μεγαλύτερα από τα βράχια του σκηνικού. Ούτε μικρόφωνα – ψείρες θα έβρισκε για να ενισχύσει τις φωνές κάποιων από τους ηθοποιούς. Δεν θα έβρισκε ούτε σημειώσεις του Καραντινού, του Βολανάκη, του Βουτσινά, του Ευαγγελάτου, του Παπαβασιλείου που να λένε ότι ο νεανικός Χορός πρέπει να ακούγεται σε play back (κονσέρβα δηλαδή)… Πρωτοφανές να έχεις φοβερές φωνές και να τις ακούς ηχογραφημένες. Πού; Στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου! Πότε; Στην επέτειο των 50χρονων… Για να γυρίσουμε όμως στις καλές στιγμές να πούμε ότι και στο τελικό χειροκρότημα αλλά και στα παρασκήνια όλα ήταν αυθόρμητα και ειλικρινή. Από την παλιά φρουρά η Αλεξάνδρα Λαδικού και η Μπέττυ Βαλάση, και από τη νέα η Ζέτα Δούκα και η Γιούλικα Σκαφιδά χάρισαν θερμές ευχές και ζεστές αγκαλιές στους συναδέλφους τους.
Αργότερα στου “Λεωνίδα” οι φίλοι της παράδοσης μιλούσαν για “χωριάτικη σαλάτα χωρίς ελαιόλαδο”. Υπερβολές… Θα με θυμηθείτε όσοι δείτε την παράσταση όπου κι αν παιχτεί. Σίγουρα οι ηθοποιοί της παράστασης τήρησαν με σχολαστική ακρίβεια όσα είχε πει ο Σωκράτης Καραντινός, ο πρώτος διευθυντής του ΚΘΒΕ, το 1961:
“Δεν θέλω να γαργαλίσω το κοινό,
δεν θέλω να το ξιππάσω,
δεν θέλω να το κερδίσω με εύκολα μέσα”.
Φωτογραφία: cat is art
